Miracle roadmap/365 dgn succesvol , ervaringen?

Het leest wel een beetje of je momenteel erg vatbaar bent voor dit soort dingen, want hoe komt dit nou op jouw pad? Het is niet op mijn pad gekomen.

girasole3 schreef: ↑

08-08-2024 11:09

Het is mijn persoonlijke overtuiging dat het een stap is die vereist dat je dingen loslaat. Maar dingen loslaten die tot aan dit punt van je reis nou net de cruciale boutjes en moertjes waren die je overeind hielden is doodeng en heel onoverzichtelijk.
Ik denk dat dit inderdaad het cruciale deel is. En zoals een psycholoog tegen mij zei: je hoofd is zo sterk dat ie dit niet toelaat.

Ik vind het frustrerend dat ik eigenlijk al jaren weet waar bepaalde dingen vandaan komen, maar dat het me maar niet lukt om die stap verder te zetten.

Onze lijstjes van wat er al gepasseerd is komen zo'n beetje 100% overeen. Bij mij met als belangrijkste diagnose complexe PTSS. Daarin zijn een aantal dingen concreet aan te wijzen als bron van alle ellende. Gezien de overlap in onze lijstjes gok ik dat jij ook zo hier en daar een hoofdprijs hebt opgelopen in het leven. Wat is het leven soms toch wreed.

Als je jezelf veilig houdt door je hoofd te gebruiken (herkenbaar) is het niet zo'n raadsel waarom dat tegen de tijd dat je volwassen bent zo sterk is. Ik herken je frustratie van het precies aan kunnen wijzen van de bron en vervolgens machteloos staan. Mijn hoofd heeft me overal doorheen geloodst en gesleept. Maar het zit ook met zijn héle gewicht op de deksel van de emmer waar ik mijn emoties, driften en verlangens in heb gestopt. En dat is geen volwaardig leven.

Want ik werd nooit boos omdat mijn hoofd voordat dat kon al had gezocht naar een verzachtende verklaring waarom iemand een totale asshole was of naar een oplossing voor de puinhoop die iemand had aangericht. En ik werd nooit verliefd omdat mijn hoofd bij iedere charmante toenadering al zei dat ik mezelf zo snel mogelijk uit de voeten moest maken omdat de reuring in de emmer oncomfortabel was aan haar billen. Enzovoort, enzovoort. Eén van mijn belangrijkste hulpvragen was dan ook dat ik zo ontzettend graag eens "gewoon" lompe shit wilde doen.

Misschien herken jij op jouw beurt weer iets in mijn verhaal. In dat geval heb ik iets super vervelends om te delen waar je misschien ook iets aan hebt. In het hele lijstje van hulp die ik al heb gehad zat heel veel praten. En daar nam ik mijn hoofd mee naartoe en leerde ik heel veel. En dat hielp me ook echt. Maar in mijn eerste echt gerichte traumabehandeling was het programma multi disciplinair en ontkwam ik niet aan creatieve therapie. Ik haatte die vrouw met een passie, ik haatte ecoline, kleurpotloden en crêpepapier met een passie. En alles was kut en stom. Totdat ik een klont klei in mijn handen kreeg. Niet meteen, het eerste stuk was ik een soort kleuter die mokkend zei "nou dan doe Ik dit wel terwijl de rest creatieve therapie volgt". Maar als ik heel eerlijk ben zijn in die uren de grootste verschuivingen in mijn hoofd gebeurd.

Nu ga ik naar een tweedelijns gespecialiseerde traumatherapeut. Haar leek het een goed idee als ik ook naar een psychosomatisch fysiotherapeut ging die zich ook speciaal had toegelegd op traumaslachtoffers. Ik haatte dat hele idee, ik haatte die fysiotherapeut al voor ik haar ooit had gezien en ik bedankte vriendelijk voor de eer. Het heeft me maanden gekost voordat ik me er aan durfde over te geven en alsnog ben begonnen. Net als creatieve therapie is dit extreem onaangenaam voor mijn hoofd. Want alles wat mijn lijf leert voelt voor mijn hoofd als verlies aan controle. En minder controle is meer paniek. Maar langzaam maar zeker begint er zich een paadje af te tekenen dat er hoopvol uitziet en (vooral) dat mijn hoofd nooit uit had kunnen stippelen.

Is het mijn tip dat je naar een psychosomatisch fysiotherapie moet gaan? Verre van. Ik heb geen idee waar jouw oncomfortabele stukje zit. Maar als je al heel veel hebt gedaan is er misschien bij jou ook een patroon te vinden van iets waar je altijd zo hard mogelijk bij uit de buurt bent gebleven (ondanks dat professionals die bekend zijn met jouw situatie je er op hebben geattendeerd). En daar zit misschien een veel vruchtbaarder aanknopingspunt voor een volgende stap dan bij deze geldbeluste mooipraters.

En natuurlijk was ik ook maximaal gefrustreerd dat ik heel die traumabehandeling inclusief creatieve therapie heb gedaan en er nog steeds niet ben en weer vastdraaide. Maar op een dag zat ik helemaal uitgeput op de bank en realiseerde ik me dat ik mezelf heel het eerste deel van deze nieuwe ronde overeind heb gehouden door zes muurschilderingen te maken, al mijn plafonds te verven, een nieuw groenplan te maken voor mijn balkon en een buitenmuur te mozaïeken. Verder is mijn leven een soort stilteretraite momenteel. Dus de creatieve therapie van toen maakt de lichaamsbewuste stap van nu mede mogelijk. Ik ben nog lang niet bij lompe shit, maar wie weet lukt dat ook nog wel.

Heel veel sterkte met je zoektocht. Trauma zuigt en ongelukkig zijn ook.

Selene schreef: ↑

08-08-2024 10:57

Kijk op HBO de documentaire the Vow over de cult NXIVM. Vooral over wie er echt rijk wordt en hoe je verstrikt raakt in een web van (seksueel) geweld, angst etc zonder dat je het zelf door hebt.

Het is altijd goed om te waarschuwen tegen cults (I've got the T-shirt...). Maar ik heb niet de indruk dat deze jongens zo zijn.
Heb een paar van hun podcasts geluisterd (van een paar jaar geleden, weet niet hoe ze nu praten) en dat klonk wel okay.
Het verdienmodel kan je wel of niet aanspreken, maar ik denk - zo op het eerste oog - ook niet dat ze bullshit verkopen. Ken iemand die er mee bezig is, zal dat t.z.t. wel horen of het is bevallen of niet.

Ik geloof dat dergelijke marking of andere "signalen" in de buitenwereld simpelweg een spiegel zijn die je wijzen naar het pad in jezelf.

Ik kreeg ook op enig moment zulke ervaringen, dat dingen via toevalligheden telkens weer op mijn pad kwamen. Echt zo veel toevalligheden. Aan de lopende band. Zo dat het anderen ook opviel. Waardoor je denkt: "hier moet ik iets mee." "Iets roept mij" zoiets.

Of je dan echt specifiek iets moet met deze Miracle Roadmap, niet per se denk ik. Hun marketing speelt feilloos in op deze latente behoeftes. Ik heb daar voor mezelf wel een grens liggen, ik zal nooit diep in de buidel tasten om mijn geld aan goeroes te geven. Ook al zal het me echt wel kunnen helpen, dat geloof ik wel, en het trok me ergens ook wel om zoiets te doen, maar ik ga er geen 3000 euro aan uitgeven.

Maar ik ben wel op andere manieren zoekend gebleven, er zat een sterke drijfveer om dat te doen, geïnteresseerd geraakt in spiritualiteit, veel gelezen, mensen ontmoet, en uiteindelijk op al net zo toevallige wijze terecht gekomen bij een haptotherapeut en een coach die mij geweldig hebben geholpen en nog steeds. Ik heb uiteindelijk daardoor een "doorbaak", weet niet of je het zo kan noemen, gehad die me dichter bij mezelf heeft gebracht. Waardoor ik de "oude ik" die gevormd is door jeugdervaringen, met liefde bij me ben gaan dragen maar die persoon niet meer ben.

Eigenlijk vergelijkbaar met "de alchemist" en andere van zulke verhalen, over gebeurtenissen en ontmoetingen in de fysieke wereld die je leiden naar iets in jezelf wat je nog niet kunt zien.

Bij mensen met trauma is hun innerlijke kracht vaak eruit gesloopt door hun opvoeding, die gericht was op zekerheid/controle van de ouders. Veel van onze generatie hebben getraumatiseerde ouders en zijn daardoor overlevers geworden ipv voluit te leven. Met therapie verwerk je de trauma's wel maar dan heb je nog niet je authenticiteit en je kracht ook automatisch teruggevonden. Vaak heb je onbewuste angst voor je eigen kracht, waardoor je jezelf continu saboteert.

Deze "succesangst" is waar zulke programma's over gaan. Het kan dus wel heel goed werken. Maar is wel ook heel duur.

Ik volg ze via de nieuwsbrief en heb een paar keer zo'n gratis webinar gevolgd waarin ze op gegeven moment met het marketingverhaal komen. Op dat moment haak ik elke keer af. Voor dat geld kijk ik eerst wel even bij de bieb denk ik steeds. Ik vind het wel fijn om af en toe zo'n mail aan te klikken en dan te lezen dat je ook in benarde tijden vrij in je hoofd kunt zijn, dat gedachten komen en gaan en dat het gros van de gedachten die je hebt niet helpend is. Meestal klik ik op een link als ik het nodig heb, waardoor het een soort van manier geworden is om die boodschap in mijn brein in te laten slijten. Dat vind ik wel prettig.

Ik merk overigens ook dat je voor een goed zicht op jezelf en het uitbouwen van jezelf en je talenten, en gewoonweg voor het genieten van je leven, andere tools nodig hebt dan bij verwerking. Dagelijks probeer ik wat dingen uit en zie wat beklijft.

Ik herken jouw nieuwsgierigheid. Ik luister weleens podcast en volg ze op sociaal media. Mijn idee is dat deze mannen echt wel veel kennis hebben over (vastzittende) patronen etc en brede verbanden leggen met verschillende theorieën. Ze kunnen dit ook helder en makkelijk uitleggen. Ik haak volledig af op hun slinkse marketing en verdienmodel dus uiteindelijk een dikke nee.