Mijn kat is dood

Ik ben zo ontzettend verdrietig. Mijn lieve kat is dood. Aangereden en op straat achtergelaten. Gelukkig heeft een lieve vrouw hem meegenomen.
Hij was toen al dood. Ik hoop dat hij niet geleden heeft. De aanblik was afschuwelijk. Heel zn koppie onder het bloed. Ik heb spijt dat ik het heb gezien. Al moest ik wel kijken om te weten dat het echt om onze kat ging.
Echt zo onwerkelijk. Ik was in alle staten met mijn twee kinderen bij me.
Na thuiskomst van man hebben we hem in de tuin begraven. Met de kinderen brieven geschreven, iets geknutseld en bloemetjes geplukt voor mee in het graf. Bewust afscheid nemen. Maar de aanblik van mijn maatje in de koude grond met zand eroverheen gegooid vond ik echt heftig.
Ik heb slecht geslapen en denk elke minuut aan hem en aan die beelden.
We hebben nog een kat en daar ben ik dol op maar met deze had ik een speciale band.
Partner heeft de beesten gedoogd maar had er weinig mee. Ik voel me alleen in mijn verdriet. Het zal vast slijten maar ik voel me echt somber en heb een steen in mn maag.

Veel wakker vannacht en dan zie ik steeds die vervelende beelden voor me. Bah. Gelukkig ook fijne beelden maar dan komen de tranen weer. Hij was zo onderdeel van mijn en ons gezinsleven. Zoveel vaste momenten waar hij bij was.
Dat voelt zo leeg.

Hoe zou andere kat zich voelen? Ik heb haar afscheid laten nemen. Ik merk nog niks anders aan haar. Ze komt wel veel bij me liggen. Het was haar kind.