Moeite met rollenspellen groepstherapie

19-09-2023 17:23 23 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik ben nu een paar maanden bezig met schematherapie in groepsvorm. Ik merk dat ik in het dagelijks leven anders met dingen omga, anders reageer in situaties waar ik vroeger moeite mee had, ik zit minder in mijn hoofd, ik ga moeilijke gesprekken minder uit de weg en luister meer naar mijn eigen gevoel en uit deze ook vaker. Dit heb ik ook benoemd in therapie.

Er komen nu steeds meer oefeningen waarbij een rollenspel wordt toegepast. Ik heb er moeite mee om in een neppe situatie echte emoties op te roepen en dit lukt me tot nu toe ook niet.
Ik ben er vandaag door de therapeut op aangesproken dat ze niet gelooft dat ik stappen heb gemaakt in het dagelijkse leven omdat ik nog steeds een muurtje optrek bij de oefeningen.

Ik ben het hier niet mee eens. Een rollenspel is zo'n andere setting, ik heb daar specifiek gewoon moeite mee. Dit zegt niets over mijn ontwikkelingen in het dagelijks leven. Maar anderzijds zit ik niet voor niets in therapie en wil ik leren en dingen anders proberen te zien als dit het geval zou zijn.

Hoe kijken jullie hier tegenaan?
Alle reacties Link kopieren Quote
Als je in het dagelijks leven wel kan waarom dan niet in een rollenspel
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb er geen verstand van, maar bij rollenspel oefen je toch gewoon bepaalde technieken, zodat je later in een echte situaties (inclusief emoties) wat basis hebt?

Net als leren re-animeren tijdens cursus bhv. Zo'n holle pop brengt mij weinig emotie, terwijl het "in het echt" compleet anders zal zijn. Het geeft mij echter wel een houvast, om een basis te hebben geoefend.
Alle reacties Link kopieren Quote
Jouw therapeut vindt dus dat jij je niet goed openstelt voor bijvoorbeeld je kwetsbare kind of veeleisende ouder?
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik snap je helemaal! Maar ik snap de reactie van de therapeut ook, hoewel ik hem wat kort door de bocht vind.

In denk dat er percentueel gezien meer mensen bij dat soort oefeningen een muur optrekken omdat ze bang zijn om bij een nare emotie te komen. Het is dan de taak van de therapeut om daar doorheen te prikken.

Echter zijn er ook mensen die de oefeningen gewoon niet voelen. Heb je bij je therapeut aangekaart dat dit het probleem is en dat je geen muur optrekt? Ik neem ook aan dat ze de andere therapieën ook meenemen in hun beeld over jou. Dus of je trekt een muur op zonder dat je het doorhebt en de therapeuten zien dat ook bij anderen therapieën of andere oefeningen (ik zou dus specifiek vragen of ze dit elders ook merken en waaraan dan) of de oorzaak ligt zoals je zelf al zegt bij het niet kunnen inleven in de situatie op dat moment waardoor je logischerwijs met minder emotie/ anders reageert dan je in het dagelijkse leven zou doen.

Is er een manier waarop je de oefeningen meer zou kunnen ervaren? Denk aan het toevoegen van muziek die tijdens je thuis afspeelt of een bepaalde geur? Soms triggert dat ook een gevoel en moet je dus meer geprikkeld worden. Ik zou hier samen met de therapeut naar op zoek gaan.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ze willen dat je nog meer je best doet. Nou, dat doe je gewoon. Kan jou 't schelen wie er kijkt.
Dan moet het maar zoals het kan
Alle reacties Link kopieren Quote
Zie het als theater, ze willen een show zien dat je een bepaalde techniek beheerst. Laat ze het dan ook zien.

Iedereen snapt dat het een spel is en nep. Maar hoe kan ed therapeut beoordelen of dat je dit beheerst als je het niet laat zien. Waar ben je bang voor? Of ben je bang dat je beoordeeld wordt op wie je bent ipv wat je laat zien?

Een rollenspel kan ook fijn zijn om verschillende situaties te oefenen. Mensen reageren niet altijd zo als je verwacht. Tijdens een rollenspel kan je in een veilige omgeving je reacties, manier van benaderen, woordkeuzes etc oefenen. Niet droog en zonder emoties maar zoals je echt bent.

Probeer die knop om te zetten.
Alle reacties Link kopieren Quote
Je mag ook beslissen dat dit niet de therapievorm is voor jou, echt hoor.
Jaja.
LuciFee2023 schreef:
19-09-2023 18:04
Je mag ook beslissen dat dit niet de therapievorm is voor jou, echt hoor.
Dit. Ik heb ook ooit in een groep therapie gehad en was mij veel te bewust dat dit een (vaak overtrokken) setting was. Echt niet dat ik op deze manier ergens werd geraakt/getriggerd. Vond het echt zeer stom en deed daar dus ook niet meer actief aan mee.
Kan anders zijn als je bang bent je emotie te voelen en uiten voor een groep natuurlijk.
tv-icoon schreef:
19-09-2023 17:51
Ze willen dat je nog meer je best doet. Nou, dat doe je gewoon. Kan jou 't schelen wie er kijkt.
Ik vraag me af of het echt zo werkt, dat als je maar beter je best doet dat je het dan wel goed over kan laten komen zo’n rollenspel.

Toen ik nog wat jonger en frisser was deed ik een creatieve studie. Nooit problemen gehad met presentaties geven, omdat ik puur mezelf kon zijn. Maar omdat ik dacht, soms is het eigenlijk ook wel handig als je wat meer in een rol kan kruipen bij presentaties etc. heb ik een minor gedaan genaamd performance art. Heb echt m’n best wel gedaan, maar ik kan het nog steeds niet.

Wat ik vanuit nu ook niet zo gek meer vind, ik ben autistisch. Een rol spelen roept zoveel gedachtes bij me op.. eer ik die geordend heb en de “taak” uit kan voeren, dan is de voorstelling al voorbij.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ow ja dat is lastig inderdaad.

Ikzelf ben ooit nogal bot aangesproken door een therapeut toen we intensief werkte met g-schema’s en structureel wist ik geen gevoelens te benoemen en als dat met veel pijn en moeite lukte zei hij dat ik de therapie niet serieus nam omdat mijn gedragingen en gedachtes blijkbaar niet overeen kwamen (bv ik gaf aan dat ik boos was terwijl gedachte en gedrag meer wezen op blij)
Uiteindelijk ben ik met de therapie gestopt omdat het zoveel spanning op riep omdat ik niet aan de wensen en verwachtingen van de therapeut kon voldoen. Bovendien voelde ik me nogal mislukt (zelfs het invullen van een g-schema kan ik niet hoe stom kan je zijn)
Dat is zonde dus ik hoop dat het jou lukt om dit goed door te spreken met jouw behandelaar en te kijken met welke tools je wel/nog steeds het maximale uit de therapie kan halen.

Rollenspellen kunnen ook aangeboden worden om emoties op te roepen en angst/boosheid/verdriet/onmacht omdat je de oefening niet zo kan doen als je zou willen is ook emotie en kan dus juist onderdeel zijn van de therapie.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
Alle reacties Link kopieren Quote
Viandel schreef:
19-09-2023 17:32
Als je in het dagelijks leven wel kan waarom dan niet in een rollenspel
Omdat een rollenspel nep is. Ik kan er ook niks mee en voel me zwaar ongemakkelijk als ik een rol moet spelen. Misschien heeft het feit dat ik een vorm van ass heb er wat mee te maken. Ik besef ook de hele tijd dat hoe ik de rol speel geëvalueerd wordt en dat daar conclusies uit worden getrokken. En dan denk ik: ik kan zus doen, maar ook zo. Ik kan echt onmogelijk mezelf zijn. Terwijl ik daar in het dagelijks leven helemaal geen moeite mee heb, en ook wel eens een rol kan spelen als dat zo uitkomt. Maar het kunstmatige van die setting maakt dat ik er niks mee kan en het nut er ook niet van inzien. Gewoon maar een beetje meedoen en toneel spelen en gewenst gedrag laten zien vind ik ook totaal zinloos. Nou ja, daar kan de psych ook weer het nodige uit afleiden waarschijnlijk :)
impala wijzigde dit bericht op 19-09-2023 19:23
56.97% gewijzigd
.
Alle reacties Link kopieren Quote
Het oneens zijn is misschien een afweermechanisme? Een uiting van het muurtje? Als je meedoet met een rollenspel duurt het even om erin te komen. En het effect buiten de deur is er al zeg je zelf. Ik zou doorgaan.
It won't stop until you wise up
Alle reacties Link kopieren Quote
Voor sommige mensen werkt gewoon niet zo. Iemand noemde al ass. Ik kan met mijn adhd brein ook niets met rollenspellen. Ook niet voor werk, niet voor therapie, kan me trouwens supergoed inleven, maar het is nep en daarom zal ik nooit iets kunnen met deze vorm. Het gaat ook geen echte reacties oproepen ect waar je iets aan heb, niet van mezelf en niet van een ander.



Niet elke therapievorm is voor elk mens geschikt en als je echt probeert en werkt niet, geen enkel fout in beseffen dat niet werkt, niet fijn is, noem maar op.
En werkt dan gewoon averechts.
Jaja.
De "rollenspellen" tijdens de schematherapie hebben niets te maken met toneelspelen. Het gaat erom, dat je op dat moment een gevoel oproept, meestal dat van het kwetsbare kind. Dat kan heel heftig en confronterend zijn.
Het afsluiten van je gevoel (optrekken van een muur) is ook een modus, de (onthechte) beschermer.
Ik denk dat je therapeut gelijk heeft. Dat je in het dagelijks leven meer voor jezelf opkomt is natuurlijk mooi, maar blijkbaar durf je nog niet voldoende te voelen wat je voelt als je in je kwetsbare kind modus zit.
Hier moet je het wel met je therapeut over hebben.

Voor mij was/is het moeilijk, omdat ik bang ben de controle te verliezen. Ik durf mijn kwetsbare kind modus nog steeds niet helemaal toe te laten. Maar het gaat steeds een stukje beter.
Alle reacties Link kopieren Quote
LuciFee2023 schreef:
19-09-2023 19:50

...

Niet elke therapievorm is voor elk mens geschikt en als je echt probeert en werkt niet, geen enkel fout in beseffen dat niet werkt, niet fijn is, noem maar op.
En werkt dan gewoon averechts.

Dat is waar en dat zou bespreekbaar moeten zijn met de behandelaar. Ik lees er geen averechtse effecten in maar meer moeite met deze werkvorm. Voor mijn afweging zou ik meewegen of de afstemming en het vertrouwen in de therapeut goed is.
It won't stop until you wise up
Alle reacties Link kopieren Quote
Principessa schreef:
19-09-2023 20:11
De "rollenspellen" tijdens de schematherapie hebben niets te maken met toneelspelen. Het gaat erom, dat je op dat moment een gevoel oproept, meestal dat van het kwetsbare kind
Bij mij roept het geen authentiek gevoel op, omdat ik weet dat het allemaal gespeeld is en bedoeld is om een reactie uit te lokken. Het raakt me niet.
.
impala schreef:
19-09-2023 20:13
Bij mij roept het geen authentiek gevoel op, omdat ik weet dat het allemaal gespeeld is en bedoeld is om een reactie uit te lokken. Het raakt me niet.
Jij volgt ook schematherapie?
Alle reacties Link kopieren Quote
Principessa schreef:
19-09-2023 20:17
Jij volgt ook schematherapie?
Nee. Maar ik heb wel te maken gehad met rollenspellen. Het werkt gewoon niet voor mij.
.
impala schreef:
19-09-2023 20:21
Nee. Maar ik heb wel te maken gehad met rollenspellen. Het werkt gewoon niet voor mij.
Dan weet je dus niet waar je over praat. Zie mijn vorige post.
Alle reacties Link kopieren Quote
Principessa schreef:
19-09-2023 20:55
Dan weet je dus niet waar je over praat. Zie mijn vorige post.
Niet iedereen is ontvankelijk voor rollenspellen, in welke setting dan ook. Fijn dat het voor jou wel werkt. Maar jij bent niet iedereen.
.
Principessa schreef:
19-09-2023 20:17
Jij volgt ook schematherapie?
Ik heb schematherapie gevolgd en begrijp denk ik goed wat Impala zegt.
Ik ben me al enorm bewust (overbewust zelfs;) van de situatie, mijzelf; mijn gedachten en mijn gedachten over die gedachten en daar weer gedachten over en acties en hoe anderen daarop reageren. En dat zit me in het dagelijks leven al te vaak in de weg, maar daar kan ik me wel beter 'laten gaan' dan in een geenceneerde situatie. Ik voelde me dan een soort object. Te ingewikkeld, niet helpend, niet geschikt voor mij.
Alle reacties Link kopieren Quote
Misschien kun je het “ omdenken”
Van: Het voelt niet echt, waardoor ik me afsluit. naar : Het is niet echt maar ik ga mijn weerstand onderzoeken en oefenen om mezelf wel open te stellen ook binnen een rollenspel “
Iets niet kunnen, stoppen of weerstand voelen zegt namelijk ook iets over jou! Het is een aanwijzing waarop je verder kunt borduren. Een kans om verder te groeien.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven