Psyche
alle pijlers
Mijn moeder is overleden.
zondag 8 april 2018 om 12:55
Hallo Allemaal.
Graag wil ik mn verhaal even plaatsen,omdat ik zo veel verdriet heb.
Mijn moeder was gister onverwachts overleden.
Maar de ene kant dringt het nog niet tot me door,maar die klap moet nog komen.
Helaas is mn broer 20 jaar geleden ook onverwacht overleden,hij was omgekomen in een verkeersongeval.
Wij waren 2 handen op een buik,met mn vader had ik zelden contact,omdat mn ouders vroeg waren gescheiden,en hij terug ging naar Engeland.
Ook mn vader is een aantal jaren geleden gestorven.
Maar mijn broer mis ik ook heel erg op dit moment.
Waar ik bang voor was,is nu werkelijkheid geworden,dat ik er alleen voor sta,ik kan mn verhalen niet meer kwijt bij mijn moeder.
We hadden een goede band met elkaar.
met de familie heb ik geen contact,mn moeder ook niet,ook een aantal familie leden leven ook niet meer.
Woensag vind er de crematie plaats,ik heb een aantal lieve vrienden,die mij dik en dun steunen,maar ook hun moeten verder.
Ze hebben ook een gezin enz.
Mijn moeder had wel een vriend,maar toch is die band heel anders,we steunen elkaar wel,maar je moeder,is toch een heel belangrijk persoon in je leven.
Maar mn vraag is,zijn hier ook mensen die hun geliefde hebben verloren, en ook er helemaal alleen voor staan.
Hoe gaan jullie er mee om,en wat deden jullie daarna.
Zelf heb ik geen relatie of kinderen.
Maar ik ga wel een paar uur werken,want ik heb die afleiding nodig,en tussen door moet ik van alles regelen natuurlijk.
Thkxx
Graag wil ik mn verhaal even plaatsen,omdat ik zo veel verdriet heb.
Mijn moeder was gister onverwachts overleden.
Maar de ene kant dringt het nog niet tot me door,maar die klap moet nog komen.
Helaas is mn broer 20 jaar geleden ook onverwacht overleden,hij was omgekomen in een verkeersongeval.
Wij waren 2 handen op een buik,met mn vader had ik zelden contact,omdat mn ouders vroeg waren gescheiden,en hij terug ging naar Engeland.
Ook mn vader is een aantal jaren geleden gestorven.
Maar mijn broer mis ik ook heel erg op dit moment.
Waar ik bang voor was,is nu werkelijkheid geworden,dat ik er alleen voor sta,ik kan mn verhalen niet meer kwijt bij mijn moeder.
We hadden een goede band met elkaar.
met de familie heb ik geen contact,mn moeder ook niet,ook een aantal familie leden leven ook niet meer.
Woensag vind er de crematie plaats,ik heb een aantal lieve vrienden,die mij dik en dun steunen,maar ook hun moeten verder.
Ze hebben ook een gezin enz.
Mijn moeder had wel een vriend,maar toch is die band heel anders,we steunen elkaar wel,maar je moeder,is toch een heel belangrijk persoon in je leven.
Maar mn vraag is,zijn hier ook mensen die hun geliefde hebben verloren, en ook er helemaal alleen voor staan.
Hoe gaan jullie er mee om,en wat deden jullie daarna.
Zelf heb ik geen relatie of kinderen.
Maar ik ga wel een paar uur werken,want ik heb die afleiding nodig,en tussen door moet ik van alles regelen natuurlijk.
Thkxx
zondag 8 april 2018 om 12:57
Geen ervaring met alleen achterblijven, vorig jaar ook iemand heel dierbaars overleden maar heb nog familie over.
Maar ik weet wel hoe het is om afscheid te moeten nemen van een van de meest belangrijke mensen in je leven. En het klinkt cliche maar is echt waar; het wordt beter. Ik heb ook nog dagen dat ik alleen maar een potje wil gaan zitten brullen maar ook dagen waarop ik terug kijk op hele mooie herinneringen samen.
Heel veel sterkte.
Maar ik weet wel hoe het is om afscheid te moeten nemen van een van de meest belangrijke mensen in je leven. En het klinkt cliche maar is echt waar; het wordt beter. Ik heb ook nog dagen dat ik alleen maar een potje wil gaan zitten brullen maar ook dagen waarop ik terug kijk op hele mooie herinneringen samen.
Heel veel sterkte.
-
zondag 8 april 2018 om 13:11
Wat ontzettend naar 
gecondoleerd.
Waarschijnlijk ben je nu op de automatische piloot aan het functioneren en is de wetenschap dat jouw moeder is overleden, nog niet echt geland. Het is ook hartstikke onwerkelijk om je moeder zo onverwachts te moeten verliezen. Ik wil je wel een goedbedoelde raad meegeven; gebruik alsjeblieft geen afleiding zoals werken, om maar niet met je moeder bezig te zijn. Laat het verdriet en besef toe. Dat heb je echt nodig om uiteindelijk verder te komen. Je mag huilen en schreeuwen en boos zijn. Daar zijn geen regells voor.
Heel veel sterkte
gecondoleerd.Waarschijnlijk ben je nu op de automatische piloot aan het functioneren en is de wetenschap dat jouw moeder is overleden, nog niet echt geland. Het is ook hartstikke onwerkelijk om je moeder zo onverwachts te moeten verliezen. Ik wil je wel een goedbedoelde raad meegeven; gebruik alsjeblieft geen afleiding zoals werken, om maar niet met je moeder bezig te zijn. Laat het verdriet en besef toe. Dat heb je echt nodig om uiteindelijk verder te komen. Je mag huilen en schreeuwen en boos zijn. Daar zijn geen regells voor.
Heel veel sterkte
zondag 8 april 2018 om 14:08
zondag 8 april 2018 om 14:46
Gecondoleerd!
Ik ben allebei mijn ouders kwijt. En hoewel ik wel een relatie en kinderen en broers en zussen heb, merk ik toch dat rouwen een eenzame aangelegenheid is. Mijn ouders zijn op een nogal tragische wijze om het leven gekomen en ik merk juist dat ik dat dus niet met mijn broers en zussen kan delen. Te dichtbij. We hebben last van elkaars verdriet.
Ik heb het meest gehad aan mensen die wat verder weg stonden: vrienden!
Het klopt echt dat onder moeilijke omstandigheden steun juist vaak uit een onverwachte hoek komt.
En het klopt inderdaad: neem de tijd om te rouwen. Dat is heel normaal dat dit niet zomaar in een paar weken klaar is. Bij mij speelt het jaren na dato nog steeds. Niet meer iedere dag, maar het gemis blijft. Het is belangrijk dat je jezelf de tijd en ruimte geeft om daar mee om te gaan.
Sterkte in deze moeilijke tijd.
Ik ben allebei mijn ouders kwijt. En hoewel ik wel een relatie en kinderen en broers en zussen heb, merk ik toch dat rouwen een eenzame aangelegenheid is. Mijn ouders zijn op een nogal tragische wijze om het leven gekomen en ik merk juist dat ik dat dus niet met mijn broers en zussen kan delen. Te dichtbij. We hebben last van elkaars verdriet.
Ik heb het meest gehad aan mensen die wat verder weg stonden: vrienden!
Het klopt echt dat onder moeilijke omstandigheden steun juist vaak uit een onverwachte hoek komt.
En het klopt inderdaad: neem de tijd om te rouwen. Dat is heel normaal dat dit niet zomaar in een paar weken klaar is. Bij mij speelt het jaren na dato nog steeds. Niet meer iedere dag, maar het gemis blijft. Het is belangrijk dat je jezelf de tijd en ruimte geeft om daar mee om te gaan.
Sterkte in deze moeilijke tijd.
Reik niet naar de hemel - maar haal hem naar je toe, Karin Bloemen.
zondag 8 april 2018 om 20:25
Lieve schat, je mama is pas net overleden, je moet helemaal niet gelijk weer verder. En dat je daardoor weer meer aan je broer denkt is logisch.
Neem de tijd voor jezelf, doe wat voor jou goed voelt. Is dit werken dan ga je werken, is dit stil in een hoekje huilen dan mag dat ook. Je voelt wat je voelt en moet vooral doen wat goed voelt. Neem er de tijd voor en ga erover praten met iemand als je daar behoefte aan hebt.
Kia aka brandhout voor de hel, aangenaam.
zondag 8 april 2018 om 20:40
Ach...wat verschrikkelijk voor je. Je broer en je vader al verloren...je weet heel goed wat rouwen is...maar toen had je je moeder nog....
Je zal je moeder de rest van je leven missen en je zal het de komende tijd vast zwaar krijgen, maar hou vertrouwen dat het rouwen weer minder wordt.
Ik kan je helaas alleen maar sterkte wensen.
Je zal je moeder de rest van je leven missen en je zal het de komende tijd vast zwaar krijgen, maar hou vertrouwen dat het rouwen weer minder wordt.
Ik kan je helaas alleen maar sterkte wensen.
maandag 9 april 2018 om 04:27
om je vraag te beantwoorden, ik sta er ook alleen voor, ik heb net als jij geen ouders meer. Mijn ouders overleden zeer kort na elkaar. Het voelde als een diep gat waar ik inviel. Ik kon alleen maar huilen. Mijn houvast, mijn steun, mijn alles was weg. zomaar, ineens. Het huis moest verkocht en de spullen uitgezocht, nog erger.. aan alles plakt een herinnering.
Slopend was die tijd. Ik wens het niemand toe. Het is voor mij ongeveer 4 jaar geleden en het verlies, het verdriet blijft. Maar de rauwe randen gaan eraf, heus!
Nu kan ik terugkijken op de mooie momenten en lachen, ik huil niet meer. Wat mijn ouders mij hebben meegegeven qua opvoeding, ik geef het door aan onze kinderen. De grootste angst van mijn vader was om 'vergeten' te worden. Ik hou opa & oma nog steeds levendig bij onze kinderen, als is het maar om even een bloemetje te zetten op het graf of een leuke anekdote aan te halen.
Mijn vader was de leukste vader, intelligent, werkte hard en altijd, en hij was stoer. Als kind was ik maar wat trots op zo'n vader! Mijn moeder was de liefste, als vriendinnen bij ons thuis kwamen was het feest, dat maakte mijn moeder ervan, ik kijk graag nog even terug naar die tijd met vriendinnen .. weet je nog toen... Ik had de leukste moeder.
Je wilt ze niet laten gaan.. en toch gaan ze..
En jij lieve Wendy, jij voelt dat verdriet net zo erg. En ook jij komt daaroverheen. Echt! Geloof me. Ooit, niet nu, ga je het zien zoals ik. Het zijn prachtige mensen die je leven mooier hebben gemaakt, je een basis hebben gegeven. En daar mag je trots en dankbaar voor zijn!
Lieve lieve Wendy, ik wens je heel veel sterkte toe voor de komende tijd,
Liefs,
Slopend was die tijd. Ik wens het niemand toe. Het is voor mij ongeveer 4 jaar geleden en het verlies, het verdriet blijft. Maar de rauwe randen gaan eraf, heus!
Nu kan ik terugkijken op de mooie momenten en lachen, ik huil niet meer. Wat mijn ouders mij hebben meegegeven qua opvoeding, ik geef het door aan onze kinderen. De grootste angst van mijn vader was om 'vergeten' te worden. Ik hou opa & oma nog steeds levendig bij onze kinderen, als is het maar om even een bloemetje te zetten op het graf of een leuke anekdote aan te halen.
Mijn vader was de leukste vader, intelligent, werkte hard en altijd, en hij was stoer. Als kind was ik maar wat trots op zo'n vader! Mijn moeder was de liefste, als vriendinnen bij ons thuis kwamen was het feest, dat maakte mijn moeder ervan, ik kijk graag nog even terug naar die tijd met vriendinnen .. weet je nog toen... Ik had de leukste moeder.
Je wilt ze niet laten gaan.. en toch gaan ze..
En jij lieve Wendy, jij voelt dat verdriet net zo erg. En ook jij komt daaroverheen. Echt! Geloof me. Ooit, niet nu, ga je het zien zoals ik. Het zijn prachtige mensen die je leven mooier hebben gemaakt, je een basis hebben gegeven. En daar mag je trots en dankbaar voor zijn!
Lieve lieve Wendy, ik wens je heel veel sterkte toe voor de komende tijd,
Liefs,
maandag 9 april 2018 om 17:29
Gecondoleerd. Wat heftig!
Je moeder verliezen lijkt me een van de vreselijkste dingen. Ik heb het nog niet meegemaakt, ze leeft nog. Maar jouw verhaal kan gerust ook het mijne worden. Ze heeft al 4 keer kanker overleefd, is nu weer schoon. Maar voor hoe lang? Mijn moeder staat het dichtst bij me. Ik kan altijd bij haar terecht en helpt me waar ze kan. Niemand die ik ken doet dat zo als zij. Mijn Autisme speelt ook een grote rol. Daardoor begrijp ik weinig van mensen en heb veel bevestiging nodig voor ik verder kan. Mijn stiefvader is aardig, maar je moet hem nogal aansturen. Met mijn vader heb ik amper contact. Na de scheiding van mijn ouders was ik geen prioriteit meer voor hem. Mijn moeder heeft alleen een broer, die ook sukkelt met zijn gezondheid. Met de familie van stiefvader heb ik weinig. Geen relatie en kinderen. Een klein aantal vrienden. Daar durf ik niet zomaar op te rekenen. Zowel mijn moeder als ik zijn bang dat ik op niemand zal kunnen terug vallen.
Ik wens jou heel veel sterkte toe in deze moeilijke tijd.
Je moeder verliezen lijkt me een van de vreselijkste dingen. Ik heb het nog niet meegemaakt, ze leeft nog. Maar jouw verhaal kan gerust ook het mijne worden. Ze heeft al 4 keer kanker overleefd, is nu weer schoon. Maar voor hoe lang? Mijn moeder staat het dichtst bij me. Ik kan altijd bij haar terecht en helpt me waar ze kan. Niemand die ik ken doet dat zo als zij. Mijn Autisme speelt ook een grote rol. Daardoor begrijp ik weinig van mensen en heb veel bevestiging nodig voor ik verder kan. Mijn stiefvader is aardig, maar je moet hem nogal aansturen. Met mijn vader heb ik amper contact. Na de scheiding van mijn ouders was ik geen prioriteit meer voor hem. Mijn moeder heeft alleen een broer, die ook sukkelt met zijn gezondheid. Met de familie van stiefvader heb ik weinig. Geen relatie en kinderen. Een klein aantal vrienden. Daar durf ik niet zomaar op te rekenen. Zowel mijn moeder als ik zijn bang dat ik op niemand zal kunnen terug vallen.
Ik wens jou heel veel sterkte toe in deze moeilijke tijd.
