Psyche
alle pijlers
Minder pessimistisch worden
vrijdag 21 augustus 2020 om 16:37
Hoi,
Ik ben iemand die goed kan opladen/bijkomen als ik echt alleen ben. Afgelopen week was erg druk, ook emotioneel aardig wat gebeurd en ik merk dat ik daarvan vandaag moet bijkomen. Door een verjaardag en werk en start school van de kinderen ging ik maar door.
Echter merk ik dat die drukke dagen mij wel afleiding gaven. Nu ik meer vrije tijd heb vandaag begint het pessimistische gepieker in mijn hoofd.
Ik wil dit eigenlijk niet.....
Het komt erop neer dat ik bepaalde situaties liever over mijn schouder wil gooien en positief doorgaan met mijn leven. Maar het blijft maar aanwezig in mijn hoofd. Ik voel me dan wat boos worden en twijfel of ik het wel positief kan inzien. Vooral het geven en nemen tussen mensen.
Voorbeeld (let wel, dit is een kleine voorbeeld, wat ik allemaal denk is erg divers): als ik altijd met een cadeautje aankom en de ander 2x niet ga ik twijfelen of ik dan nog moeite moet doen nog wat te geven. Het gaat me dan niet om het cadeau, maar om de moeite die je voor de ander doet (of in dit geval ging het om mijn dochter die tot 2 jaar geleden wel iets kreeg van familielid en nu al 2x niet, ze begrijpt er niks van en ik ook niet).
Zulke situaties vind ik lastig en ga ik dus (over)analyseren in mijn hoofd en vaak beïnvloedt dat mijn stemming ook nog eens de laatste tijd.
Ik ben steeds vaker sommige dagen erg negatief en kan dan niet goed het positieve in het leven naar voren halen. Zonde uiteraard en daarom wil ik graag positieve verandering.
Waar stel ik grenzen en wanneer laat ik iets over mijn schouder glijden?? En daarbij op tijd kunnen loslaten en minder gepieker dan. Het zou ook veel tijd en passieve momenten schelen denk ik, want als ik zo pieker komt er weinig uit handen helaas.
Herkenbaar? Tips? Lees het graag!
Ik ben iemand die goed kan opladen/bijkomen als ik echt alleen ben. Afgelopen week was erg druk, ook emotioneel aardig wat gebeurd en ik merk dat ik daarvan vandaag moet bijkomen. Door een verjaardag en werk en start school van de kinderen ging ik maar door.
Echter merk ik dat die drukke dagen mij wel afleiding gaven. Nu ik meer vrije tijd heb vandaag begint het pessimistische gepieker in mijn hoofd.
Ik wil dit eigenlijk niet.....
Het komt erop neer dat ik bepaalde situaties liever over mijn schouder wil gooien en positief doorgaan met mijn leven. Maar het blijft maar aanwezig in mijn hoofd. Ik voel me dan wat boos worden en twijfel of ik het wel positief kan inzien. Vooral het geven en nemen tussen mensen.
Voorbeeld (let wel, dit is een kleine voorbeeld, wat ik allemaal denk is erg divers): als ik altijd met een cadeautje aankom en de ander 2x niet ga ik twijfelen of ik dan nog moeite moet doen nog wat te geven. Het gaat me dan niet om het cadeau, maar om de moeite die je voor de ander doet (of in dit geval ging het om mijn dochter die tot 2 jaar geleden wel iets kreeg van familielid en nu al 2x niet, ze begrijpt er niks van en ik ook niet).
Zulke situaties vind ik lastig en ga ik dus (over)analyseren in mijn hoofd en vaak beïnvloedt dat mijn stemming ook nog eens de laatste tijd.
Ik ben steeds vaker sommige dagen erg negatief en kan dan niet goed het positieve in het leven naar voren halen. Zonde uiteraard en daarom wil ik graag positieve verandering.
Waar stel ik grenzen en wanneer laat ik iets over mijn schouder glijden?? En daarbij op tijd kunnen loslaten en minder gepieker dan. Het zou ook veel tijd en passieve momenten schelen denk ik, want als ik zo pieker komt er weinig uit handen helaas.
Herkenbaar? Tips? Lees het graag!
vrijdag 21 augustus 2020 om 17:49
Dit vertel ik dan ook idd, maar (in gedachten) zelf denk ik dan wel dat ik het niet netjes vind. Op zijn eigen zoons verjaardag gaven wij wel wat en al zou dat niet zo zijn hadden wij commentaar gekregen (hij is heel direct). Ook schelp hij zelf die verwachting gezien hij juist daarvoor jaren grote cadeaus gaf (alles of niets dus lijkt wel).
Maar goed, zoals ik al aangaf was dit maar een voorbeeld, iets waarover ik kan piekeren waarom.
Ik kan ook snel negatief worden als 3 kleine dingen tegenzitten. Snel geïrriteerd dan en doemdenken.
Al probeer ik het doemdenken wel wat meer van me af te zetten. Meer afwachten wat er gebeurd.
vrijdag 21 augustus 2020 om 17:52
Soms ben ik daar bang voor. Maar na een paar dagen gaat het dan weer wat beter waardoor ik het wat meer van me af kan zetten en weer actiever ben en kan genieten. Wat vervolgens ook kort duurt om vervolgens vaak weg te glijden in negatievere dagen.
vrijdag 21 augustus 2020 om 18:00
Wat ik zelf doe als ik ergens over nadenk of iets zit mij dwars is mijzelf afvragen "kan ik hier nu iets mee doen en wil ik dat? Of niet?"
Als ik er niks mee kan dan houd het op. Als het dan weer opspeelt zeg ik gewoon tegen mijzelf dat ik er niks aan kan doen. Het is zonde om er dan over te piekeren terwijl ik ook kan genieten van mijn maaltijd/film/uitje of gewoon niks doen.
Als ik er niks aan kan of wil doen dan idem.
Ik hanteer deze methode al jaren. Als kind en puber kon ik mega piekeren. Ik werd er gek van. Ik ben hier ergens in mijn pubertijd mee begonnen dus het is iets wat ik door de jaren heen veel beter kan doen. Voor mij werkt dit goed.
Als ik er niks mee kan dan houd het op. Als het dan weer opspeelt zeg ik gewoon tegen mijzelf dat ik er niks aan kan doen. Het is zonde om er dan over te piekeren terwijl ik ook kan genieten van mijn maaltijd/film/uitje of gewoon niks doen.
Als ik er niks aan kan of wil doen dan idem.
Ik hanteer deze methode al jaren. Als kind en puber kon ik mega piekeren. Ik werd er gek van. Ik ben hier ergens in mijn pubertijd mee begonnen dus het is iets wat ik door de jaren heen veel beter kan doen. Voor mij werkt dit goed.
Emboldened by the flame of ambition
vrijdag 21 augustus 2020 om 18:17
Ja inderdaad. Ik ben er door de jaren heen veel beter in geworden. Wat ik vroeger veel deed was mijn piekersituatie opschrijven en ook opschrijven waarom ik iets erg vond. Een beetje de situatie analyseren. Ik werd er rustig van en het was een soort verwerking. Nu doe ik dat al jaren niet meer want ik kan veel beter in het moment leven.
Gedeeltelijk is het normaal dat er dingen in het leven gebeuren die je niet leuk vindt. Je kan ergens mee zitten of iets vervelend vinden. Maar hier echt over gaan piekeren waardoor je bijvoorbeeld minder goed slaapt of minder concentratie hebt op je werk is niet oke. Als de ene piekersituatie dan voorbij is, dan komt de volgende alweer opzetten. Dat is tenminste hoe ik het mij herinner.
Ik realiseer mij daarnaast - klinkt heel dramatisch - dat het leven eindig is. Ik ben mij bewust van de korte tijd dat ik hier ben. Nogmaals dat klinkt dramatisch, maar het helpt mij wel heel erg om niet te piekeren over iets wat iemand zegt of andere kleinigheden.
Ik wil gewoon graag mijn leven leven en daarvan kunnen genieten. Nare dingen gebeuren sowieso (de dood van een dierbare bijvoorbeeld). Daar wil ik zorg en piekertijd aan spenderen en niet aan al die onzinnige situaties.
Ik hoop dat ik het een beetje duidelijk heb kunnen maken wat ik bedoel
Gedeeltelijk is het normaal dat er dingen in het leven gebeuren die je niet leuk vindt. Je kan ergens mee zitten of iets vervelend vinden. Maar hier echt over gaan piekeren waardoor je bijvoorbeeld minder goed slaapt of minder concentratie hebt op je werk is niet oke. Als de ene piekersituatie dan voorbij is, dan komt de volgende alweer opzetten. Dat is tenminste hoe ik het mij herinner.
Ik realiseer mij daarnaast - klinkt heel dramatisch - dat het leven eindig is. Ik ben mij bewust van de korte tijd dat ik hier ben. Nogmaals dat klinkt dramatisch, maar het helpt mij wel heel erg om niet te piekeren over iets wat iemand zegt of andere kleinigheden.
Ik wil gewoon graag mijn leven leven en daarvan kunnen genieten. Nare dingen gebeuren sowieso (de dood van een dierbare bijvoorbeeld). Daar wil ik zorg en piekertijd aan spenderen en niet aan al die onzinnige situaties.
Ik hoop dat ik het een beetje duidelijk heb kunnen maken wat ik bedoel
Emboldened by the flame of ambition
vrijdag 21 augustus 2020 om 19:34
Ja ik begrijp het 
Jij probeert het meer nuchter en realistisch te bekijken waardoor het er minder toe doet.
En dat is heel wijs!
Ik vind het knap dat je het kan.
Ik denk echt veel te vaak "dat doe je toch niet?" of "jeetje moet ik dit eigenlijk accepteren?".
Vooral als mensen in mijn ogen te makkelijk het goed praten, zo van "ja ach te druk". Alsof ik het niet druk heb...
Ik weet allang al dat ik eigenlijk minder moet verwachten van een ander, maar toch trap ik er soms weer in. Of helemaal krom voelt het als ik een keer wat vergeet of anders doe en ik krijg meteen commentaar. Dan kan ik daar echt in wegzakken van verbazing, onbegrip en/of irritaties erover.
Zonde van mijn tijd.
Afleiding helpt dus wel, maar wil ook niet steeds bezig zijn. Relaxen waar nodig zonder zorgen eigenlijk.
Jij probeert het meer nuchter en realistisch te bekijken waardoor het er minder toe doet.
En dat is heel wijs!
Ik vind het knap dat je het kan.
Ik denk echt veel te vaak "dat doe je toch niet?" of "jeetje moet ik dit eigenlijk accepteren?".
Vooral als mensen in mijn ogen te makkelijk het goed praten, zo van "ja ach te druk". Alsof ik het niet druk heb...
Ik weet allang al dat ik eigenlijk minder moet verwachten van een ander, maar toch trap ik er soms weer in. Of helemaal krom voelt het als ik een keer wat vergeet of anders doe en ik krijg meteen commentaar. Dan kan ik daar echt in wegzakken van verbazing, onbegrip en/of irritaties erover.
Zonde van mijn tijd.
Afleiding helpt dus wel, maar wil ook niet steeds bezig zijn. Relaxen waar nodig zonder zorgen eigenlijk.
maandag 24 augustus 2020 om 21:12
Is dit iets van de laatste tijd? Of was het altijd zo?
Ik herken er wel iets van. Inmiddels ruim tien jaar geleden had ik ook enige tijd behoorlijke depressieve buien. Dan zag ik alles echt zwart en somber. Ik voelde me een gevangene van mijn eigen leven. Maar het trok na een paar dagen meestal wel weer weg, om toch steeds weer terug te komen. Uiteindelijk ben ik er achter gekomen dat ik een vitamine B12 tekort had. Door andere symptomen ontdekt, omdat ik zelf de depressieve buien niet had gezien als een symptoom van iets. Het sluipt erin en je gaat het stilaan normaal vinden.
Na enkele weken spuiten met injecties B12 was het weg en het is niet meer terug gekomen. Ik moet de injecties wel blijven nemen, nu zo om de twee, drie maanden.
Ik wil geen diagnose stellen, en misschien zit ik er wel helemaal naast, maar soms is er een lichamelijke oorzaak. In mijn geval zelfs een die prima op te lossen was.
dinsdag 25 augustus 2020 om 19:12
Ik ben wel al mijn hele leven meer pessimistisch dan optimistisch. Vaak beren op de weg zien vooral.Winterland schreef: ↑24-08-2020 20:58Ik ben zoals jij.. overanalyseer alles, denk pessimistisch, leg negatieve linken vanuit onzekerheid.... Heel vermoeiend is dat. En volgens mij al heel mijn leven zo.
Ik wil wel optimistischer zijn, maar op slechte dagen lukt dat niet helaas.
dinsdag 25 augustus 2020 om 19:16
Jufjoke, ik ben wel al hele leven wat pessimistisch ingesteld, maar dat gevoel wat ik nu soms dagen achtereen ervaar is sinds niet zo'n lange tijd.
Wie weet idd b12 tekort.
Merk ook namelijk dat ik sneller moe ben, kan weinig hebben. Vooral nu school weer gestart is en dat icm mijn werk en huishouden en andere afspraken vergt veel van me. Iets wat ik eerder ook al lastig vond, maar nu lijkt het gevoel erger.
Wie weet idd b12 tekort.
Merk ook namelijk dat ik sneller moe ben, kan weinig hebben. Vooral nu school weer gestart is en dat icm mijn werk en huishouden en andere afspraken vergt veel van me. Iets wat ik eerder ook al lastig vond, maar nu lijkt het gevoel erger.
woensdag 26 augustus 2020 om 08:51
Herkenbaar. Ik kan soms te veel overdenken en dat maakt me negatiever, terwijl ik juist heel erg positief ben (althans, dat is mijn zelfbeeld). Ik had wel wat aan deze link: https://www.bitmagazine.nl/psyche/zo-st ... 66938/amp/ Een stukje herkenning en tips. Verder helpt het bij mij ook als ik mezelf nietiger maak; als ik inzie dat het leven eindig is. Helaas vergeet ik de tips en inzichten soms ook en dan ‘verlies’ ik me weer even
woensdag 26 augustus 2020 om 10:25
Bedankt Mork. Ik heb het eerder gehoord, maar ebt helaas weg op de momenten wanneer ik het nodig heb. Misschien kan ik het beter noteren in kladblok van mobiel zodat ik het erbij kan pakken zodra ik het nodig heb (negatief ben of aan het overdenken).
JufJoke: zo kun je het ook zien. Wat betreft bloedprikken kijk ik nog even aan hoe ik lichamelijk ook ben en waar nodig trek ik dan aan de bel.
Door de storm overheerste even het gevoel van bah zomer voorbij en saaie herfst in welke voor mijn gevoel zo lang duurt. Plus winter erachteraan. Hou ik niet van, maar hey is de natuur en geen controle op. Ik liet de hond uit en net dat ik dus negatief dacht huppelde de hond als een soort puppy richting de achterdeur. Ze is al oud, daarom zag het er opeens zo grappig uit. Moest lachen en sprak mezelf toe te genieten dan juist van die kleine dingen.
Ik denk dat mijn omgeving ook meespeelt. Ik heb een beroep welke emotioneel soms best heftig en zwaar kan zijn. Complexe situaties bij mensen waar ik vervolgens soms van moet 'bijkomen'. Plus slecht nieuws bij vriendinnen waar ik vervolgens door meeleef en het me best wel bezig houdt allemaal. Voor mijn hoofd eigenlijk teveel naast mijn werk en moeder zijn (en wat al niet meer). Werkt natuurlijk ook niet mee om positief te worden.
Al ben ik wel bezig het meer bij de ander te laten. Loslaten waar nodig.
JufJoke: zo kun je het ook zien. Wat betreft bloedprikken kijk ik nog even aan hoe ik lichamelijk ook ben en waar nodig trek ik dan aan de bel.
Door de storm overheerste even het gevoel van bah zomer voorbij en saaie herfst in welke voor mijn gevoel zo lang duurt. Plus winter erachteraan. Hou ik niet van, maar hey is de natuur en geen controle op. Ik liet de hond uit en net dat ik dus negatief dacht huppelde de hond als een soort puppy richting de achterdeur. Ze is al oud, daarom zag het er opeens zo grappig uit. Moest lachen en sprak mezelf toe te genieten dan juist van die kleine dingen.
Ik denk dat mijn omgeving ook meespeelt. Ik heb een beroep welke emotioneel soms best heftig en zwaar kan zijn. Complexe situaties bij mensen waar ik vervolgens soms van moet 'bijkomen'. Plus slecht nieuws bij vriendinnen waar ik vervolgens door meeleef en het me best wel bezig houdt allemaal. Voor mijn hoofd eigenlijk teveel naast mijn werk en moeder zijn (en wat al niet meer). Werkt natuurlijk ook niet mee om positief te worden.
Al ben ik wel bezig het meer bij de ander te laten. Loslaten waar nodig.
woensdag 26 augustus 2020 om 13:09
