Psyche
alle pijlers
Mislukkeling??
zondag 29 juni 2008 om 02:09
Whaa, weet het ff allemaal niet meer.
Mijn gedachten en leven lijken zo'n puinhoop te zijn.
Ja, ja, ik weet het. Jullie denken waarschijnlijk alweer, Jemig, niet nog weer zo'n zeik wijf. Maar weet niet waar ik anders mijn verhaal kwijt kan.
Zit echt niet op medelijden te wachten, (heb je nix an) maar jullie zijn hier op het forum altijd zo positief, dat ik graag suggesties van jullie zou willen horen om de warboel in mijn koppie lekker op een rijtje te zetten.
Het is een zaterdag avond. Ben jong en zou eigenlijk lekker moeten stappen met vrienden. Echter na een lange tijd in hetzelfde dorp/stad gewoond te hebben heb ik nog steeds geen vriendschappen opgebouwd. Zelfs niet met collega's, ex collega's, huisgenoten, via cursussen of tijdens een avondje stappen. En het is echt niet dat ik het stille type ben. Vind het heerlijk om ff lekker te socialisen, maar het schijnt nooit echt in een vrienschap te ontwikkelen terwijl ik er toch wel flink wat moeite in stop. En nu ben ik het echt helemaal spuugzat, maar wil absoluut niet bij de pakken neer gaan zitten, maar ben toch ff ten einde raad. Zo is het ongeveer mijn hele leven lang al geweest. Kan altijd met iedereen overweg en ben heel sociaal, maar ben nooit in staat geweest om een vriendschap te ontwikkelen. Dit heeft vanaf mijn 18e tot mijn 20ste tot een flinke depressie geleid en ben gelukkig alweer een tijdje van de medicijnen af. Echter een tijdje later naar het buitenland vertrokken, hopen dat het daar beter zou gaan. (Ja, ja, jong en naief. LOL) Is er serieus zo iets ongelovelijk mis met mij? Relaties blijven ook nooit langer dan een half jaar bestaan. Kom net weer uit een relatie waarin mijn partner weer eens is vreemd gegaan. En dat is mijn 3e relatie beeindigd door een vreemdgaande partner. ( Hebben het zelfs toegegeven). En ben toch echt niet zo saai hoor.
Ben op dit moment van plan om te verhuizen om weer eens een poging te doen om een leven op te bouwen. Dit maal wil ik weer terug komen naar Nederland. Na een 'heerlijk' gesprek met moeders, ben ik compleet uitgeput en nog meer in de war. ( Moeders quote: Je hebt helemaal niks bereikt in je leven, en je hebt nog helemaal geen levensdoel, voel je je nou niet een mislukkeling??? En bedankt moeders)
Echter heb op dit moment helaas het gevoel dat ze flink gelijk heeft. Heb in 4 jaar 6 verschillende banen gehad, ben net weer een nieuwe baan begonnen. Het is duidelijk dat ik niet in mijn huidige woonplaats kan blijven, (dat wordt baan nr.7), maar ik heb geen idee waar ik wel heen kan en wat ik nu echt wil gaan doen met mijn leven. Heb verschillende beroeps keuze testen gedaan en coaches bezocht, maar iedere keer komt er weer een compleet verschillende uitslag.
Dus dames, aan jullie de vraag: Hoe bouw ik vriendschappen op en onderhoudt ik deze, zorg ik ervoor dat mijn toekomstige lover niet weer op de loop gaat naar een ander, maar vooral, hoe word ik gelukkig? Alle suggesties zijn welkom. Heb nix te verliezen en alles te winnen. Bovendien ben ik ervan overtuigd dat ik niet de enige ben die zich zo voelt, dus voor degenen die met dergelijke gevoelens te maken heeft gehad of nog steeds heeft, hoor graag jullie verhaal.
Alvast bedankt.
Mijn gedachten en leven lijken zo'n puinhoop te zijn.
Ja, ja, ik weet het. Jullie denken waarschijnlijk alweer, Jemig, niet nog weer zo'n zeik wijf. Maar weet niet waar ik anders mijn verhaal kwijt kan.
Zit echt niet op medelijden te wachten, (heb je nix an) maar jullie zijn hier op het forum altijd zo positief, dat ik graag suggesties van jullie zou willen horen om de warboel in mijn koppie lekker op een rijtje te zetten.
Het is een zaterdag avond. Ben jong en zou eigenlijk lekker moeten stappen met vrienden. Echter na een lange tijd in hetzelfde dorp/stad gewoond te hebben heb ik nog steeds geen vriendschappen opgebouwd. Zelfs niet met collega's, ex collega's, huisgenoten, via cursussen of tijdens een avondje stappen. En het is echt niet dat ik het stille type ben. Vind het heerlijk om ff lekker te socialisen, maar het schijnt nooit echt in een vrienschap te ontwikkelen terwijl ik er toch wel flink wat moeite in stop. En nu ben ik het echt helemaal spuugzat, maar wil absoluut niet bij de pakken neer gaan zitten, maar ben toch ff ten einde raad. Zo is het ongeveer mijn hele leven lang al geweest. Kan altijd met iedereen overweg en ben heel sociaal, maar ben nooit in staat geweest om een vriendschap te ontwikkelen. Dit heeft vanaf mijn 18e tot mijn 20ste tot een flinke depressie geleid en ben gelukkig alweer een tijdje van de medicijnen af. Echter een tijdje later naar het buitenland vertrokken, hopen dat het daar beter zou gaan. (Ja, ja, jong en naief. LOL) Is er serieus zo iets ongelovelijk mis met mij? Relaties blijven ook nooit langer dan een half jaar bestaan. Kom net weer uit een relatie waarin mijn partner weer eens is vreemd gegaan. En dat is mijn 3e relatie beeindigd door een vreemdgaande partner. ( Hebben het zelfs toegegeven). En ben toch echt niet zo saai hoor.
Ben op dit moment van plan om te verhuizen om weer eens een poging te doen om een leven op te bouwen. Dit maal wil ik weer terug komen naar Nederland. Na een 'heerlijk' gesprek met moeders, ben ik compleet uitgeput en nog meer in de war. ( Moeders quote: Je hebt helemaal niks bereikt in je leven, en je hebt nog helemaal geen levensdoel, voel je je nou niet een mislukkeling??? En bedankt moeders)
Echter heb op dit moment helaas het gevoel dat ze flink gelijk heeft. Heb in 4 jaar 6 verschillende banen gehad, ben net weer een nieuwe baan begonnen. Het is duidelijk dat ik niet in mijn huidige woonplaats kan blijven, (dat wordt baan nr.7), maar ik heb geen idee waar ik wel heen kan en wat ik nu echt wil gaan doen met mijn leven. Heb verschillende beroeps keuze testen gedaan en coaches bezocht, maar iedere keer komt er weer een compleet verschillende uitslag. Dus dames, aan jullie de vraag: Hoe bouw ik vriendschappen op en onderhoudt ik deze, zorg ik ervoor dat mijn toekomstige lover niet weer op de loop gaat naar een ander, maar vooral, hoe word ik gelukkig? Alle suggesties zijn welkom. Heb nix te verliezen en alles te winnen. Bovendien ben ik ervan overtuigd dat ik niet de enige ben die zich zo voelt, dus voor degenen die met dergelijke gevoelens te maken heeft gehad of nog steeds heeft, hoor graag jullie verhaal.
Alvast bedankt.
zondag 29 juni 2008 om 08:29
Mijn tip bij zowel lovers als vrienden is: kieskeurig zijn. Je kan gewoon niet met elk miepje dat je tegen komt een innige vriendschap opbouwen. Veel mensen hebben vaak maar 5 echte vrienden of minder. De rest valt in een klasse lager: bevriend geen kennis of kennis. Zelf ben ik nog het beste bevriend met de meiden van mijn middelbare school en eentje van de uni. En het moet vanzelf gaan, zo'n vriendschap en niet geforceerd worden. Hetzelfde bij lovers: je kan zoeken tot je een ons weegt maar de ware komt op zijn eigen tijd. Die kan je niet haasten.
Ik ben zelf niet zo'n fan van beroepskeuze tests. Die zijn zo manipuleerbaar en als je ze echt maakt komen er de raarste dingen uit. Zo zou ik een eigen boekenwinkel moeten beginnen terwijl ik droom van het professorschap (gelukkig ben ik een eind op weg met mijn promotieonderzoek). Wat was jouw droom toen je jong was en waarom ben je daar vanaf geweken? Vind je dat nog steeds leuk? Is het een idee een andere opleiding te volgen, het kan namelijk ook zo zijn dat je je studie wel leuk vond maar wat je er mee kan doen niet. Succes!
Ik ben zelf niet zo'n fan van beroepskeuze tests. Die zijn zo manipuleerbaar en als je ze echt maakt komen er de raarste dingen uit. Zo zou ik een eigen boekenwinkel moeten beginnen terwijl ik droom van het professorschap (gelukkig ben ik een eind op weg met mijn promotieonderzoek). Wat was jouw droom toen je jong was en waarom ben je daar vanaf geweken? Vind je dat nog steeds leuk? Is het een idee een andere opleiding te volgen, het kan namelijk ook zo zijn dat je je studie wel leuk vond maar wat je er mee kan doen niet. Succes!
zondag 29 juni 2008 om 08:43
Hoi Linda,
Ik heb je verhaal gelezen en ik denk dat het aan jezelf ligt. En dat bedoel ik niet lullig als in dat ik denk dat jij een rare of vervelende meid bent, ofzo!!!
Wat ik wel bedoel is het volgende. Als ik jouw verhaal lees, dan kom je op mij over als iemand die hunkert naar wat liefde en aandacht in haar leven. En als ik de opmerking van jouw moeder lees, dan vermoed ik dat je dat van huis uit niet echt mee hebt gekregen. (Ik kan daar echt heel boos over worden, dat een moeder zoiets tegen haar kind zegt!)
Dat zou er mede de oorzaak van kunnen zijn dat jij totnotgtoe de verkeerde vriendjes hebt aangetrokken. Misschien herken je het wel helemaal niet, maar ik kan me zo voorstellen dat jij heel blij bent als iemand aardig tegen je doet en jouw leuk lijkt te vinden, en dat je daar dan helemaal in op gaat.
Ook kan ik me voorstellen, (maar misschien zit ik er wel helemaal naast, hoor) dat het met vriendschappen misschien ook wel zo werkt. Kan het zijn dat je misschien te hard je best doet om vriendschappen op te bouwen? Dat je teveel aan mensen gaat hangen, zodra je aardige mensen leert kennen? Het zou in elk geval een heel logische reactie zijn als je verder weinig andere mensen in je leven hebt om je aandacht over te verdelen.
Misschien wil je wel gewoon te graag en heeft dat een averechts effect. Kom je daardoor de verkeerde mensen tegen waar je vervolgens veel te gehecht raakt en veel meer van verwacht dan zij je kunnen of willen geven?
Tsja, hoe bouw je dan wel vriendschappen op? Als ik kijk naar hoe mijn vriendschappen zich hebben ontwikkeld, dan is dat eigenlijk altijd heel langzaam gegaan. Je komt mensen ergens tegen en het klikt. In eerste instantie blijft het daar dan meestal bij. Bijvoorbeeld collega's waar je een leuke band mee opbouwt en dat blijven dan eerst gewoon collega's. En dan spreek je eens een keertje buiten het werk om af. Vervolgens verander je van baan, en dan blijkt dat je ook contact met elkaar blijft houden. En zo ontwikkelt de collegiale band zich dan langzaam tot een vriendschap.
Ik denk ook dat het veel met verwachtingen te maken kan hebben als vriendschappen niet lukken. Wat verwacht jij van vrienden en vriendinnen? Kan het zijn dat vriendschap mis lopen omdat ze niet blijken te zijn wat jij er van verwacht had? Mensen zijn tegenwoordig zo druk, dat ze weinig tijd voor elkaar vrij kunnen maken. En er dus ook niet altijd kunnen zijn als je ze nodig hebt. Dan kan zo enorm teleurstellen, dan je de vriendschap besluit te beeindigen. Terwijl het misschien best een heel leuk contact had kunnen blijven, als je zelf wat minder hoge verwachtingen had gehad (en je dus minder teleurgesteld had gevoeld).
Ik weet niet of je hier iets in herkent of wat aan hebt of mee kunt, maar op basis van wat je schrijft is dit wat er in mij op komt...
Sterkte!
Ik heb je verhaal gelezen en ik denk dat het aan jezelf ligt. En dat bedoel ik niet lullig als in dat ik denk dat jij een rare of vervelende meid bent, ofzo!!!
Wat ik wel bedoel is het volgende. Als ik jouw verhaal lees, dan kom je op mij over als iemand die hunkert naar wat liefde en aandacht in haar leven. En als ik de opmerking van jouw moeder lees, dan vermoed ik dat je dat van huis uit niet echt mee hebt gekregen. (Ik kan daar echt heel boos over worden, dat een moeder zoiets tegen haar kind zegt!)
Dat zou er mede de oorzaak van kunnen zijn dat jij totnotgtoe de verkeerde vriendjes hebt aangetrokken. Misschien herken je het wel helemaal niet, maar ik kan me zo voorstellen dat jij heel blij bent als iemand aardig tegen je doet en jouw leuk lijkt te vinden, en dat je daar dan helemaal in op gaat.
Ook kan ik me voorstellen, (maar misschien zit ik er wel helemaal naast, hoor) dat het met vriendschappen misschien ook wel zo werkt. Kan het zijn dat je misschien te hard je best doet om vriendschappen op te bouwen? Dat je teveel aan mensen gaat hangen, zodra je aardige mensen leert kennen? Het zou in elk geval een heel logische reactie zijn als je verder weinig andere mensen in je leven hebt om je aandacht over te verdelen.
Misschien wil je wel gewoon te graag en heeft dat een averechts effect. Kom je daardoor de verkeerde mensen tegen waar je vervolgens veel te gehecht raakt en veel meer van verwacht dan zij je kunnen of willen geven?
Tsja, hoe bouw je dan wel vriendschappen op? Als ik kijk naar hoe mijn vriendschappen zich hebben ontwikkeld, dan is dat eigenlijk altijd heel langzaam gegaan. Je komt mensen ergens tegen en het klikt. In eerste instantie blijft het daar dan meestal bij. Bijvoorbeeld collega's waar je een leuke band mee opbouwt en dat blijven dan eerst gewoon collega's. En dan spreek je eens een keertje buiten het werk om af. Vervolgens verander je van baan, en dan blijkt dat je ook contact met elkaar blijft houden. En zo ontwikkelt de collegiale band zich dan langzaam tot een vriendschap.
Ik denk ook dat het veel met verwachtingen te maken kan hebben als vriendschappen niet lukken. Wat verwacht jij van vrienden en vriendinnen? Kan het zijn dat vriendschap mis lopen omdat ze niet blijken te zijn wat jij er van verwacht had? Mensen zijn tegenwoordig zo druk, dat ze weinig tijd voor elkaar vrij kunnen maken. En er dus ook niet altijd kunnen zijn als je ze nodig hebt. Dan kan zo enorm teleurstellen, dan je de vriendschap besluit te beeindigen. Terwijl het misschien best een heel leuk contact had kunnen blijven, als je zelf wat minder hoge verwachtingen had gehad (en je dus minder teleurgesteld had gevoeld).
Ik weet niet of je hier iets in herkent of wat aan hebt of mee kunt, maar op basis van wat je schrijft is dit wat er in mij op komt...
Sterkte!
zondag 29 juni 2008 om 10:41
Ik vind de opmerkingen over verwachtingen van nummerzoveel ook goed. Welk beeld heb je eigenlijk van vriendschappen? vergeet niet dat er veel verschillende soorten vriendschappen bestaan. Ik heb vrienden met wie ik alleen zo nu en dan eens uitga en verder niets, vrienden van vroeger die ik eens per jaar eens zie, of nog minder vaak, vrienden in NL met wie ik alleen maar chat . Sinds een half jaar woon ik in het buitenland en ik heb hier pas sinds kort het gevoel dat ik een 'echte' vriendin heb met wie ik vertrouwelijk ben.
Het valt me op dat er de laatste tijd veel 'ik heb geen vrienden'-topics zijn. Ik vraag me af of het te maken heeft met de SATC-hype. (er worden zelf zo nu en dan oproepjes geplaatst met SATC-vriendinnen gezocht). Mocht je die film gezien hebben... Ik denk dat er maar weinig mensen zijn met zo'n soort vriendengroepje (zou er zelf overigens ook niet aan moeten denken, veel te beklemmend).
Je schrijft dat je moeite hebt om werk te vinden dat bij je past. Je komt over alsof je jezelf niet goed kent. Dit zou ook best eens van invloed kunnen zijn op vriendschappen en relaties die niet goed lopen. Als je jezelf niet goed kent is het moeilijker vrienden te kiezen die bij je passen. Vrienden worden vrienden omdat ze je leuk vinden als persoon, met je persoonlijke trekjes. Anders zijn dan hen is prima. Als je je bijvoorbeeld overmatig aanpast aan hen, doordat jezelf minder goed kent of waardeert, wordt je minder leuk. Ik weet niet of dit bij jou aan de hand is hoor, maar het zou wel kunnen.
Ik zou me in de komende tijd sterk richten op mezelf als ik jou was. Probeer te ontdekken waar je van geniet in het leven en wat bij je past. Misschien kun je de hulp inroepen van een loopbaanbegeleider of een psycholoog. Heb je hobbies? Ga je er lekker mee bezig houden. Je bent sociaal, dus contact maken is geen probleem voor je. Als je jezelf wat meer gevonden hebt komen die vriendschappen vast wel. Probeer ook te genieten van kortere contacten. Niet omdat je hoopt dat het vrienden worden, maar om hetgeen wat je nu beleeft.
Het lijkt alsof je vlucht, door steeds weer een nieuwe baan te zoeken en te verhuizen. Spreek (eventueel na je verhuizing naar Nederland, als je dat graag wilt (en niet omdat je moeder dat beter vindt!!)) met jezelf af dat je de komende 3 jaar op dezelfde plek blijft. Misschien ben je ook wel heel bang om afgewezen te worden en vlucht je daarom om de afwijzing voor te zijn. Als je was gebleven had misschien gebleken dat het allemaal wel meeviel met die afwijzing. Door te vluchten geef je vriendschappen geen kans. Ook werk dat eerst minder leuk was kan leuker worden als je het een poosje volhoudt en niet wegloopt na de eerste hobbel.
Het valt me op dat er de laatste tijd veel 'ik heb geen vrienden'-topics zijn. Ik vraag me af of het te maken heeft met de SATC-hype. (er worden zelf zo nu en dan oproepjes geplaatst met SATC-vriendinnen gezocht). Mocht je die film gezien hebben... Ik denk dat er maar weinig mensen zijn met zo'n soort vriendengroepje (zou er zelf overigens ook niet aan moeten denken, veel te beklemmend).
Je schrijft dat je moeite hebt om werk te vinden dat bij je past. Je komt over alsof je jezelf niet goed kent. Dit zou ook best eens van invloed kunnen zijn op vriendschappen en relaties die niet goed lopen. Als je jezelf niet goed kent is het moeilijker vrienden te kiezen die bij je passen. Vrienden worden vrienden omdat ze je leuk vinden als persoon, met je persoonlijke trekjes. Anders zijn dan hen is prima. Als je je bijvoorbeeld overmatig aanpast aan hen, doordat jezelf minder goed kent of waardeert, wordt je minder leuk. Ik weet niet of dit bij jou aan de hand is hoor, maar het zou wel kunnen.
Ik zou me in de komende tijd sterk richten op mezelf als ik jou was. Probeer te ontdekken waar je van geniet in het leven en wat bij je past. Misschien kun je de hulp inroepen van een loopbaanbegeleider of een psycholoog. Heb je hobbies? Ga je er lekker mee bezig houden. Je bent sociaal, dus contact maken is geen probleem voor je. Als je jezelf wat meer gevonden hebt komen die vriendschappen vast wel. Probeer ook te genieten van kortere contacten. Niet omdat je hoopt dat het vrienden worden, maar om hetgeen wat je nu beleeft.
Het lijkt alsof je vlucht, door steeds weer een nieuwe baan te zoeken en te verhuizen. Spreek (eventueel na je verhuizing naar Nederland, als je dat graag wilt (en niet omdat je moeder dat beter vindt!!)) met jezelf af dat je de komende 3 jaar op dezelfde plek blijft. Misschien ben je ook wel heel bang om afgewezen te worden en vlucht je daarom om de afwijzing voor te zijn. Als je was gebleven had misschien gebleken dat het allemaal wel meeviel met die afwijzing. Door te vluchten geef je vriendschappen geen kans. Ook werk dat eerst minder leuk was kan leuker worden als je het een poosje volhoudt en niet wegloopt na de eerste hobbel.
zondag 29 juni 2008 om 23:07
Dames,
Zo super bedankt voor jullie reacties. Zo blij dat ik niet de enige ben. Zwieber, volgens mijn zusje ben ik al veel te kieskeurig, met vriendschapen en relaties. Ben erg voorzichtig omdat ik regelmatig in de steek ben gelaten door 'vrienden'. Heb op dit moment 1 kennis, waar ik aardig goed mee op kan schieten. Ken haar een jaar of 3 en kunnen aardig met elkaar overweg, maar kan haar nix vertellen omdat ze van een flinke roddel houdt. Geen probleem in een stad, maar in een dorp kun je dat niet gebruiken. Lol. Mijn droom als een klein meisje was als een stewardess werken. Heb een toeristische opleiding gevolgd en de papieren, maar ben te zwaar om voor de meeste luchtvaartmaatschappijen te werken.
Lieve nummerzoveel, begrijp me niet verkeerd. Ze bedoeld het lief, maar het is zo naar om het iedere keer weer te horen van je eigen moeder. Ik geloof dat je voor een groot deel gelijk hebt, over mijn relaties. Echter vriendschappen maken in het begin is geen probleem, maar al gauw word ik in de steek gelaten of gebruikt. Ben een fun lovin' type en geen negatief persoon (al moet ik zeggen dat het me op dit moment veel moeite kost om positief te blijven). Mijn laatste 'beste vriendin' is er vandoor gegaan met mijn nu exvriend. Heb dus waarschijnlijk flinke vertrouwens issues.
Noellenic ook een dikke
voor jou.
Yuky, heb SATC jaren lang gevolgd, maar weet dat dat allemaal dikke onzin is. En ik geloof dat je een punt hebt om op een bepaalde plek te blijven voor een langere tijd en ik weet dat ik vlucht, maar ik vraag me ook echt af of ik echt ooit gelukkig zou kunnen zijn in Nederland. Zit op dit moment dus te twijfelen om terug te komen naar nederland misschien toch naar Dublin te gaan. Weet wel dat ik 'vlucht'moe ben dus moet er echt wat aan doen en gaan settelen.
Zo super bedankt voor jullie reacties. Zo blij dat ik niet de enige ben. Zwieber, volgens mijn zusje ben ik al veel te kieskeurig, met vriendschapen en relaties. Ben erg voorzichtig omdat ik regelmatig in de steek ben gelaten door 'vrienden'. Heb op dit moment 1 kennis, waar ik aardig goed mee op kan schieten. Ken haar een jaar of 3 en kunnen aardig met elkaar overweg, maar kan haar nix vertellen omdat ze van een flinke roddel houdt. Geen probleem in een stad, maar in een dorp kun je dat niet gebruiken. Lol. Mijn droom als een klein meisje was als een stewardess werken. Heb een toeristische opleiding gevolgd en de papieren, maar ben te zwaar om voor de meeste luchtvaartmaatschappijen te werken.
Lieve nummerzoveel, begrijp me niet verkeerd. Ze bedoeld het lief, maar het is zo naar om het iedere keer weer te horen van je eigen moeder. Ik geloof dat je voor een groot deel gelijk hebt, over mijn relaties. Echter vriendschappen maken in het begin is geen probleem, maar al gauw word ik in de steek gelaten of gebruikt. Ben een fun lovin' type en geen negatief persoon (al moet ik zeggen dat het me op dit moment veel moeite kost om positief te blijven). Mijn laatste 'beste vriendin' is er vandoor gegaan met mijn nu exvriend. Heb dus waarschijnlijk flinke vertrouwens issues.
Noellenic ook een dikke
voor jou. Yuky, heb SATC jaren lang gevolgd, maar weet dat dat allemaal dikke onzin is. En ik geloof dat je een punt hebt om op een bepaalde plek te blijven voor een langere tijd en ik weet dat ik vlucht, maar ik vraag me ook echt af of ik echt ooit gelukkig zou kunnen zijn in Nederland. Zit op dit moment dus te twijfelen om terug te komen naar nederland misschien toch naar Dublin te gaan. Weet wel dat ik 'vlucht'moe ben dus moet er echt wat aan doen en gaan settelen.
maandag 30 juni 2008 om 20:58
Hoi Linda,
Nummerzoveel en yuky hebben allebei heel goede punten. Het ziet er inderdaad een beetje naar uit dat je ergens voor vlucht en het stukje over welke verwachtingen je hebt, is heel erg belangrijk.
Zelf heb ik altijd moeite gehad met socializen, maar dat ik wel altijd veel behoefte heb gehad aan een "echte" vriend of vriendin. Vroeger heb ik ook erg veel moeite gedaan om vrienden te krijgen/houden, maar voor mij was het contact maken al heel moeilijk dus vaak gebeurde er helemaal niets.
Wat ik wel heb gemerkt, is dat ik meer vrienden ben gaan krijgen op het moment dat ik besefte dat het onmogelijk is dat iedereen me aardig vindt en dat iedereen vrienden met me wil zijn.
3 jaar terug zijn we met het hele gezin naar Oostenrijk verhuisd en op de een of andere manier heb ik hier in het dorp best veel nieuwe vrienden gekregen. Geen mensen aan wie ik mijn aller allerdiepste gevoelens vertel (alhoewel ik aan 1 vriend heel erg veel kan vertellen) maar toch.
Het verschil tussen hier en NL is dat ik me hier echt compleet op mijn plek voel en dat blijkbaar ook uitstraal. Met mijn 39 jaar, kledingmaat 46 en nog buitenlander ook, lukt het me prima om contact te maken en heb nog nooit zoveel sjans gehad...:) (goed voor het zelfvertrouwen).
Wat ik met dit verhaal wil zeggen: kijk heel goed voor jezelf waar je hart naar uitgaat en ga daarheen. Als je op de plek bent waar je je goed voelt, dan ga je dat uitstralen en komen mensen op jou af.
Verwacht ook niet teveel van vriendschappen, zoals hierboven al is gezegd, hebben we het met zijn allen gewoon heel druk en is het na een dag/week hard werken ook vaak gewoon fijn om niet allemaal mensen om je heen te hebben.
Heel veel suc6 met uitzoeken waar je hart ligt.
Nummerzoveel en yuky hebben allebei heel goede punten. Het ziet er inderdaad een beetje naar uit dat je ergens voor vlucht en het stukje over welke verwachtingen je hebt, is heel erg belangrijk.
Zelf heb ik altijd moeite gehad met socializen, maar dat ik wel altijd veel behoefte heb gehad aan een "echte" vriend of vriendin. Vroeger heb ik ook erg veel moeite gedaan om vrienden te krijgen/houden, maar voor mij was het contact maken al heel moeilijk dus vaak gebeurde er helemaal niets.
Wat ik wel heb gemerkt, is dat ik meer vrienden ben gaan krijgen op het moment dat ik besefte dat het onmogelijk is dat iedereen me aardig vindt en dat iedereen vrienden met me wil zijn.
3 jaar terug zijn we met het hele gezin naar Oostenrijk verhuisd en op de een of andere manier heb ik hier in het dorp best veel nieuwe vrienden gekregen. Geen mensen aan wie ik mijn aller allerdiepste gevoelens vertel (alhoewel ik aan 1 vriend heel erg veel kan vertellen) maar toch.
Het verschil tussen hier en NL is dat ik me hier echt compleet op mijn plek voel en dat blijkbaar ook uitstraal. Met mijn 39 jaar, kledingmaat 46 en nog buitenlander ook, lukt het me prima om contact te maken en heb nog nooit zoveel sjans gehad...:) (goed voor het zelfvertrouwen).
Wat ik met dit verhaal wil zeggen: kijk heel goed voor jezelf waar je hart naar uitgaat en ga daarheen. Als je op de plek bent waar je je goed voelt, dan ga je dat uitstralen en komen mensen op jou af.
Verwacht ook niet teveel van vriendschappen, zoals hierboven al is gezegd, hebben we het met zijn allen gewoon heel druk en is het na een dag/week hard werken ook vaak gewoon fijn om niet allemaal mensen om je heen te hebben.
Heel veel suc6 met uitzoeken waar je hart ligt.
dinsdag 1 juli 2008 om 15:03
Beste Linda,
Kom jij uit het jaar 85? Dan zou je dus 23 jaar oud zijn.
Ergens in jou is de overtuiging aanwezig dat je niet belangrijk en interessant bent.
Dit gevoel zorgt ervoor dat je onbewust al anticipeert op situaties in je leven waardoor je precies datgene aantrekt waarvan je eigenlijk al overtuigd was.
Zie jezelf eens als een magneet; Alles wat jij gelooft over jezelf zie je weerspiegelt in het leven.
Kun je je voorstellen waarom er zoveel mensen met zoveel verschillende ervaringen rondlopen?
Wees lief voor het gekwetste gevoel in jezelf dat eigenlijk zo graag gezien en gehoord wil worden. Het mag er zijn, en het mag jou aandacht. Wijs het niet af.
De tactiek van afwijzen heb je nu gehanteerd, en je bent erachter gekomen dat het niet werkt voor je als je een gelukkig gevoel wilt hebben.
Wat voor rol spelen je ouders nog in je leven?
En welke boodschap heb je van ze meegekregen?
De woorden van je moeder zijn niet zo vriendelijk geweest, en misschien zijn ze zelfs wel de woorden waarvan jij overtuigd bent geraakt als jonger kind. Onderzoek dat eens, maar probeer dat te doen zonder een 'dader' aan te wijzen.
Vergeet niet dat je ouders altijd alles hebben gedaan wat in hun vermogen ligt, wat dit ook betekend mag hebben in je eigen leven.
Wel kun je zo'n onderzoekje gebruiken om je eigen overtuigingsstelsel eens onder de loep nemen. Als je je daarvan bewust wordt ga je ook vanzelf zien wat jouw eigen tactieken zijn geweest om de overtuiging die je tegenkomt te ondersteunen.
Onthoudt goed dat je NIMMER een mislukkeling kunt zijn.
Hooguit iemand die nog niet heeft ontdekt waar haar eigenste passies en kracht liggen.
Mislukte mensen bestaan alleen in de ogen van een bevooroordeeld mens dat de diepere waarden van een mensenleven niet begrijpt.
Ken je dat liedje van Baz Luhrman (ofzo) - Everybody's free?
In dat liedje komt de volgende tekst voor:
"the most interesting people I know didn’t know at 22 what they
wanted to do with their lives, some of the most interesting 40 year
olds I know still don’t. "
Liefs,
Noah
Kom jij uit het jaar 85? Dan zou je dus 23 jaar oud zijn.
Ergens in jou is de overtuiging aanwezig dat je niet belangrijk en interessant bent.
Dit gevoel zorgt ervoor dat je onbewust al anticipeert op situaties in je leven waardoor je precies datgene aantrekt waarvan je eigenlijk al overtuigd was.
Zie jezelf eens als een magneet; Alles wat jij gelooft over jezelf zie je weerspiegelt in het leven.
Kun je je voorstellen waarom er zoveel mensen met zoveel verschillende ervaringen rondlopen?
Wees lief voor het gekwetste gevoel in jezelf dat eigenlijk zo graag gezien en gehoord wil worden. Het mag er zijn, en het mag jou aandacht. Wijs het niet af.
De tactiek van afwijzen heb je nu gehanteerd, en je bent erachter gekomen dat het niet werkt voor je als je een gelukkig gevoel wilt hebben.
Wat voor rol spelen je ouders nog in je leven?
En welke boodschap heb je van ze meegekregen?
De woorden van je moeder zijn niet zo vriendelijk geweest, en misschien zijn ze zelfs wel de woorden waarvan jij overtuigd bent geraakt als jonger kind. Onderzoek dat eens, maar probeer dat te doen zonder een 'dader' aan te wijzen.
Vergeet niet dat je ouders altijd alles hebben gedaan wat in hun vermogen ligt, wat dit ook betekend mag hebben in je eigen leven.
Wel kun je zo'n onderzoekje gebruiken om je eigen overtuigingsstelsel eens onder de loep nemen. Als je je daarvan bewust wordt ga je ook vanzelf zien wat jouw eigen tactieken zijn geweest om de overtuiging die je tegenkomt te ondersteunen.
Onthoudt goed dat je NIMMER een mislukkeling kunt zijn.
Hooguit iemand die nog niet heeft ontdekt waar haar eigenste passies en kracht liggen.
Mislukte mensen bestaan alleen in de ogen van een bevooroordeeld mens dat de diepere waarden van een mensenleven niet begrijpt.
Ken je dat liedje van Baz Luhrman (ofzo) - Everybody's free?
In dat liedje komt de volgende tekst voor:
"the most interesting people I know didn’t know at 22 what they
wanted to do with their lives, some of the most interesting 40 year
olds I know still don’t. "
Liefs,
Noah
dinsdag 15 juli 2008 om 21:57
dinsdag 15 juli 2008 om 22:24
Vrienden komen vanzelf af op iets dat aantrekt. Wie je ook bent of hoe je er ook uitziet, JIJ kan zo aantrekkelijk worden. Je kan alleen aantrekkelijk zijn als je van jezelf houdt. Probleemgevallen krijgen hoogstens alleen medelijden, vrolijke mensen trekken aan; iedereen wil in je vrolijkheid delen. Je wordt vrolijk als je doet wat JIJ wilt. Wat het ook is dat JOU blij maakt, doe het! Jouw grootste vriendin die je moet vertrouwen ben JIJ zelf! Zij zal je hele leven bij jou zijn. Als je je zelf kent en lief hebt krijg je vanzelf meer mensen om je heen. Probeer niet je hele mooie ik te delen met slechts 1 persoon. Verzamel mensen om je heen. En geniet van elk persoon zijn eigen leuke kanten en karakters. Hoe meer jezelf leert kennen wat JIJ leuk vind en waar JIJ van geniet, hoe groter de kans dat je die persoon herkent die jou voor een periode gelukkig kan maken. Er zijn maar weinig mensen die je hele leven bij je blijven passen. Dat is niet erg. Geniet van alles dat je krijgt en neem alles wat in je bereik ligt. Heb nooit spijt!!!! Leer van wat je beleeft!! Succes!!
