Misschien dat iemand dit herkent?

He lieve Gaby toch.. wat zul je je rot voelen! Allereerst denk ik al dat je een heel goede eerste stap zet in 'je-wat-beter-voelen' door je gevoelens uit te spreken. Hier op een forum, maar misschien is irl ook een optie? Bijvoorbeeld een psycholoog, die kan je helpen bepaalde gevoelens te begrijpen waardoor het minder bedreigend is, misschien.

Oh, en mss een tip, ik denk dat je meer reacties krijgt op bv de pijler 'psyche'.. mss kun je aan een angel vragen je te verplaatsen.

Een moeder missen lieve Gaby, ziekte, dood en groot verdriet van je vader moeten aanzien, het gevoel hebben dat je niet welkom bent en onbegrepen, dat geeft een mens een kutgevoel. Wat heb je veel meegemaakt....



Waarom mocht jij er niet zijn? Weet je dat? Heeft je moeder je dat gezegd? Want je mag er wél zijn, weet je dat wel? Steker nog, je bént er en je bent belangrijk. Je leeft met de zon, de maan en het hemelgewelf net als alle andere wereldbewoners en je mag gelukkig zijn met je bestaan al gaat dat niet vanzelf in jouw geval.



Over het niet welkom zijn; Volwassenen hebben vaak geen idee wat ze aanrichten in het leven van hun kinderen door ze (soms zelfs niet eens expres kwetsend bedoeld) te vertellen dat ze er eigenlijk niet hadden moeten zijn. Dat ligt aan die volwassene, aan die moeder of vader of andere 18+ er die beter zou moeten weten dan een kind te vertellen dat hij/zij niet gewenst was, niet aan het kind. Logisch dat jij met je ziel onder je arm loopt, want waar moet je je wortels laten als er geen bodem is om ze in te laten groeien?



Gelukkig heb je je vader die zijn best doet om jouw groeiplek te zijn maar je blijft iets missen, begrip en warmte en dat is zo begrijpelijk. Je vader gaat nu op in zijn eigen verdriet en jij waarschijnlijk ook. Soms schept dat een band maar soms ook worden mensen daar samen eenzaam van. Wat erg voor je lieve meid.....



Wat zou je graag willen? Kun je mij (ons) laten weten wat je gelukkig zou maken? Hoe kunnen we iets betekenen voor jou? Zijn er mensen in je omgeving met wie je kunt praten? Zou het contact met je moeder te herstellen zijn en zou je dat willen?



Ik hoop dat het je op gaat luchten hier met ons te schrijven.







Leo

Goh leo, even offtopic inbreken om je te vertellen hoezeer ik je treffende posts waardeer! Je weet vaak zo goed de vinger op het plekje te leggen..

Ik sluit me aan bij Summer. Ik vind jou posts, leo, ook altijd zeer treffend en respectvol. Ik heb dan ook eigenlijk niks toe te voegen aan jouw post.

Summer en Chardonnay (f)

Jammer dat je niet meer reageert Gaby. Mocht je toch willen praten en niet op het forum dan heb ik een mailadres voor je;



eleonora-van-de-beo@live.nl



Mail me gerust als je daar behoefte aan hebt, ik wil graag met je meedenken.

Jezus, wat zet mij zo'n verhaal toch weer met beide benen op de grond. Ik mag niet klagen. Ik wens je veel sterkte en hoop dat je hier steun vindt. Is erover praten niet de oplossing, ga dan naar de huisarts. Mijn ervaring is dat zij niet moeilijk doen over het voorschrijven van antidepressiva. Liefs