Psyche
alle pijlers
Met mezelf in de knoop
dinsdag 10 juli 2007 om 18:13
Wanneer is het eigenlijk begonnen? 2 weken geleden heb ik mijn relatie verbroken, na iets meer dan 8 jaar samen zag ik geen toekomst voor ons samen en heb besloten om alleen verder te gaan. Met alle gevolgen van dien. Gelukkig zijn er geen kinderen in het spel, alleen een huis met een (iets te hoge) hypotheek. Omdat ik dacht dat ik het allemaal wel aan kon ben ik blijven werken (40 uur/week). En tot aan vanmorgen ging dat ook allemaal wel, dacht ik. Ik heb een redelijk stress gevoelige job en alles bij elkaar werd het me allemaal te veel. Om niks lopen de tranen over mijn wangen, ik heb nooit echt over mijn gevoelens kunnen praten, maar nu moet het denk ik wel, anders kom ik hier nooit uit. Morgen heb ik een afspraak met h.a. en ik zie er erg tegen op om bij haar heel mijn hebben en houden op tafel te leggen, maar het kan denk ik niet anders. Misschien dat ze me doorverwijst ofzo? Ben zelf nog nooit bij een psychiater of psycholoog geweest en ik weet ook niet of het zover zal komen, maar ik weet wel dat ik het niet alleen kan. Er over praten met vrienden/bekenden lucht wel op, maar helpt me niet. Ik krijg alleen maar als reactie: burnout of overspannen of zelfs depressief ....
Waarschijnlijk ben ik niet de enige .....
Waarschijnlijk ben ik niet de enige .....
dinsdag 10 juli 2007 om 18:29
He Sandratje,
Helemaal niet gek dat je je zo k** voelt. Je bent ongetwijfeld al lang aan het piekeren en stressen geweest om je relatie te verbreken en acht jaar is een lange tijd! Zelf ben ik ook ingestort na mijn relatie met koophuis enz na jaren verbroken te hebben. Ben aan de seroxat/paroxetine gegaan en in therapie, veel gesport en gepraat met vrienden en veel van me afgeschreven op dit forum. Het heeft allemaal geholpen.
Goed van je dat je naar je huisarts gaat. Die kan je vast verder helpen. De eerste stap is dan gezet en wedden dat je je dan al wat beter voelt? veel sterkte.
Helemaal niet gek dat je je zo k** voelt. Je bent ongetwijfeld al lang aan het piekeren en stressen geweest om je relatie te verbreken en acht jaar is een lange tijd! Zelf ben ik ook ingestort na mijn relatie met koophuis enz na jaren verbroken te hebben. Ben aan de seroxat/paroxetine gegaan en in therapie, veel gesport en gepraat met vrienden en veel van me afgeschreven op dit forum. Het heeft allemaal geholpen.
Goed van je dat je naar je huisarts gaat. Die kan je vast verder helpen. De eerste stap is dan gezet en wedden dat je je dan al wat beter voelt? veel sterkte.
dinsdag 10 juli 2007 om 22:01
Ik wil je gevoelens niet bagatelliseren ofzo, maar volgens mij is het wel vrij normaal dat je na het verbreken van een relatie een rouwperiode kent met veel huilen en stress. Ik bedoel, als jij het gevoel hebt dat je er door met vrienden/familie te praten alleen niet uitkomt en hulp nodig hebt moet je dat doen uiteraard. Maar het is niet zo heel raar natuurlijk dat je op dit moment het even allemaal niet ziet zitten.
dinsdag 10 juli 2007 om 22:04
hmm, ik las weer eens niet goed, je praat er al met vrienden over en het helpt je niet
ik vind de reacties dan ook wel een beetje raar hoor, dat je meteen te horen krijgt dat je burnout of depressief bent, wat is nou 2 weken? je hebt je relatie net verbroken, dan is het toch vrij normaal dat je op dit moment gestresst en emotioneel bent? dat heeft tijd nodig
ik baseer me even op wat ik hier lees he, ik ken jouw situatie en gevoelens niet en nogmaals als je hulp nodig hebt moet je die vooral zoeken, maar denk niet dat de gevoelens die je nu hebt abnormaal zijn ofzo..
ik vind de reacties dan ook wel een beetje raar hoor, dat je meteen te horen krijgt dat je burnout of depressief bent, wat is nou 2 weken? je hebt je relatie net verbroken, dan is het toch vrij normaal dat je op dit moment gestresst en emotioneel bent? dat heeft tijd nodig
ik baseer me even op wat ik hier lees he, ik ken jouw situatie en gevoelens niet en nogmaals als je hulp nodig hebt moet je die vooral zoeken, maar denk niet dat de gevoelens die je nu hebt abnormaal zijn ofzo..
donderdag 12 juli 2007 om 14:58
Ben vanmorgen bij h.a. geweest, samen met (ex)vriend. Hij is zo lief om met me mee te gaan . In de wachtkamer ging het allemaal nog wel, tot ik de deur binnen liep van de spreek kamer, tranen met tuiten. Daar heb ik de laatste dagen wel meer last van gehad, als ik een sms-je kreeg van een collega (en daar hoefde dan alleen maar iets aardigs in te staan) dan liepen de tranen al over m'n wangen. En waar dat vandaan komt ?? Dus vanmorgen weer, gelukkig was hij er ook bij en kon hij me aanvullen daar waar ik tekort kwam. Voor mijn idee was het bij de h.a. ook iets boven zijn pet, dus hij heeft me het tel.nr. gegeven van een maatschappelijk werk-bedrijfje die ik dan maar eens moest bellen. Ik gebeld: sorry wij maken alleen afspraken tussen 9 en 12 (het was 12.15). Dus morgen maar even opnieuw proberen! Ook zei h.a. dat ik voorlopig maar niet even aan werk moet denken en dat alles eerst op een rijtje moet komen. Gelukkig want daar moet ik nu ook even niet aan denken.
