Psyche
alle pijlers
Mijn moeder, pfff
zondag 20 oktober 2024 om 17:49
Ik heb even raad nodig en misschien kunnen jullie mij dat geven.
Mijn vader is 5 jaar geleden overleden en een paar maanden later constateerde de geriater Alzheimer bij mijn moeder. Echt heel erg verward is ze nog niet, het uit zich vooral in kort geheugen probleem. Je kunt haar iets vertellen ,maar een uur later is ze het kwijt.
Mijn vader en moeder hadden een behoorlijk symbiotische relatie. Naast dementie is er volgens mij ook een depressie probleem. Het leven lukt haar niet zonder mijn vader. Ze heeft elke dag thuiszorg en een organisatie komt 3 keer per week met haar koken en boodschappen doen. 2 keer per week gaat ze naar de opvang. Heel soms komen er nog wat oude vriendinnen.
Elke dag belt ze mij of ze langs kan komen, “ ik voel me niet lekker, ik ben zo alleen”.
Ik ga er ongeveer 1 a 2 keer per week heen en ik zeg ongeveer 1 keer per week dat het goed is dat ze komt.
De rest van de week houd ik haar af.
En daar zit mijn probleem. Ik voel me schuldig, elke keer als ik haar afwimpel.
Ze is alleen, ze is eenzaam. Maar ik heb er gewoon niet altijd zin in. Ik en mijn zus ( die hetzelfde probleem heeft) willen graag dat ze ergens een appartement koopt met een soort woonvorm. Maar dat wil ze absoluut niet.
Wat vinden jullie? Ben ik zo’n egoïst zoals ik mij regelmatig voel?
Mijn vader is 5 jaar geleden overleden en een paar maanden later constateerde de geriater Alzheimer bij mijn moeder. Echt heel erg verward is ze nog niet, het uit zich vooral in kort geheugen probleem. Je kunt haar iets vertellen ,maar een uur later is ze het kwijt.
Mijn vader en moeder hadden een behoorlijk symbiotische relatie. Naast dementie is er volgens mij ook een depressie probleem. Het leven lukt haar niet zonder mijn vader. Ze heeft elke dag thuiszorg en een organisatie komt 3 keer per week met haar koken en boodschappen doen. 2 keer per week gaat ze naar de opvang. Heel soms komen er nog wat oude vriendinnen.
Elke dag belt ze mij of ze langs kan komen, “ ik voel me niet lekker, ik ben zo alleen”.
Ik ga er ongeveer 1 a 2 keer per week heen en ik zeg ongeveer 1 keer per week dat het goed is dat ze komt.
De rest van de week houd ik haar af.
En daar zit mijn probleem. Ik voel me schuldig, elke keer als ik haar afwimpel.
Ze is alleen, ze is eenzaam. Maar ik heb er gewoon niet altijd zin in. Ik en mijn zus ( die hetzelfde probleem heeft) willen graag dat ze ergens een appartement koopt met een soort woonvorm. Maar dat wil ze absoluut niet.
Wat vinden jullie? Ben ik zo’n egoïst zoals ik mij regelmatig voel?
maandag 21 oktober 2024 om 12:21
maandag 21 oktober 2024 om 12:29
Goed zo!
Om de lading er nog meer af te halen, ook voor jezelf, kun je een volgende keer ook iets zeggen als ‘dat snap ik’, ‘nou hè’, ‘dat is ook lastig’ of ‘hè wat verdrietig’. Net wat een beetje bij haar past. En dan daarna inderdaad: maar het is nu eenmaal zo, en een ander onderwerp aansnijden of weg gaan
Het is zoals het is
maandag 21 oktober 2024 om 13:00
Soms kan het helpen om de dementerende oudere een beetje te zien als een kind.
Als je moeder aan de telefoon vraagt of je langskomt, is het een beetje als een kleuter die in de supermarkt om snoep vraagt. Ja, die gaat ook huilen al ze het niet krijgt. En nee, het is niet zielig als jij nee zegt, dat is jouw taak als volwassene. Dus wat doe je dan? Ga je in een discussie met je kind hoeveel snoep per dag genoeg is? Nee. even meevoelen "ja, ik snap dat je verdrietig bent", herhalen van de regel "we kopen geen snoep vandaag" en dan afleiden "zie je dat poesje daarbuiten?".
Dus met je moeder zou dat kunnen zijn:
"Ja, mam, jammer he, dat we elkaar vandaag niet zien. Ik kom morgen weer op de koffie. Heb je nog aan die puzzel gewerkt vandaag?".
Als je moeder aan de telefoon vraagt of je langskomt, is het een beetje als een kleuter die in de supermarkt om snoep vraagt. Ja, die gaat ook huilen al ze het niet krijgt. En nee, het is niet zielig als jij nee zegt, dat is jouw taak als volwassene. Dus wat doe je dan? Ga je in een discussie met je kind hoeveel snoep per dag genoeg is? Nee. even meevoelen "ja, ik snap dat je verdrietig bent", herhalen van de regel "we kopen geen snoep vandaag" en dan afleiden "zie je dat poesje daarbuiten?".
Dus met je moeder zou dat kunnen zijn:
"Ja, mam, jammer he, dat we elkaar vandaag niet zien. Ik kom morgen weer op de koffie. Heb je nog aan die puzzel gewerkt vandaag?".
maandag 21 oktober 2024 om 13:14
In een ander topic werd de "dementie-winkel" (online shop) genoemd. Ik was verbaasd over hoeveel dingen daar aangeboden worden, ook voor vermaak, zoals puzzles en boekjes en spellen om zelfstandig of samen te doen. Wellicht heb je hier iets aan.
En tenslotte: veel sterkte , ik vind dat je echt all heel veel doet! Zorg vooral dat je ook goed voor jezelf zorgt.
En tenslotte: veel sterkte , ik vind dat je echt all heel veel doet! Zorg vooral dat je ook goed voor jezelf zorgt.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
