Psyche
alle pijlers
Mijn obsessie bepaalt mijn leven!
maandag 18 mei 2009 om 14:35
Hallo iedereen!
Ik ben 24 jaar, ben net afgestudeerd en weet echt niet wat ik wil in het leven. Ik heb alles om teverden te zijn (een goede relatie, goede ouders, vrienden), maar toch mis ik echt iets in mijn leven.
Het frustrerende is dat ik niet kan zeggen wat.
Ik ben fan van Green Day al sinds mijn 11 jaar en ben echt geobsedeerd door Billie Joe. Ik weet het, het klinkt belachelijk want ik ben al 24. Hij heeft me al mijn hele leven geïnspireerd en hun muziek geeft mij kracht in moeilijke tijden.
Maar alles aan Billie Joe is gewoon fantastisch! Hij is ontzettend knap en geef toe een rockster trekt gewoon aan! Het is zelfs zo erg geworden dat ik mijn vriend ermee begin te vergelijken. Hoe kan dit nu? Ik ben toch veel te oud geworden om dit niet te kunnen kaderen?
Ergens droom ik ook van zo een leven (op tour zijn en zo), alhoewel ik ook wel weet dat dat enkel de mooiste kant is van het verhaal. Ik weet ook wel dat dat niet mogelijk is, maar ik heb het ontzettend moeilijk om genoegen te nemen met het alledaagse leventje!
Ik ben heel de tijd aan het dromen over hem en hoe een leven met hem zou zijn. Dan denk ik dat het veel spannender en zo zou zijn dan met mijn vriend nu. Ik weet het, het is niet normaal, maar dat is wat ik voel.
Heeft iemand raad om deze gedachten uit mijn hoofd te zetten en terug van mijn relatie te genieten?
Dank!
Ik ben 24 jaar, ben net afgestudeerd en weet echt niet wat ik wil in het leven. Ik heb alles om teverden te zijn (een goede relatie, goede ouders, vrienden), maar toch mis ik echt iets in mijn leven.
Het frustrerende is dat ik niet kan zeggen wat.
Ik ben fan van Green Day al sinds mijn 11 jaar en ben echt geobsedeerd door Billie Joe. Ik weet het, het klinkt belachelijk want ik ben al 24. Hij heeft me al mijn hele leven geïnspireerd en hun muziek geeft mij kracht in moeilijke tijden.
Maar alles aan Billie Joe is gewoon fantastisch! Hij is ontzettend knap en geef toe een rockster trekt gewoon aan! Het is zelfs zo erg geworden dat ik mijn vriend ermee begin te vergelijken. Hoe kan dit nu? Ik ben toch veel te oud geworden om dit niet te kunnen kaderen?
Ergens droom ik ook van zo een leven (op tour zijn en zo), alhoewel ik ook wel weet dat dat enkel de mooiste kant is van het verhaal. Ik weet ook wel dat dat niet mogelijk is, maar ik heb het ontzettend moeilijk om genoegen te nemen met het alledaagse leventje!
Ik ben heel de tijd aan het dromen over hem en hoe een leven met hem zou zijn. Dan denk ik dat het veel spannender en zo zou zijn dan met mijn vriend nu. Ik weet het, het is niet normaal, maar dat is wat ik voel.
Heeft iemand raad om deze gedachten uit mijn hoofd te zetten en terug van mijn relatie te genieten?
Dank!
maandag 18 mei 2009 om 14:45
Helemaal niet knap, die vent, geef mij Hugh Laurie maar . Daar ben ik al jaren stiekem verliefd op. Echtgenoot weet ervan, hij vindt het niet erg want hij schat mijn kansen toch vrij laag in
Maar goed, even serieus, tijd om je eigen leven wat interessanter en spannender te maken lijkt me. Wat meer activiteit ook, dan heb je wat minder tijd om te dromen
Maar goed, even serieus, tijd om je eigen leven wat interessanter en spannender te maken lijkt me. Wat meer activiteit ook, dan heb je wat minder tijd om te dromen
maandag 18 mei 2009 om 14:51
Euhm, hij is ook getrouwd en heeft kinderen..
Ik heb zelf ook last gehad van je sydroom, maar dan met een Nederlandse zanger en de werkelijkheid bleek een stuk minder leuk dan de droom. Dat hielp al 80% en zorgen dat je te druk met andere dingen bent om te zwelgen werkt ook goed.
Geniet van wat je hebt en van het nu!
Ik heb zelf ook last gehad van je sydroom, maar dan met een Nederlandse zanger en de werkelijkheid bleek een stuk minder leuk dan de droom. Dat hielp al 80% en zorgen dat je te druk met andere dingen bent om te zwelgen werkt ook goed.
Geniet van wat je hebt en van het nu!
maandag 18 mei 2009 om 14:56
Hoi!
Ik weet wel dat hij al 15 jaar getrouwd is en 2 kinderen heeft. Ik weet ook wel dat het absoluut niet realistisch is en dat ik hem noooooit kan krijgen. Maar toch, hij blijft mijn God!
Mss mis ik wel spanning. Ik heb soms het gevoel dat mijn vriend te serieus is voor mij. Ook hebben we allebei een verschillend verleden. Ik heb een moeilijke jeugd gehad (drugs, anorexia, slechte mileus, ...) en mijn vriend heeft dit allemaal niet meegemaakt. Nu, dat hoeft geen probleem te zijn, maar soms begrijpt hij me niet en dat begint soms wat te wegen.
Ik weet wel dat hij al 15 jaar getrouwd is en 2 kinderen heeft. Ik weet ook wel dat het absoluut niet realistisch is en dat ik hem noooooit kan krijgen. Maar toch, hij blijft mijn God!
Mss mis ik wel spanning. Ik heb soms het gevoel dat mijn vriend te serieus is voor mij. Ook hebben we allebei een verschillend verleden. Ik heb een moeilijke jeugd gehad (drugs, anorexia, slechte mileus, ...) en mijn vriend heeft dit allemaal niet meegemaakt. Nu, dat hoeft geen probleem te zijn, maar soms begrijpt hij me niet en dat begint soms wat te wegen.
maandag 18 mei 2009 om 15:54
Ik zit ook thuis en af en toe komen de muren toch wel heel erg op me af!! Maar om nu me helemaal te storten op een onbereikbaar iemand, nee....gelukkig heb ik daar geen last zijn.
Wees toch realistisch, geniet van wat je hebt en als je wat mist, probeer dit dan in te vullen met realistische dingen ipv een droomwereld. Dat heet volwassen worden......
Wees toch realistisch, geniet van wat je hebt en als je wat mist, probeer dit dan in te vullen met realistische dingen ipv een droomwereld. Dat heet volwassen worden......
maandag 18 mei 2009 om 16:01
Criminologen kunnen toch ook daderprofielen opstellen? Stel eens een profiel op van een obsessieve stalker. En confronteer jezelf daarmee.
Ja ik heb er eens over nagedacht he, al langer. Sommige mensen hebben het aanbiddingsgen. Ik mis dat volkomen en kan niemand aanbidden of zelfs maar hoger plaatsen dan mezelf. Ook geen God dus Maar ik heb eens met een psychiater uitgevogeld dat dit een naam heeft: identiteit by proxy. Je ontleent je identiteit aan iemand anders. Sommige mensen beginnen elke zin met 'ja mijn vaaaaderrrr', anderen mompelen bij alles 'God' en ja, jij zit dan met Billy Joel opgescheept. Het lijkt mij een teken dat je jezelf niet erg de moeite waard vindt en alle positiviteit ontleent aan een zanger die ook nog eens onbereikbaar is (net als God...).
Je hebt ZELF een vriend, je bent ZELF van de drugs aangeraakt (maar nu verslaafd aan Billy...) en je bent ZELF afgestudeerd. That's it. Geef jezelf credits, een flesje champagne en luister eens naar Beethoven ofzo. Die is namelijk toch dood.
Maar ik denk wel een beetje (ahum) dat dit een grap is.
Ja ik heb er eens over nagedacht he, al langer. Sommige mensen hebben het aanbiddingsgen. Ik mis dat volkomen en kan niemand aanbidden of zelfs maar hoger plaatsen dan mezelf. Ook geen God dus Maar ik heb eens met een psychiater uitgevogeld dat dit een naam heeft: identiteit by proxy. Je ontleent je identiteit aan iemand anders. Sommige mensen beginnen elke zin met 'ja mijn vaaaaderrrr', anderen mompelen bij alles 'God' en ja, jij zit dan met Billy Joel opgescheept. Het lijkt mij een teken dat je jezelf niet erg de moeite waard vindt en alle positiviteit ontleent aan een zanger die ook nog eens onbereikbaar is (net als God...).
Je hebt ZELF een vriend, je bent ZELF van de drugs aangeraakt (maar nu verslaafd aan Billy...) en je bent ZELF afgestudeerd. That's it. Geef jezelf credits, een flesje champagne en luister eens naar Beethoven ofzo. Die is namelijk toch dood.
Maar ik denk wel een beetje (ahum) dat dit een grap is.
maandag 18 mei 2009 om 16:27
