Psyche
alle pijlers
Moeder sleurt me in alles mee..
dinsdag 2 juni 2009 om 20:28
Hallo, hoop dat het hier goed staat.. In ieder geval alvast bedankt voor het lezen..
Ik ben 20, woon thuis en ga volgend jaar trouwen. Ik ben ondernemer en ik werk in een hotel. Zelf heb ik dus alles vrijwel voor elkaar.
Alleen kom ik enorm in de problemen door mijn moeder..
Mijn moeder is voor 60.000 euro de schuld in gegaan door haar ex. Samen een winkel, samen een koophuis. Alleen bleek vriendlief een voorkeur voor kleine meiden te hebben en graag geld in zijn eigen zak te steken. Gevolg; Torenhoge schulden die alleen maar hoger worden. Het huis staat in de gedwongen verkoop en een deurwaarder aan de stoep is hier vrijwel normaal geworden. Ik schrik niet meer van een zoveelste dagvaarding op naam van mijn moeder, en bied de dames en heren die hem komen brengen nog net geen kop koffie aan.
Inmiddels zijn er dus ook 16(!) loonbeslagen op mijn moeders salaris, wat betekend dat we van 800 euro moeten rondkomen met zijn 3en. Zij het dat mijn moeder enorm eigenwijs is en daarvan dus niet kan rondkomen.
We hebben dieren, maar daar kunnen we geen afstand van doen. Voor de rest betaald mijn moeder rekeningen, koopt 3x veel boodschappen en dan zijn we 2 weken bezig met op een houtje bijten om te kunnen eten.
Ik zelf werk in een hotel en verdien rond de 200 euro in de maand. Vanwege lichamelijke redenen (die vooral ook door stress komen) kan ik niet meer uren werken en dus ook niet meer geld verdienen. Maar ik kom nu ook in de problemen omdat ik elke maand moet kiezen; eten of rekening betalen. Ik kies dus voor eten..
Ik weet nu niet meer wat ik moet doen.. Elke maand weer gaat mijn geld op aan boodschappen waardoor ik niet kan sparen en nu ook een rechtzaak voor mijn zorgverzekering krijg. Ik krijg geen uitkering omdat ik thuis woon en ik mijn zaak loopt nog niet.. Ik kan het huis niet uit, mag niet bij mijn vriend wonen en heb geen contact meer met familie. Ook andere vrienden kan ik niet terecht. Ik sta dus met mijn rug tegen de muur en mijn moeder heeft helemaal niks door..
Nu moet ik dus waarschijnlijk de bruiloft afzeggen omdat ik het niet meer kan betalen doordat ik geen geld meer overhou.. praten met mijn moeder helpt niet.. Ik kan haar dit dus ook niet vertellen want dan heb ik het weer gedaan..
Er zijn geen oplossingen behalve het huis uitgaan, want zolang ik hier blijf is er geen toekomst.. ben ik nu wel mee bezig maar ik voel me hier zo klote onder
Ik ben 20, woon thuis en ga volgend jaar trouwen. Ik ben ondernemer en ik werk in een hotel. Zelf heb ik dus alles vrijwel voor elkaar.
Alleen kom ik enorm in de problemen door mijn moeder..
Mijn moeder is voor 60.000 euro de schuld in gegaan door haar ex. Samen een winkel, samen een koophuis. Alleen bleek vriendlief een voorkeur voor kleine meiden te hebben en graag geld in zijn eigen zak te steken. Gevolg; Torenhoge schulden die alleen maar hoger worden. Het huis staat in de gedwongen verkoop en een deurwaarder aan de stoep is hier vrijwel normaal geworden. Ik schrik niet meer van een zoveelste dagvaarding op naam van mijn moeder, en bied de dames en heren die hem komen brengen nog net geen kop koffie aan.
Inmiddels zijn er dus ook 16(!) loonbeslagen op mijn moeders salaris, wat betekend dat we van 800 euro moeten rondkomen met zijn 3en. Zij het dat mijn moeder enorm eigenwijs is en daarvan dus niet kan rondkomen.
We hebben dieren, maar daar kunnen we geen afstand van doen. Voor de rest betaald mijn moeder rekeningen, koopt 3x veel boodschappen en dan zijn we 2 weken bezig met op een houtje bijten om te kunnen eten.
Ik zelf werk in een hotel en verdien rond de 200 euro in de maand. Vanwege lichamelijke redenen (die vooral ook door stress komen) kan ik niet meer uren werken en dus ook niet meer geld verdienen. Maar ik kom nu ook in de problemen omdat ik elke maand moet kiezen; eten of rekening betalen. Ik kies dus voor eten..
Ik weet nu niet meer wat ik moet doen.. Elke maand weer gaat mijn geld op aan boodschappen waardoor ik niet kan sparen en nu ook een rechtzaak voor mijn zorgverzekering krijg. Ik krijg geen uitkering omdat ik thuis woon en ik mijn zaak loopt nog niet.. Ik kan het huis niet uit, mag niet bij mijn vriend wonen en heb geen contact meer met familie. Ook andere vrienden kan ik niet terecht. Ik sta dus met mijn rug tegen de muur en mijn moeder heeft helemaal niks door..
Nu moet ik dus waarschijnlijk de bruiloft afzeggen omdat ik het niet meer kan betalen doordat ik geen geld meer overhou.. praten met mijn moeder helpt niet.. Ik kan haar dit dus ook niet vertellen want dan heb ik het weer gedaan..
Er zijn geen oplossingen behalve het huis uitgaan, want zolang ik hier blijf is er geen toekomst.. ben ik nu wel mee bezig maar ik voel me hier zo klote onder
dinsdag 2 juni 2009 om 21:34
Even voor de zekerheid.quote:Dinyb schreef op 02 juni 2009 @ 20:28:
Hallo, hoop dat het hier goed staat.. In ieder geval alvast bedankt voor het lezen..
Ik ben 20, woon thuis en ga volgend jaar trouwen. Ik ben ondernemer en ik werk in een hotel. Zelf heb ik dus alles vrijwel voor elkaar.
Alleen kom ik enorm in de problemen door mijn moeder..
Mijn moeder is voor 60.000 euro de schuld in gegaan door haar ex. Samen een winkel, samen een koophuis. Alleen bleek vriendlief een voorkeur voor kleine meiden te hebben en graag geld in zijn eigen zak te steken. Gevolg; Torenhoge schulden die alleen maar hoger worden. Het huis staat in de gedwongen verkoop en een deurwaarder aan de stoep is hier vrijwel normaal geworden. Ik schrik niet meer van een zoveelste dagvaarding op naam van mijn moeder, en bied de dames en heren die hem komen brengen nog net geen kop koffie aan.
Inmiddels zijn er dus ook 16(!) loonbeslagen op mijn moeders salaris, wat betekend dat we van 800 euro moeten rondkomen met zijn 3en. Zij het dat mijn moeder enorm eigenwijs is en daarvan dus niet kan rondkomen.
We hebben dieren, maar daar kunnen we geen afstand van doen. Voor de rest betaald mijn moeder rekeningen, koopt 3x veel boodschappen en dan zijn we 2 weken bezig met op een houtje bijten om te kunnen eten.
Ik zelf werk in een hotel en verdien rond de 200 euro in de maand. Vanwege lichamelijke redenen (die vooral ook door stress komen) kan ik niet meer uren werken en dus ook niet meer geld verdienen. Maar ik kom nu ook in de problemen omdat ik elke maand moet kiezen; eten of rekening betalen. Ik kies dus voor eten..
Ik weet nu niet meer wat ik moet doen.. Elke maand weer gaat mijn geld op aan boodschappen waardoor ik niet kan sparen en nu ook een rechtzaak voor mijn zorgverzekering krijg. Ik krijg geen uitkering omdat ik thuis woon en ik mijn zaak loopt nog niet.. Ik kan het huis niet uit, mag niet bij mijn vriend wonen en heb geen contact meer met familie. Ook andere vrienden kan ik niet terecht. Ik sta dus met mijn rug tegen de muur en mijn moeder heeft helemaal niks door..
Nu moet ik dus waarschijnlijk de bruiloft afzeggen omdat ik het niet meer kan betalen doordat ik geen geld meer overhou.. praten met mijn moeder helpt niet.. Ik kan haar dit dus ook niet vertellen want dan heb ik het weer gedaan..
Er zijn geen oplossingen behalve het huis uitgaan, want zolang ik hier blijf is er geen toekomst.. ben ik nu wel mee bezig maar ik voel me hier zo klote onder
Hallo, hoop dat het hier goed staat.. In ieder geval alvast bedankt voor het lezen..
Ik ben 20, woon thuis en ga volgend jaar trouwen. Ik ben ondernemer en ik werk in een hotel. Zelf heb ik dus alles vrijwel voor elkaar.
Alleen kom ik enorm in de problemen door mijn moeder..
Mijn moeder is voor 60.000 euro de schuld in gegaan door haar ex. Samen een winkel, samen een koophuis. Alleen bleek vriendlief een voorkeur voor kleine meiden te hebben en graag geld in zijn eigen zak te steken. Gevolg; Torenhoge schulden die alleen maar hoger worden. Het huis staat in de gedwongen verkoop en een deurwaarder aan de stoep is hier vrijwel normaal geworden. Ik schrik niet meer van een zoveelste dagvaarding op naam van mijn moeder, en bied de dames en heren die hem komen brengen nog net geen kop koffie aan.
Inmiddels zijn er dus ook 16(!) loonbeslagen op mijn moeders salaris, wat betekend dat we van 800 euro moeten rondkomen met zijn 3en. Zij het dat mijn moeder enorm eigenwijs is en daarvan dus niet kan rondkomen.
We hebben dieren, maar daar kunnen we geen afstand van doen. Voor de rest betaald mijn moeder rekeningen, koopt 3x veel boodschappen en dan zijn we 2 weken bezig met op een houtje bijten om te kunnen eten.
Ik zelf werk in een hotel en verdien rond de 200 euro in de maand. Vanwege lichamelijke redenen (die vooral ook door stress komen) kan ik niet meer uren werken en dus ook niet meer geld verdienen. Maar ik kom nu ook in de problemen omdat ik elke maand moet kiezen; eten of rekening betalen. Ik kies dus voor eten..
Ik weet nu niet meer wat ik moet doen.. Elke maand weer gaat mijn geld op aan boodschappen waardoor ik niet kan sparen en nu ook een rechtzaak voor mijn zorgverzekering krijg. Ik krijg geen uitkering omdat ik thuis woon en ik mijn zaak loopt nog niet.. Ik kan het huis niet uit, mag niet bij mijn vriend wonen en heb geen contact meer met familie. Ook andere vrienden kan ik niet terecht. Ik sta dus met mijn rug tegen de muur en mijn moeder heeft helemaal niks door..
Nu moet ik dus waarschijnlijk de bruiloft afzeggen omdat ik het niet meer kan betalen doordat ik geen geld meer overhou.. praten met mijn moeder helpt niet.. Ik kan haar dit dus ook niet vertellen want dan heb ik het weer gedaan..
Er zijn geen oplossingen behalve het huis uitgaan, want zolang ik hier blijf is er geen toekomst.. ben ik nu wel mee bezig maar ik voel me hier zo klote onder
I only get one shot at life - so I shoot to kill
dinsdag 2 juni 2009 om 21:35
quote:Dinyb schreef op 02 juni 2009 @ 21:10:
[...]
Die word dus nu afgezegd.. Toen we begonnen verdiende ik nog bijna 3x zoveel maar een recessie en vele spierklachten later.. in een hotel krijg je per kamer betaald en dan moeten ze wel verhuurd worden. Ander werk, al 4 maanden naar opzoek. Alleen wel afgekeurd voor fulltime werken.
Het krediet; Starterskrediet. een klein bedrag voor ondernemers, ondernemersplan inleveren en wachten op goedkeuring (klinkt simpel, is het niet)
Ik snap het niet meer. Toen je begon verdiende je 3 x zoveel...Maar je eigen bedrijf heb je toch pas sinds januari? Bedoel je dat je nu al verder bent dan toen je begon? Meid, in dat geval, je bent nog steeds maar net begonnen.
Wat bedoel je met afgekeurd voor full time werken? Heb je een arts gesproken van het UWV dan? Heb je recht op een arbeidsongeschiktheidspercentage? Wie heeft je dan afgekeurd en op welke gronden en voor hoelang?
[...]
Die word dus nu afgezegd.. Toen we begonnen verdiende ik nog bijna 3x zoveel maar een recessie en vele spierklachten later.. in een hotel krijg je per kamer betaald en dan moeten ze wel verhuurd worden. Ander werk, al 4 maanden naar opzoek. Alleen wel afgekeurd voor fulltime werken.
Het krediet; Starterskrediet. een klein bedrag voor ondernemers, ondernemersplan inleveren en wachten op goedkeuring (klinkt simpel, is het niet)
Ik snap het niet meer. Toen je begon verdiende je 3 x zoveel...Maar je eigen bedrijf heb je toch pas sinds januari? Bedoel je dat je nu al verder bent dan toen je begon? Meid, in dat geval, je bent nog steeds maar net begonnen.
Wat bedoel je met afgekeurd voor full time werken? Heb je een arts gesproken van het UWV dan? Heb je recht op een arbeidsongeschiktheidspercentage? Wie heeft je dan afgekeurd en op welke gronden en voor hoelang?
dinsdag 2 juni 2009 om 21:42
Je hebt een volstrekt onrealistisch beeld van zowel de woning- als de arbeidsmarkt. Daarnaast heb je problemen op het gebied van werk, gezondheid, financiën en familierelaties.
Als je verstandig bent los je eerst die problemen op en leer je vervolgens zelfstandig te wonen. Als dat allemaal is gelukt kun je gaan nadenken over een bestaan als ondernemer.
Als je verstandig bent los je eerst die problemen op en leer je vervolgens zelfstandig te wonen. Als dat allemaal is gelukt kun je gaan nadenken over een bestaan als ondernemer.
dinsdag 2 juni 2009 om 21:42
dinsdag 2 juni 2009 om 21:43
Tja, ik zou mijn aandeel aan huur betalen (1/3 ofzo in jouw geval?) en 1/3 van maaltijdkosten en 1/3 van het huishoudelijke werk verrichten, verder een luisterend oor en medeleven bieden en natuurlijk je liefste glimlach en een knuffel + schouderklop indien nodig.
Verder zou ik mijn ogen op oneindig zetten en optimistisch aan mijn toekomst werken. Dat trouwen vind ik een beetje raar. Al die mogelijke nieuwe financiële verplichtingen (o.a. gemeenschap van goederen) en dat zonder dat het voordeel heeft. Ik zou het niet doen.
Verder zou ik mijn ogen op oneindig zetten en optimistisch aan mijn toekomst werken. Dat trouwen vind ik een beetje raar. Al die mogelijke nieuwe financiële verplichtingen (o.a. gemeenschap van goederen) en dat zonder dat het voordeel heeft. Ik zou het niet doen.
dinsdag 2 juni 2009 om 21:45
Dit is niet lullig bedoel, in tegen deel! Ik vraag het me gewoon af...heb je veel klanten als weddingplanner.. en nemen zij jou en je werk serieus? En de mensen bij de bank, nemen zij jou en je plannen serieus?
Gezien je leeftijd... je komt eigenlijk nog zo jong en 'onbezonnen' (mss niet helemaal t goede woord) uit het moedersnest rollen...
Gezien je leeftijd... je komt eigenlijk nog zo jong en 'onbezonnen' (mss niet helemaal t goede woord) uit het moedersnest rollen...
dinsdag 2 juni 2009 om 21:47
Ik lees hier een meisje met een hoop plannen en wensen. Die allemaal Nu NU NU behaald moeten worden. Maar meid, zo werkt de wereld gewoon niet. Om dit soort dingen op te bouwen heb je tijd nodig, ervaring, een stabiele uitgangspositie, financiële middelen etc.
Je komt echt wat naïef over hoor. Ik denk dat je er veel te simpel over denkt en als je doorzet met de basis zoals je die geschetst hebt, verwacht ik op korte termijn nog veel grotere problemen (gesteld dat een bank een krediet wil verstrekken, wat ik niet geloof).
Al deze plannen kun je toch ook waarmaken vanuit een stabielere positie? Zorg dat je financieel eerst op eigen pootjes staat, doe desnoods werkervaring op bij iemand met zo'n soort bedrijf. Of een bedrijf uberhaupt als je niet zo'n studie typje bent. Ik denk dat dat soort werkervaring je plannen vele malen realistischer maken. En jou tussentijds de mogelijkheid geeft om uit de financiële sores van je moeder te komen, zelfstandig te worden en levenservaring op te doen, zonder het handje van moeder of schoonouders (die nogal sturend zijn in jouw toekomstplannen begrijp ik?)
Je komt echt wat naïef over hoor. Ik denk dat je er veel te simpel over denkt en als je doorzet met de basis zoals je die geschetst hebt, verwacht ik op korte termijn nog veel grotere problemen (gesteld dat een bank een krediet wil verstrekken, wat ik niet geloof).
Al deze plannen kun je toch ook waarmaken vanuit een stabielere positie? Zorg dat je financieel eerst op eigen pootjes staat, doe desnoods werkervaring op bij iemand met zo'n soort bedrijf. Of een bedrijf uberhaupt als je niet zo'n studie typje bent. Ik denk dat dat soort werkervaring je plannen vele malen realistischer maken. En jou tussentijds de mogelijkheid geeft om uit de financiële sores van je moeder te komen, zelfstandig te worden en levenservaring op te doen, zonder het handje van moeder of schoonouders (die nogal sturend zijn in jouw toekomstplannen begrijp ik?)
dinsdag 2 juni 2009 om 21:48
Bedankt voor jullie reacties, ik zou precies hetzelfde gezegd hebben en neem jullie antwoorden ook zeker mee.
Ik weet dat ik overkom als een 20 jarige die alles verkeerd inschat en alles rooskleurig ziet, maar niks is minder waar.
Ik ben een 20 jarige die alles spuugzat is en niet meer in een soap wil leven, de ene na de andere tegenslag krijgt en het ook niet meer weet.
Al jullie adviezen, heb ik al 100 keer eerder gehoord maar zijn bijna niet te spiegelen met de situatie die ik voor me heb hier.
Ja ik moet mijn rekeningen betalen en goed nadenken.. Doe ik ook zeker, denk niet dat ik helemaal niks er aan doe of alleen mijn eigen weg wil gaan. Soms moet je ff een klap voor je gezicht krijgen.
Ik heb al eerder op mezelf gewoond maar met een huurbaas die zijn huis terugwilde.. dus weet wat het is
Punt is; ik moet hier weg. Dan zal ik principes (trouwen) en idealen (winkel) weg moeten zetten. Dat is moeilijk, zeker als dat hetgeen is wat je op de been houd..
Bedankt!
Diny
Ik weet dat ik overkom als een 20 jarige die alles verkeerd inschat en alles rooskleurig ziet, maar niks is minder waar.
Ik ben een 20 jarige die alles spuugzat is en niet meer in een soap wil leven, de ene na de andere tegenslag krijgt en het ook niet meer weet.
Al jullie adviezen, heb ik al 100 keer eerder gehoord maar zijn bijna niet te spiegelen met de situatie die ik voor me heb hier.
Ja ik moet mijn rekeningen betalen en goed nadenken.. Doe ik ook zeker, denk niet dat ik helemaal niks er aan doe of alleen mijn eigen weg wil gaan. Soms moet je ff een klap voor je gezicht krijgen.
Ik heb al eerder op mezelf gewoond maar met een huurbaas die zijn huis terugwilde.. dus weet wat het is
Punt is; ik moet hier weg. Dan zal ik principes (trouwen) en idealen (winkel) weg moeten zetten. Dat is moeilijk, zeker als dat hetgeen is wat je op de been houd..
Bedankt!
Diny
dinsdag 2 juni 2009 om 21:53
Hey Diny, ik denk dat dat een hele wijze conclusie is: dat je je idealen even in de koelkast moet zetten. Als het écht je idealen zijn en écht is wat je wilt, zullen die plannen heus niet zomaar wijzigen.
En heb je er trouwens wel eens bij stilgestaan dat je je plannen feitelijk niet eens in de koelkast zet? Want alles wat je NU doet in het leven om je uitgangspositie te verbeteren (financiele zekerheid, uit de ellende raken, steviger op eigen poten komen te staan, etc.), dat alles is je fundament en succes voor morgen. Als je nu goed bouwt aan jezelf, zal dat je idealen alleen maar ten goede komen!
Dus begin vandaag nog met je idealen om die basis op orde te brengen. En als je écht serieus bent, kom je er wel. Hooguit wat later.
Succes met je thuissituatie.
En heb je er trouwens wel eens bij stilgestaan dat je je plannen feitelijk niet eens in de koelkast zet? Want alles wat je NU doet in het leven om je uitgangspositie te verbeteren (financiele zekerheid, uit de ellende raken, steviger op eigen poten komen te staan, etc.), dat alles is je fundament en succes voor morgen. Als je nu goed bouwt aan jezelf, zal dat je idealen alleen maar ten goede komen!
Dus begin vandaag nog met je idealen om die basis op orde te brengen. En als je écht serieus bent, kom je er wel. Hooguit wat later.
Succes met je thuissituatie.
dinsdag 2 juni 2009 om 21:53
Diny, niemand zegt dat jij niet weg moet! Je moet zeker wel weg, maar er zijn vele wegen naar Rome!
Je hoeft je dromen (trouwen, winkel) niet uit je hoofd te zetten, maar je kan ze wel in een rustig tempo realiseren! Misschien wordt het daar juist beter van, want je wilt toch geen huwelijk dat je eigenlijk niet kan betalen, of een winkel die je niet boven water kan houden?
Heb je een opleiding? Waarom ga je anders niet eerst een opleiding volgen waarvan je de kennis kan gebruiken bij het opstarten van je business? 20 is zeker niet te oud om te beginnen, dan krijg je ook nog studiefinanciering.
Je kan het allemaal wel spuugzat zijn nu, maar daarvan krijg je nog niet vanzelf een succesvolle zaak. Geef eens antwoord op sommige vragen dan: hoe wil je een huis gaan huren? Heb je het echt allemaal wel zo duidelijk bedacht?
Waarom kan je niet met je moeder praten? Hoe kan het dat het zo'n financieel probleem is geworden met je verzekering? Kan je vader je niet helpen?
Je hoeft je dromen (trouwen, winkel) niet uit je hoofd te zetten, maar je kan ze wel in een rustig tempo realiseren! Misschien wordt het daar juist beter van, want je wilt toch geen huwelijk dat je eigenlijk niet kan betalen, of een winkel die je niet boven water kan houden?
Heb je een opleiding? Waarom ga je anders niet eerst een opleiding volgen waarvan je de kennis kan gebruiken bij het opstarten van je business? 20 is zeker niet te oud om te beginnen, dan krijg je ook nog studiefinanciering.
Je kan het allemaal wel spuugzat zijn nu, maar daarvan krijg je nog niet vanzelf een succesvolle zaak. Geef eens antwoord op sommige vragen dan: hoe wil je een huis gaan huren? Heb je het echt allemaal wel zo duidelijk bedacht?
Waarom kan je niet met je moeder praten? Hoe kan het dat het zo'n financieel probleem is geworden met je verzekering? Kan je vader je niet helpen?
I only get one shot at life - so I shoot to kill
dinsdag 2 juni 2009 om 21:54
quote:Dinyb schreef op 02 juni 2009 @ 20:53:
[...]
Die schulden ellende gaat 3 jaar duren.. minstens.. dus dan zou ik nog 3 jaar elke dag moeten afwachten of ik kan eten, mijn geld in mijn moeder moeten steken en zelf niks meer hebben... dat gaat niet lukken.
Deze plannen waren er al voor deze ellende begon en dan zou ik behalve mijn bruiloft de rest ook af moeten blazen... dat ga ik niet overleven
Het opstarten van een bedrijf duurt langer. Een gemiddelde winkel draait de eerste vier jaar verlies, daarna weet je pas of je het gaat redden of niet. Dus als je nu die winkel start, dan heb je gegarandeerd de eerste vier jaar niks.
Volgens mij zie jij dat huwelijk en die winkel als een uitweg uit een moeilijke situatie. Terwijl dan de problemen pas echt beginnen: dan is de schuld namelijk niet meer van je moeder, maar van jouzelf.
Ik ben zelf ondernemer en ik ken veel ondernemers. Misschien zit het ondernemen je inderdaad in het bloed, maar ik kan niet zeggen dat je uitgangspositie gunstig is. Je hebt niet of nauwelijks ervaring, geen startkapitaal, geen buffer en niemand om op terug te vallen.
[...]
Die schulden ellende gaat 3 jaar duren.. minstens.. dus dan zou ik nog 3 jaar elke dag moeten afwachten of ik kan eten, mijn geld in mijn moeder moeten steken en zelf niks meer hebben... dat gaat niet lukken.
Deze plannen waren er al voor deze ellende begon en dan zou ik behalve mijn bruiloft de rest ook af moeten blazen... dat ga ik niet overleven
Het opstarten van een bedrijf duurt langer. Een gemiddelde winkel draait de eerste vier jaar verlies, daarna weet je pas of je het gaat redden of niet. Dus als je nu die winkel start, dan heb je gegarandeerd de eerste vier jaar niks.
Volgens mij zie jij dat huwelijk en die winkel als een uitweg uit een moeilijke situatie. Terwijl dan de problemen pas echt beginnen: dan is de schuld namelijk niet meer van je moeder, maar van jouzelf.
Ik ben zelf ondernemer en ik ken veel ondernemers. Misschien zit het ondernemen je inderdaad in het bloed, maar ik kan niet zeggen dat je uitgangspositie gunstig is. Je hebt niet of nauwelijks ervaring, geen startkapitaal, geen buffer en niemand om op terug te vallen.
dinsdag 2 juni 2009 om 21:57
quote:Dinyb schreef op 02 juni 2009 @ 21:48:
Punt is; ik moet hier weg. Dan zal ik principes (trouwen) en idealen (winkel) weg moeten zetten. Dat is moeilijk, zeker als dat hetgeen is wat je op de been houd..
Sorry, deze had ik nog niet gelezen. Een wijze conclusie, volgens mij. Maar die principes en die idealen lopen niet weg, zoals anderen ook al zeggen, en je komt alleen maar beter beslagen ten ijs!
Punt is; ik moet hier weg. Dan zal ik principes (trouwen) en idealen (winkel) weg moeten zetten. Dat is moeilijk, zeker als dat hetgeen is wat je op de been houd..
Sorry, deze had ik nog niet gelezen. Een wijze conclusie, volgens mij. Maar die principes en die idealen lopen niet weg, zoals anderen ook al zeggen, en je komt alleen maar beter beslagen ten ijs!
dinsdag 2 juni 2009 om 22:01
Als je net een bedrijf begint kun je daar nog niet van gaan sparen, dan is het investeren en hopen dat je genoeg werk hebt om van te leven. Als ik jou was zou ik eerst wat meer gaan werken in het hotel zodat je een normaal inkomen hebt en vandaar uit je bedrijf starten. Wat wil je gaan verkopen in je winkel? Als weddingplanner heb je toch niet direct een pand nodig?
En waarom gaan jullie niet gewoon samenwonen, ben je van al het gelazer af.
En waarom gaan jullie niet gewoon samenwonen, ben je van al het gelazer af.
dinsdag 2 juni 2009 om 22:21
