Psyche
alle pijlers
Mijn geheim
zaterdag 10 november 2018 om 16:26
Nee niet het tijdschrift.
Nav een topic gister over misstanden in de jeugdzorg schrijf ik dit.
Mijn dochter is vorig jaar uit huis geplaatst. Het hoe en waarom is te uitgebreid om uit de doeken te doen, maar het voelt voor mij als zeer oneerlijk en buitenproportioneel van jz. Het akj, mijn advocaat en diverse hulpverleners waar ik toentertijd contact mee had beamen dit op basis van het dossier en wat zij gezien hebben toen ze over de vloer kwamen voor hulp aan mijn dochter.
Ik merk dat ik me bij voorbaat al zit te verdedigen....en daar gaat dit topic over. Dat ik de hele situatie een groot taboe vind die ik geheim houdt uit angst voor veroordeling. Want zo denkt men -blijkt ook uit dat topic- als jz je kind weghaalt dan is dat dus je eigen schuld. Jij bent eem slechte ouder, een mishandelende, verwaarlozende ouder zelfs. En enige kritiek op jz is per definitie niet waar, overdreven of een complottheorie.
Ik hou het dus geheim voor mijn omgeving. Familie weet het en enkele vrienden maar verder niemand. Ik ben sindsdien verhuisd, dus mijn nieuwe buurt weet niet beter dan dat ik single en kinderloos ben. Mijn collega's weten het niet. Toen ik bv deze zomer alleen (want dochter mag niet mee) een weekje weg was geweest, vermeed ik het om vakantiefoto's te laten zien. Want ja, dochter stond nergens op. Ik trouwens ook niet want er was niemand om een foto van mij te maken.
Al met al voel ik me erg eenzaam hierin. Met nieuwe contacten verzwijg ik het bestaan van een kind en op mijn werk verzin ik dat we een gezellig weekend hebben gehad.
Frustraties over de gebrekkige begeleiding van jz kan ik amper bij iemand kwijt.
Van de week dacht: bekijk het maar, ik ga het vertellen.
Maar dan zetten de harde oordelen in zo'n topic en de reacties onder het nieuwsbericht op facebook je weer met beide benen op de grond.
Ik snap dat niemand me hierin kan helpen. Ik wou het even kwijt.
Nav een topic gister over misstanden in de jeugdzorg schrijf ik dit.
Mijn dochter is vorig jaar uit huis geplaatst. Het hoe en waarom is te uitgebreid om uit de doeken te doen, maar het voelt voor mij als zeer oneerlijk en buitenproportioneel van jz. Het akj, mijn advocaat en diverse hulpverleners waar ik toentertijd contact mee had beamen dit op basis van het dossier en wat zij gezien hebben toen ze over de vloer kwamen voor hulp aan mijn dochter.
Ik merk dat ik me bij voorbaat al zit te verdedigen....en daar gaat dit topic over. Dat ik de hele situatie een groot taboe vind die ik geheim houdt uit angst voor veroordeling. Want zo denkt men -blijkt ook uit dat topic- als jz je kind weghaalt dan is dat dus je eigen schuld. Jij bent eem slechte ouder, een mishandelende, verwaarlozende ouder zelfs. En enige kritiek op jz is per definitie niet waar, overdreven of een complottheorie.
Ik hou het dus geheim voor mijn omgeving. Familie weet het en enkele vrienden maar verder niemand. Ik ben sindsdien verhuisd, dus mijn nieuwe buurt weet niet beter dan dat ik single en kinderloos ben. Mijn collega's weten het niet. Toen ik bv deze zomer alleen (want dochter mag niet mee) een weekje weg was geweest, vermeed ik het om vakantiefoto's te laten zien. Want ja, dochter stond nergens op. Ik trouwens ook niet want er was niemand om een foto van mij te maken.
Al met al voel ik me erg eenzaam hierin. Met nieuwe contacten verzwijg ik het bestaan van een kind en op mijn werk verzin ik dat we een gezellig weekend hebben gehad.
Frustraties over de gebrekkige begeleiding van jz kan ik amper bij iemand kwijt.
Van de week dacht: bekijk het maar, ik ga het vertellen.
Maar dan zetten de harde oordelen in zo'n topic en de reacties onder het nieuwsbericht op facebook je weer met beide benen op de grond.
Ik snap dat niemand me hierin kan helpen. Ik wou het even kwijt.
zaterdag 10 november 2018 om 17:40
ik luister gewoon naar haar, krijg af en toe een verwijt dat ik mijn kinderen nog wel gewoon thuis heb, neem haar mee naar buiten.strikjemetstippels schreef: ↑10-11-2018 17:23Waar gaat dat kind dan heen? Pleegouders? En weet je meer omtrent 'buien niet aan kunnen'? En is er wel een plan om kind terug te plaatsen bij moeder?
Iig fijn dat ze jou als buddy heeft. Is dat iets van buddy voor mensen met een psychische aandoening? Wel lief van je, ik zou het zelf niet kunnen (ben bang dat ze door mij nog slechter er uit komen).
anders komt ze nergens.
soms word ik er ook moedeloos en chagrijnig van hoor.
ik heb haar leren kennen toen mijn man overleden was.
zelf is ze ook weduwe, maar met zo,n afgrijselijk verleden dat ze die klap niet te boven kan komen.
ze is al misbruikt door haar vader toen ze baby was.
via school is ze zelf destijds uit huis geplaatst.
tot haar vader overleed en haar moeder weer hertrouwde.
toen moest ze weer terug, misbruikt door stiefvader, op haar 14e zwanger van hem geworden.
en nog veel meer ellende.
toen ik haar ontmoette , bij school, had ze een koopverslaving.
ze stond altijd alleen, tot ze mij ineens aansprak.
toen ik haar eindelijk zover had dat ze bij mij thuis koffie kwam drinken hebben we dus besloten dat ze onder curatele moest.
ze gaf haar hele uitkering gelijk de 1e dag al uit , aan zooi.
ik kan er boeken over schrijven, ze heeft totaal geen sociale omgangsvormen, amper scholing.
en haar kind is vreselijk intelligent, ik moest wel lachen om haar gedrag, maar moeder werd er wanhopig van.
ik kon haar ook niet laten inzien dat het pubergedrag normaal was.
dus tja, als je dan al door verschillende instanties in de gaten wordt gehouden en je gaat klagen dan grijpt er wel een instantie in.
wij slapen nooit.
zaterdag 10 november 2018 om 17:47
Ja geen wonder dat ze het kind niet aan kon als ik het allemaal zo hoor. Ze zal ook wel enorm gestoord in haar ontwikkeling zijn door alles wat er gebeurde. Wellicht in dit geval beter dat het niet bij de moeder woont als tiener.valentinamaria schreef: ↑10-11-2018 17:40ik luister gewoon naar haar, krijg af en toe een verwijt dat ik mijn kinderen nog wel gewoon thuis heb, neem haar mee naar buiten.
anders komt ze nergens.
soms word ik er ook moedeloos en chagrijnig van hoor.
ik heb haar leren kennen toen mijn man overleden was.
zelf is ze ook weduwe, maar met zo,n afgrijselijk verleden dat ze die klap niet te boven kan komen.
ze is al misbruikt door haar vader toen ze baby was.
via school is ze zelf destijds uit huis geplaatst.
tot haar vader overleed en haar moeder weer hertrouwde.
toen moest ze weer terug, misbruikt door stiefvader, op haar 14e zwanger van hem geworden.
en nog veel meer ellende.
toen ik haar ontmoette , bij school, had ze een koopverslaving.
ze stond altijd alleen, tot ze mij ineens aansprak.
toen ik haar eindelijk zover had dat ze bij mij thuis koffie kwam drinken hebben we dus besloten dat ze onder curatele moest.
ze gaf haar hele uitkering gelijk de 1e dag al uit , aan zooi.
ik kan er boeken over schrijven, ze heeft totaal geen sociale omgangsvormen, amper scholing.
en haar kind is vreselijk intelligent, ik moest wel lachen om haar gedrag, maar moeder werd er wanhopig van.
ik kon haar ook niet laten inzien dat het pubergedrag normaal was.
dus tja, als je dan al door verschillende instanties in de gaten wordt gehouden en je gaat klagen dan grijpt er wel een instantie in.
zaterdag 10 november 2018 om 17:51
Ik heb toch een keer meegemaakt, dat een moeder zelf inzag, dat ze de opvoeding van haar dochter niet aankon en met volle instemming akkoord ging met uithuisplaatsing en pleegzorg.
Het was een zegen voor dat kind!
De meeste ouders werken tegen, zijn boos op Jeugdzorg die hun kinderen afpakt.
Sommigen beweren zelfs dat Jeugdzorg grof verdient aan elke uithuisplaatsing.
Het was een zegen voor dat kind!
De meeste ouders werken tegen, zijn boos op Jeugdzorg die hun kinderen afpakt.
Sommigen beweren zelfs dat Jeugdzorg grof verdient aan elke uithuisplaatsing.
zaterdag 10 november 2018 om 18:04
Ik kan het me heel goed voorstellen dat je bang bent voor reacties.
Het is allemaal al zo zwaar, het lijkt mij het ergste wat je kunt overkomen, naast alle meningen van anderen.
Het zou mooi zijn als je iets van lotgenoten vindt.
Heel praktische dingen: ik heb een dakloze vrouw meegemaakt wiens kind elders woonde. En dat kind had dus geen spullen (beddengoed, kleding etc) want dat horen de ouders te kopen en te brengen. Kind zat aan de andere kant van het land.
Een vrouw die zo verward was dat ze niet eens op het idee was gekomen inkomsten te hebben en dan kom je als hulpverlener achter zoiets. Zo'n kind dat dan boos is omdat mamma niks voor haar 'wil' kopen en geen spullen heeft.
En weet je, als je als buitenstaander zoiets zou weten zou je zo naar de winkel rennen om dat kind alles te geven. Maar we weten het niet dus we kunnen niet helpen.
Er ligt een wereld van pijn en bureaucratie achter die maatregelen, ik heb geen oordeel.
Wens je alleen veel sterkte.
Het is allemaal al zo zwaar, het lijkt mij het ergste wat je kunt overkomen, naast alle meningen van anderen.
Het zou mooi zijn als je iets van lotgenoten vindt.
Heel praktische dingen: ik heb een dakloze vrouw meegemaakt wiens kind elders woonde. En dat kind had dus geen spullen (beddengoed, kleding etc) want dat horen de ouders te kopen en te brengen. Kind zat aan de andere kant van het land.
Een vrouw die zo verward was dat ze niet eens op het idee was gekomen inkomsten te hebben en dan kom je als hulpverlener achter zoiets. Zo'n kind dat dan boos is omdat mamma niks voor haar 'wil' kopen en geen spullen heeft.
En weet je, als je als buitenstaander zoiets zou weten zou je zo naar de winkel rennen om dat kind alles te geven. Maar we weten het niet dus we kunnen niet helpen.
Er ligt een wereld van pijn en bureaucratie achter die maatregelen, ik heb geen oordeel.
Wens je alleen veel sterkte.
zaterdag 10 november 2018 om 18:07
Ik heb een familielid die samenwerkt met jeugdzorg ( niet bij jeugdzorg zelf). Haar ervaringen zijn dat jeugdzorg idd wel eens fouten maakt. Zo heeft ze een casus waarbij het kind naar huis kan , maar jz wilt niet toegeven omdat ze dan in de rechtbank een fout toe moeten geven. Absurd.
Andere kant zijn er ook genoeg mensen die roepen dat het onterecht is dat hun kind uit huis is geplaatst , terwijl dit niet het geval is. Ik denk dat daar de reactie van sommige mensen ook vandaan komt , omdat bijna iedereen het onterecht vind.
Andere kant zijn er ook genoeg mensen die roepen dat het onterecht is dat hun kind uit huis is geplaatst , terwijl dit niet het geval is. Ik denk dat daar de reactie van sommige mensen ook vandaan komt , omdat bijna iedereen het onterecht vind.
zaterdag 10 november 2018 om 18:17
Ik praat nu niet over TO hoor want ik ken haar situatie niet .
Maar kan me zo voorstellen dat heel veel ouders roepen dat ze niks fout hebben gedaan en vervolgens altijd boos zijn op jeugdzorg.
Is een beetje vergelijkbaar met dat ik laatst een programma zag over een vrouwengevangenis.
De presentatrice ging met ze in gesprek en zelfs voor de kijker leek het alsof het de meest onschuldige mensen waren, het was volgens hen nooit hun eigen schuld dat ze er zaten.
Maar kan me zo voorstellen dat heel veel ouders roepen dat ze niks fout hebben gedaan en vervolgens altijd boos zijn op jeugdzorg.
Is een beetje vergelijkbaar met dat ik laatst een programma zag over een vrouwengevangenis.
De presentatrice ging met ze in gesprek en zelfs voor de kijker leek het alsof het de meest onschuldige mensen waren, het was volgens hen nooit hun eigen schuld dat ze er zaten.
zaterdag 10 november 2018 om 18:22
ik hoop het ook.strikjemetstippels schreef: ↑10-11-2018 17:47Ja geen wonder dat ze het kind niet aan kon als ik het allemaal zo hoor. Ze zal ook wel enorm gestoord in haar ontwikkeling zijn door alles wat er gebeurde. Wellicht in dit geval beter dat het niet bij de moeder woont als tiener.
want je merkt soms aan moeder dat ze ergens heel intelligent is.
wat ik ook zo erg vind, mensen lopen in een boog om haar heen.
volgens mij weet niemand dat haar kind uit huis geplaatst is, is maar goed ook.
wij slapen nooit.
zaterdag 10 november 2018 om 18:31
Weet je wat het probleem is? Dat anderen de schuld krijgen van eigen fouten.
Als een kind uit huis wordt geplaatst dat heb je altijd schuld en als je ontkent, dan ben je niet eerlijk bezig. En dan is het oordeel harder over jou dan het eigenlijk zou zijn als je eerlijker zou zijn.
Nee, in dit geval is het weer eens onterecht. Roepen dat het onterecht is, maar wel alles geheim willen houden.
Wees dan zo dapper om te zeggen dat je misschien fouten hebt gemaakt, of uitlegt wat er met het kind aan de hand is. Als je het als groot geheim houdt, dan zal je inderdaad altijd die slechte ouder zijn voor de buitenwereld. Met een eerlijke uitleg zou je omgeving er misschien wel begrip voor hebben, maar op deze manier is er ook geen reden om begrip voor jou te hebben. Dat is hard ja, maar het hardst voor jouw kind.
En nee, hier hoef je je verhaal niet uit de doeken te doen, maar begin in je omgeving. Ga eerst eens over je kind vertellen. Verzwijgen dat je een kind hebt, wie doet dat nou?! Zelfs niet als je het meest vreselijke kind op aarde hebt toch?
Als een kind uit huis wordt geplaatst dat heb je altijd schuld en als je ontkent, dan ben je niet eerlijk bezig. En dan is het oordeel harder over jou dan het eigenlijk zou zijn als je eerlijker zou zijn.
Nee, in dit geval is het weer eens onterecht. Roepen dat het onterecht is, maar wel alles geheim willen houden.
Wees dan zo dapper om te zeggen dat je misschien fouten hebt gemaakt, of uitlegt wat er met het kind aan de hand is. Als je het als groot geheim houdt, dan zal je inderdaad altijd die slechte ouder zijn voor de buitenwereld. Met een eerlijke uitleg zou je omgeving er misschien wel begrip voor hebben, maar op deze manier is er ook geen reden om begrip voor jou te hebben. Dat is hard ja, maar het hardst voor jouw kind.
En nee, hier hoef je je verhaal niet uit de doeken te doen, maar begin in je omgeving. Ga eerst eens over je kind vertellen. Verzwijgen dat je een kind hebt, wie doet dat nou?! Zelfs niet als je het meest vreselijke kind op aarde hebt toch?
zaterdag 10 november 2018 om 18:40
Ik denk dat het meestal wel terecht is dat een kind uit huis wordt geplaatst, omdat de insteek juist is om eerst alles te proberen om de kinderen bij de biologische ouders te laten wonen
Maar ik denk niet dat het eerlijk is om over "schuld" te praten.
Als iemand bijvoorbeeld zwaar depressief is dan is het niet zijn schuld ..
Of iemand die niet eens in staat is om voor zichzelf te zorgen maar wel het beste met z'n kind voor heeft.
Het zijn soms schrijnende situaties.
Maar ik denk niet dat het eerlijk is om over "schuld" te praten.
Als iemand bijvoorbeeld zwaar depressief is dan is het niet zijn schuld ..
Of iemand die niet eens in staat is om voor zichzelf te zorgen maar wel het beste met z'n kind voor heeft.
Het zijn soms schrijnende situaties.
zaterdag 10 november 2018 om 19:55
Liever niet. Het is niet relevant ook. Ik zeg dat het niet terecht is maar daar zal twijfel over zijn en dat kan ik toch niet weerleggen zonder hele dossiers te posten.
zaterdag 10 november 2018 om 19:56
Naar mijn idee niet. Alles wat negatief was is breed uitgemeten bij de kinderrechter. Al het positieve werd niet verteld.
zaterdag 10 november 2018 om 19:57
Ik durf het niet. Bang dat ze in mijn gezicht begripvol zijn maar achter mijn rug denken 'jaja'.Discover schreef: ↑10-11-2018 16:40Geen ervaring maar ik wil je wel meegeven dat jezelf kwetsbaar opstellen niet enkel negatief hoeft uit te pakken. Er valt ook veel te winnen als ik het zo lees door juist wél te delen
Niet alles hoeft uit de doeken of bij alles en iedereen. Ik weet zeker dat er mensen zijn die niet perse beoordelen en juist een luisterend oor kunnen bieden.
En je doet er verstandig aan die reacties niet meer te lezen als ze je zo raken. Kwel jezelf niet onnodig.
zaterdag 10 november 2018 om 20:01
Had je geen advocaat dan?
Wat zijn de voorwaarden om je kind weer thuis te krijgen?
Voldoe je daar al aan?
Bovendien trek je wel het eea uit context mbt het topic waar jij aan refereert.
zaterdag 10 november 2018 om 20:01
Ze is 12. Haar vader is niet in beeld. Om haar terug te krijgen moet ik aan een aantal eisen voldoen, daar werk ik aan maar jz vraagt er verder nooit naar dus ze weten niet hoe ver ik er mee ben. Vorige maand moest ik weer naar de rechter voor de verlenging en jz zei doodleuk dat erniks verbeterd was terwijl dat wel zo was. Ik vertelde dat maar er werd niet geluisterd.strikjemetstippels schreef: ↑10-11-2018 16:50Dat lijkt me heel erg. Toch denk ik wel dat je er goed aan doet het niet op werk te vertellen. Dat gaat ze niets aan en kan jouw positie schaden. Een roddel is zo gemaakt.
En ik geloof best dat JZ fouten maakt. En ook al was dat niet zo, dan is het als nog een klote situatie.
Hoe oud is je dochter? Vader in the picture? Is er zicht op dat ze weer bij jou mag wonen binnenkort?
zaterdag 10 november 2018 om 20:02
Dank je wel
zaterdag 10 november 2018 om 20:10
Ze woont in een opvanghuis. Ik mag 1 keer per maand langs. Dat is ook zoiets. De begeleiding daar zegt dat het beter is als ik vaker mag komen en ook met haar op stap mag. Mijn dochter vraagt daar ook om. Maar jz wil er niks van weten.apiejapie schreef: ↑10-11-2018 17:30Het lijkt me hartverscheurend wanneer je kind bij je weggehaald wordt. Iets groters dan dat kan ik me niet voorstellen.
Word je begeleid om je kind weer terug te krijgen? Zijn er bezoekregelingen? Zijn deze begeleid of niet? Waar woont je kind nu? Bij familie? Vrienden? Pleeggezin?
Heb zelf te maken met uithuisplaatsing, maar dan van de andere kant. We zijn zelf een pleeggezin. Heb meegemaakt hoe hartverscheurend het is voor moeder als kind weggehaald wordt. Heb moeder dan ook alle ruimte gegeven om kwaad op ons te zijn, aangezien zij het voelde dat wij haar kind bij haar weg hebben gehaald. Dit is natuurlijk niet zo, daar hadden wij niks over te zeggen. Maar juist die ruimte om boos, teleurgesteld, onzeker, bang te mogen zijn is zo belangrijk. Heb je mensen om je heen waarmee je je gevoelens kunt delen?
Wat ons betreft hebben we nu een hele goede band met de moeder van onze pleegdochter. We hebben niet alleen onze pleegdochter om voor te zorgen maar behandelen haar moeder ook als onze familie. We willen niet dat pleegdochter ook maar ooit het gevoel krijgt dat ze tussen ons en haar eigen familie moet kiezen. We doen dit samen. Ze heeft twee moeders, en daar is ze trots op, het mag er zijn. We vieren ondertussen samen de verjaardagen en sinterklaas. Het is een lange weg geweest met veel geduld. Maar als beide partijen dit willen, kan er veel groeien.
Ik wil je hiermee laten zien dat je er samen wat van moet proberen te maken. In eerste instantie voor je kind! Maar ook voor jezelf. Door rust maak je de meeste kans om jezelf zo te ontwikkelen dat je kunt laten zien dat je de opvoeding zelf kunt. En mocht dat niet lukken (Jeugdzorg ziet het niet of het lukt jou niet) dan haal je het beste uit de situatie die er is. Daarmee maak je het voor jezelf het beste, en vooral voor je kind.
Heel erg veel sterkte. Want nogmaals, het lijkt me hartverscheurend....
zaterdag 10 november 2018 om 20:19
Ik heb ondertussen geen advocaat meer. Ik verdien teveel voor subsidie maar kan het toch niet betalen. Bovendien kon ze maar weinig doen omdat de rechter gewoon niet wilde horen wat wij te zeggen hadden.
Ik voldoe aan bijna alle voorwaarden voor terugkeer maar jz vraagt er nooit naar en wil ook niet langskomen om te kijken.
De voorwaarden waaraan ik niet voldoe vind ik nogal absurd. Ik heb bv geen goede band met mijn ouders. Ik wil geen contact met ze maar ze mogen mijn dochter gewoon zien. Jz eist dat we op goede voet gaan staan. Dat wil ik niet en hoe kunnen ze dat nou eisen?
Wat ik voel naar aanleidinh van een ander topic is trouwens toch gewoon mijn gevoel?
zaterdag 10 november 2018 om 20:20
Wordt jou ook uitgelegd waarom jz dit niet wil? Heb je iemand die jou begeleidt, die voor je opkomt en helpt? Heb je zelf aangegeven dat je vaker wilt komen?
zaterdag 10 november 2018 om 20:23
Nee, jij schrijft dat in dat topic x gedacht wordt over mensen en er geen kritiek geuit mag worden op ja. Dat is gewoon niet waar.Mjbj schreef: ↑10-11-2018 20:19Ik heb ondertussen geen advocaat meer. Ik verdien teveel voor subsidie maar kan het toch niet betalen. Bovendien kon ze maar weinig doen omdat de rechter gewoon niet wilde horen wat wij te zeggen hadden.
Ik voldoe aan bijna alle voorwaarden voor terugkeer maar jz vraagt er nooit naar en wil ook niet langskomen om te kijken.
De voorwaarden waaraan ik niet voldoe vind ik nogal absurd. Ik heb bv geen goede band met mijn ouders. Ik wil geen contact met ze maar ze mogen mijn dochter gewoon zien. Jz eist dat we op goede voet gaan staan. Dat wil ik niet en hoe kunnen ze dat nou eisen?
Wat ik voel naar aanleidinh van een ander topic is trouwens toch gewoon mijn gevoel?
Ik zou toch een advocaat overwegen, desnoods minder uren gaan werken, zodat je recht hebt op een toevoeging. Als de enige eis is dat jij contact hebt met je ouders is dat wel een hele bijzondere reden voor een uithuisplaatsing idd.
Sterkte!
