Psyche
alle pijlers
Moeder met angststoornis: hoe haar te helpen?
maandag 17 april 2023 om 08:47
Mijn moeder is 69 en kampt al jaren met een angststoornis. Ze heeft de nodige therapieën gevolgd. Bij voorkeur volgt ze therapieën waarbij ze niet hoeft te praten, want ze praat vrijwel niet over haar gevoel. Ze is vroeger opgegroeid in een gezin waar ook weinig ruimte was voor gevoel (niet lullen, maar poetsen), dus ik snap dat dit een patroon is wat er 69 jaar is ingesleten en dat ze dit met een paar sessies niet kwijt raakt.
Momenteel loopt ze bij een haptonoom. Die is wel gericht op gevoel. Dit doet haar goed, zegt ze. Oefeningen voor thuis krijgt/doet ze niet. Volgens mij heeft mijn moeder het idee dat als ze naar de haptonoom gaat, dat dat al voldoende is.
Ze wandelt niet. Als ze wandelt (heel lang niet gedaan), begint ze ineens te sprinten. Ze fietst niet. Als ze fietst, fietst ze (uit angst) zo strak langs de berm dat ze bijna valt. Ze pakt het liefst de auto. Ze wil niet met de trein weg. Ze vindt het maar niks dat mijn vader (72) inmiddels 4 dagen in de week vrijwilligerswerk doet, maar mijn vader kan niet voor mijn moeder thuis blijven.
Ik zou zo graag mijn moeder willen activeren. Mijn ouders hebben nu nog de leeftijd dat ze mobiel genoeg zijn om leuke dingen met elkaar te doen. En dat gebeurt al jaren niet en dat doet me pijn.
Ik zou zó graag mijn moeder willen helpen. Ik heb voorgesteld om een klein blokje te wandelen, maar dan reageert ze niet of wil ze niet.
Ik ben niet verantwoordelijk voor haar en ik weet dat ze het zelf moet gaan doen, maar ik zou het haar en mijn vader zó gunnen. Zijn er dingen die ik kan doen?
Momenteel loopt ze bij een haptonoom. Die is wel gericht op gevoel. Dit doet haar goed, zegt ze. Oefeningen voor thuis krijgt/doet ze niet. Volgens mij heeft mijn moeder het idee dat als ze naar de haptonoom gaat, dat dat al voldoende is.
Ze wandelt niet. Als ze wandelt (heel lang niet gedaan), begint ze ineens te sprinten. Ze fietst niet. Als ze fietst, fietst ze (uit angst) zo strak langs de berm dat ze bijna valt. Ze pakt het liefst de auto. Ze wil niet met de trein weg. Ze vindt het maar niks dat mijn vader (72) inmiddels 4 dagen in de week vrijwilligerswerk doet, maar mijn vader kan niet voor mijn moeder thuis blijven.
Ik zou zo graag mijn moeder willen activeren. Mijn ouders hebben nu nog de leeftijd dat ze mobiel genoeg zijn om leuke dingen met elkaar te doen. En dat gebeurt al jaren niet en dat doet me pijn.
Ik zou zó graag mijn moeder willen helpen. Ik heb voorgesteld om een klein blokje te wandelen, maar dan reageert ze niet of wil ze niet.
Ik ben niet verantwoordelijk voor haar en ik weet dat ze het zelf moet gaan doen, maar ik zou het haar en mijn vader zó gunnen. Zijn er dingen die ik kan doen?
maandag 17 april 2023 om 08:50
Heb je haar wel eens gevraagd waar haar behoeften liggen? Waarom bv vindt ze het zo lastig dat je vader 4 dagen id week weg is, wat doet hij voor haar dat haar leven makkelijker maakt?
Ik denk niet dat je haar kunt dwingen tot wandelen of fietsen maar misschien vindt ze het wél leuk om een middagje bordspellen te doen of een keer te lunchen?
Ik denk niet dat je haar kunt dwingen tot wandelen of fietsen maar misschien vindt ze het wél leuk om een middagje bordspellen te doen of een keer te lunchen?
...
maandag 17 april 2023 om 09:03
Ik denk dat haptonomie te licht is voor jouw moeder haar angstklachten.
Dat ze het fijne therapie vindt, zegt eigenlijk al genoeg: bij deze therapie hoeft ze niet uit haar comfortzone.
Therapie voor angststoornissen is eigenlijk nooit fijn. Het is hard werken.
Ik denk niet dat je jouw moeder kunt helpen. Misschien help je haar juist nog meer door geen rekening met haar te houden, zodat ze last krijgt van haar stoornis.
Zo lang iedereen alles aanpast aan haar angsten, hoeft zij niet te veranderen.
Dat ze het fijne therapie vindt, zegt eigenlijk al genoeg: bij deze therapie hoeft ze niet uit haar comfortzone.
Therapie voor angststoornissen is eigenlijk nooit fijn. Het is hard werken.
Ik denk niet dat je jouw moeder kunt helpen. Misschien help je haar juist nog meer door geen rekening met haar te houden, zodat ze last krijgt van haar stoornis.
Zo lang iedereen alles aanpast aan haar angsten, hoeft zij niet te veranderen.
maandag 17 april 2023 om 09:07
maandag 17 april 2023 om 09:17
Ook jij wil iets dóen voor je moeder.
Iets actiefs. Dus niet iets van gevoel, maar iets van actie.
Niet doen.
Ik herken jouw moeder heel erg in de mijne. Ook zo opgevoed. Dus die heeft ook altijd haast. Ze is nooit met haar hoofd op de plek waar haar lijf is. Haar hoofd is al vooruit geraasd.
Ondersteun haar gevoel maar. Praat in gesprekken eens over: wat doet dat met je? Wat voel je daarbij? Wat merk je aan jezelf als je daarover praat?
Iets actiefs. Dus niet iets van gevoel, maar iets van actie.
Niet doen.
Ik herken jouw moeder heel erg in de mijne. Ook zo opgevoed. Dus die heeft ook altijd haast. Ze is nooit met haar hoofd op de plek waar haar lijf is. Haar hoofd is al vooruit geraasd.
Ondersteun haar gevoel maar. Praat in gesprekken eens over: wat doet dat met je? Wat voel je daarbij? Wat merk je aan jezelf als je daarover praat?
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
maandag 17 april 2023 om 09:30
Rake post.Dropdrop schreef: ↑17-04-2023 09:03Ik denk dat haptonomie te licht is voor jouw moeder haar angstklachten.
Dat ze het fijne therapie vindt, zegt eigenlijk al genoeg: bij deze therapie hoeft ze niet uit haar comfortzone.
Therapie voor angststoornissen is eigenlijk nooit fijn. Het is hard werken.
Ik denk niet dat je jouw moeder kunt helpen. Misschien help je haar juist nog meer door geen rekening met haar te houden, zodat ze last krijgt van haar stoornis.
Zo lang iedereen alles aanpast aan haar angsten, hoeft zij niet te veranderen.
maandag 17 april 2023 om 11:13
Ten eerste, wat onwijs lief dat je zo betrokken ben bij je ouders. Ik snap goed dat je hen zoveel meer gunt. Maar besef wel dat het hun huwelijk is. Dat zij daar samen best goed uitkomen, ze zijn immers al lang bij elkaar.
Dat je moeder bij een haptonoom is, is een mooie stap. Ik zou haar eerder complimenten geven, ze probeert t in elk geval nog steeds iets, ze doet nog iets. Ze is 69 jaar en zal wellicht al lang haar angstklachten hebben. Dan kun je geen wonderen verwachten denk ik.
Ik heb zelf al lang last van een angststoornis en ik kan je vertellen, het is lastig. Soms lijkt een blokje om voor jou niks, maar kan een groot obstakel zijn voor haar. Bij mij helpt t dan om een afgebakend stukje te lopen. Bv het plastic wegbrengen een straat verderop.
Dit is duidelijk, ik weet wat te verwachten, die geeft een gevoel van controle.
Misschien kun je eens voorstellen mee te gaan naar de haptonoom, zodat hij/ zij jou ook tips kan geven over wat te doen.
Dat je moeder bij een haptonoom is, is een mooie stap. Ik zou haar eerder complimenten geven, ze probeert t in elk geval nog steeds iets, ze doet nog iets. Ze is 69 jaar en zal wellicht al lang haar angstklachten hebben. Dan kun je geen wonderen verwachten denk ik.
Ik heb zelf al lang last van een angststoornis en ik kan je vertellen, het is lastig. Soms lijkt een blokje om voor jou niks, maar kan een groot obstakel zijn voor haar. Bij mij helpt t dan om een afgebakend stukje te lopen. Bv het plastic wegbrengen een straat verderop.
Dit is duidelijk, ik weet wat te verwachten, die geeft een gevoel van controle.
Misschien kun je eens voorstellen mee te gaan naar de haptonoom, zodat hij/ zij jou ook tips kan geven over wat te doen.
maandag 17 april 2023 om 11:17
Je bent dochter, niet haar moeder.
Het is goed dat ze bij een haptonoom loopt, na al die decennia dat ze niets voelt is zoiets echt een enorme stap. Dit kan je niet forceren. Natuurlijk zit ze nu nog volop in haar vermijding. Als je dat zomaar doorbreekt zal haar angst alleen maar toenemen.
Echt, dat je moeder deze stappen zet, daar zou ik alleen maar trots op zijn. En verder niet helpen. Gun haar haar eigen reis. En richt je op jouw eigen leven, het mag echt. Hoe graag we het soms ook willen, we kunnen een ander niet veranderen.
Het is goed dat ze bij een haptonoom loopt, na al die decennia dat ze niets voelt is zoiets echt een enorme stap. Dit kan je niet forceren. Natuurlijk zit ze nu nog volop in haar vermijding. Als je dat zomaar doorbreekt zal haar angst alleen maar toenemen.
Echt, dat je moeder deze stappen zet, daar zou ik alleen maar trots op zijn. En verder niet helpen. Gun haar haar eigen reis. En richt je op jouw eigen leven, het mag echt. Hoe graag we het soms ook willen, we kunnen een ander niet veranderen.
maandag 17 april 2023 om 11:37
Angst is vreselijk en therapie voor angst is zo mogelijk nog erger. Dus ik snap heel goed dat jij wil je dat moeder dit aangaat maar ook dat zij het niet ziet zitten.
Ik denk dat je je beter kunt richten op het ondersteunen van je vader om toch zijn dingen te doen. Denk dat dat veel haalbaarder is.
Sterkte, niet leuk om aan te zien.
Ik denk dat je je beter kunt richten op het ondersteunen van je vader om toch zijn dingen te doen. Denk dat dat veel haalbaarder is.
Sterkte, niet leuk om aan te zien.
Het is zoals het is
maandag 17 april 2023 om 15:59
Je bent haar psycholoog niet, dus zou het loslaten.
Als ze zelf niet wilt trek je aan een dood paard. Mijn ervaring is helaas dat zo iemand vaak niet meer verandert.
Toen ik uit huis ging merkte ik eigenlijk pas dat wat mijn ma af en toe deed qua gedrag niet gezond was/is. En dat de zoveelste hulp eigenlijk niet werd geaccepteerd of niet werkte.
Heb jaren na op mezelf wonen nog me verantwoordelijk gevoeld voor haar, tot dat ik dacht wat ben ik eigenlijk gek het is een volwassen vrouw.
Ging een last van mijn schouder toen ik dat eenmaal inzag.
Als ze zelf niet wilt trek je aan een dood paard. Mijn ervaring is helaas dat zo iemand vaak niet meer verandert.
Toen ik uit huis ging merkte ik eigenlijk pas dat wat mijn ma af en toe deed qua gedrag niet gezond was/is. En dat de zoveelste hulp eigenlijk niet werd geaccepteerd of niet werkte.
Heb jaren na op mezelf wonen nog me verantwoordelijk gevoeld voor haar, tot dat ik dacht wat ben ik eigenlijk gek het is een volwassen vrouw.
Ging een last van mijn schouder toen ik dat eenmaal inzag.
woensdag 19 april 2023 om 19:24
woensdag 19 april 2023 om 19:48
woensdag 19 april 2023 om 22:08
Ik wandel iedere dag met mijn vader.
Deze zomer gaan mijn vriend en ik met mijn ouders naar Berlijn. Mocht mijn moeder het niet zien zitten, dan gaat mijn vader gewoon mee. Al heeft iedereen het liefst dat mijn moeder ook mee gaat, maar als het niet lukt, dan is dat zo.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
