Psyche
alle pijlers
Mijn hek is van de dam
dinsdag 22 december 2009 om 22:11
Net als zovelen heb ik eindelijk de stoute schoen aangetrokken en post het hier. Ik heb geen vraag, geen stelling ik wil het gewoon even van me afschrijven
Ik heb enkele weken geleden de stap genomen om hulp in te schakelen. Ervaringen moesten een plek krijgen in mijn rugzakje.
Enkele voorbeelden:
Jaren ben ik ziek geweest, van de een op de andere dag. Ik viel in bijzonder korte tijd 20 kilo af, belandde diverse malen in het ziekenhuis. Er kwam geen diagnose, dus ik ging door, mocht me niet aanstellen. Ik had dan wel op het randje van leven/dood gelegen maar ik leefde nog dus schouders er onder en doorgaan.
Dit jaar is voor mij het kankerjaar. Het jaar begon met de diagnose dat er een tante was opgegeven,vervolgens bleek mn vader kanker te hebben en sinds een week weet ik dat er nog een familielid niet zo lang meer te leven heeft dankzij deze ziekte.
Mn werk was een bende,kortom het was moeilijk een lichtpuntje te zien.
Langzaamaan kreeg ik weer alles op de rit. Mn gezondheid kwam in een rustiger stadium, werksfeer ging bergopwaarts en er kwam meer rust. Ging een weekje op vakantie en ik voelde mij gesterkt om nu eindelijk die hulp in te schakelen waar ik zo bang voor was. Ik kon het altijd zelf wel, was en ben immers een sterk persoon.
Met een concreet `probleem´ ben ik bij een coach terecht gekomen. Ze heeft mijn ogen geopend.
Het heeft een forse, maar positieve impact gehad. Ik kan zelf opnoemen waar mijn problemen zitten en dat maakt het werken prettig en de goede weg is gelukkig niet ondergesneeuwd
Na enkele gesprekken voel ik dat ik inderdaad rust moet inbouwen. Sta ik sterker in bepaalde situaties, kan ik de lichamelijke klachten meer accepteren. Ik heb enkele hobby's weer opgepakt en voel me er goed bij. Na een gesprek met haar voel ik me eigenlijk altijd heel goed. Ook mijn omgeving reageert erg positief en merken positieve veranderingen
Vandaag was het andere koek. Ik heb voor het eerst sinds lange tijd iets gezegd waar ik al jaren mee loop en niet uit mn hoofd krijg:
Sinds mijn puberjaren noemde mijn moeder mij dik. Ik woog met 1.65 55 kilo.
Ik ben in mijn jeugd diverse malen aangerand wat mijn moeder nooit geloofd heeft Ik heb diverse malen geprobeerd met haar er over te praten, maar iedere keer weer krijg ik te horen dat ik het me inbeeld, dat het nooit heeft plaats gevonden. Hierdoor begon ik mezelf een aansteller te voelen. Ik ga mn moeder niet demoniseren. Ze heeft echt het beste met me voor, maar dobbert zelf met een chronische depressie (weten we sinds twee jaar)
Toch zit ik met de kloven die gedicht moeten worden.
Mijn uitspraken van vandaag hebben voor de nodige tranen gezorgd. Want nu ben ik begonnen aan de grootste klus, de taak die ik zo lang ondergeschoven heb en waar ik zo bang voor was..ik ga met mezelf aan de slag. En reken maar dat er iets in me wil wegtrekken, deze schepen verbranden en verhuizen om daar opnieuw te beginnen.
Toch ga ik deze keer echt de uitdaging met mezelf aan. Ik ga mezelf accepteren en zien zoals ik ben: een slanke jongedame die een goed diploma op zak heeft, een leuke baan heeft, een geweldig huis heeft en een leuke vriendenkring.
En eerder stop ik niet want mijn hek is van de dam! Kom maar op!
Ik heb enkele weken geleden de stap genomen om hulp in te schakelen. Ervaringen moesten een plek krijgen in mijn rugzakje.
Enkele voorbeelden:
Jaren ben ik ziek geweest, van de een op de andere dag. Ik viel in bijzonder korte tijd 20 kilo af, belandde diverse malen in het ziekenhuis. Er kwam geen diagnose, dus ik ging door, mocht me niet aanstellen. Ik had dan wel op het randje van leven/dood gelegen maar ik leefde nog dus schouders er onder en doorgaan.
Dit jaar is voor mij het kankerjaar. Het jaar begon met de diagnose dat er een tante was opgegeven,vervolgens bleek mn vader kanker te hebben en sinds een week weet ik dat er nog een familielid niet zo lang meer te leven heeft dankzij deze ziekte.
Mn werk was een bende,kortom het was moeilijk een lichtpuntje te zien.
Langzaamaan kreeg ik weer alles op de rit. Mn gezondheid kwam in een rustiger stadium, werksfeer ging bergopwaarts en er kwam meer rust. Ging een weekje op vakantie en ik voelde mij gesterkt om nu eindelijk die hulp in te schakelen waar ik zo bang voor was. Ik kon het altijd zelf wel, was en ben immers een sterk persoon.
Met een concreet `probleem´ ben ik bij een coach terecht gekomen. Ze heeft mijn ogen geopend.
Het heeft een forse, maar positieve impact gehad. Ik kan zelf opnoemen waar mijn problemen zitten en dat maakt het werken prettig en de goede weg is gelukkig niet ondergesneeuwd
Na enkele gesprekken voel ik dat ik inderdaad rust moet inbouwen. Sta ik sterker in bepaalde situaties, kan ik de lichamelijke klachten meer accepteren. Ik heb enkele hobby's weer opgepakt en voel me er goed bij. Na een gesprek met haar voel ik me eigenlijk altijd heel goed. Ook mijn omgeving reageert erg positief en merken positieve veranderingen
Vandaag was het andere koek. Ik heb voor het eerst sinds lange tijd iets gezegd waar ik al jaren mee loop en niet uit mn hoofd krijg:
Sinds mijn puberjaren noemde mijn moeder mij dik. Ik woog met 1.65 55 kilo.
Ik ben in mijn jeugd diverse malen aangerand wat mijn moeder nooit geloofd heeft Ik heb diverse malen geprobeerd met haar er over te praten, maar iedere keer weer krijg ik te horen dat ik het me inbeeld, dat het nooit heeft plaats gevonden. Hierdoor begon ik mezelf een aansteller te voelen. Ik ga mn moeder niet demoniseren. Ze heeft echt het beste met me voor, maar dobbert zelf met een chronische depressie (weten we sinds twee jaar)
Toch zit ik met de kloven die gedicht moeten worden.
Mijn uitspraken van vandaag hebben voor de nodige tranen gezorgd. Want nu ben ik begonnen aan de grootste klus, de taak die ik zo lang ondergeschoven heb en waar ik zo bang voor was..ik ga met mezelf aan de slag. En reken maar dat er iets in me wil wegtrekken, deze schepen verbranden en verhuizen om daar opnieuw te beginnen.
Toch ga ik deze keer echt de uitdaging met mezelf aan. Ik ga mezelf accepteren en zien zoals ik ben: een slanke jongedame die een goed diploma op zak heeft, een leuke baan heeft, een geweldig huis heeft en een leuke vriendenkring.
En eerder stop ik niet want mijn hek is van de dam! Kom maar op!
dinsdag 22 december 2009 om 22:37
dinsdag 22 december 2009 om 23:58
quote:Ananya schreef op 22 december 2009 @ 22:11:
Net als zovelen heb ik eindelijk de stoute schoen aangetrokken en post het hier. Ik heb geen vraag, geen stelling ik wil het gewoon even van me afschrijven
Toch ga ik deze keer echt de uitdaging met mezelf aan. Ik ga mezelf accepteren en zien zoals ik ben: een slanke jongedame die een goed diploma op zak heeft, een leuke baan heeft, een geweldig huis heeft en een leuke vriendenkring.
En eerder stop ik niet want mijn hek is van de dam! Kom maar op!
Ik begon te lezen en scrollde naar beneden om de lengte te checken en las dit stukje en wilde daar even op reageren.
Dat stukje klinkt goed! Ik vrees dat het stukje er voor minder goed klinkt. Ik ga met je mee. En voor nu....Fijne Kerst!
Net als zovelen heb ik eindelijk de stoute schoen aangetrokken en post het hier. Ik heb geen vraag, geen stelling ik wil het gewoon even van me afschrijven
Toch ga ik deze keer echt de uitdaging met mezelf aan. Ik ga mezelf accepteren en zien zoals ik ben: een slanke jongedame die een goed diploma op zak heeft, een leuke baan heeft, een geweldig huis heeft en een leuke vriendenkring.
En eerder stop ik niet want mijn hek is van de dam! Kom maar op!
Ik begon te lezen en scrollde naar beneden om de lengte te checken en las dit stukje en wilde daar even op reageren.
Dat stukje klinkt goed! Ik vrees dat het stukje er voor minder goed klinkt. Ik ga met je mee. En voor nu....Fijne Kerst!
Ruil hem in voor een ED! Veilig en warm. Dat is wat je nodig hebt!
zondag 27 december 2009 om 23:43
quote:Ananya schreef op 22 december 2009 @ 22:11:
Vandaag was het andere koek. Ik heb voor het eerst sinds lange tijd iets gezegd waar ik al jaren mee loop en niet uit mn hoofd krijg:
Sinds mijn puberjaren noemde mijn moeder mij dik. Ik woog met 1.65 55 kilo.
Ik ben in mijn jeugd diverse malen aangerand wat mijn moeder nooit geloofd heeft Ik heb diverse malen geprobeerd met haar er over te praten,
Hopelijk ter (extra) geruststelling: 165 cm bij 55 kilo is niet dik, maar klinkt juist heel erg goed!
Ik weet: oordelen bij twee gegevens is kort door de bocht, maar ik ken drie vrouwen die zeer dichtbij zulke getallen zitten, en die zijn alledrie erg mooi qua proporties en ehhh afmetingen
165 cm bij 54 kilo
164 cm bij 53 kilo
160 cm bij 50 kilo
Niet dik!! Maar juist helemaal prima!
Ik snap totaal niet waarom ze die aanrandingen in twijfel trekt....zal wel een of ander psychologisch ontkenningsmechanisme achter zitten....puur rationeel is het erg kwalijk om iemand zo te behandelen (en eigenlijk voor leugenaar en fantast uit te maken....., alsof aanranding op zich al niet erg genoeg is).
Vandaag was het andere koek. Ik heb voor het eerst sinds lange tijd iets gezegd waar ik al jaren mee loop en niet uit mn hoofd krijg:
Sinds mijn puberjaren noemde mijn moeder mij dik. Ik woog met 1.65 55 kilo.
Ik ben in mijn jeugd diverse malen aangerand wat mijn moeder nooit geloofd heeft Ik heb diverse malen geprobeerd met haar er over te praten,
Hopelijk ter (extra) geruststelling: 165 cm bij 55 kilo is niet dik, maar klinkt juist heel erg goed!
Ik weet: oordelen bij twee gegevens is kort door de bocht, maar ik ken drie vrouwen die zeer dichtbij zulke getallen zitten, en die zijn alledrie erg mooi qua proporties en ehhh afmetingen
165 cm bij 54 kilo
164 cm bij 53 kilo
160 cm bij 50 kilo
Niet dik!! Maar juist helemaal prima!
Ik snap totaal niet waarom ze die aanrandingen in twijfel trekt....zal wel een of ander psychologisch ontkenningsmechanisme achter zitten....puur rationeel is het erg kwalijk om iemand zo te behandelen (en eigenlijk voor leugenaar en fantast uit te maken....., alsof aanranding op zich al niet erg genoeg is).
zaterdag 2 januari 2010 om 20:18
Quattro, ik weet dat ik niet dik ben, maar ik voel het tegenovergestelde. Ook vandaag dat mn vest weer even strak zat, dan schiet er tochh doorheen "Zie je wel, nog meer aangekomen" Terwijl dat ding altijd strak zit als het net uit de was komt
Het gaat wel goed komen. Daar geloof ik in, daarom ben ik dit topic ook gestart. Het van je afschrijven en dan op een openbaar forum plaatsen doe ik niet als ik er niet achter sta
Hela:
Gisteren nog een goed gesprek gehad en kan het dan niet laten rusten. Heb mezelf twee doelen gesteld voor dit jaar:
- mn sport weer oppakken (actief al aan het zoeken.. de belangrijkste stap )
- Een studie gaan doen om mn horizon te verbreden. Of ik mn oude studie psychologie weer ga oppakken of een nieuwe, daar ben ik nog niet over uit.
En ik wil iedereen hier bedanken.. het is fijn om jullie reacties te lezen.
Het gaat wel goed komen. Daar geloof ik in, daarom ben ik dit topic ook gestart. Het van je afschrijven en dan op een openbaar forum plaatsen doe ik niet als ik er niet achter sta
Hela:
Gisteren nog een goed gesprek gehad en kan het dan niet laten rusten. Heb mezelf twee doelen gesteld voor dit jaar:
- mn sport weer oppakken (actief al aan het zoeken.. de belangrijkste stap )
- Een studie gaan doen om mn horizon te verbreden. Of ik mn oude studie psychologie weer ga oppakken of een nieuwe, daar ben ik nog niet over uit.
En ik wil iedereen hier bedanken.. het is fijn om jullie reacties te lezen.
