Psyche
alle pijlers
Moedeloos
zondag 4 juni 2017 om 19:11
Hallo allemaal, ik lees al een tijd mee, maar heb nu zelf een account aangemaakt.
Ik herken mij helaas in dit topic. Ik ben 25 jaar en worstel eigenlijk al sinds mijn dertiende met terugkomende somberheid. Soms maak ik periodes door dat ik de moed heb opgegeven, maar toch blijft er altijd ergens een klein lichtje branden. Ik heb nog zoveel te doen! IK moet een leven opbouwen! Iets dat in combinatie met deze narigheid niet zo heel erg goed gaat. Dat is frustrerend, maar ik zet door, hoe dan ook. Babystapjes. Vandaag heb ik een dag die niet goed gaat. Erg productief ben ik niet geweest de laatste tijd. IK zit in het tweede jaar van mijn studie en moet nog dik twee jaar. De motivatie hiervoor opbrengen ervaar ik als erg moeilijk. Mijn leven lijkt van de buitenkant wel geslaagd te zijn. Ik heb naast mijn studie twee bijbaantjes, ik woon op mezelf, heb een lieve vriendin, heb leuke vrienden en familie, ik ben lichamelijk gezond en heb zo mijn methodes ontdekt om niet in te storten. Toch voel ik zo vaak, te vaak, dat gevoel van zinloosheid. Ik heb het idee dat ik het leven niet snap, de zin van het leven bedoel ik. Daardoor ontbreekt ook een beetje de motivatie er echt wat van te maken. We gaan uiteindelijk toch dood en ik wil vanwege mijn genen (deze psychische toestand) absoluut geen kinderen, want ik wens niemand hetzelfde toe. Ik lees erg veel. Zelfhulpboeken, fictie, echt van alles. Verder kijk ik ook graag documentaires. Ik weet graag veel. Alsof ik in die kennis het antwoord op het leven vindt ofzo. Vaak ervaar ik het leven als iets surrealistisch. Als ik droom, dan lijkt mijn leven echter. Soms denk ik dat het komt doordat ik niet in deze prestatiemaatschappij pas, deze keuzemaatschappij. En deze tijdsgeest. Maar dan bedenk ik me weer dat ik moeilijk in een tijdmachine kan stappen. Emigreren kan wél en dat is dan ook mijn toekomstdroom. Ik zou graag in een wat relaxter land een hostel runnen. Hiervoor moet ik echter geld hebben. Het is iets om naar uit te kijken. Ik moet ook mijn studie afronden, waarvoor mijn motivatie dus echt totaal weg is. Alleen is het vrijwel onmogelijk om ermee te kappen, aangezien ik dan met een dikke studieschuld zit. Dat is simpelweg geen verstandige stap. Ik typ eigenlijk nu wat van mij af, beschrijf hoe mijn gedachtegang verloopt. Misschien heb ik wat aan jullie reacties. Ik hoop jullie forummers ook van goed advies te mogen voorzien in de toekomst. Alvast bedankt. liefs, erisaltijdhoop
Ik herken mij helaas in dit topic. Ik ben 25 jaar en worstel eigenlijk al sinds mijn dertiende met terugkomende somberheid. Soms maak ik periodes door dat ik de moed heb opgegeven, maar toch blijft er altijd ergens een klein lichtje branden. Ik heb nog zoveel te doen! IK moet een leven opbouwen! Iets dat in combinatie met deze narigheid niet zo heel erg goed gaat. Dat is frustrerend, maar ik zet door, hoe dan ook. Babystapjes. Vandaag heb ik een dag die niet goed gaat. Erg productief ben ik niet geweest de laatste tijd. IK zit in het tweede jaar van mijn studie en moet nog dik twee jaar. De motivatie hiervoor opbrengen ervaar ik als erg moeilijk. Mijn leven lijkt van de buitenkant wel geslaagd te zijn. Ik heb naast mijn studie twee bijbaantjes, ik woon op mezelf, heb een lieve vriendin, heb leuke vrienden en familie, ik ben lichamelijk gezond en heb zo mijn methodes ontdekt om niet in te storten. Toch voel ik zo vaak, te vaak, dat gevoel van zinloosheid. Ik heb het idee dat ik het leven niet snap, de zin van het leven bedoel ik. Daardoor ontbreekt ook een beetje de motivatie er echt wat van te maken. We gaan uiteindelijk toch dood en ik wil vanwege mijn genen (deze psychische toestand) absoluut geen kinderen, want ik wens niemand hetzelfde toe. Ik lees erg veel. Zelfhulpboeken, fictie, echt van alles. Verder kijk ik ook graag documentaires. Ik weet graag veel. Alsof ik in die kennis het antwoord op het leven vindt ofzo. Vaak ervaar ik het leven als iets surrealistisch. Als ik droom, dan lijkt mijn leven echter. Soms denk ik dat het komt doordat ik niet in deze prestatiemaatschappij pas, deze keuzemaatschappij. En deze tijdsgeest. Maar dan bedenk ik me weer dat ik moeilijk in een tijdmachine kan stappen. Emigreren kan wél en dat is dan ook mijn toekomstdroom. Ik zou graag in een wat relaxter land een hostel runnen. Hiervoor moet ik echter geld hebben. Het is iets om naar uit te kijken. Ik moet ook mijn studie afronden, waarvoor mijn motivatie dus echt totaal weg is. Alleen is het vrijwel onmogelijk om ermee te kappen, aangezien ik dan met een dikke studieschuld zit. Dat is simpelweg geen verstandige stap. Ik typ eigenlijk nu wat van mij af, beschrijf hoe mijn gedachtegang verloopt. Misschien heb ik wat aan jullie reacties. Ik hoop jullie forummers ook van goed advies te mogen voorzien in de toekomst. Alvast bedankt. liefs, erisaltijdhoop
zondag 4 juni 2017 om 19:21
Hoi Fee-De-Goede,
Ik ben anderhalf jaar geleden naar de huisarts geweest. Deze stuurde mij door naar de GGZ en daar heb ik toentertijd een aantal gesprekken gehad. Ook heb ik een tijd lithium geslikt (stemmingsstabilisator). De bijwerkingen heb ik helaas als zeer naar ervaren. Ik voelde me niet meer mezelf en kreeg allerlei rare uitslag en was duizelig. Daarom ben ik ermee gestopt, met het besluit dat ik het zelf wel zou doen. Gesprekken met psychologen hebben we inzichten gegeven, maar ik zie het nut niet in van meer gepraat. Ik kan mijn gevoelens goed verwoorden en heb op dit moment genoeg lieve mensen (partner, vrienden en familie) om me heen die weten wat hoe ik het leven zie. Wat ik op dit moment doe om 'overeind' te blijven:
-een goed slaapritme aanhouden
-yoga
-goede voeding (geen alcohol, weinig vlees, veel groente en fruit, weinig snoep)
-regelmatig met mensen afspreken
-open communicatie met partner
-een jaar extra studiefinanciering geregeld bij de decaan vanwege deze problemen
-mijn huis goed opgeruimd houden
-mezelf goed verzorgen
Dit zijn basisdingen die ik in mijn leven heb ingecalculeerd. Deze dingen helpen echter niet het leven anders te zien. Ik probeer positief te zijn, en praat mezelf vaak weer kracht in. Alleen ervaar ik het leven zovaak als een cursus waar ik ingeschreven ben zonder dat ik dat wil. En dat is een shitgedachte.
Ik ben anderhalf jaar geleden naar de huisarts geweest. Deze stuurde mij door naar de GGZ en daar heb ik toentertijd een aantal gesprekken gehad. Ook heb ik een tijd lithium geslikt (stemmingsstabilisator). De bijwerkingen heb ik helaas als zeer naar ervaren. Ik voelde me niet meer mezelf en kreeg allerlei rare uitslag en was duizelig. Daarom ben ik ermee gestopt, met het besluit dat ik het zelf wel zou doen. Gesprekken met psychologen hebben we inzichten gegeven, maar ik zie het nut niet in van meer gepraat. Ik kan mijn gevoelens goed verwoorden en heb op dit moment genoeg lieve mensen (partner, vrienden en familie) om me heen die weten wat hoe ik het leven zie. Wat ik op dit moment doe om 'overeind' te blijven:
-een goed slaapritme aanhouden
-yoga
-goede voeding (geen alcohol, weinig vlees, veel groente en fruit, weinig snoep)
-regelmatig met mensen afspreken
-open communicatie met partner
-een jaar extra studiefinanciering geregeld bij de decaan vanwege deze problemen
-mijn huis goed opgeruimd houden
-mezelf goed verzorgen
Dit zijn basisdingen die ik in mijn leven heb ingecalculeerd. Deze dingen helpen echter niet het leven anders te zien. Ik probeer positief te zijn, en praat mezelf vaak weer kracht in. Alleen ervaar ik het leven zovaak als een cursus waar ik ingeschreven ben zonder dat ik dat wil. En dat is een shitgedachte.
zondag 4 juni 2017 om 19:37
Het inzicht dat het goed is om zelf de regie te pakken, dat is wat ik nu ook doe. Verder het inzicht dat impulsief gedrag (waar ik best een handje van heb) niet altijd tot de beste dingen leidt. Ik houd mezelf nu vaak in. In het verleden ben ik wat losbandig geweest qua seks met vreemden. Ik val op vrouwen, maar had voorheen moeite met mijn geaardheid, dus heb ik seks gehad met mannen. Ik weet hoe dom het klinkt, maar het is gebeurd. Toch denk ik hier soms nog aan terug en dan walg ik er echt van.
Ik heb ook het inzicht verworven dat medicatie niks voor mij is. En dan rust-reinheid -regelmaat goed voor mij uitpakt.
Ik ervaar het leven niet altijd als erg zwaar. De HA heeft een bipolaire stoornis bij mij vastgesteld, waar ik mij deels in herken. Ik voel nogal intens. Als ik vrolijk ben, dan ben ik zeer uitgelaten en geniet ik vol van elk straaltje zon. In een dal, denk ik behoorlijk negatief. Alles lijkt dan trager te gaan.
Ik heb ook het inzicht verworven dat medicatie niks voor mij is. En dan rust-reinheid -regelmaat goed voor mij uitpakt.
Ik ervaar het leven niet altijd als erg zwaar. De HA heeft een bipolaire stoornis bij mij vastgesteld, waar ik mij deels in herken. Ik voel nogal intens. Als ik vrolijk ben, dan ben ik zeer uitgelaten en geniet ik vol van elk straaltje zon. In een dal, denk ik behoorlijk negatief. Alles lijkt dan trager te gaan.
zondag 4 juni 2017 om 19:42
Dus ga je terug en geef je aan graag andere hulp of therapie te willen, er zijn zat soorten therapie te bedenken die niet alleen gepraat is.erisaltijdhoop schreef: ↑04-06-2017 19:21Hoi Fee-De-Goede,
Ik ben anderhalf jaar geleden naar de huisarts geweest. Deze stuurde mij door naar de GGZ en daar heb ik toentertijd een aantal gesprekken gehad. Ook heb ik een tijd lithium geslikt (stemmingsstabilisator). De bijwerkingen heb ik helaas als zeer naar ervaren. Ik voelde me niet meer mezelf en kreeg allerlei rare uitslag en was duizelig. Daarom ben ik ermee gestopt, met het besluit dat ik het zelf wel zou doen. Gesprekken met psychologen hebben we inzichten gegeven, maar ik zie het nut niet in van meer gepraat. Ik kan mijn gevoelens goed verwoorden en heb op dit moment genoeg lieve mensen (partner, vrienden en familie) om me heen die weten wat hoe ik het leven zie. Wat ik op dit moment doe om 'overeind' te blijven:
-een goed slaapritme aanhouden
-yoga
-goede voeding (geen alcohol, weinig vlees, veel groente en fruit, weinig snoep)
-regelmatig met mensen afspreken
-open communicatie met partner
-een jaar extra studiefinanciering geregeld bij de decaan vanwege deze problemen
-mijn huis goed opgeruimd houden
-mezelf goed verzorgen
Dit zijn basisdingen die ik in mijn leven heb ingecalculeerd. Deze dingen helpen echter niet het leven anders te zien. Ik probeer positief te zijn, en praat mezelf vaak weer kracht in. Alleen ervaar ik het leven zovaak als een cursus waar ik ingeschreven ben zonder dat ik dat wil. En dat is een shitgedachte.
En misschien andere medicatie te willen. Er is meer dan Lithium. Wat ik een zware keus vind ook.
En voor begeleiding van al deze dingen kan je misschien eerst gewoon bij de POH_GGZ van je huisarts terecht dus niet per se meteen in therapie.
Je red het jammer genoeg niet met je hele lijst, al zijn al die dingen wel heel belangrijk om stabiel te blijven. Maar moet je dat wel eerst worden. Dat lukt dus helaas niet altijd zonder een heleboel proberen.
zondag 4 juni 2017 om 19:50
Supergoed dat je rust-reinheid-regelmaat toepast, in combinatie met yoga, etc.! Dan heb je al een goede basis te pakken.
De HA heeft jou gediagnosticeerd met bipolaire stoornis. Is dat voor jou voldoende? Zou je niet willen dat er wellicht nog eens iemand anders (psycholoog/psychotherapeut) naar jou zou kijken om te zien of er nog iets anders speelt, waardoor jij wellicht ook betere en meer handvatten kunt krijgen?
Ik denk dat voor jou ieder lichtpuntje is meegenomen. Misschien nog eens met een professional praten over de periode dat je seks met mannen had? Alle onnodige balast mag weg...
De HA heeft jou gediagnosticeerd met bipolaire stoornis. Is dat voor jou voldoende? Zou je niet willen dat er wellicht nog eens iemand anders (psycholoog/psychotherapeut) naar jou zou kijken om te zien of er nog iets anders speelt, waardoor jij wellicht ook betere en meer handvatten kunt krijgen?
Ik denk dat voor jou ieder lichtpuntje is meegenomen. Misschien nog eens met een professional praten over de periode dat je seks met mannen had? Alle onnodige balast mag weg...
anoniem_6407abae851fb wijzigde dit bericht op 04-06-2017 21:35
0.08% gewijzigd
zondag 4 juni 2017 om 19:57
Misschien is het inderdaad goed om terug te gaan. De diagnose is overigens gesteld door het Bipolair centre, waar de HA mij naartoe heeft doorverwezen. Als ik eerlijk ben geloof ik niet in Westerse de psychische hulpverlening. Wat van ik hoor van mensen en hier ook al een tijd lees, is dat veel mensen jaren in de molen van de psychische hulpverlening zitten. Dat is voor mij een teken dat het niet erg helpend is. Alternatieve hulpverlening zou wellicht meer bij mij passen. Heeft iemand op dit forum hier ervaring mee?
zondag 4 juni 2017 om 19:59
Wat van ik hoor van mensen en hier ook al een tijd lees, is dat veel mensen jaren in de molen van de psychische hulpverlening zitten. Dat is voor mij een teken dat het niet erg helpend is.
Hier wil ik overigens niemand mee kwetsen, excuses als ik dat wel heb gedaan. Wat ik bedoel is dat ik er niet (meer) in geloof en dat het me daarom moeilijk lijkt om vanuit dit uitgangspunt een behandeling te ondergaan!
Hier wil ik overigens niemand mee kwetsen, excuses als ik dat wel heb gedaan. Wat ik bedoel is dat ik er niet (meer) in geloof en dat het me daarom moeilijk lijkt om vanuit dit uitgangspunt een behandeling te ondergaan!
zondag 4 juni 2017 om 20:02
erisaltijdhoop schreef: ↑04-06-2017 19:57Misschien is het inderdaad goed om terug te gaan. De diagnose is overigens gesteld door het Bipolair centre, waar de HA mij naartoe heeft doorverwezen. Als ik eerlijk ben geloof ik niet in Westerse de psychische hulpverlening. Wat van ik hoor van mensen en hier ook al een tijd lees, is dat veel mensen jaren in de molen van de psychische hulpverlening zitten. Dat is voor mij een teken dat het niet erg helpend is. Alternatieve hulpverlening zou wellicht meer bij mij passen. Heeft iemand op dit forum hier ervaring mee?
Hoezo helpt dat die mensen niet? Als je een chronische psychische ziekte hebt heb je een chronische ziekte en dus ook een blijvende behoefte tot zorg. Net als bij andere chronische ziektes.
Maar goed ik kan nooit zo veel met mensen die niet begrijpen dat psychische aandoeningen eigenlijk gewoon een herzenziekte is. Net zo lichamelijk als een hart aandoening of reuma ect.
Doe vooral waarvan jij denkt dat het goed is maar ik zou echt niet adviseren om met zo'n aandoening het alternatieve circuit in te gaan.
zondag 4 juni 2017 om 20:06
Ik ken iemand met dezelfde diagnose en die is m.b.v. medicatie best wel stabiel.
Overigens lees je hier diverse verhalen. De een is snel en adequaat geholpen door een Westerse psychische hulpverlener, bij een ander duurt het langer eer hij/zij bij de juiste hulpverlener is beland. Een ander blijf helaas lang in de molen zonder al te veel resultaat.
Overigens lees je hier diverse verhalen. De een is snel en adequaat geholpen door een Westerse psychische hulpverlener, bij een ander duurt het langer eer hij/zij bij de juiste hulpverlener is beland. Een ander blijf helaas lang in de molen zonder al te veel resultaat.
zondag 4 juni 2017 om 20:21
Ik ben niet gekwetst, je hebt alleen je zelf ermee denk ik.erisaltijdhoop schreef: ↑04-06-2017 20:05Fee-de-Goede, misschien wil ik er niet aan dat ik misschien een dergelijke psychische aandoening heb en dan inderdaad erg lang hulp nodig heb. Dit is hoe ik het ervaar, nogmaals, mijn excuses als ik hiermee mensen onbedoeld kwets.
zondag 4 juni 2017 om 21:15
Ik zou doorverwijzing zoeken naar een Psychiater en geen centre of psycholoog. En daar al je gevoelens zeggen en eventueel via HA indicatie stelling doen.
Geen alternative...
Waar je ook woont op deze aardbol , je neemt jezelf mee. En alles heeft plus en min.
Verhuizen kan helpen.
Je zit ook in een leeftijdfase.
Zin van het leven. Ben je gelovig? Ik niet...
Ik vind docu over atomen en de aardbol heel erg boeiend. Net was er ook een docu op ned2.
Geen alternative...
Waar je ook woont op deze aardbol , je neemt jezelf mee. En alles heeft plus en min.
Verhuizen kan helpen.
Je zit ook in een leeftijdfase.
Zin van het leven. Ben je gelovig? Ik niet...
Ik vind docu over atomen en de aardbol heel erg boeiend. Net was er ook een docu op ned2.
zondag 4 juni 2017 om 21:16
Misschien is de eerste stap dat je onder ogen ziet dat je deze diagnose hebt gekregen. Als je inziet dat deze niet weggaat, wat je ook doet, of je nu hoog of laag springt, boos wordt of keihard gaat huilen: bam, diagnose is er.
Wegduwen heeft geen zin. Dat is ontkennen en zal het er alleen maar zwaarder op maken.
Stap twee is: diagnose is er, en welke opties zijn er voor je om ermee om te leren gaan. Openstaan voor wat mogelijk bij jou past, medicatie bespreken?, nog eens met een therapeut aan de slag?, zelfhulpboeken?, patiëntenvereniging? Het zal een proces zijn. Niet leuk, niet gemakkelijk, maar wel de moeite waard om te onderzoeken lijkt me. Veel sterkte in elk geval.
Wegduwen heeft geen zin. Dat is ontkennen en zal het er alleen maar zwaarder op maken.
Stap twee is: diagnose is er, en welke opties zijn er voor je om ermee om te leren gaan. Openstaan voor wat mogelijk bij jou past, medicatie bespreken?, nog eens met een therapeut aan de slag?, zelfhulpboeken?, patiëntenvereniging? Het zal een proces zijn. Niet leuk, niet gemakkelijk, maar wel de moeite waard om te onderzoeken lijkt me. Veel sterkte in elk geval.
zondag 4 juni 2017 om 21:35
Ilovefairytales> ik ben niet gelovig, maar heb wel interesse in het spirituele. Ik vind het belangrijk om 'zuiver' te leven, dus zo eerlijk en gezond mogelijk. Dankje voor de documentaire-tip. Ik kijk graag naar documentaires over maatschappelijke onderwerpen. Louis Theroux enzo, en nu is er iets op tv dat 'De Westerlingen' heet!
Zarazara100> Rationeel weet ik dat zo'n diagnose accepteren moet, alleen wil ik daar gevoelsmatig nog niet aan. Toch bedankt voor je reactie. Alle reacties helpen me!
Zarazara100> Rationeel weet ik dat zo'n diagnose accepteren moet, alleen wil ik daar gevoelsmatig nog niet aan. Toch bedankt voor je reactie. Alle reacties helpen me!
maandag 5 juni 2017 om 08:41
Ik vind je naam erg mooi: erisaltijdhoop.
En dat zegt dus veel over jou en hoe sterk je bent. Je bent niet voor niks die naam gekozen.
Alhoewel je ook vaak die hoop even niet meer zo goed kan voelen lees ik uit je topic.
Ik vind je heel realistisch klinken.
Wat je misschien kan helpen is je wat meer gaan verdiepen in het spirituele. Ik denk dat dat jou best kan helpen.
Het zou je kunnen helpen met jouw levensvragen. En misschien vind je er herkenning en misschien wel wat natuurlijke antwoorden, vallen dingen op z'n plek of een 'aha' moment. Hoe we allemaal verbonden zijn, dat er veel meer is dan wat met het blote oog zichtbaar is, dat het leven makkelijk en vol vreugde kan zijn als je ontdekt je 'over te geven' aan het leven etc etc. Je staat nu nog teveel aan de zijlijn van het leven.
Ga eens naar je bibliotheek en grijp wat boeken uit de kast gericht op het spirituele.. Lees de titel en de achterkant van het boek en kijk wat je aanspreekt.
Verder zijn er ook cursussen gericht op spirituele ontwikkeling mocht je daar in de toekomst interesse in hebben.
En dat zegt dus veel over jou en hoe sterk je bent. Je bent niet voor niks die naam gekozen.
Alhoewel je ook vaak die hoop even niet meer zo goed kan voelen lees ik uit je topic.
Ik vind je heel realistisch klinken.
Wat je misschien kan helpen is je wat meer gaan verdiepen in het spirituele. Ik denk dat dat jou best kan helpen.
Het zou je kunnen helpen met jouw levensvragen. En misschien vind je er herkenning en misschien wel wat natuurlijke antwoorden, vallen dingen op z'n plek of een 'aha' moment. Hoe we allemaal verbonden zijn, dat er veel meer is dan wat met het blote oog zichtbaar is, dat het leven makkelijk en vol vreugde kan zijn als je ontdekt je 'over te geven' aan het leven etc etc. Je staat nu nog teveel aan de zijlijn van het leven.
Ga eens naar je bibliotheek en grijp wat boeken uit de kast gericht op het spirituele.. Lees de titel en de achterkant van het boek en kijk wat je aanspreekt.
Verder zijn er ook cursussen gericht op spirituele ontwikkeling mocht je daar in de toekomst interesse in hebben.
maandag 5 juni 2017 om 08:59
Je hebt wat eigenschappen van een 'nieuwetijdskind'.
Nieuwetijdskinderen zijn overwegend gevoelsmensen. Ze leven meer met het hart en zijn natuurlijk.
Ze hebben moeite met vooropgestelde strukturen en mentale kaders.
https://www.nieuwetijdskind.com/kenmerk ... skinderen/
Nieuwetijdskinderen zijn overwegend gevoelsmensen. Ze leven meer met het hart en zijn natuurlijk.
Ze hebben moeite met vooropgestelde strukturen en mentale kaders.
https://www.nieuwetijdskind.com/kenmerk ... skinderen/
donderdag 8 juni 2017 om 11:14
