Psyche
alle pijlers
Mezelf terugvinden
zaterdag 28 april 2018 om 12:56
Ik open dit topic in de hoop dat iemand tips heeft om mezelf weer terug te vinden.
Ik heb een behoorlijk beladen jeugd gehad waarin ik niet echt mezelf kon zijn en weinig vrienden had of contact had met familie. Ik stortte me vooral op school, zodat ik op mijn 18e een volledige studie in het buitenland kon gaan volgen, als een soort escape van alles. Dit heb ik gedaan, maar ik kwam er al snel achter dat vluchten niet de oplossing is. Ik had mezelf voorgenomen om echt een leuk persoon te zijn, spontaan, extravert, en ik had het ook echt leuk en kreeg al snel veel vrienden. Totdat ik me veel te veel vast ging houden aan die vrienden omdat ik dat allemaal niet kende en bang was het kwijt te raken. Dat werkte natuurlijk averechts en al snel zat ik dus helemaal alleen in het buitenland.
Ik besloot het anders aan te pakken door niet per se een 'leuk persoon' te zijn voor anderen, maar door me echt op mezelf te focussen. Ik vond het heel moeilijk om echt totaal op mezelf aangewezen te zijn, maar door mezelf druk bezig te houden met nieuwe hobby's en mijn studie begon ik me steeds comfortabeler te voelen met mezelf. Ik heb drie jaar lang allemaal leuke nieuwe hobby's gevonden , de wereld over gereisd en het super leuk gehad. Ik kreeg ook vanzelf leuker contact met mensen, zonder daar meteen heel afhankelijk van te worden want ik wist dat ik het zonder hen ook leuk kon hebben. Ik was echt trots op en blij met mezelf en toen ontmoette ik vorig jaar ook nog een leuke jongen waar ik een super fijne relatie mee kreeg.
Toen ging het alleen toch weer mis. Ik had een paar dagen geleden een topic geopend over (het eind van) deze relatie omdat ik me zo ongelukkig voelde doordat hij weinig tijd voor me had. We hebben toen ik mijn spullen heb opgehaald een lang gesprek gehad en opeens begon ik in te zien wat er nou eigenlijk is gebeurd. Ik ben gewoon weer vervallen in mijn oude gedrag, ik ben veel te afhankelijk geworden van hem waardoor ik hem juist weer heb verstoten. Hij zei ook dat ik een totaal ander persoon was dan toen hij me vorig jaar ontmoette. Hij wilde nog contact houden maar ik heb besloten dat ik echt eerst weer op mezelf moet focussen want dit kan natuurlijk niet. Het stomme is dat ik het opeens heel moeilijk vind om weer dingen alleen te doen zonder constant de behoefte te hebben dat met mensen te delen. Ik heb net een nieuw baantje, ik ga regelmatig sporten, ik probeer mezelf echt bezig te houden maar ik vind het lastig.
Herkent iemand zich misschien hierin? Wat zijn jullie ervaringen qua weer lekker onafhankelijk te worden? Ik denk dat ik een goeie eerste stap heb gezet door in ieder geval het contact met hem los te laten maar ik loop nu een beetje tegen een muur aan. Het is natuurlijk ook wel erg kortdag maar ik wil die knop zo graag weer omzetten.
Ik heb een behoorlijk beladen jeugd gehad waarin ik niet echt mezelf kon zijn en weinig vrienden had of contact had met familie. Ik stortte me vooral op school, zodat ik op mijn 18e een volledige studie in het buitenland kon gaan volgen, als een soort escape van alles. Dit heb ik gedaan, maar ik kwam er al snel achter dat vluchten niet de oplossing is. Ik had mezelf voorgenomen om echt een leuk persoon te zijn, spontaan, extravert, en ik had het ook echt leuk en kreeg al snel veel vrienden. Totdat ik me veel te veel vast ging houden aan die vrienden omdat ik dat allemaal niet kende en bang was het kwijt te raken. Dat werkte natuurlijk averechts en al snel zat ik dus helemaal alleen in het buitenland.
Ik besloot het anders aan te pakken door niet per se een 'leuk persoon' te zijn voor anderen, maar door me echt op mezelf te focussen. Ik vond het heel moeilijk om echt totaal op mezelf aangewezen te zijn, maar door mezelf druk bezig te houden met nieuwe hobby's en mijn studie begon ik me steeds comfortabeler te voelen met mezelf. Ik heb drie jaar lang allemaal leuke nieuwe hobby's gevonden , de wereld over gereisd en het super leuk gehad. Ik kreeg ook vanzelf leuker contact met mensen, zonder daar meteen heel afhankelijk van te worden want ik wist dat ik het zonder hen ook leuk kon hebben. Ik was echt trots op en blij met mezelf en toen ontmoette ik vorig jaar ook nog een leuke jongen waar ik een super fijne relatie mee kreeg.
Toen ging het alleen toch weer mis. Ik had een paar dagen geleden een topic geopend over (het eind van) deze relatie omdat ik me zo ongelukkig voelde doordat hij weinig tijd voor me had. We hebben toen ik mijn spullen heb opgehaald een lang gesprek gehad en opeens begon ik in te zien wat er nou eigenlijk is gebeurd. Ik ben gewoon weer vervallen in mijn oude gedrag, ik ben veel te afhankelijk geworden van hem waardoor ik hem juist weer heb verstoten. Hij zei ook dat ik een totaal ander persoon was dan toen hij me vorig jaar ontmoette. Hij wilde nog contact houden maar ik heb besloten dat ik echt eerst weer op mezelf moet focussen want dit kan natuurlijk niet. Het stomme is dat ik het opeens heel moeilijk vind om weer dingen alleen te doen zonder constant de behoefte te hebben dat met mensen te delen. Ik heb net een nieuw baantje, ik ga regelmatig sporten, ik probeer mezelf echt bezig te houden maar ik vind het lastig.
Herkent iemand zich misschien hierin? Wat zijn jullie ervaringen qua weer lekker onafhankelijk te worden? Ik denk dat ik een goeie eerste stap heb gezet door in ieder geval het contact met hem los te laten maar ik loop nu een beetje tegen een muur aan. Het is natuurlijk ook wel erg kortdag maar ik wil die knop zo graag weer omzetten.
zaterdag 28 april 2018 om 13:26
Ik lees alleen maar dingen die duiden op veel zelfinzicht en ontwikkeling. Ik ken je andere topic niet verder. Maar het is goed om je eigen valkuil te kennen. Het is lastiger om te veranderen. In een relatie komt iemand dichterbij dan wie dan ook. Dan komt een gedragspatroon wat je als kind hebt aangeleerd toch vaak weer naar boven. Goed dat je aan jezelf probeert te werken, nog steeds. Helemaal perfect en ideaal kun je het nooit krijgen, hoe hard je ook je best doet. Met een niet-stabiele basis zijn relaties lastiger maar zeker niet onmogelijk. Een zetje verder zou een vorm van therapie nog kunnen geven.
Volgens mij mag je best trots zijn op wat je tot nu toe uit jezelf hebt geleerd.
Volgens mij mag je best trots zijn op wat je tot nu toe uit jezelf hebt geleerd.
zaterdag 28 april 2018 om 13:28
Wees eens heel aardig voor jezelf. Loop eens naar de spiegel en bekijk jezelf heel goed.
En zeg dan tegen jezelf: "Flut zeg, ben ik zomaar weer in mijn oude valkuilen getrapt zonder dat ik dat doorhad. Wat goed dat ik daarachter ben gekomen. Want die leuke, lieve, sterke, genietende en onafhankelijk ik, die is er nog steeds. Er zit nu alleen modder op." En geef jezelf dan ook een heel groot compliment dat je jezelf al terug gevonden hebt, alleen dat het nog niet zo voelt.
Je hebt het eerder gedaan en je weet wat het je gaat brengen. En ik durf te beweren dat je dit nu veel sneller dan ooit gaat omdraaien. Je weet nl. wat bij je past en hoe je daar vorm aan kan geven. De rest is tijd, geduld en heel lief zijn voor jezelf.
Als tip: kijk eens goed naar je relatie en ga eens na wat getriggerd heeft om in het oude patroon terug te vallen. Als je die herkent, dan herken je hem de volgende keer veel eerder en kun je om je valkuil heen wandelen, heb je misschien wel nog wat modder aan je schoenen. Of je komt erachter dat die valkuil geen valkuil is, maar een plas modder. Spring er dan eens in en lach erom, vond je vast als kind heel leuk. M.a.w. maak het luchtiger
Ik vind in ieder geval dat je super bezig bent.
En zeg dan tegen jezelf: "Flut zeg, ben ik zomaar weer in mijn oude valkuilen getrapt zonder dat ik dat doorhad. Wat goed dat ik daarachter ben gekomen. Want die leuke, lieve, sterke, genietende en onafhankelijk ik, die is er nog steeds. Er zit nu alleen modder op." En geef jezelf dan ook een heel groot compliment dat je jezelf al terug gevonden hebt, alleen dat het nog niet zo voelt.
Je hebt het eerder gedaan en je weet wat het je gaat brengen. En ik durf te beweren dat je dit nu veel sneller dan ooit gaat omdraaien. Je weet nl. wat bij je past en hoe je daar vorm aan kan geven. De rest is tijd, geduld en heel lief zijn voor jezelf.
Als tip: kijk eens goed naar je relatie en ga eens na wat getriggerd heeft om in het oude patroon terug te vallen. Als je die herkent, dan herken je hem de volgende keer veel eerder en kun je om je valkuil heen wandelen, heb je misschien wel nog wat modder aan je schoenen. Of je komt erachter dat die valkuil geen valkuil is, maar een plas modder. Spring er dan eens in en lach erom, vond je vast als kind heel leuk. M.a.w. maak het luchtiger
Ik vind in ieder geval dat je super bezig bent.
zaterdag 28 april 2018 om 13:52
Een paar goede gesprekken / therapie bij een psycholoog of psychotherapeut zou jou goed doen. Je wil graag werken aan jezelf en kan daar goed hulp bij gebruiken.
Samen met je therapeut kan je werken aan je beperkingen en je doelen.
Ook kan het je beslist helpen om in het vervolg relaties en vriendschappen te hebben waarin je niet afhankelijk bent.
Fijn vooruitzicht !
Voor een verwijzing ga je naar je huisarts met je hulpvraag/psychische klachten.
Succes
Samen met je therapeut kan je werken aan je beperkingen en je doelen.
Ook kan het je beslist helpen om in het vervolg relaties en vriendschappen te hebben waarin je niet afhankelijk bent.
Fijn vooruitzicht !
Voor een verwijzing ga je naar je huisarts met je hulpvraag/psychische klachten.
Succes
zaterdag 28 april 2018 om 14:07
Hallo,
Ik maak iets soortgelijks mee.
Het is heel goed dat je je valkuilen inziet en dat je je hiervan bewust bent! Ik ga met mijn problemen naar een psychologe en zij helpt mij er echt mee om te vermijden dat ik terug in mijn valkuilen trap. Het gebeurd helaas nog steeds maar ik heb het wel sneller en sneller door en dan kan ik mij herpakken.
Zoals hierboven al vermeld raad ik jou dat ook aan. Ga (eventueel samen met jouw huisarts) opzoek naar een goede therapeut en dan kom je er zeker wel door.
Maar het feit dat je je er nu al bewust van bent zegt dat je heel goed bezig bent!
Succes ermee!
Groetjes
Mandarijntje
Ik maak iets soortgelijks mee.
Het is heel goed dat je je valkuilen inziet en dat je je hiervan bewust bent! Ik ga met mijn problemen naar een psychologe en zij helpt mij er echt mee om te vermijden dat ik terug in mijn valkuilen trap. Het gebeurd helaas nog steeds maar ik heb het wel sneller en sneller door en dan kan ik mij herpakken.
Zoals hierboven al vermeld raad ik jou dat ook aan. Ga (eventueel samen met jouw huisarts) opzoek naar een goede therapeut en dan kom je er zeker wel door.
Maar het feit dat je je er nu al bewust van bent zegt dat je heel goed bezig bent!
Succes ermee!
Groetjes
Mandarijntje
zaterdag 28 april 2018 om 14:36
Ik zie al drie/vier mensen hier boven die een psycholoog nodig hebben om hun gewone leven op orde te krijgen, TO niet meegeteld. Sorry hoor, maar hoe fucked up is onze samenleving ondertussen dat je alleen met hulp van een psycholoog je dingen op een rijtje kunt krijgen? Kan me nog goed herinneren dat we 20-30 jaar geleden de draak staken met Amerika en de noodzaak die Amerikanen blijkbaar hadden om een "shrink" te hebben, maar nondeju, we gaan dezelfde kant op.Triest.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zaterdag 28 april 2018 om 14:42
Is ook zo! Ik zou het ook liever anders zien. Maar ik kom er alleen echt niet bovenop. Aan wat ligt dat? In mijn geval doordat mijn ouders 30 jaar geleden serieus gefaald zijn in hun opvoeding, ik heb hier trauma's aan overgehouden en wil het helemaal anders doen dan hun. Maar als je nooit een goed voorbeeld gehad hebt word het moeilijk, maar ik slaag er nu wel in. Ik vermoed dat het ook wel te maken heeft met de (social) media. Er word vanalles van de mensen verwacht, dingen waar veel mensen niet gelukkiger van worden maar als je niet bent zoals de norm word je raar bekeken. Hierdoor gaan mensen zich anders gedragen dan ze werkelijk zijn met alle gevolgen. Zelf ben ik ooit ook in die val gelopen maar die periode ligt nu achter mij. Ik ben alleen maar mezelf en doe wat ik wil en wie daar niet mee overweg kan... Dat is dan hun probleempejeka schreef: ↑28-04-2018 14:36Ik zie al drie/vier mensen hier boven die een psycholoog nodig hebben om hun gewone leven op orde te krijgen, TO niet meegeteld. Sorry hoor, maar hoe fucked up is onze samenleving ondertussen dat je alleen met hulp van een psycholoog je dingen op een rijtje kunt krijgen? Kan me nog goed herinneren dat we 20-30 jaar geleden de draak staken met Amerika en de noodzaak die Amerikanen blijkbaar hadden om een "shrink" te hebben, maar nondeju, we gaan dezelfde kant op.Triest.
zaterdag 28 april 2018 om 14:48
Ik zou zeggen: hou eens op te kijken naar wat anders zou kunnen zijn gegaan in je leven en daar in te blijven hangen, en begin te doen waar je van vindt dat het is wat je wilt.Mandarijntje1 schreef: ↑28-04-2018 14:42Is ook zo! Ik zou het ook liever anders zien. Maar ik kom er alleen echt niet bovenop. Aan wat ligt dat? In mijn geval doordat mijn ouders 30 jaar geleden serieus gefaald zijn in hun opvoeding, ik heb hier trauma's aan overgehouden en wil het helemaal anders doen dan hun. Maar als je nooit een goed voorbeeld gehad hebt word het moeilijk, maar ik slaag er nu wel in. Ik vermoed dat het ook wel te maken heeft met de (social) media. Er word vanalles van de mensen verwacht, dingen waar veel mensen niet gelukkiger van worden maar als je niet bent zoals de norm word je raar bekeken. Hierdoor gaan mensen zich anders gedragen dan ze werkelijk zijn met alle gevolgen. Zelf ben ik ooit ook in die val gelopen maar die periode ligt nu achter mij. Ik ben alleen maar mezelf en doe wat ik wil en wie daar niet mee overweg kan... Dat is dan hun probleem
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zaterdag 28 april 2018 om 14:52
En wie zie jij dan die een psycholoog nodig hebben boven je?pejeka schreef: ↑28-04-2018 14:36Ik zie al drie/vier mensen hier boven die een psycholoog nodig hebben om hun gewone leven op orde te krijgen, TO niet meegeteld. Sorry hoor, maar hoe fucked up is onze samenleving ondertussen dat je alleen met hulp van een psycholoog je dingen op een rijtje kunt krijgen? Kan me nog goed herinneren dat we 20-30 jaar geleden de draak staken met Amerika en de noodzaak die Amerikanen blijkbaar hadden om een "shrink" te hebben, maar nondeju, we gaan dezelfde kant op.Triest.
Ik lees alleen het advies om een professional te raadplegen. Blijkbaar is zo'n advies geven voor jou het signaal dat ze dan maar zelf een psycholoog nodig hebben?
zaterdag 28 april 2018 om 14:54
Pejeka, echt waar. Is jouw leven nu echt zo geweldig dat je het daarom nodig hebt om mensen die kwetsbaar zijn even een steek in de rug te komen geven? En zeker alleen een laatste zin eruit halen terwijl de forumster aangeeft er serieuze trauma's aan over gehouden te hebben.
En dan maar direct (voor je daarover begint) over de kosten: meestal moet je deze hulp zelf betalen hoor.
Bah!
zaterdag 28 april 2018 om 15:31
Ik ben zo een.GenieInABottle schreef: ↑28-04-2018 14:52En wie zie jij dan die een psycholoog nodig hebben boven je?
Ik lees alleen het advies om een professional te raadplegen. Blijkbaar is zo'n advies geven voor jou het signaal dat ze dan maar zelf een psycholoog nodig hebben?
En ik heb er al een.
Ik herken mezelf in TO haar verhaal, vandaar dat ik zie waar de winst te behalen valt.
Met hulp gaat het een stuk makkelijker dan zelf doormodderen en daarmee in herhaling vallen.
Ik ben van middelbare leeftijd, ik ben onlangs begonnen met therapie. Ik wou dat ik er eerder mee begonnen was, dat had me waarschijnlijk een hoop relatie ellende en teleurstelling bespaard.
Afhankelijkheid kan relaties heel moeilijk maken. Het is een emotioneel probleem. Hulp erbij is zeker geen overbodige luxe .
To legt zichzelf op een ander "leuker" mens te zijn. Hierin zie ik self neglect en streng zijn voor zichzelf . Misschien voorbij gaan aan haar diepere eigen gevoelens . Geforceerd "leuk" zijn werkt averechts, op die manier raak je jezelf kwijt.
Door therapie te nemen , neem je jezelf en je gevoelens (dat het eigenlijk niet lekker met je gaat) serieus. Een goede stap, mijns inziens.
anoniem_349789 wijzigde dit bericht op 28-04-2018 15:36
18.83% gewijzigd
zaterdag 28 april 2018 om 15:38
Precies! We kunnen in onze samenleving best blij zijn met het gegeven dat we hulp kunnen krijgen. En ook voor jouJulia10 schreef: ↑28-04-2018 15:31Ik ben zo een.
En ik heb er al een.
Ik herken mezelf in TO haar verhaal, vandaar dat ik zie waar de winst te behalen valt.
Met hulp gaat het een stuk makkelijker dan zelf doormodderen en daarmee in herhaling vallen.
Ik ben van middelbare leeftijd, ik ben onlangs begonnen met therapie. Ik wou dat ik er eerder mee begonnen was, dat had me waarschijnlijk een hoop relatie ellende en teleurstelling bespaard.
Afhankelijkheid kan relaties heel moeilijk maken. Het is een emotioneel probleem. Hulp erbij is zeker geen overbodige luxe .
Ik hoop dat je in de toekomst heel veel mooie ervaringen gaat opdoen!
Ik hoop ook niet dat je mijn opmerking opvatte dat ik tegen hulp zoeken ben. Ik vind het nl. alleen maar dapper als mensen dit doen. Succes!!
zaterdag 28 april 2018 om 15:39
zaterdag 28 april 2018 om 15:44
Mijn vraag is en blijft: waarom vind jij het zo nodig om onaardig uit te halen naar andere mensen?
En als antwoord op jouw vraag: nee. Blijkbaar leef jij in een omgeving en zoek je met name de informatie op die dit bevestigd. En ja, er zijn heel wat mensen die momenteel moeite hebben om hun draai te vinden in de huidige maatschappij. Wetenschappelijk gezien zijn hier verschillende verklaringen voor. En ik ben alleen maar blij dat deze mensen ondersteuning kunnen krijgen in hun proces.
zaterdag 28 april 2018 om 15:52
Schiet toch op. Ondersteuning krijgen in hun proces, dacht je dat dat aan de mensen 30-40-50 jaar geleden gevraagd werd? Nee hoor, die moesten gewoon dealen met de situatie, en tuurlijk hadden die het soms ook lastig, maar ze werden ook gewoon opgevoed in "niet zeuren, maar aanpakken".GenieInABottle schreef: ↑28-04-2018 15:44Mijn vraag is en blijft: waarom vind jij het zo nodig om onaardig uit te halen naar andere mensen?
En als antwoord op jouw vraag: nee. Blijkbaar leef jij in een omgeving en zoek je met name de informatie op die dit bevestigd. En ja, er zijn heel wat mensen die momenteel moeite hebben om hun draai te vinden in de huidige maatschappij. Wetenschappelijk gezien zijn hier verschillende verklaringen voor. En ik ben alleen maar blij dat deze mensen ondersteuning kunnen krijgen in hun proces.
Nondeju, als er tegenwoordig maar een scheet dwars zit, moet er professionele hulp komen, want anders trek je het niet.
En mocht het zo zijn dat het merendeel der mensen echt niet kan bestaan zonder professionele hulp, is het dan geen tijd dat we onze waardes eens gaan herijken en gaan beseffen dat we een foute samenleving hebbn?
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zaterdag 28 april 2018 om 22:22
zaterdag 28 april 2018 om 22:28
Open anders een topic.
Dan kan TO verder in háár topic.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zaterdag 28 april 2018 om 22:32
Eens.Julia10 schreef: ↑28-04-2018 15:31Ik ben zo een.
En ik heb er al een.
Ik herken mezelf in TO haar verhaal, vandaar dat ik zie waar de winst te behalen valt.
Met hulp gaat het een stuk makkelijker dan zelf doormodderen en daarmee in herhaling vallen.
Ik ben van middelbare leeftijd, ik ben onlangs begonnen met therapie. Ik wou dat ik er eerder mee begonnen was, dat had me waarschijnlijk een hoop relatie ellende en teleurstelling bespaard.
Afhankelijkheid kan relaties heel moeilijk maken. Het is een emotioneel probleem. Hulp erbij is zeker geen overbodige luxe .
To legt zichzelf op een ander "leuker" mens te zijn. Hierin zie ik self neglect en streng zijn voor zichzelf . Misschien voorbij gaan aan haar diepere eigen gevoelens . Geforceerd "leuk" zijn werkt averechts, op die manier raak je jezelf kwijt.
Door therapie te nemen , neem je jezelf en je gevoelens (dat het eigenlijk niet lekker met je gaat) serieus. Een goede stap, mijns inziens.
@To: heb je dit al eens overwogen?
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zondag 29 april 2018 om 11:12
Bedankt voor de reacties! Ik vond het fijn om te lezen dat sommigen denken dat ik op de goede weg ben. De discussie of therapie zinvol of overdreven is ga ik even niet op in.
Wat betreft de vraag of ik mezelf niet dingen opleg en mezelf forceer houdt mij ook wel een beetje bezig. Ik heb alleen het gevoel dat dit de vorige keer wel tot een bepaalde hoogte geholpen heeft. Het voelde in het begin verschrikkelijk om mezelf zo in het diepe te gooien, maar uiteindelijk was ik wel waar ik wilde zijn. Aan de andere kant vraag ik me ook af of dat misschien toch de reden is geweest dat ik die valkuil nu weer tegen ben gekomen, dat het misschien toch niet de manier was.
De reactie van @retrostar vind ik interessant, wat bedoel je precies met handhaven in de situatie waarbij het afhankelijkheidsgevoel ontstaat?
Ik voel me overigens nu al een stuk minder 'terug bij af', omdat het gister eigenlijk best goed ging. Ik ben weer begonnen met mediteren, ben aan een nieuw boek begonnen en probeer m'n mobiel een beetje te vermijden (vandaar de late reactie). 's Avonds had ik het moeilijker doordat er minder afleiding was, maar dat is denk ik ook wel belangrijk om te ervaren zodat ik inderdaad niet alleen maar vlucht.
Wat betreft de vraag of ik mezelf niet dingen opleg en mezelf forceer houdt mij ook wel een beetje bezig. Ik heb alleen het gevoel dat dit de vorige keer wel tot een bepaalde hoogte geholpen heeft. Het voelde in het begin verschrikkelijk om mezelf zo in het diepe te gooien, maar uiteindelijk was ik wel waar ik wilde zijn. Aan de andere kant vraag ik me ook af of dat misschien toch de reden is geweest dat ik die valkuil nu weer tegen ben gekomen, dat het misschien toch niet de manier was.
De reactie van @retrostar vind ik interessant, wat bedoel je precies met handhaven in de situatie waarbij het afhankelijkheidsgevoel ontstaat?
Ik voel me overigens nu al een stuk minder 'terug bij af', omdat het gister eigenlijk best goed ging. Ik ben weer begonnen met mediteren, ben aan een nieuw boek begonnen en probeer m'n mobiel een beetje te vermijden (vandaar de late reactie). 's Avonds had ik het moeilijker doordat er minder afleiding was, maar dat is denk ik ook wel belangrijk om te ervaren zodat ik inderdaad niet alleen maar vlucht.
