Psyche
alle pijlers
Mentale disbalans na zwangerschap
zondag 6 maart 2022 om 20:35
Ik weet niet of dit op de goede pijler staat... 8 maanden geleden ben ik bevallen van mijn prachtige dochter na een pittige zwangerschap. Bijna niet meer kunnen lopen dankzij de bekkeninstabiliteit, carpaal tunnelsyndroom, niet meer kunnen nadenken door de zwangerschapsdementie, altijd doodmoe zijn... Ik was blij dat de baby er na 38 weken ook klaar mee was. Bevalling was vrij pittig, heb 2 uur moeten persen (wat blijkbaar lang was, was m'n eerste bevalling) en de baby belandde op de NICU. Dat is uiteindelijk allemaal goedgekomen. Mijn lichaam leek heel snel te herstellen na de bevalling. Ik kwam telkens glansrijk door alle checks heen. De bekkeninstabiliteit en carpaal tunnel syndroom zijn gebleven, maar daar houd ik in het dagelijks leven rekening mee.
De baby doet het ook prima, op wat slapeloze nachten na. Maar dat overleven we ook wel, ik hoef er maximaal 2 keer per nacht uit. Mijn vrouw en ik wisselen af.
Nu is het 8 maanden later en ik heb nog steeds extreem geheugenverlies en ik voel me erg labiel. Lichamelijke klachten heb ik ook, maar dat heeft minder negatieve effecten op mijn mentale gezondheid. Daar kan ik mee leven, het mentale gedoe heeft veel meer impact. Ik heb ook telkens aanvaringen met mensen omdat ik van alles vergeet. Ook met mijn partner, die echt geduldig is. Maar ook aan haar geduld komt een eind. Ik kom afspraken slecht na, dat is gewoon funest voor ons als team. Zeker nu we ook een huis verbouwen.
Ik vind mezelf er geen leuker mens op geworden. Ik heb geen zin meer in seks, kan me niet concentreren, niet logisch nadenken, voel me vaak erg emotioneel. Ik wil me zo graag beter voelen, al is het maar een uur per dag dat ik me helder voel. En ik weet niet waar ik moet beginnen of dat ik deze tijd 'gewoon' uit moet zitten.
De baby doet het ook prima, op wat slapeloze nachten na. Maar dat overleven we ook wel, ik hoef er maximaal 2 keer per nacht uit. Mijn vrouw en ik wisselen af.
Nu is het 8 maanden later en ik heb nog steeds extreem geheugenverlies en ik voel me erg labiel. Lichamelijke klachten heb ik ook, maar dat heeft minder negatieve effecten op mijn mentale gezondheid. Daar kan ik mee leven, het mentale gedoe heeft veel meer impact. Ik heb ook telkens aanvaringen met mensen omdat ik van alles vergeet. Ook met mijn partner, die echt geduldig is. Maar ook aan haar geduld komt een eind. Ik kom afspraken slecht na, dat is gewoon funest voor ons als team. Zeker nu we ook een huis verbouwen.
Ik vind mezelf er geen leuker mens op geworden. Ik heb geen zin meer in seks, kan me niet concentreren, niet logisch nadenken, voel me vaak erg emotioneel. Ik wil me zo graag beter voelen, al is het maar een uur per dag dat ik me helder voel. En ik weet niet waar ik moet beginnen of dat ik deze tijd 'gewoon' uit moet zitten.
zondag 6 maart 2022 om 20:40
En nou eens even je verhaal teruglezen. Is het echt raar dat je niet de oude bent? Nee! Wees eens lief voor jezelf en ga met je partner zitten. Hoe kunnen jullie het samen zo inrichten dat jij écht kunt herstellen? Dat jullie wél weer als team kunnen functioneren. Praat je hier überhaupt wel met je vrouw over?
zondag 6 maart 2022 om 20:47
Ben je al bij de huisarts geweest? Misschien goed om eens je bloed te laten controleren.
Ik zou ook aanraden om je jodiumgehalte te laten checken, dit kan enorme invloed hebben op je gesteldheid en gevoel. Vooral in combinatie met hormonen. Huisartsen kijken vaak alleen naar schildklierwaardes, maar niet naar de waardes van jodium
Maar ik zou sowieso even alles laten controleren, want na 8 maanden mag je wel verwachten dat je (enigszins) weer wat stabiel bent.
Ik zou ook aanraden om je jodiumgehalte te laten checken, dit kan enorme invloed hebben op je gesteldheid en gevoel. Vooral in combinatie met hormonen. Huisartsen kijken vaak alleen naar schildklierwaardes, maar niet naar de waardes van jodium
Maar ik zou sowieso even alles laten controleren, want na 8 maanden mag je wel verwachten dat je (enigszins) weer wat stabiel bent.
zondag 6 maart 2022 om 21:03
Geef je nog borstvoeding?
Wat je zou kunnen doen is je schildklierwaardes eens laten prikken. Veel vermoeidheid en andere klachten kunnen veroorzaakt worden door een te traag werkende klier die weer getriggerd kan worden na een zwangerschap/bevalling.
Veel depressies hebben de oorsprong bij de schildklier liggen.
Heb je een oppas? Ben je al eens een avondje weggeweest met alleen je vrouw om even zonder baby erbij een gesprek te voeren. Desnoods ruzie te maken of wat dan ook maar om even samen te zijn.
Die seks....Die komt wel weer, echt. Even samen tegen elkaar aan hangen is ook fijn en intimiteit is zoveel meer dan seks alleen.
Dikke knuffel van mij voor jou.
Wat je zou kunnen doen is je schildklierwaardes eens laten prikken. Veel vermoeidheid en andere klachten kunnen veroorzaakt worden door een te traag werkende klier die weer getriggerd kan worden na een zwangerschap/bevalling.
Veel depressies hebben de oorsprong bij de schildklier liggen.
Heb je een oppas? Ben je al eens een avondje weggeweest met alleen je vrouw om even zonder baby erbij een gesprek te voeren. Desnoods ruzie te maken of wat dan ook maar om even samen te zijn.
Die seks....Die komt wel weer, echt. Even samen tegen elkaar aan hangen is ook fijn en intimiteit is zoveel meer dan seks alleen.
Dikke knuffel van mij voor jou.
zondag 6 maart 2022 om 21:34
zondag 6 maart 2022 om 21:36
Ik sluit mij aan bij het advies om met de huisarts een afspraak te maken. Zelfs al kunnen ze niets vinden op het fysieke vlak, ze kunnen wel doorverwijzen naar ondersteuning op het psychische vlak.
Je vraagt je af of je deze tijd moet ‘uitzitten’. Ik denk dat na acht maanden een aantal zaken wel al progressie zouden moeten laten zien als het een kwestie van tijd was geweest. Toch zonde als je hier nog eens maanden mee moet rondlopen als dat wellicht niet nodig is? Sterkte
Je vraagt je af of je deze tijd moet ‘uitzitten’. Ik denk dat na acht maanden een aantal zaken wel al progressie zouden moeten laten zien als het een kwestie van tijd was geweest. Toch zonde als je hier nog eens maanden mee moet rondlopen als dat wellicht niet nodig is? Sterkte
Nee heb je, ja kun je krijgen
zondag 6 maart 2022 om 21:47
Het hoeft niet zo te blijven. Je weet hoe het bij ons was en ook hier is licht aan het einde van de tunnel. Bij jou ook. Verdomme, tis ook allemaal niet niks he, zo'n kleine. Er komen zo veel dingen bij waar je je vooraf nooit een voorstelling van had kunnen maken, ik niet, tenminste.
Begin bij de huisarts, en praat met je vrouw.
Begin bij de huisarts, en praat met je vrouw.
-
zondag 6 maart 2022 om 21:51
Ik zeg ook huisarts! Na zo veel tijd is dat echt wel verstandig. Laat dan ook je vitamine d en b12 checken, na mijn eerste zwangerschap bleek uiteindelijk dat die veel te laag waren. Ik heb heel lang met mentale en lichamelijke klachten rondgelopen en dacht dat het nooit meer goed zou komen qua zwangerschapsdementie. Sterkte!
zondag 6 maart 2022 om 22:06
zondag 6 maart 2022 om 22:06
Eerlijk gezegd; ik ben sinds de zwangerschap/bevalling nooit meer echt “de oude” geworden. De mijne is nu 7 
Vind ook dat dit echt onderschat wordt door anderen. Vrouwen moeten “het” er maar even bijdoen en na 12 weken weer fris en fruitig, al kolvend op het werk verschijnen, seks hebben met hun partner, een goede moeder zijn en alle sociale contacten weer op peil hebben. Zo werkt dat helaas niet…. Bij mij in ieder geval niet. Ben soms nog steeds doodop, heb een super leuk, slim en lief kind, maar hele dagen werken en elke dag om 0545 gewekt worden (ook in het weekend) en daarnaast gewoon altijd “aan” staan is soms best vermoeiend.
Wat hier wel werkt en werkte; bloed laten checken (ik had tekorten), sporten (of wandelen), frisse lucht, max 1 koffie per dag, lekker om 1930 je bed induiken, tijdelijk parttime werken en vrije tijd “eisen” bij vader.
En vooral begrip van je omgeving. Je bent geen robot. Je hebt een kind gemaakt en daarnaast kost het opvoeden van een kind ook veel energie. De één lukt het wellicht prima om na 4 maanden weer 40 uren te werken, de ander kan na 2 jaren 8 uren werken. Elk lichaam is anders. Elke moeder en kind ook. Ik ben echt pro werkende vrouwen, maar soms vraag ik mij wel eens af hoe gezond het is om gelijk “weer alles te willen en moeten”. De maatschappelijke druk die op vrouwen ligt. Niet werken is no done, maar ondertussen “moeten” we ook nog kinderen baren en alles daarnaast laten doorlopen en gezellig zijn.
Vind ook dat dit echt onderschat wordt door anderen. Vrouwen moeten “het” er maar even bijdoen en na 12 weken weer fris en fruitig, al kolvend op het werk verschijnen, seks hebben met hun partner, een goede moeder zijn en alle sociale contacten weer op peil hebben. Zo werkt dat helaas niet…. Bij mij in ieder geval niet. Ben soms nog steeds doodop, heb een super leuk, slim en lief kind, maar hele dagen werken en elke dag om 0545 gewekt worden (ook in het weekend) en daarnaast gewoon altijd “aan” staan is soms best vermoeiend.
Wat hier wel werkt en werkte; bloed laten checken (ik had tekorten), sporten (of wandelen), frisse lucht, max 1 koffie per dag, lekker om 1930 je bed induiken, tijdelijk parttime werken en vrije tijd “eisen” bij vader.
En vooral begrip van je omgeving. Je bent geen robot. Je hebt een kind gemaakt en daarnaast kost het opvoeden van een kind ook veel energie. De één lukt het wellicht prima om na 4 maanden weer 40 uren te werken, de ander kan na 2 jaren 8 uren werken. Elk lichaam is anders. Elke moeder en kind ook. Ik ben echt pro werkende vrouwen, maar soms vraag ik mij wel eens af hoe gezond het is om gelijk “weer alles te willen en moeten”. De maatschappelijke druk die op vrouwen ligt. Niet werken is no done, maar ondertussen “moeten” we ook nog kinderen baren en alles daarnaast laten doorlopen en gezellig zijn.
anoniem_63ff3e3a3a3dd wijzigde dit bericht op 06-03-2022 22:17
25.74% gewijzigd
zondag 6 maart 2022 om 22:12
Hier ook. Was laatst zelfs de verjaardag van m’n bloedeigen moeder vergeten
. Gelukkig is zij zelf moeder van 5 kinderen en boeide het haar heen drol. Moeder-dementie, noemt zij het.
zondag 6 maart 2022 om 22:18
Zeg dat wel.montblanc schreef: ↑06-03-2022 20:40En nou eens even je verhaal teruglezen. Is het echt raar dat je niet de oude bent? Nee! Wees eens lief voor jezelf en ga met je partner zitten. Hoe kunnen jullie het samen zo inrichten dat jij écht kunt herstellen? Dat jullie wél weer als team kunnen functioneren. Praat je hier überhaupt wel met je vrouw over?
Carpaal tunnel syndroom en bekkeninstabiliteit overgehouden aan de zwangerschap
Heftige bevalling
Er twee keer per nacht uit moeten (ook echt heftig!)
En ook nog een verbouwing (hoeveel impact en hoe lang al)
Weer aan het werk, eventueel icm borstvoeding?
Ik geef het je te doen hoor. Misschien inderdaad bloed prikken om te kijken of er niks afwijkt. En dan na de verbouwing wat rust inbouwen? Baby uit logeren en elkaar weer vinden?
zondag 6 maart 2022 om 23:35
Je zou inderdaad mogen verwachten dat je na 8 maanden in ieder geval verbetering ziet. Maar je hebt ook wel echt een heftige tijd achter de rug, niet gek dat dat ook mentaal een nasleep heeft! Heb je de bevalling en de periode erna wel écht goed verwerkt? Of zou je daar ook hulp bij kunnen krijgen? Sowieso klink je ergens vrij berustend in de lichamelijke klachten die je hebt overgehouden aan de bevalling en dat je er 2x per nacht uit moet. Maar dat, zeker icm een verbouwing, zou voor de meeste vrouwen al een aardige dip opleveren. Gun je jezelf ook de ruimte om te balen en verdrietig te zijn over dingen die niet zijn gelopen zoals je graag had gewild? Je hoeft niet altijd sterk te zijn..
Wat mij heeft geholpen in instabiele periodes was een bezoek aan de mesoloog. Die heeft tekorten opgespoord die ik met bv vitaminen en probiotica aan kon vullen, waardoor ik me een stuk beter ging voelen. Wellicht helpt het jou ook.
Wat mij heeft geholpen in instabiele periodes was een bezoek aan de mesoloog. Die heeft tekorten opgespoord die ik met bv vitaminen en probiotica aan kon vullen, waardoor ik me een stuk beter ging voelen. Wellicht helpt het jou ook.
