Psyche
alle pijlers
Misbruik of overbezorgd ?
zaterdag 16 augustus 2008 om 17:29
Een beetje lastig, maar ik hoop dat jullie me kunnen helpen.
Het is geen geheim dat ik jaren lang misbruikt ben door mijn opa.
Hierdoor heb ik een soort van extreme angst voor misbruik, die ik niet op mijn dochter wil projecteren. ( vooral bij haar heb ik dat. )
Ik kan het helemaal benauwd krijgen als ze bijv. jeuk aan haar vagina heeft. Gewoon onschuldig, mss door niet goed af te vegen na het plassen oid. Maar bij mij gaat alles werken in mijn hoofd.
" hoe komt ze daaraan, wat is er aan de hand " enz. enz.
Nou ben ik vrij nuchter, en bestook ik mijn kind ook niet met allerlei vragen.
Maar nu het volgende.
Mijn broer belde mij onlangs met een vraag. Zijn dochtertje wil ineens van de een op de andere dag niet meer bij haar opa ( onze vader ) en oma ( onze stief moeder ) logeren.
Zonder duidelijke reden. Dat kan.
Wel zijn er een paar dingetjes waardoor wij bezorgd werden.
Ze vond het naar als oma haar ging douchen.
Opa heeft iets gezegd waar ze erg bang van is geworden.
Verder is ze sinds haar laatste logeer partijtje wat stiller , piekeriger en verdrietiger geworden.
Goed, bij mijn broer en mij rinkelen allerlei alarm bellen. Maar is dat terecht ?
Dit is zo ontzettend moeilijk. Aan de ene kant vertrouw ik mijn vader voor 100%, maar toch weer niet. Mijn ouders vertrouwden mijn opa ook voor 100%, en dat bleek ook niet echt handig zeg maar.
Haar gedrags veranderingen kunnen eea betekenen, maar dat hoeft niet. Het was vlak voor de grote vakantie, toen haar moeder in het ziekenhuis lag. Dus mss de spanning van mama in het zieken huis, moeheid voor de vakantie ( het is een kleutertje ).
Aan mijn dochter heb ik nooit iets gemerkt. Maar ook dat hoeft niets te zeggen. Aan mij was ook nooit wat te merken. Ik ging zelfs "graag" naar die opa en oma. Niet echt graag natuurlijk, maar ik speelde het zo goed, dat iedereen dacht dat ik het reuze naar mijn zin had. Omdat ik bang was dat het misbruik uit zou komen.
Nou ja, ik wil en kan mijn vader en zijn vrouw niet beschuldigen, maar ook niet meer voor 100% vertrouwen.
Ben ik overbezorgd ? ( wat goed zou kunnen, ik weet even niet wat ik met deze emoties moet )
Kunnen jullie je deze situatie voorstellen ? En wat denken jullie dat je zou doen \ adviseren \ niet doen \ wel doen enz. enz.
Bedankt voor het lezen.
Als ik onduidelijk ben, vraag het dan, ik wil overal op antwoorden, om een zo helder mogenlijk beeld te krijgen.
Bedankt !
Borodini.
Het is geen geheim dat ik jaren lang misbruikt ben door mijn opa.
Hierdoor heb ik een soort van extreme angst voor misbruik, die ik niet op mijn dochter wil projecteren. ( vooral bij haar heb ik dat. )
Ik kan het helemaal benauwd krijgen als ze bijv. jeuk aan haar vagina heeft. Gewoon onschuldig, mss door niet goed af te vegen na het plassen oid. Maar bij mij gaat alles werken in mijn hoofd.
" hoe komt ze daaraan, wat is er aan de hand " enz. enz.
Nou ben ik vrij nuchter, en bestook ik mijn kind ook niet met allerlei vragen.
Maar nu het volgende.
Mijn broer belde mij onlangs met een vraag. Zijn dochtertje wil ineens van de een op de andere dag niet meer bij haar opa ( onze vader ) en oma ( onze stief moeder ) logeren.
Zonder duidelijke reden. Dat kan.
Wel zijn er een paar dingetjes waardoor wij bezorgd werden.
Ze vond het naar als oma haar ging douchen.
Opa heeft iets gezegd waar ze erg bang van is geworden.
Verder is ze sinds haar laatste logeer partijtje wat stiller , piekeriger en verdrietiger geworden.
Goed, bij mijn broer en mij rinkelen allerlei alarm bellen. Maar is dat terecht ?
Dit is zo ontzettend moeilijk. Aan de ene kant vertrouw ik mijn vader voor 100%, maar toch weer niet. Mijn ouders vertrouwden mijn opa ook voor 100%, en dat bleek ook niet echt handig zeg maar.
Haar gedrags veranderingen kunnen eea betekenen, maar dat hoeft niet. Het was vlak voor de grote vakantie, toen haar moeder in het ziekenhuis lag. Dus mss de spanning van mama in het zieken huis, moeheid voor de vakantie ( het is een kleutertje ).
Aan mijn dochter heb ik nooit iets gemerkt. Maar ook dat hoeft niets te zeggen. Aan mij was ook nooit wat te merken. Ik ging zelfs "graag" naar die opa en oma. Niet echt graag natuurlijk, maar ik speelde het zo goed, dat iedereen dacht dat ik het reuze naar mijn zin had. Omdat ik bang was dat het misbruik uit zou komen.
Nou ja, ik wil en kan mijn vader en zijn vrouw niet beschuldigen, maar ook niet meer voor 100% vertrouwen.
Ben ik overbezorgd ? ( wat goed zou kunnen, ik weet even niet wat ik met deze emoties moet )
Kunnen jullie je deze situatie voorstellen ? En wat denken jullie dat je zou doen \ adviseren \ niet doen \ wel doen enz. enz.
Bedankt voor het lezen.
Als ik onduidelijk ben, vraag het dan, ik wil overal op antwoorden, om een zo helder mogenlijk beeld te krijgen.
Bedankt !
Borodini.
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
dinsdag 19 augustus 2008 om 12:04
Borodini, ik vind dat jullie het heel goed en overwogen aanpakken. Het is heel moeilijk om uit zoiets vaags als je nichtje zegt, te halen wat er speelt. Laatst speelde buurjongen hier en ging op een gegeven moment boos naar huis. Thuis zei hij "ik wil niet bij Marije spelen, ze doet boos tegen me" (en ging geloof ik zelfs huilen). Daarop zei zijn moeder, dat daar vast wel een reden voor was en kwam ze even over de heg hangen. Ik had tegen haar zoon gezegd (niet boos, maar wel duidelijk) dat hij niet op de de Dora-computer mocht gaan staan, waar hij op dat moment met zijn schoenen opstond. Dus ja, soms is het moeilijk om te achterhalen hoe of wat uit het verhaal van een kind.
Onze zoon gaat ook bij opa en oma onder de douche als hij daar slaapt en wij hebben met hen de afspraak gemaakt, dat als hij niet meer wil, het niet hoeft. Ik heb geen misbruik verleden, maar toch ben ik er ook op gespotst. Gewoon omdat je je kind voor zoiets wilt beschermen.
Heel veel succes, lijkt me echt dat je verscheurd wordt in je gevoel tussen geloven in je vader en je gevoel niet willen negeren.
Onze zoon gaat ook bij opa en oma onder de douche als hij daar slaapt en wij hebben met hen de afspraak gemaakt, dat als hij niet meer wil, het niet hoeft. Ik heb geen misbruik verleden, maar toch ben ik er ook op gespotst. Gewoon omdat je je kind voor zoiets wilt beschermen.
Heel veel succes, lijkt me echt dat je verscheurd wordt in je gevoel tussen geloven in je vader en je gevoel niet willen negeren.
dinsdag 19 augustus 2008 om 13:56
Fijn dat er nog verder geschreven wordt 
@ meds, bedankt voor je reactie, ook om te lezen dat mensen zonder incest verleden mijn zorgen wel begrijpen. Soms is het zo lastig om te herkennen wat echt bezorgdheid is , en wat overdreven is.
@ Halve Maan jouw tips over waar we op moeten letten vind ik heel erg fijn. Gelukkig is mijn vader nog 2 weken op vakantie, dus kunnen mijn broer en ik eerst alles even laten bezinken \ zakken , zodat we idd zo neutraal mogenlijk een gesprek hebben met hun.
@ Pink, Ik zal nog eens aan mijn broer vragen of hij niet alvast met zijn ha wil gaan praten, al is het alleen maar ter geruststelling idd.
@ Marije, fijn dat je je ervaring met het buurjongetje deelt. Kinderen kunnen idd heel wispelturig zijn, en niet goed uitleggen wat er is.
En daar zit ook het probleem natuurlijk, we weten niet of mijn nichtje zich "gewoon" verveeld of mss haar huis erg mist. Of dat er meer is.
Nou ja, ik hoop er snel achter te komen.
Bedankt weer allemaal
het heeft me echt geholpen even de dingen rustig te kunnen omschrijven \ bespreken. Heel fijn.
@ meds, bedankt voor je reactie, ook om te lezen dat mensen zonder incest verleden mijn zorgen wel begrijpen. Soms is het zo lastig om te herkennen wat echt bezorgdheid is , en wat overdreven is.
@ Halve Maan jouw tips over waar we op moeten letten vind ik heel erg fijn. Gelukkig is mijn vader nog 2 weken op vakantie, dus kunnen mijn broer en ik eerst alles even laten bezinken \ zakken , zodat we idd zo neutraal mogenlijk een gesprek hebben met hun.
@ Pink, Ik zal nog eens aan mijn broer vragen of hij niet alvast met zijn ha wil gaan praten, al is het alleen maar ter geruststelling idd.
@ Marije, fijn dat je je ervaring met het buurjongetje deelt. Kinderen kunnen idd heel wispelturig zijn, en niet goed uitleggen wat er is.
En daar zit ook het probleem natuurlijk, we weten niet of mijn nichtje zich "gewoon" verveeld of mss haar huis erg mist. Of dat er meer is.
Nou ja, ik hoop er snel achter te komen.
Bedankt weer allemaal
het heeft me echt geholpen even de dingen rustig te kunnen omschrijven \ bespreken. Heel fijn.
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
dinsdag 19 augustus 2008 om 14:07
Jeetje ik schrik heel erg van onderstaand bericht van Maroetje. Mijn neefje van 8 vertoond al onderstaande symptomen... Hij is ook wel onder behandeling geweest van een kinder-psycholoog omdat hij dood wilde, maar daar kwam geen misbruik bij naar voren. Begin na deze symptomen toch heel erg te twijfelen... Het zal toch niet?!?!
dinsdag 19 augustus 2008 om 14:16
Sorry trouwens Boro, ik was zo overrompeld dat ik niet eens heb gereageerd op jouw verhaal. 
Er is niet eens een diagnose gesteld volgens mijn zus. Zij zei dat de psycholoog had gezegd dat het door de opvoeding kwam. Zij dacht zelf aan ADD maar daar hebben ze niets van bevestigd. Het bizarre is dat mijn zus me vorige week vertelde dat haar dochtertje van 4 door de buurjongen van 15 tussen haar kleine billetjes 'gekieteld' was. En dan lees ik nu die symptomen van mijn neefje en dan denk ik OMG!!! Ze zijn nu bezig om te verhuizen, bij confrontatie ontkende buurjongen alles en m'n zus houdt die kleine meid nu binnen...
Er is niet eens een diagnose gesteld volgens mijn zus. Zij zei dat de psycholoog had gezegd dat het door de opvoeding kwam. Zij dacht zelf aan ADD maar daar hebben ze niets van bevestigd. Het bizarre is dat mijn zus me vorige week vertelde dat haar dochtertje van 4 door de buurjongen van 15 tussen haar kleine billetjes 'gekieteld' was. En dan lees ik nu die symptomen van mijn neefje en dan denk ik OMG!!! Ze zijn nu bezig om te verhuizen, bij confrontatie ontkende buurjongen alles en m'n zus houdt die kleine meid nu binnen...
dinsdag 19 augustus 2008 om 15:00
Geeft toch helemaal niet.
Ik zal iig aan je zus vragen of ze enig idee hebben of hun zoontje ook betast is door die buurjongen.
En of ze dat niet willen laten onderzoeken .
Een beetje een ander verhaal, maar ik heb een stiefzoon van 7, met een hele hoop moeilijke gedragsstoornissen. Nou was hij ook al heel jong seksueel aktief, en zijn er tijdens de onderzoeken om een diagnose te kunnen stellen ook wat tests gedaan om te proberen te achterhalen waar dat gedrag vandaan kwam. Daar is niets uitgekomen. Maar als jouw neefje toch al naar een psycholoog gaat, kunnen ze hem mss doorverwijzen naar een instelling ( het FORA bijv. in Amsterdam ) waar dat onderzocht kan worden.
Is er aangifte tegen de buurjongen gedaan oid ?
Ik zal iig aan je zus vragen of ze enig idee hebben of hun zoontje ook betast is door die buurjongen.
En of ze dat niet willen laten onderzoeken .
Een beetje een ander verhaal, maar ik heb een stiefzoon van 7, met een hele hoop moeilijke gedragsstoornissen. Nou was hij ook al heel jong seksueel aktief, en zijn er tijdens de onderzoeken om een diagnose te kunnen stellen ook wat tests gedaan om te proberen te achterhalen waar dat gedrag vandaan kwam. Daar is niets uitgekomen. Maar als jouw neefje toch al naar een psycholoog gaat, kunnen ze hem mss doorverwijzen naar een instelling ( het FORA bijv. in Amsterdam ) waar dat onderzocht kan worden.
Is er aangifte tegen de buurjongen gedaan oid ?
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
vrijdag 29 augustus 2008 om 09:07
Je kan beter te bezorgd zijn en het achteraf mis hebben, dan dat er echt iets is gebeurd, want dan voel je je misschien veel en veel slechter.
Ik ben liever af en toe te wantrouwend en sta ik misschien de goede dingen in de weg, maar het is bij jou ook gebeurd, zeg je en ik zou heel erg voorzichtig zijn waar je je dochtertje nog laat logeren ed.
Ik ben liever af en toe te wantrouwend en sta ik misschien de goede dingen in de weg, maar het is bij jou ook gebeurd, zeg je en ik zou heel erg voorzichtig zijn waar je je dochtertje nog laat logeren ed.
vrijdag 29 augustus 2008 om 09:10
Ik heb eens een boek gelezen over een man met wel 30 persoonlijkheden en die waren ontstaan door het sexueel misbruik van zijn moeder, dus vrouwen kunnen wel degelijk daders zijn.
Ik word er trouwens zo verdrietig van als ik alle reacties zo lees, er zijn zoveel mensen die heftige dingen, zoals oa misbruik hebben meegemaakt en dan denk ik: God, waarom doen mensen die dingen? Waarom van iets wat zo goed is bedoeld, zo'n ongelofelijk potje maken?
Ik ben overigens nooit sexueel misbruikt, maar ik heb me wel jarenlang laten misbruiken door mijn ex en dat doet ook vreselijk veel pijn en ik heb daardoor dezelfde symptomen als van iemand die sexueel is misbruikt en ik vecht al jarenlang tegen deze negatieve gevoelens en uitingen, maar het is een heel erg lang proces en soms word ik er echt moedeloos van, dan blijft het me maar weer bezig houden in mijn hoofd en dan doet het zoveel pijn.
Ik vraag me ook af of kinderen die niet genoeg bevestigd zijn in hun jeugd en/of geen liefde hebben gehad van ouders, en geborgenheid, zij dan eerder openstaan voor slechte relaties, ivm herhaling. Ik merk dat nl. bij mezelf wel. Thuis was het altijd rommelig, onveilig en heel erg chaotisch. Pa was altijd boos en met zichzelf in de knoei. Ma gigantisch degelijk, op het misselijke af, heel erg extreem gelovig opgevoed etc. Pa mocht alles, ma slikte het wel, dus in vorige relatie heb ik dit herhaald, nu heb ik een goede relatie, maar dat gaat zo tegen mijn beelden in die ik heb meegekregen van vroeger en die zijn herhaald in slechte relatie.
Vriend is erg goed voor me, geeft me heel erg veel liefde en aandacht en respecteert me in alles, geeft me complimenten en waardering en dat doet juist zo'n pijn, dan zie ik wat ik nooit heb gehad en ik weet ook niet of ik er ooit echt aan zou wennen, ivm niet-gerespecteerd zijn en daar aan gewend zijn geraakt. En er ziek van zijn geworden, want geen mens kan leven zonder respect, zelf-respect ed. Zit dus in zware strijd, voel me zo klein bij vriend en verdrietig omdat hij zo aardig is, weet me soms totaal geen raad en verberg dit soms ook, voor hem, om hem niet lastig te vallen. Andere vrouwen zouden een moord doen voor zo'n man en ik heb hem en ik weet me er totaal geen raad mee. Help.
Ik word er trouwens zo verdrietig van als ik alle reacties zo lees, er zijn zoveel mensen die heftige dingen, zoals oa misbruik hebben meegemaakt en dan denk ik: God, waarom doen mensen die dingen? Waarom van iets wat zo goed is bedoeld, zo'n ongelofelijk potje maken?
Ik ben overigens nooit sexueel misbruikt, maar ik heb me wel jarenlang laten misbruiken door mijn ex en dat doet ook vreselijk veel pijn en ik heb daardoor dezelfde symptomen als van iemand die sexueel is misbruikt en ik vecht al jarenlang tegen deze negatieve gevoelens en uitingen, maar het is een heel erg lang proces en soms word ik er echt moedeloos van, dan blijft het me maar weer bezig houden in mijn hoofd en dan doet het zoveel pijn.
Ik vraag me ook af of kinderen die niet genoeg bevestigd zijn in hun jeugd en/of geen liefde hebben gehad van ouders, en geborgenheid, zij dan eerder openstaan voor slechte relaties, ivm herhaling. Ik merk dat nl. bij mezelf wel. Thuis was het altijd rommelig, onveilig en heel erg chaotisch. Pa was altijd boos en met zichzelf in de knoei. Ma gigantisch degelijk, op het misselijke af, heel erg extreem gelovig opgevoed etc. Pa mocht alles, ma slikte het wel, dus in vorige relatie heb ik dit herhaald, nu heb ik een goede relatie, maar dat gaat zo tegen mijn beelden in die ik heb meegekregen van vroeger en die zijn herhaald in slechte relatie.
Vriend is erg goed voor me, geeft me heel erg veel liefde en aandacht en respecteert me in alles, geeft me complimenten en waardering en dat doet juist zo'n pijn, dan zie ik wat ik nooit heb gehad en ik weet ook niet of ik er ooit echt aan zou wennen, ivm niet-gerespecteerd zijn en daar aan gewend zijn geraakt. En er ziek van zijn geworden, want geen mens kan leven zonder respect, zelf-respect ed. Zit dus in zware strijd, voel me zo klein bij vriend en verdrietig omdat hij zo aardig is, weet me soms totaal geen raad en verberg dit soms ook, voor hem, om hem niet lastig te vallen. Andere vrouwen zouden een moord doen voor zo'n man en ik heb hem en ik weet me er totaal geen raad mee. Help.
vrijdag 29 augustus 2008 om 09:25
Voordat je je eigen vader (of moeder) van zoiets gaat verdenken/beschuldigen moet je toch wel heeeeeeeel zeker weten dat er ook écht iets ernstigs gebeurd is (of zelf al slechte ervaringen met je ouders hebben gehad)
Lijkt me het ergste wat iemand z'n ouders kan aandoen, ze onterecht verdenken/beschuldigen van incest. Lijkt me voor ouders die voor hun eigen kind altijd een lieve ouder zijn geweest een enorme klap in 't gezicht als ze zo'n beschuldiging te horen krijgen.
Lijkt me het ergste wat iemand z'n ouders kan aandoen, ze onterecht verdenken/beschuldigen van incest. Lijkt me voor ouders die voor hun eigen kind altijd een lieve ouder zijn geweest een enorme klap in 't gezicht als ze zo'n beschuldiging te horen krijgen.
vrijdag 29 augustus 2008 om 09:47
Hi Borodini
Hoe ziet het eruit nu er wat tijd overheen is gegaan? Je vader komt binnenkort terug van vakantie (of is net terug), lees ik.
De focus in dit draadje ligt heel erg op het kind. Dat is heel logisch. Ik heb geen ervaring hiermee, dus kan weinig zinnigs toevoegen wat dat betreft. Ik bedacht me bij het lezen wel iets anders waar je misschien over na zou kunnen denken.
Jij hebt een traumatische gebeurtenis uit je jeugd, en ik heb het vermoeden dat je daar inmiddels redelijk goed mee om kan gaan. Je bent je bewust van dat je je eigen ervaringen op je dochtertje (en je nichtje) zou kunnen projecteren. Het is ook mogelijk dat je dochtertje je bezorgdheid op een onbewust niveau oppikt en met zich meedraagt. Dat zou je dochter kunnen remmen terwijl het niet hoeft en dat zou jammer zijn. Je wilt je dochter immers beschermen zodat ze wel die onbezorgde jeugd kan hebben.
Misschien zou jij kunnen praten met een psycholoog die gespecialiseerd is in kindermisbruik in hoe je daarin je weg kan vinden. Die zou misschien kunnen aangeven wanneer iets valt onder overbezorgd en wanneer onder terecht bezorgd. Tenslotte doet die psycholoog zelf dagelijks niet anders dan juist die balans vinden.
Hoe ziet het eruit nu er wat tijd overheen is gegaan? Je vader komt binnenkort terug van vakantie (of is net terug), lees ik.
De focus in dit draadje ligt heel erg op het kind. Dat is heel logisch. Ik heb geen ervaring hiermee, dus kan weinig zinnigs toevoegen wat dat betreft. Ik bedacht me bij het lezen wel iets anders waar je misschien over na zou kunnen denken.
Jij hebt een traumatische gebeurtenis uit je jeugd, en ik heb het vermoeden dat je daar inmiddels redelijk goed mee om kan gaan. Je bent je bewust van dat je je eigen ervaringen op je dochtertje (en je nichtje) zou kunnen projecteren. Het is ook mogelijk dat je dochtertje je bezorgdheid op een onbewust niveau oppikt en met zich meedraagt. Dat zou je dochter kunnen remmen terwijl het niet hoeft en dat zou jammer zijn. Je wilt je dochter immers beschermen zodat ze wel die onbezorgde jeugd kan hebben.
Misschien zou jij kunnen praten met een psycholoog die gespecialiseerd is in kindermisbruik in hoe je daarin je weg kan vinden. Die zou misschien kunnen aangeven wanneer iets valt onder overbezorgd en wanneer onder terecht bezorgd. Tenslotte doet die psycholoog zelf dagelijks niet anders dan juist die balans vinden.
vrijdag 29 augustus 2008 om 10:20
Wat een lastige kwesties, iedereen die ermee kampt, sterkte!
Pink: je schrijft dat de huisarts 'met zekerheid kon zeggen' dat er geen misbruik in het spel was. Dat vind ik nogal wat, met zekerheid. Hij heeft wellicht kunnen zien dat er geen letsels waren, maar er kunnen genoeg vormen van misbruik zijn waarbij niet gepenetreerd wordt. Dus geen letsel wil niet per definitie zeggen 'geen misbruik'.
xx lisa.
Pink: je schrijft dat de huisarts 'met zekerheid kon zeggen' dat er geen misbruik in het spel was. Dat vind ik nogal wat, met zekerheid. Hij heeft wellicht kunnen zien dat er geen letsels waren, maar er kunnen genoeg vormen van misbruik zijn waarbij niet gepenetreerd wordt. Dus geen letsel wil niet per definitie zeggen 'geen misbruik'.
xx lisa.
vrijdag 29 augustus 2008 om 19:25
Daarom heb ik ook dit topic geopend elninjoo, met als titel, Misbruik of overbezorgd.
Omdat ik mij heel goed kan indenken dat mijn broer en ik gewoon wat overbezorgder zijn met onze kinderen, omdat ik het aan de lijve heb onder vonden.
Mijn vader komt morgen terug van vakantie.
Toevallig heb ik vandaag mijn broer nog even gesproken, en het gaat al weer beter met zijn dochter, ze is niet meer zo huilerig e.d.
We ( of hij ) gaat nog wel aan mijn vader en stiefmoeder vragen of hun enig idee hebben waarom ze niet meer wil logeren. ( op een normale toon, niets veroordelends )
En daar blijft het dan bij , tenzij er iets schokkends uitkomt natuurlijk.
Op het moment vermoed ik dat het allemaal te veel is geweest voor mijn nichtje, ze had ook een rare periode.
Ze mocht groep 2 overslaan. Haar moeder werd opgenomen in het ziekenhuis, zij "moest" gaan logeren bij opa en oma.
Dus ik denk dat het daar allemaal aan ligt.
Wel blijven we goed op haar ( en mijn dochter ) letten natuurlijk!
Bedankt voor de belangstelling en de antwoorden.
Toen ik dit topic opende zat ik echt even met mijn handen in het haar, had flashbacks van mijn opa en mij, iets wat ik eigenlijk nooit heb, en ik had echt even behoefte om mijn verhaal kwijt te kunnen, en mensen te horen die ons niet persoonlijk kennen.
We blijven opletten natuurlijk, maar ik denk dat ik wat "te" bezorgd ben :-)
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
zaterdag 30 augustus 2008 om 22:24
Jeetje zeg, wat moet dat vreselijk zijn.. de twijfel en onzekerheid! Misschien is het een idee voor je broer/zijn vrouw als ze hun dochtertje douchen, te vragen hoe 'oma' haar doucht, of ze dat voor kan doen? Soms kunnen kinderen beter in handelingen aangeven wat er speelt, dan in woorden.. En als je je zorgen maakt om je eigen dochtertje, zou je dat ook bij je dochter kunnen doen..
Veel sterkte in ieder geval, en vertrouw op je gevoel!
Veel sterkte in ieder geval, en vertrouw op je gevoel!
