Psyche
alle pijlers
Mijn emmertje is even vol nu.
zondag 24 januari 2010 om 22:15
Ik voel me rot.
Ik heb het zo helemaal gehad nu.
Het zat er eigenlijk al weken aan te komen, en ik heb het steeds af kunnen wenden, kom op, mezelf opgepept, zo van ik zie het somberder in dan het is, en morgen weer fris opnieuw beginnen, maar het werkt op dit moment niet zo.
Er zijn zo'n 3 gebieden waarop het niet lekker loopt.
En nu het gisteren op een ochtend 3 keer gebeurde dat er iemand voor zijn beurt ging in een winkel, en ik dacht bij de eerste twee, ach laat ook maar, en ik bij de derde wel wilde reageren maar ik de energie er niet voor had, nu ik vandaag al twee glazen gebroken heb, en ik zou willen dat het weekend een week zou duren omdat ik dan mezelf nog even in mijn huis zo kunnen terugtrekken en zo min mogelijk de confrontatie met mensen aanhoef, weet ik maar al te goed dat het ligt aan de manier waarop ik de dingen nu zie en benader, maar niet die knop om te draaien om het anders te krijgen.
Het gaat uiteraard niet over die dingen die ik hierboven zo expliciet noem, want dat zijn van die dingen waarover je normaalgesproken je schouders ophaalt, tenminste ik wel. Het is iets wat er nog eens bijkomt.
Ik ben de mensen gewoon zat.
Muggen worden olifanten.
En die waren er al genoeg, olifanten.
Ik weet dat ik vreselijk onduidelijk ben.
Maar ik wou het even kwijt.
Ik heb het zo helemaal gehad nu.
Het zat er eigenlijk al weken aan te komen, en ik heb het steeds af kunnen wenden, kom op, mezelf opgepept, zo van ik zie het somberder in dan het is, en morgen weer fris opnieuw beginnen, maar het werkt op dit moment niet zo.
Er zijn zo'n 3 gebieden waarop het niet lekker loopt.
En nu het gisteren op een ochtend 3 keer gebeurde dat er iemand voor zijn beurt ging in een winkel, en ik dacht bij de eerste twee, ach laat ook maar, en ik bij de derde wel wilde reageren maar ik de energie er niet voor had, nu ik vandaag al twee glazen gebroken heb, en ik zou willen dat het weekend een week zou duren omdat ik dan mezelf nog even in mijn huis zo kunnen terugtrekken en zo min mogelijk de confrontatie met mensen aanhoef, weet ik maar al te goed dat het ligt aan de manier waarop ik de dingen nu zie en benader, maar niet die knop om te draaien om het anders te krijgen.
Het gaat uiteraard niet over die dingen die ik hierboven zo expliciet noem, want dat zijn van die dingen waarover je normaalgesproken je schouders ophaalt, tenminste ik wel. Het is iets wat er nog eens bijkomt.
Ik ben de mensen gewoon zat.
Muggen worden olifanten.
En die waren er al genoeg, olifanten.
Ik weet dat ik vreselijk onduidelijk ben.
Maar ik wou het even kwijt.
zondag 24 januari 2010 om 22:21
zondag 24 januari 2010 om 22:21
Klinkt als iemand die niet lekker in zijn vel zit....Als je je namelijk op en top vrolijk en fit voelt zou je minder last hebben van dat soort dingen en er bijna om kunnen lachen.
Gister ook nog een voordringer meegemaakt bij Blokker. Vrouw kreeg hier commentaar op van mij en nog een meisje in de rij maar deed vervolgens of ze ons niet hoorde. Ik dacht, nou ja, dan ben je 5 minuten eerder thuis, als je je hier lekker bij voelt...
Enig idee hoe het komt dat je je zo voelt?
Ik heb deze week gelezen dat de 3e week van januari de meest depressieve week van het jaar is, valt het daaronder weg te schrijven voor jou of is er iets aan de hand?
Gister ook nog een voordringer meegemaakt bij Blokker. Vrouw kreeg hier commentaar op van mij en nog een meisje in de rij maar deed vervolgens of ze ons niet hoorde. Ik dacht, nou ja, dan ben je 5 minuten eerder thuis, als je je hier lekker bij voelt...
Enig idee hoe het komt dat je je zo voelt?
Ik heb deze week gelezen dat de 3e week van januari de meest depressieve week van het jaar is, valt het daaronder weg te schrijven voor jou of is er iets aan de hand?
zondag 24 januari 2010 om 22:32
Heel herkenbaar. Ik ben alleen wel langzaam aan het veranderen.
Ben het zo zat om mijn bek niet open te trekken, gisteren heb ik ook nog een oppepper van een assertieve vriendin gekregen.
Die me keihard in mijn gezicht zei "SCHIJT AAN WAT ANDEREN DENKEN!" Ze heeft ZO gelijk.
Het begint bij kleine dingetjes. En altijd vragen stellen. 'Stond u niet achter mij?' 'Heeft u haast?' Met vragen stellen sta je sterk.
Ben het zo zat om mijn bek niet open te trekken, gisteren heb ik ook nog een oppepper van een assertieve vriendin gekregen.
Die me keihard in mijn gezicht zei "SCHIJT AAN WAT ANDEREN DENKEN!" Ze heeft ZO gelijk.
Het begint bij kleine dingetjes. En altijd vragen stellen. 'Stond u niet achter mij?' 'Heeft u haast?' Met vragen stellen sta je sterk.
het is hier binnen beter dan buiten
zondag 24 januari 2010 om 22:53
Wat een groot ding is is dat het met mijn snel ouder wordende ouders niet goed gaat, mijn moeder is lichamelijk afhankelijk van mijn vader, die de laatste weken geestelijk erg achteruit gaat.
Mijn zus en ik gaan deze week samen bekijken wat er aan hulp mogelijk zou kunnen zijn, en dan mijn ouders proberen te overtuigen van de noodzaak.
Op mijn werk loopt er eentje te loeren of ze me pootje kan haken omdat ze jaloers is omdat ik een klus heb toebedeeld gekregen die zij ook wel had willen doen.
We hebben het alletwee al een keer eerder gedaan, en waar ik op de achtergrond steeds zorgde dat alles op rolletjes liep, liep zij op de voorgrond steeds zichzelf op de borst te slaan.
Ik probeer er boven te staan, maar ik moet wel in de gaten houden of zij de boel niet traineert.
Thuis gaat er spontaan van alles stuk. Of niet spontaan, dat ook.
Ineens fietsen met een lekke band. Mijn andere kind kwam thuis met een fiets waar iemand voor de lol een hangslot om een van de spaken gehangen heeft (wie is niet duidelijk, en natuurlijk geen sleutel) waardoor bij het ronddraaien dat ding steeds met een klap mee ronddraait. Ik heb geen kniptang dus die moet er bij de fietsenmaker weer af gehaald worden.
Verder zijn er allerlei van die kleine klusjes in huis die ik zou willen doen, gewoon onderhoud maar wel noodzakelijk, en ik kom er niet aan toe. Zoals een spoelbak van de wc die blijft doorlopen, een doucheputje dat steeds slechter doorloopt, een vlizotrap die nagekeken moet worden, enzovoort.
Ik heb het gevoel dat ik geleefd wordt en dat alles langs me heen glipt, de weken, de maanden, de jaren.
Ik geef en geef zoveel, maar ik krijg zelf zo weinig als het er op aankomt.
Wanneer ik dan besluit voor mijzelf te zorgen, dan wordt dat me niet in dank afgenomen.
Vaak geef ik dan toe, ik kan nog wel even wachten, want als ik toch voor mezelf kies, voel ik me schuldig.
Mijn zus en ik gaan deze week samen bekijken wat er aan hulp mogelijk zou kunnen zijn, en dan mijn ouders proberen te overtuigen van de noodzaak.
Op mijn werk loopt er eentje te loeren of ze me pootje kan haken omdat ze jaloers is omdat ik een klus heb toebedeeld gekregen die zij ook wel had willen doen.
We hebben het alletwee al een keer eerder gedaan, en waar ik op de achtergrond steeds zorgde dat alles op rolletjes liep, liep zij op de voorgrond steeds zichzelf op de borst te slaan.
Ik probeer er boven te staan, maar ik moet wel in de gaten houden of zij de boel niet traineert.
Thuis gaat er spontaan van alles stuk. Of niet spontaan, dat ook.
Ineens fietsen met een lekke band. Mijn andere kind kwam thuis met een fiets waar iemand voor de lol een hangslot om een van de spaken gehangen heeft (wie is niet duidelijk, en natuurlijk geen sleutel) waardoor bij het ronddraaien dat ding steeds met een klap mee ronddraait. Ik heb geen kniptang dus die moet er bij de fietsenmaker weer af gehaald worden.
Verder zijn er allerlei van die kleine klusjes in huis die ik zou willen doen, gewoon onderhoud maar wel noodzakelijk, en ik kom er niet aan toe. Zoals een spoelbak van de wc die blijft doorlopen, een doucheputje dat steeds slechter doorloopt, een vlizotrap die nagekeken moet worden, enzovoort.
Ik heb het gevoel dat ik geleefd wordt en dat alles langs me heen glipt, de weken, de maanden, de jaren.
Ik geef en geef zoveel, maar ik krijg zelf zo weinig als het er op aankomt.
Wanneer ik dan besluit voor mijzelf te zorgen, dan wordt dat me niet in dank afgenomen.
Vaak geef ik dan toe, ik kan nog wel even wachten, want als ik toch voor mezelf kies, voel ik me schuldig.
zondag 24 januari 2010 om 22:57
zondag 24 januari 2010 om 23:01
quote:Quinty schreef op 24 januari 2010 @ 22:32:
Kun je je niet een paar dagen ziek melden, zodat je even bij kunt slapen? Klinkt alsof alles nu echt teveel is nu...
Sterkte!
Ziek melden lijkt me niet, maar vrij nemen zou natuurlijk een optie zijn. Of niet, met je nieuwe project erbij?
Kun je geen verwen-dag inplannen? Een dag dat je thuis mag blijven, uit mag slapen, een film mag kijken of een boek mag lezen, je lievelingseten mag eten en naar je lievelingsmuziek luisteren?
Kun je je niet een paar dagen ziek melden, zodat je even bij kunt slapen? Klinkt alsof alles nu echt teveel is nu...
Sterkte!
Ziek melden lijkt me niet, maar vrij nemen zou natuurlijk een optie zijn. Of niet, met je nieuwe project erbij?
Kun je geen verwen-dag inplannen? Een dag dat je thuis mag blijven, uit mag slapen, een film mag kijken of een boek mag lezen, je lievelingseten mag eten en naar je lievelingsmuziek luisteren?
zondag 24 januari 2010 om 23:14
Perel!
Goed voor je zelf zorgen hoor! Geven is leuk, maar je hebt alleen te geven als er ook eens wat 'terug' komt, zeg maar. Tijd en aandacht aan jezelf besteden, of hierom vragen, is heel normaal en eigenlijk gewoon noodzakelijk..
Wat geeft je weer energie? Kun je dat niet inplannen?
Zet hem op meid!
Goed voor je zelf zorgen hoor! Geven is leuk, maar je hebt alleen te geven als er ook eens wat 'terug' komt, zeg maar. Tijd en aandacht aan jezelf besteden, of hierom vragen, is heel normaal en eigenlijk gewoon noodzakelijk..
Wat geeft je weer energie? Kun je dat niet inplannen?
Zet hem op meid!
zondag 24 januari 2010 om 23:24
Quote
Ik geef en geef zoveel, maar ik krijg zelf zo weinig als het er op aankomt.
Wanneer ik dan besluit voor mijzelf te zorgen, dan wordt dat me niet in dank afgenomen.
Vaak geef ik dan toe, ik kan nog wel even wachten, want als ik toch voor mezelf kies, voel ik me schuldig.
In dit stuk zit je huiswerk
Ik geef en geef zoveel, maar ik krijg zelf zo weinig als het er op aankomt.
Wanneer ik dan besluit voor mijzelf te zorgen, dan wordt dat me niet in dank afgenomen.
Vaak geef ik dan toe, ik kan nog wel even wachten, want als ik toch voor mezelf kies, voel ik me schuldig.
In dit stuk zit je huiswerk
maandag 25 januari 2010 om 22:04
Lieve Perel, ik herken je gevoel. Je accu is een beetje leeg, en zoals Meds al zegt: ontwikkel een gezonde dosis egocentrisme voor de rest van je leven zodat je accu ook op een gezond peil blijft.
Met een lege accu heeft niemand iets aan je!
Sterkte en ook een dikke van mij.
Met een lege accu heeft niemand iets aan je!
Sterkte en ook een dikke van mij.
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
dinsdag 26 januari 2010 om 18:07
Hallo...
Twee dagen verder.
Mijn situatie is nog hetzelfde, maar ik kan sommige dingen al weer wat beter verteren.
Mezelf op de eerste plaats zetten is niet iets wat ik van nature doe, dus als het een keer belangrijk is dat ik dat doe, moet ik iets forceren bij mezelf om het daadwerkelijk uit te voeren.
En meestal áls ik dan vind dat dat zou moeten gebeuren, is het ook al aan de late kant, dan ben ik al moe, gauw geïrriteerd en dergelijke.
Hoi Meds,
Ik ben momenteel bezig om de dingen voor mezelf op een rijtje te zetten, rust te nemen waar dat kan, en energieverslindende contacten op een afstand te houden.
Hoi Setter!
Ik lees je altijd graag.
In wat jij schrijft over je eigen ervaringen herken ik altijd veel.
Groetjes,
Perel
Twee dagen verder.
Mijn situatie is nog hetzelfde, maar ik kan sommige dingen al weer wat beter verteren.
Mezelf op de eerste plaats zetten is niet iets wat ik van nature doe, dus als het een keer belangrijk is dat ik dat doe, moet ik iets forceren bij mezelf om het daadwerkelijk uit te voeren.
En meestal áls ik dan vind dat dat zou moeten gebeuren, is het ook al aan de late kant, dan ben ik al moe, gauw geïrriteerd en dergelijke.
Hoi Meds,
Ik ben momenteel bezig om de dingen voor mezelf op een rijtje te zetten, rust te nemen waar dat kan, en energieverslindende contacten op een afstand te houden.
Hoi Setter!
Ik lees je altijd graag.
In wat jij schrijft over je eigen ervaringen herken ik altijd veel.
Groetjes,
Perel
