Psyche
alle pijlers
Moeite met grenzen bewaken
donderdag 3 september 2009 om 13:08
Ik ben nieuw op het forum en ik wil graag het volgende aan jullie voorleggen.
Ik ben 40 jaar en heb na jaren op kantoor te hebben gewerkt niet zo lang geleden mijn hart gevolgd en heb me om laten scholen tot dierenverzorger en hoewel ik het werk met dieren echt geweldig vind, ben ik tegen een probleem aan gelopen waarvan ik niet zo goed weet hoe ik dit moet oplossen.
Zoals jullie misschien weten is de dierenwereld een bedrijfstak waarin 90% vrouw is en ze hebben de meest uiteenlopende achtergronden en karaktereigenschappen. Met de meeste mensen kan ik goed opschieten, maar er is één karaktertype waarmee ik erge moeite hebt en dat is het kordate dominante karakter. In mijn geval is het meestal de assistent beheerder of de beheerder die dit karaktertype heeft.
Ik wil namelijk in het begin heel erg aan deze dame laten zien hoe goed ik het kan en hoe leuk ik het vind en ik wil vooral ook aardig gevonden worden met als resultaat dat ik volledig over me heen laat lopen (terwijl ik gewoonlijk niet zo snel over me heen laat lopen). Ik heb dit vervolgens na een tijdje van mezelf door, maar ik wuif het in het begin nog weg omdat ik het werk zo leuk vind, totdat we in zo’n patroon terecht zijn gekomen dat ik het steeds minder leuk vind om naar mijn werk toe te gaan.
Toch blijf ik het dan nog steeds voor me houden totdat niet langer gaat en de bom voor mij barst en ik deze dame even fijntjes vertel hoe ik er werkelijk over denk (veel te fel natuurlijk, maar gelukkig wel zonder te schelden of zo). Die dame hoort het dan natuurlijk in Keulen donderen, omdat ze vaak niet eens door heeft hoe dominant ze is en omdat ze nooit aan mij gemerkt heeft hoe vervelend ik de wisselwerking ondertussen vind.
Door mijn uitbarsting is de (arbeids)verhouding natuurlijk volledig verstoord geraakt en rest mij niets anders dan weg te gaan (gelukkig heb ik nog een parttime kantoorbaan, dus heeft het geen financiële gevolgen voor mij).
Ik zou heel graag leren om anders met zo’n situatie om te gaan en dus leren om mijn grenzen in het begin beter te bewaken zodat het niet tot zo’n uitbarsting hoef te komen, maar ik weet niet zo goed hoe ik dit aan moet pakken
Herkennen jullie dit of hebben jullie (concrete) tips voor mij om beter met een dergelijke situatie om te gaan?
Ik ben 40 jaar en heb na jaren op kantoor te hebben gewerkt niet zo lang geleden mijn hart gevolgd en heb me om laten scholen tot dierenverzorger en hoewel ik het werk met dieren echt geweldig vind, ben ik tegen een probleem aan gelopen waarvan ik niet zo goed weet hoe ik dit moet oplossen.
Zoals jullie misschien weten is de dierenwereld een bedrijfstak waarin 90% vrouw is en ze hebben de meest uiteenlopende achtergronden en karaktereigenschappen. Met de meeste mensen kan ik goed opschieten, maar er is één karaktertype waarmee ik erge moeite hebt en dat is het kordate dominante karakter. In mijn geval is het meestal de assistent beheerder of de beheerder die dit karaktertype heeft.
Ik wil namelijk in het begin heel erg aan deze dame laten zien hoe goed ik het kan en hoe leuk ik het vind en ik wil vooral ook aardig gevonden worden met als resultaat dat ik volledig over me heen laat lopen (terwijl ik gewoonlijk niet zo snel over me heen laat lopen). Ik heb dit vervolgens na een tijdje van mezelf door, maar ik wuif het in het begin nog weg omdat ik het werk zo leuk vind, totdat we in zo’n patroon terecht zijn gekomen dat ik het steeds minder leuk vind om naar mijn werk toe te gaan.
Toch blijf ik het dan nog steeds voor me houden totdat niet langer gaat en de bom voor mij barst en ik deze dame even fijntjes vertel hoe ik er werkelijk over denk (veel te fel natuurlijk, maar gelukkig wel zonder te schelden of zo). Die dame hoort het dan natuurlijk in Keulen donderen, omdat ze vaak niet eens door heeft hoe dominant ze is en omdat ze nooit aan mij gemerkt heeft hoe vervelend ik de wisselwerking ondertussen vind.
Door mijn uitbarsting is de (arbeids)verhouding natuurlijk volledig verstoord geraakt en rest mij niets anders dan weg te gaan (gelukkig heb ik nog een parttime kantoorbaan, dus heeft het geen financiële gevolgen voor mij).
Ik zou heel graag leren om anders met zo’n situatie om te gaan en dus leren om mijn grenzen in het begin beter te bewaken zodat het niet tot zo’n uitbarsting hoef te komen, maar ik weet niet zo goed hoe ik dit aan moet pakken
Herkennen jullie dit of hebben jullie (concrete) tips voor mij om beter met een dergelijke situatie om te gaan?
donderdag 3 september 2009 om 13:15
Misschien is het een goed idee om eens te informeren naar assertiviteitscursussen. Daar hebben ze vaak ook rollenspellen waar je tegenover iemand staat die over je heen walst (bijv.). Dit is een veilige omgeving om uit te proberen hoe je het beste kunt reageren.
Ook krijg je daar vaak handvatten mee om te zorgen dat het niet zover komt dat je op tilt slaat maar dat je dit voor die tijd al duidelijk hebt kunnen maken.
Ook krijg je daar vaak handvatten mee om te zorgen dat het niet zover komt dat je op tilt slaat maar dat je dit voor die tijd al duidelijk hebt kunnen maken.
donderdag 3 september 2009 om 13:15
Welkom hier Iris.
Is het echt zo dat de enige oplossing nog is dat je weggaat? Dat zou zowel van jou als de assistent beheerder niet zo proffessioneel zijn (of wat de funcitie van de ander ook is)
Grappig trouwens dat je dit topic nu opent: ik zit al de hele dag met gedachten over 'grenzen bewaren' in mijn hoofd.
Ik denk dat je meer bij jezelf moet blijven in je werk. Dus niet iets doen om aan anderen te laten zien hoe goed je dat wel niet kunt. En als je moeite hebt met anderen, probeer eens tijdens koffiepauzes e.d. een gemakkelijk gesprek aan te knopen. Misschien breekt dat het ijs en worden ze dan ook wat relaxter naar jou toe.
Ergernissen laten opstapelen is nooit goed natuurlijk, en zo'n uitbarsting ook niet. Wat je wel had kunnen doen: een gesprek aanvragen met betreffende persoon, op een moment dat je rustig bent, en dan de dingen op een zakelijke manier uitspreken.
Succes
Is het echt zo dat de enige oplossing nog is dat je weggaat? Dat zou zowel van jou als de assistent beheerder niet zo proffessioneel zijn (of wat de funcitie van de ander ook is)
Grappig trouwens dat je dit topic nu opent: ik zit al de hele dag met gedachten over 'grenzen bewaren' in mijn hoofd.
Ik denk dat je meer bij jezelf moet blijven in je werk. Dus niet iets doen om aan anderen te laten zien hoe goed je dat wel niet kunt. En als je moeite hebt met anderen, probeer eens tijdens koffiepauzes e.d. een gemakkelijk gesprek aan te knopen. Misschien breekt dat het ijs en worden ze dan ook wat relaxter naar jou toe.
Ergernissen laten opstapelen is nooit goed natuurlijk, en zo'n uitbarsting ook niet. Wat je wel had kunnen doen: een gesprek aanvragen met betreffende persoon, op een moment dat je rustig bent, en dan de dingen op een zakelijke manier uitspreken.
Succes
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 3 september 2009 om 13:30
Bedankt voor jullie snelle reacties!
@WuzzyPussy: Ik heb inderdaad al eens eerder aan een assertiviteitscursus gedacht, maar omdat ik niet verlegen of onzeker ben, dacht ik altijd dat dit niets voor mij zou zijn. Nu ik tegen dit probleem aan ben gelopen begin ik te denken dat het juist wel heel geschikt zou kunnen zijn...
@Moonlight:uitpraten is inderdaad beter dan weggaan, maar ik ben dan al zo over mijn grenzen heen gegaan dat ik echt niet meer op die werrkplek wil blijven. Ik wil nu dus gaan proberen om dit te voorkomen.
Je hebt trouwens helemaal gelijk dat ik meer mezelf moet zijn, want ik sloof me in het begin veel te veel uit, omdat ik zo blij met die baan ben en laat dan ook misbruik van me maken.
Verder heb ik geen problemen met de sociale omgang met anderen en klets ik gewoon vrolijk met iedereen en degene die over mij heen loopt is meestal ook gewoon vriendelijk naar mij toe.
Ik moet inderdaad gewoon een gesprek met diegene aangaan voor het te laat is, maar dat vind ik erg lastig aangezien er een hierarchische verhouding is.
Bedankt voor de tips, want het is altijd fijn om van anderen te horen wat ze er van vinden...
@WuzzyPussy: Ik heb inderdaad al eens eerder aan een assertiviteitscursus gedacht, maar omdat ik niet verlegen of onzeker ben, dacht ik altijd dat dit niets voor mij zou zijn. Nu ik tegen dit probleem aan ben gelopen begin ik te denken dat het juist wel heel geschikt zou kunnen zijn...
@Moonlight:uitpraten is inderdaad beter dan weggaan, maar ik ben dan al zo over mijn grenzen heen gegaan dat ik echt niet meer op die werrkplek wil blijven. Ik wil nu dus gaan proberen om dit te voorkomen.
Je hebt trouwens helemaal gelijk dat ik meer mezelf moet zijn, want ik sloof me in het begin veel te veel uit, omdat ik zo blij met die baan ben en laat dan ook misbruik van me maken.
Verder heb ik geen problemen met de sociale omgang met anderen en klets ik gewoon vrolijk met iedereen en degene die over mij heen loopt is meestal ook gewoon vriendelijk naar mij toe.
Ik moet inderdaad gewoon een gesprek met diegene aangaan voor het te laat is, maar dat vind ik erg lastig aangezien er een hierarchische verhouding is.
Bedankt voor de tips, want het is altijd fijn om van anderen te horen wat ze er van vinden...
donderdag 3 september 2009 om 13:36
Ik kan moeilijk nee zeggen. De trucs die ik toepas zijn:" Ik vind het heel leuk, maar ik moet even in mijn agenda kijken of het uitkomt." Of:"Dat moet ik even overleggen, ik kom er bij je op terug." Of:" Daar wil ik even over nadenken, je hoort van me.". Zo win je tijd en kun je met een rustig verstandig antwoord komen. Het vergt enige oefening. Succes ermee! Omdraaien is ook zoiets; als jij voor de 30e keer een vervelende klus moet doen, kun je zeggen:" Het lijkt me leuk om.......... te doen, daar ben ik nog helemaal niet aan toegekomen omdat ik meestal ..... (benoem de vervelende klus) doe." Heel netjes, maar wel duidelijk.
donderdag 3 september 2009 om 13:52
Heel herkenbaar, daar worstel ik ook vaak mee. Zeker met van de cordate, drammerige,dominante types. Achteraf weet ik precies wat ik had moeten zeggen of hoe ik had kunnen reageren maar op het moment zelf laat ik me compleet overdonderen. Om de verhoudingen te herstellen ben ik zelf ook vaak bang om te fel uit de hoek te komen, het 'water' staat dan bij mij al aan de kin, maar een ander is daar natuurlijk helemaal niet van op de hoogte, dus schrikt zich rot.
Het valt me trouwens op in je stukje, dat je veel zelfkennis hebt, je snapt waar het aan ligt, ziet het patroon en geeft een ander niet de schuld, daar mag je jezelf best een compliment voor geven.
Waar ik wel eens tegenaan loop is dat er in deze wereld gewoon mensen rondlopen waar je stevig tegenin moet gaan, die hebben helemaal geen boodschap aan de grenzen van een ander maar drijven gewoon hun zin door totdat ze worden teruggefloten. Aangezien ik best 'eager to please' ben en confrontaties vermijd laat ik me soms best op mijn kop zitten door dat soort mensen.
Het valt me trouwens op in je stukje, dat je veel zelfkennis hebt, je snapt waar het aan ligt, ziet het patroon en geeft een ander niet de schuld, daar mag je jezelf best een compliment voor geven.
Waar ik wel eens tegenaan loop is dat er in deze wereld gewoon mensen rondlopen waar je stevig tegenin moet gaan, die hebben helemaal geen boodschap aan de grenzen van een ander maar drijven gewoon hun zin door totdat ze worden teruggefloten. Aangezien ik best 'eager to please' ben en confrontaties vermijd laat ik me soms best op mijn kop zitten door dat soort mensen.
donderdag 3 september 2009 om 13:59
@ Nundi: Op zich heb ik geen problemen met nee zeggen, want alle klusjes die ik moet doen vind ik ontzettend leuk en doe ik graag. Het is meer dat ze me kommandeert en daarnaast ook al mijn enthousiaste ideeën volledig negeert.
Ik denk dat ik gewoon te graag wil en dat ze me op deze manier "op mijn plaats zet". Wat denken jullie?
Ik denk dat ik gewoon te graag wil en dat ze me op deze manier "op mijn plaats zet". Wat denken jullie?
donderdag 3 september 2009 om 14:04
Ja maar waar is die plaats dan? (snap even niet wat je bedoelt)
Als iemand arrogant tegen mij doet word ik vaak ook arrogant. En als iemand mij rustig benadert reageer ik vaak ook rustig. En dat kan wel eens raar zijn als die rustige persoon boos wordt en dan dus een soort heks kan worden...
Maar kan me geen extreme ruzies herinneren in werksituaties. Laat als het er op aan komt toch eerder over me heen lopen dan ruzie te maken, denk ik.
Als iemand arrogant tegen mij doet word ik vaak ook arrogant. En als iemand mij rustig benadert reageer ik vaak ook rustig. En dat kan wel eens raar zijn als die rustige persoon boos wordt en dan dus een soort heks kan worden...
Maar kan me geen extreme ruzies herinneren in werksituaties. Laat als het er op aan komt toch eerder over me heen lopen dan ruzie te maken, denk ik.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 3 september 2009 om 14:11
@Moonlight: Over op mijn plaats zetten: zou het kunnen dat ze me, omdat ik daar net begonnen bent, te bijdehand vindt met al mijn enthousiasme en dat ik dus "even moet dimmen" totdat ik mijn plaats verdiend heb en dat ik dus moet weten dat zij de baas is?
Of misschien is dat wel onzin en heeft ze gewoon door dat ik "zwakker" ben dan zij en loopt ze daarom over mij heen, want "de ruimte die iemand neemt is de ruimte die de ander geeft".
Of misschien is dat wel onzin en heeft ze gewoon door dat ik "zwakker" ben dan zij en loopt ze daarom over mij heen, want "de ruimte die iemand neemt is de ruimte die de ander geeft".
donderdag 3 september 2009 om 14:25
Zou het kunnen zijn dat zij zich bedreigt voelt? Ik zou me zo kunnen voorstellen dat iemand al jaren op een bepaalde manier werkt en er komt een nieuw iemand die als je een jonge hond (haha) met allerlei nieuwe ideeen komt, zich vol overgave stort op het werk misschien wat bedreigend overkomt. Zeker mensen met vaste patronen en ideeen hoe dingen 'horen' vinden het moeilijk. Misschien krijgt zij het gevoel dat ze het dan niet goed 'doet' in jou ogen en geeft zij haar grenzen juist heel goed aan . Bij de bazerige types van deze wereld zit ook veel onzekerheid.
donderdag 3 september 2009 om 15:13
Wat prop zegt, daar kan ik me wel in vinden. Jij wordt door je onzekerheid uitbundig. Zij wordt misschien door haar eigen onzekerheid hoe zij doet.
En wat je zegt: even dimmen in het begin lijkt me wel verstandig. Vooral omdat je niet echt zo bent (geef je aan) maar probeert zo te zijn, dat drukke en enthousiaste. Dat laatste maakt je ook kwetsbaarder voor wat anderen zeggen en doen.
En wat je zegt: even dimmen in het begin lijkt me wel verstandig. Vooral omdat je niet echt zo bent (geef je aan) maar probeert zo te zijn, dat drukke en enthousiaste. Dat laatste maakt je ook kwetsbaarder voor wat anderen zeggen en doen.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 3 september 2009 om 15:39
Ja ik vrees dat ik misschien wat doorgeschoten ben door iedereen te willen plezieren en mijn enthousiasme zo te tonen. Ik ga dus zeker proberen de volgende keer wat gematigder te zijn in mijn gedrag.
Toch blijf ik het erg lastig vinden om ter plekke op een duidelijk en vriendelijke manier mijn grens aan te geven als iemand over mij heen loopt.
Hoe doe je dit zonder gelijk een zwaar gesprek met iemand aan te gaan? Ik ben namelijk bang dat dit door die ander als overdreven wordt gezien, zeker omdat we meestal onder tijdsdruk werken en die ander dus niet op zo'n "moeilijk" gesprek zit te wachten.
Toch blijf ik het erg lastig vinden om ter plekke op een duidelijk en vriendelijke manier mijn grens aan te geven als iemand over mij heen loopt.
Hoe doe je dit zonder gelijk een zwaar gesprek met iemand aan te gaan? Ik ben namelijk bang dat dit door die ander als overdreven wordt gezien, zeker omdat we meestal onder tijdsdruk werken en die ander dus niet op zo'n "moeilijk" gesprek zit te wachten.
donderdag 3 september 2009 om 16:32
Wij hadden soms evaluaties. En dan kon je wat pluspunten opnoemen en wat minpunten, wel fijn.
Ik had ook een collega (die mij ook inwerkte) die meestal op het moment zelf al aangaf als er iets niet helemaal goed ging. Dan was het: Wat me opvalt... blablabla.
Je snapt dat ik op een gegeven moment bijna onder tafel kroop als ik hoorde 'wat me opvalt' want soms weet je al dat iets niet helemaal goed ging (door stress of wat dan ook) en wil je het liever niet meteen teruggespeeld krijgen.
Maar het zorgt wel voor open communicatie.
In jouw geval: af en toe een contactmoment zou prettig zijn denk ik, met collega's. Pauzes? De 5 minuten dat iedereen nog even zijn spullen opruimt voordat je naar huis gaat? Bijvoorbeeld...
Ik had ook een collega (die mij ook inwerkte) die meestal op het moment zelf al aangaf als er iets niet helemaal goed ging. Dan was het: Wat me opvalt... blablabla.
Je snapt dat ik op een gegeven moment bijna onder tafel kroop als ik hoorde 'wat me opvalt' want soms weet je al dat iets niet helemaal goed ging (door stress of wat dan ook) en wil je het liever niet meteen teruggespeeld krijgen.
Maar het zorgt wel voor open communicatie.
In jouw geval: af en toe een contactmoment zou prettig zijn denk ik, met collega's. Pauzes? De 5 minuten dat iedereen nog even zijn spullen opruimt voordat je naar huis gaat? Bijvoorbeeld...
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 3 september 2009 om 17:14
Evaluaties, beoordelingsgesprekken e.d. zijn in mijn branch helaas niet zo gebruikelijk en we hebben niet tegelijkertijd pauze, dus ik kan niet zo'n moment aangrijpen om e.e.a. rustig te verwoorden, maar die manier van jouw collega lijkt me wel wat, gewoon gelijk zeggen wat je opvalt aan het gedrag van die ander. Nu nog leren om dit te doen op een manier die tegelijkertijd prettig én duidelijk is.
donderdag 3 september 2009 om 17:41
Even een zijsprongetje: wat ik me al een tijdje af vraag is of een dominant persoon zelf ook in de gaten heeft dat hij/zij over iemand heen walst. Zou dit geheel onbewust gaan, geeft dit misschien een gevoel van macht of zou diegene het zelf ook vervelend vinden?
Ik zou graag eens willen horen wat jullie hiervan denken. Misschien zelfs van een dominant persoon, want het lijkt me heel leerzaam om te horen hoe "de andere kant" dit ervaart.
Ik zou graag eens willen horen wat jullie hiervan denken. Misschien zelfs van een dominant persoon, want het lijkt me heel leerzaam om te horen hoe "de andere kant" dit ervaart.
donderdag 3 september 2009 om 18:35
Ik ben ook vaak kordate, dominante types tegengekomen in werksituaties. Ik kon er ook nooit goed mee omgaan. Sterker nog, het is één van de redenen geweest dat ik op den duur overspannen ben geraakt.
Wat me wel opviel, was dat vrijwel al die kordate, dominante types overspannen waren geweest of burnout. Met andere woorden: die waren zelf enorm over hun grenzen gegaan.
Ik heb hier wel over nagedacht, en mijn eigen theorie is, dat dit soort types vaak toch zo dominant doen om zelf niet meer over hun grenzen te laten gaan, en om hun onzekerheden te verbergen. En ik denk ook, om niet meer over zich heen te laten lopen. In die zin is het denk ik wel een soort van macht hebben.
Ik denk, dat als mensen goed in hun vel zitten, en zich zeker voelen over hun eigen kwaliteiten en vaardigheden, ze het helemaal niet nodig hebben om dominant te doen en een ander te willen overheersen. Dan zullen ze eerder anderen in hun waarde laten, omdat ze het niet nodig hebben een ander naar beneden te halen om zichzelf beter te voelen.
Nou ja, dit is mijn eigen verzonnen theorie hoor, vanuit mijn eigen ervaringen.
Wat me wel opviel, was dat vrijwel al die kordate, dominante types overspannen waren geweest of burnout. Met andere woorden: die waren zelf enorm over hun grenzen gegaan.
Ik heb hier wel over nagedacht, en mijn eigen theorie is, dat dit soort types vaak toch zo dominant doen om zelf niet meer over hun grenzen te laten gaan, en om hun onzekerheden te verbergen. En ik denk ook, om niet meer over zich heen te laten lopen. In die zin is het denk ik wel een soort van macht hebben.
Ik denk, dat als mensen goed in hun vel zitten, en zich zeker voelen over hun eigen kwaliteiten en vaardigheden, ze het helemaal niet nodig hebben om dominant te doen en een ander te willen overheersen. Dan zullen ze eerder anderen in hun waarde laten, omdat ze het niet nodig hebben een ander naar beneden te halen om zichzelf beter te voelen.
Nou ja, dit is mijn eigen verzonnen theorie hoor, vanuit mijn eigen ervaringen.
donderdag 3 september 2009 om 19:04
quote:iris1969 schreef op 03 september 2009 @ 17:41:
Even een zijsprongetje: wat ik me al een tijdje af vraag is of een dominant persoon zelf ook in de gaten heeft dat hij/zij over iemand heen walst. Zou dit geheel onbewust gaan, geeft dit misschien een gevoel van macht of zou diegene het zelf ook vervelend vinden?
Ik zou graag eens willen horen wat jullie hiervan denken. Misschien zelfs van een dominant persoon, want het lijkt me heel leerzaam om te horen hoe "de andere kant" dit ervaart.Dat verschilt per persoon denk ik. Maar een beetje zelfkennis misstaat niemand. Ook dominante personen niet.
Even een zijsprongetje: wat ik me al een tijdje af vraag is of een dominant persoon zelf ook in de gaten heeft dat hij/zij over iemand heen walst. Zou dit geheel onbewust gaan, geeft dit misschien een gevoel van macht of zou diegene het zelf ook vervelend vinden?
Ik zou graag eens willen horen wat jullie hiervan denken. Misschien zelfs van een dominant persoon, want het lijkt me heel leerzaam om te horen hoe "de andere kant" dit ervaart.Dat verschilt per persoon denk ik. Maar een beetje zelfkennis misstaat niemand. Ook dominante personen niet.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
