Psyche
alle pijlers
Mijn innerlijk en uiterlijk verschillen
woensdag 24 september 2008 om 07:42
Hoi,
In de afgelopen maanden had ik steeds zo'n onbestemd gevoel, kon het niet omschrijven, het voelde niet negatief, ook niet positief of wel..dat vind ik moeilijk te zeggen, het is meer zoals het is, eigenlijk, interesseert het me niet, of dringt het niet tot me door?
Gisteravond wist ik de woorden ervoor.
Ik heb een periode achter de rug, en ook op dit moment zit ik er nog middenin, met spanningen, iets wat duurt en waar ik doorheen moet, waardoor ik niet veel tijd aan mezelf heb gegeven, niet in praktische zin, en ook niet met aandacht door bij bepaalde dingen stil te staan.
Ik heb het idee dat dit aan mijn uiterlijk te zien is, en dat ik daar op beoordeeld en al het er op aankomt afgerekend wordt. Aan de kleren die ik aan heb, en aan het gezicht dat ik 'op' heb. Ik heb zo'n voorstelling in mijn hoofd van een iemand met armoedige kleding en een verbeten, door het leven getekend gezicht.
Saai en op een zijspoor.
Kom ik bijvoorbeeld op mijn werk, dan ga ik eerst naar de spiegel om te kijken of dat echt zo is....en dan blijkt dat altijd mee te vallen. Kijk, dat van die kleren, ik ben ze gewoon zat. Ze zijn schoon en heel en ik draag ze al wat langer. Dat zie ik bij heel veel mensen om me heen. Dan moet ik de moeite nemen om een paar keer de stad in te gaan.
Mijn haar en gezicht zijn ook in orde. Mijn haar valt makkelijk, is verzorgd en mijn make-up ziet er mooi uit.
Wat heb ik me nou eigenlijk druk gemaakt, denk ik op zulke momenten, en opgelucht en gerustgesteld ga ik doen waar ik voor kwam.
Maar in de loop van de dag komt toch dat onbestemde gevoel weer boven, vooral wanneer ik met andere mensen ben. Ik vergelijk mezelf constant met anderen, die er dan beter afkomen dan ikzelf.
Het gaat hier niet alleen om uiterlijk qua kleding, maar meer ook om innerlijke bagage, ik heb wel wat te zeggen, maar ik heb geen grote mond. Mij zal je nooit ergens het woord horen voeren, ik praat wanneer het me gevraagd wordt, en dan heb ik daar achteraf een goed gevoel over als ik had kunnen zeggen wat ik werkelijk bedoel. Maar ook daar dekken de woorden die ik gebruik voor mijn gevoel vaak de lading niet. Ik vertrouw er dan op dat het net als het kijken in de spiegel misschien wel mee valt..maar toch kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat er toch een bepaald beeld van me is ontstaan > slome.
Soms denk ik het is tijd voor een totale herstyling, een image-boost, maar dat is wel radicaal, en voor mij te geforceerd.
Ik ga het denk ik maar stukje voor stukje aanpakken, overwogen en bewust.
Want uiteindelijk wil ik wel mezelf blijven.
Ik heb het idee dat ik een leuk mens ben van binnen, dat dat door de omstandigheden lang is onderdrukt, en dat het tijd wordt dat ik gezien ben zoals is werkelijk ben.
Herkent iemand deze gevoelens?
In de afgelopen maanden had ik steeds zo'n onbestemd gevoel, kon het niet omschrijven, het voelde niet negatief, ook niet positief of wel..dat vind ik moeilijk te zeggen, het is meer zoals het is, eigenlijk, interesseert het me niet, of dringt het niet tot me door?
Gisteravond wist ik de woorden ervoor.
Ik heb een periode achter de rug, en ook op dit moment zit ik er nog middenin, met spanningen, iets wat duurt en waar ik doorheen moet, waardoor ik niet veel tijd aan mezelf heb gegeven, niet in praktische zin, en ook niet met aandacht door bij bepaalde dingen stil te staan.
Ik heb het idee dat dit aan mijn uiterlijk te zien is, en dat ik daar op beoordeeld en al het er op aankomt afgerekend wordt. Aan de kleren die ik aan heb, en aan het gezicht dat ik 'op' heb. Ik heb zo'n voorstelling in mijn hoofd van een iemand met armoedige kleding en een verbeten, door het leven getekend gezicht.
Saai en op een zijspoor.
Kom ik bijvoorbeeld op mijn werk, dan ga ik eerst naar de spiegel om te kijken of dat echt zo is....en dan blijkt dat altijd mee te vallen. Kijk, dat van die kleren, ik ben ze gewoon zat. Ze zijn schoon en heel en ik draag ze al wat langer. Dat zie ik bij heel veel mensen om me heen. Dan moet ik de moeite nemen om een paar keer de stad in te gaan.
Mijn haar en gezicht zijn ook in orde. Mijn haar valt makkelijk, is verzorgd en mijn make-up ziet er mooi uit.
Wat heb ik me nou eigenlijk druk gemaakt, denk ik op zulke momenten, en opgelucht en gerustgesteld ga ik doen waar ik voor kwam.
Maar in de loop van de dag komt toch dat onbestemde gevoel weer boven, vooral wanneer ik met andere mensen ben. Ik vergelijk mezelf constant met anderen, die er dan beter afkomen dan ikzelf.
Het gaat hier niet alleen om uiterlijk qua kleding, maar meer ook om innerlijke bagage, ik heb wel wat te zeggen, maar ik heb geen grote mond. Mij zal je nooit ergens het woord horen voeren, ik praat wanneer het me gevraagd wordt, en dan heb ik daar achteraf een goed gevoel over als ik had kunnen zeggen wat ik werkelijk bedoel. Maar ook daar dekken de woorden die ik gebruik voor mijn gevoel vaak de lading niet. Ik vertrouw er dan op dat het net als het kijken in de spiegel misschien wel mee valt..maar toch kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat er toch een bepaald beeld van me is ontstaan > slome.
Soms denk ik het is tijd voor een totale herstyling, een image-boost, maar dat is wel radicaal, en voor mij te geforceerd.
Ik ga het denk ik maar stukje voor stukje aanpakken, overwogen en bewust.
Want uiteindelijk wil ik wel mezelf blijven.
Ik heb het idee dat ik een leuk mens ben van binnen, dat dat door de omstandigheden lang is onderdrukt, en dat het tijd wordt dat ik gezien ben zoals is werkelijk ben.
Herkent iemand deze gevoelens?
woensdag 24 september 2008 om 08:29
Ik herken het wel. Komt vaker voor bij vrouwen. Vooral na een heftige periode. Als een relatie bijvoorbeeld over is. Ik verf meestal mijn haren een ander kleurtje of ga lekker shoppen. Geen nieuwe stijl, maar gewoon nieuwe kleren. Heerlijk af en toe.
Nieuwe kleren, nieuwe haartjes geven je een boost waardoor je je beter voelt, en dat straal je dan ook weer uit...
Nieuwe kleren, nieuwe haartjes geven je een boost waardoor je je beter voelt, en dat straal je dan ook weer uit...
woensdag 24 september 2008 om 08:30
Je denkt dat je er niet goed uit ziet.
Je denkt dat anderen jou anders zien.
Gevolg....Je gaat je ook zo voelen.
Probeer niet te veel toe te geven aan dit gevoel.
Iedere keer als jij je zelf betrapt op zo'n gedachten zet er dan een andere gedachten voor terug.
Zoiets van : ik zie er best ok uit.
In mijn kleding voel ik mij vandaag misschien niet zo lekker maar als ik een momentje vrij heb ga ik iets halen waar ik mij wel lekker in voel.
Gedachten van : of man ik zie er zo lekker uit en ik ben zo knap zijn een misschien een beetje over de top omdat ze voor jou niet geloofwaardig zijn.
Probeer dus een zin te bedenken die bij je past.
Schrijf hem desnoods op zodat je het voor je zelf kan blijven herhalen als je een slecht moment hebt!
Voor mij hielp/helpt dit heel goed!
Je denkt dat anderen jou anders zien.
Gevolg....Je gaat je ook zo voelen.
Probeer niet te veel toe te geven aan dit gevoel.
Iedere keer als jij je zelf betrapt op zo'n gedachten zet er dan een andere gedachten voor terug.
Zoiets van : ik zie er best ok uit.
In mijn kleding voel ik mij vandaag misschien niet zo lekker maar als ik een momentje vrij heb ga ik iets halen waar ik mij wel lekker in voel.
Gedachten van : of man ik zie er zo lekker uit en ik ben zo knap zijn een misschien een beetje over de top omdat ze voor jou niet geloofwaardig zijn.
Probeer dus een zin te bedenken die bij je past.
Schrijf hem desnoods op zodat je het voor je zelf kan blijven herhalen als je een slecht moment hebt!
Voor mij hielp/helpt dit heel goed!
woensdag 24 september 2008 om 08:33
Spanning of verdriet zien de mensen inderdaad aan je uiterlijk. En het ziet er niet aantrekkelijk uit. (Kan het weten, heb het langdurig getest op mezelf...) Maar het is nu eenmaal zo, iedereen heeft wel eens een moeilijke periode en het is niet meer dan een momentopname.
Aan de andere kant kun je jezelf ook opvrolijken door mooiere kleren aan te doen. Als dat niet van de ene op de andere dag gaat, heb je het al eens geprobeerd met een lekkere bodymilk of parfum? Daar voel je je ook anders door.
Zelf heb ik een paar weken geleden een topic op Mode en Beauty geopend, over mezelf restylen. Ik was het ook zat. Ik dacht: dat is even een weekend flink shoppen en dan is het weer klaar. Ben er inmiddels achter dat het zo niet werkt, dat het inderdaad stapje voor stapje gaat.
Over 'gezien worden zoals je werkelijk bent', daar is natuurlijk heel veel over te zeggen... maar ik moet nu aan het werk. Voor wat het waard is: op dit forum kom je in elk geval niet over als een slome.
Aan de andere kant kun je jezelf ook opvrolijken door mooiere kleren aan te doen. Als dat niet van de ene op de andere dag gaat, heb je het al eens geprobeerd met een lekkere bodymilk of parfum? Daar voel je je ook anders door.
Zelf heb ik een paar weken geleden een topic op Mode en Beauty geopend, over mezelf restylen. Ik was het ook zat. Ik dacht: dat is even een weekend flink shoppen en dan is het weer klaar. Ben er inmiddels achter dat het zo niet werkt, dat het inderdaad stapje voor stapje gaat.
Over 'gezien worden zoals je werkelijk bent', daar is natuurlijk heel veel over te zeggen... maar ik moet nu aan het werk. Voor wat het waard is: op dit forum kom je in elk geval niet over als een slome.
woensdag 24 september 2008 om 09:34
Hoi Ladies,
Dat ik hier niet overkom als een slome, die zal ik onthouden!
Ik heb idd wel in de gaten dat het een kwestie is van gedachten en gedrag dat een totaalbeeld kan beïnvloeden.
Een aantal maanden geleden heb ik een beautybehandeling laten doen, op aandringen van een vriendin, ik twijfelde en zij heeft me sterk aangeraden om vooral wel een afspraak te maken. Ik heb toen meteen maar voor een uitgebreide behandeling gekozen, en achteraf voelde ik me zoals ik me lang niet gevoeld heb, het was iets van lang geleden wat ik lang niet meer ervaren had.
Op dat moment voelde ik de oneerlijkheid daarvan, maar ook dat ik dat vooral zélf in de hand heb, wil ik dat veranderen.
Ik heb toen een hele serie producten gekocht, die heerlijk ruiken en mijn huid laten stralen, mits ik ze ook gebruik.
Maar ''omdat ik het waard ben", die overtuiging die ontbreekt nogal eens, zodat ik vaak niet toe kom aan iets meer dan een likje creme na een simpel washandje-babyzeep.
Ik sta ook veel te volgepland, dingen die nu eenmaal moeten en daarnaast heb ik ook nog een vork met zelf aangetrokken hooi.
Mijn leven is de laatste maanden een soort routinematig overlevingssysteem dat volstroomt met allerlei dingen die me verder van mijzelf afbrengen. Vandaar af en toe het verschil dat is ontstaan tussen mijn innerlijk en uiterlijk. Het lijkt af en toe wel een soort vervreemding. Wie ben ik eigenlijk? Wat wil ik?
Dat laatste weet ik in de basis wel, alleen hoe bereik ik dat.
Ik heb nu mijn wekelijkse vrije dag. Deze dag staat altijd van 's morgens tot 's avonds volgepland met allerlei afspraken. Dokter, tandarts, fysio, er is altijd wel wat. Is dat er niet, dan komt er wel iemand langs (altijd gezellig, is ook nodig), dus toch weer verplichtingen, of de telefoon staat niet stil.
In die dagen van deze week, dus vandaag en volgende week heb ik alvast een streep gezet, ik maak dan bewust geen afspraken, dat is de afspraak die ik dan met mijzelf heb!
Korenwolf, ik zal je topic eens gaan doorlezen.
Hoe het jou dan is vergaan.
Ik weet ook dat een hele dag in de stad wel een leuke broek kan opleveren, maar het echte effect is er dan niet.
Wie weet haal ik er leuke tips vandaan.
Perel.
Dat ik hier niet overkom als een slome, die zal ik onthouden!
Ik heb idd wel in de gaten dat het een kwestie is van gedachten en gedrag dat een totaalbeeld kan beïnvloeden.
Een aantal maanden geleden heb ik een beautybehandeling laten doen, op aandringen van een vriendin, ik twijfelde en zij heeft me sterk aangeraden om vooral wel een afspraak te maken. Ik heb toen meteen maar voor een uitgebreide behandeling gekozen, en achteraf voelde ik me zoals ik me lang niet gevoeld heb, het was iets van lang geleden wat ik lang niet meer ervaren had.
Op dat moment voelde ik de oneerlijkheid daarvan, maar ook dat ik dat vooral zélf in de hand heb, wil ik dat veranderen.
Ik heb toen een hele serie producten gekocht, die heerlijk ruiken en mijn huid laten stralen, mits ik ze ook gebruik.
Maar ''omdat ik het waard ben", die overtuiging die ontbreekt nogal eens, zodat ik vaak niet toe kom aan iets meer dan een likje creme na een simpel washandje-babyzeep.
Ik sta ook veel te volgepland, dingen die nu eenmaal moeten en daarnaast heb ik ook nog een vork met zelf aangetrokken hooi.
Mijn leven is de laatste maanden een soort routinematig overlevingssysteem dat volstroomt met allerlei dingen die me verder van mijzelf afbrengen. Vandaar af en toe het verschil dat is ontstaan tussen mijn innerlijk en uiterlijk. Het lijkt af en toe wel een soort vervreemding. Wie ben ik eigenlijk? Wat wil ik?
Dat laatste weet ik in de basis wel, alleen hoe bereik ik dat.
Ik heb nu mijn wekelijkse vrije dag. Deze dag staat altijd van 's morgens tot 's avonds volgepland met allerlei afspraken. Dokter, tandarts, fysio, er is altijd wel wat. Is dat er niet, dan komt er wel iemand langs (altijd gezellig, is ook nodig), dus toch weer verplichtingen, of de telefoon staat niet stil.
In die dagen van deze week, dus vandaag en volgende week heb ik alvast een streep gezet, ik maak dan bewust geen afspraken, dat is de afspraak die ik dan met mijzelf heb!
Korenwolf, ik zal je topic eens gaan doorlezen.
Hoe het jou dan is vergaan.
Ik weet ook dat een hele dag in de stad wel een leuke broek kan opleveren, maar het echte effect is er dan niet.
Wie weet haal ik er leuke tips vandaan.
Perel.
woensdag 24 september 2008 om 10:00
Ik herken dit wel, het vergelijken met anderen, jezelf wat minderwaardig voelen etc. Dat zijn dingen die je van binnen moet aanpakken, maar ook van buiten (als de buitenkant je dwarszit tenminste!!).
Met aandacht je kleding kiezen, eens iets anders aantrekken dan de ge-ijkte spijkerbroek, naar een goede kapper en je haar los dragen (hielp bij mij heel goed, ha ha), make up op en vergeet dan niet de lipgloss, mooie laarzen aan, leuke tasjes. Kleur doet veel voor je, kies je voor lekker zwart (altijd handig) doe er dan een kleurige ketting bij, kleurige laarzen etc.
Kijk maar eens naar programma's als Idols; de kandidaten komen 'gewoontjes' binnen en worden dat helemaal gepimpt, zo moet je dat ook bij jezelf doen.
O ja; geen tijd overdag, laat 's avonds de tv uit, kook lekker, ga lekker rustig onder de douche, verzorg alles eens even goed, lees een leuk boek, lucht je hart op het Viva Forum en ga lekker op tijd naar bed, of juist niet.
Met aandacht je kleding kiezen, eens iets anders aantrekken dan de ge-ijkte spijkerbroek, naar een goede kapper en je haar los dragen (hielp bij mij heel goed, ha ha), make up op en vergeet dan niet de lipgloss, mooie laarzen aan, leuke tasjes. Kleur doet veel voor je, kies je voor lekker zwart (altijd handig) doe er dan een kleurige ketting bij, kleurige laarzen etc.
Kijk maar eens naar programma's als Idols; de kandidaten komen 'gewoontjes' binnen en worden dat helemaal gepimpt, zo moet je dat ook bij jezelf doen.
O ja; geen tijd overdag, laat 's avonds de tv uit, kook lekker, ga lekker rustig onder de douche, verzorg alles eens even goed, lees een leuk boek, lucht je hart op het Viva Forum en ga lekker op tijd naar bed, of juist niet.
woensdag 24 september 2008 om 10:05
Als je kleding gaat kopen, koop dan een mooie spijkerbroek (bv. van Indian Rose, die staan iedereen wel, maar bij H & M hebben ze ook een mooie lijn nu voor weinig), en koop er dan tenminste twee mooie longsleeves bij, ben je zeker van kleur, koop dan een kleurige, maar veilig zwart is ook altijd mooi, wederom kan ik H & M aanbevelen en een mooie ketting). Je moet wel even een setje kopen dus, niet een enkele stuks kleding. Kijk ook eens on line, HM.com vind ik leuk, en Mango heeft ook een mooie site. Kost niet veel, kun je wat meer in eens kopen.
woensdag 24 september 2008 om 20:56
Hoi Perel,
Ik kreeg tranen in mijn ogen toen ik je bericht las. Ik vind het heel herkenbaar. Vooral het jezelf vergelijken met anderen (en het idee hebben dat zij beter zijn), het gesprekken voeren met anderen (praten wanneer het je gevraagd wordt) en het soms moeilijk vinden om goed voor jezelf te zorgen (twijfelen aan of je het waard bent).
Ik zou niet direct een oplossing voor je weten, maar ik reageer toch om je te laten weten dat ik met je meeleef. Ik wil je een dikke knuffel geven! Ik hoop dat je door middel van dit topic tips krijgt waar je iets mee kunt.
Groetjes kattenfan
donderdag 25 september 2008 om 12:40
Het valt me op dat je zegt: niet positief, niet negatief.
Vlak? Neutraal? Flauw? Saai? Een beetje nikserig?
Daar doet het me aan denken. Ik denk dat je misschien jezelf wel wat zou kunnen forceren. Want ik lees drempels in je verhaal en dan voelen veel opties idd niet vanzelfsprekend of natuurlijk. Maar dat is geen reden om het niet te proberen. Om niet te denken: als ik nou eens even op mijn gekst ben/doe/denk/voel, wat zou ik dan doen?
Het leuke daarvan is door het te doen, krijg je weer wat meer adrenaline in je systeem. En lol in jezelf, goh dat ik dat durf! Dan kun je jezelf verrassen. En dan kan het leven je ook weer verrassen. Want dan komen er nieuwe impulsen, nieuwe reacties, nieuwe mensen op je pad.
Het gaat niet om het resultaat, of dat het klopt, of dat je het perfect doet. Daardoor laat je een stukje controle los, je geniet juist van wat je aan het doen bent. Wat het oplevert zie je later wel weer. Misschien niets, misschien heel veel. Maakt ook niet uit. Nu, dit moment, geniet je. Ben je wakker. Leef je.
Prima antigif voor niet positief/niet negatief![;-]](https://forum.viva.nl/smilies/79_wink.gif)
.
Vlak? Neutraal? Flauw? Saai? Een beetje nikserig?
Daar doet het me aan denken. Ik denk dat je misschien jezelf wel wat zou kunnen forceren. Want ik lees drempels in je verhaal en dan voelen veel opties idd niet vanzelfsprekend of natuurlijk. Maar dat is geen reden om het niet te proberen. Om niet te denken: als ik nou eens even op mijn gekst ben/doe/denk/voel, wat zou ik dan doen?
Het leuke daarvan is door het te doen, krijg je weer wat meer adrenaline in je systeem. En lol in jezelf, goh dat ik dat durf! Dan kun je jezelf verrassen. En dan kan het leven je ook weer verrassen. Want dan komen er nieuwe impulsen, nieuwe reacties, nieuwe mensen op je pad.
Het gaat niet om het resultaat, of dat het klopt, of dat je het perfect doet. Daardoor laat je een stukje controle los, je geniet juist van wat je aan het doen bent. Wat het oplevert zie je later wel weer. Misschien niets, misschien heel veel. Maakt ook niet uit. Nu, dit moment, geniet je. Ben je wakker. Leef je.
Prima antigif voor niet positief/niet negatief
.
