Psyche
alle pijlers
moet mijn ei kwijt
woensdag 19 november 2014 om 09:52
Ik heb ivm herkenbaarheid nieuwe nick aangemaakt.
misschien dat sommige zich mij alsnog hekennen dor mijn verhaal maar dat is dan maar zo. Grag dit dan wel voor je houden.
Vanochtend voor de zoveelste keer weer ruzie gehad met mijn vriend. Ik kan er niet tegen als hij mij niet hoort. Ik zit hele verhalen te vertellen en hij hoort mij gewoon niet. Krijg je als antwoord ik dacht dat je het tegen de kat had. Soms heb ik het ook over de kat dan wil ik juist dat die kijkt omdat de kat weer eens gek bezig is. Hij heeft niet voor de kat gekozen ik had haar al voordat we een relatie kregen. Maar ik ben gek op dat beestje. Hij vind het niet erg dat ze er is. Wij willen begin volgend jaar aan kinderen gaan beginnen ik ben nu ook bang dat als ik daar wat over vertel dat hij dat niet hoort. Ik kan heel slecht er tegen dat mensen niet luisteren ik voel me dan niet gehoord alsof ik niet belangrijk ben.
Ik ben sinds 2 weken helemaal gestopt met ad was de laatste stap in afbouwen. Ik trek het op dit moment niet. Ik zit op mijn werk gewoon te huilen. Ik wil vluchten de auto pakken en ver weg rijden en nooit meer terug komen.
Ik weet het op dit moment niet meer ik denk dat ik mijn kinderwens maar moet laten varen. Een kind kan geen emotioneel onstabiele moeder hebben. Al is dit altijd mijn wens geweest. Ik kan ook geen jaren meer wachten met aan kinderen beginnen ik ben al over de 30.
sorry voor het onsamenhangend verhaal maar er gaat gewoon teveel nu door mijn hoofd.
misschien dat sommige zich mij alsnog hekennen dor mijn verhaal maar dat is dan maar zo. Grag dit dan wel voor je houden.
Vanochtend voor de zoveelste keer weer ruzie gehad met mijn vriend. Ik kan er niet tegen als hij mij niet hoort. Ik zit hele verhalen te vertellen en hij hoort mij gewoon niet. Krijg je als antwoord ik dacht dat je het tegen de kat had. Soms heb ik het ook over de kat dan wil ik juist dat die kijkt omdat de kat weer eens gek bezig is. Hij heeft niet voor de kat gekozen ik had haar al voordat we een relatie kregen. Maar ik ben gek op dat beestje. Hij vind het niet erg dat ze er is. Wij willen begin volgend jaar aan kinderen gaan beginnen ik ben nu ook bang dat als ik daar wat over vertel dat hij dat niet hoort. Ik kan heel slecht er tegen dat mensen niet luisteren ik voel me dan niet gehoord alsof ik niet belangrijk ben.
Ik ben sinds 2 weken helemaal gestopt met ad was de laatste stap in afbouwen. Ik trek het op dit moment niet. Ik zit op mijn werk gewoon te huilen. Ik wil vluchten de auto pakken en ver weg rijden en nooit meer terug komen.
Ik weet het op dit moment niet meer ik denk dat ik mijn kinderwens maar moet laten varen. Een kind kan geen emotioneel onstabiele moeder hebben. Al is dit altijd mijn wens geweest. Ik kan ook geen jaren meer wachten met aan kinderen beginnen ik ben al over de 30.
sorry voor het onsamenhangend verhaal maar er gaat gewoon teveel nu door mijn hoofd.
woensdag 19 november 2014 om 15:22
Dat moet je aan mij vriend vragen.
Ik heb het echt niet de hele dag over mijn problemen ik vertel ook vaak/ meestal gewone dingen waar ik geen reactie op krijg. Over mijn "problemen" praten wij eigenlijk alleen als we lekker op de bak lgen ofzo. Het gaat juist om de normale dingen als ik gewoon graa iets wil delen odatik enthousiast ben.
Schijnbaar ben ik nog niet vervelend genoeg. IK heb hem inhet verleden vaak weggestoten maar hij wil niet weg hij wil bij mij zijn en mij helpen.
Ik heb het echt niet de hele dag over mijn problemen ik vertel ook vaak/ meestal gewone dingen waar ik geen reactie op krijg. Over mijn "problemen" praten wij eigenlijk alleen als we lekker op de bak lgen ofzo. Het gaat juist om de normale dingen als ik gewoon graa iets wil delen odatik enthousiast ben.
Schijnbaar ben ik nog niet vervelend genoeg. IK heb hem inhet verleden vaak weggestoten maar hij wil niet weg hij wil bij mij zijn en mij helpen.
woensdag 19 november 2014 om 17:16
quote:justsombody schreef op 19 november 2014 @ 14:40:
nee kerol met ik het dan maar op blijven sparen. Mijn vriend heeft liever dat ik alles bij hem vertel dan dat ik alles opkrop uiteindelijk moet het er toch uit. En hoe kom jij erbij dat ik een prinses ben. Ik heb een hard leven gehad waarbij ik veel heb moeten knokken en ja dat gaat niet altijd zonder tegenslag.
Je bent een prinses in het opzicht dat je vindt dat als iets jouw hoofd uit moet, het automatisch dus door je vriend beluisterd moet worden. Zelfs als het gaat over de kat, die bepaald geen wandelend nieuwsitem of wereldprobleem is.
Kijk nou eens goed wat je zegt:
Ik: Je vriend is er niet voor om alles wat jouw hoofd uit moet op te vangen.
Jouw reactie: Nee kerol, moet ik het dan maar op blijven sparen?!
Maar dat jouw vriend niet op elk moment evenveel aandacht voor jouw vertelsels heeft, betekent toch niet dat je het op moet sparen? Je kunt in je eentje lachen om het gekke gedrag van de kat. Andere dingen kun je weer aan andere mensen kwijt. Vriendinnen, familie, de kassajuffrouw van Albert Heijn voor mijn part. Jij daarentegen maakt er een zwartwitkeuze van. Als ik iets niet kan vertellen aan mijn vriend, dan gaat het niet uit mijn hoofd. Nou, gefeliciteerd, daarmee maak je je vriend er dus verantwoordelijk of jouw hoofd vol zit danwel opgeruimd is.
Is jouw vriend werkelijk verantwoordelijk voor het leeghouden/vrijmaken van jouw hoofd? Vind je dat zelf niet gek, dat je als volwassene wilt dat elke gedachtescheet van jou beluisterd wordt door jouw vriend? Denk je niet dat je hem overvraagt door hem die verantwoordelijkheid in de schoenen te schuiven?
Hoe doen mensen zonder relatie dat dan? Waarom knalt hun hoofd niet uit elkaar van de opgespaarde dingen dan?
nee kerol met ik het dan maar op blijven sparen. Mijn vriend heeft liever dat ik alles bij hem vertel dan dat ik alles opkrop uiteindelijk moet het er toch uit. En hoe kom jij erbij dat ik een prinses ben. Ik heb een hard leven gehad waarbij ik veel heb moeten knokken en ja dat gaat niet altijd zonder tegenslag.
Je bent een prinses in het opzicht dat je vindt dat als iets jouw hoofd uit moet, het automatisch dus door je vriend beluisterd moet worden. Zelfs als het gaat over de kat, die bepaald geen wandelend nieuwsitem of wereldprobleem is.
Kijk nou eens goed wat je zegt:
Ik: Je vriend is er niet voor om alles wat jouw hoofd uit moet op te vangen.
Jouw reactie: Nee kerol, moet ik het dan maar op blijven sparen?!
Maar dat jouw vriend niet op elk moment evenveel aandacht voor jouw vertelsels heeft, betekent toch niet dat je het op moet sparen? Je kunt in je eentje lachen om het gekke gedrag van de kat. Andere dingen kun je weer aan andere mensen kwijt. Vriendinnen, familie, de kassajuffrouw van Albert Heijn voor mijn part. Jij daarentegen maakt er een zwartwitkeuze van. Als ik iets niet kan vertellen aan mijn vriend, dan gaat het niet uit mijn hoofd. Nou, gefeliciteerd, daarmee maak je je vriend er dus verantwoordelijk of jouw hoofd vol zit danwel opgeruimd is.
Is jouw vriend werkelijk verantwoordelijk voor het leeghouden/vrijmaken van jouw hoofd? Vind je dat zelf niet gek, dat je als volwassene wilt dat elke gedachtescheet van jou beluisterd wordt door jouw vriend? Denk je niet dat je hem overvraagt door hem die verantwoordelijkheid in de schoenen te schuiven?
Hoe doen mensen zonder relatie dat dan? Waarom knalt hun hoofd niet uit elkaar van de opgespaarde dingen dan?
donderdag 20 november 2014 om 07:50
gistravond van mijn vriend heel lief een bos bloemen gekregen. Zijnantwoord op d vraag of we wel kinderen moesten nemen was een boek over zwangerschap.ik erd op dat moment echt overspoeld door emoties.NOg een lang gesprek daarna gehad. We hebben afgesproken dat we tot na het weekend aankijken als het dan niet beter gaat ga ik weer met ad beginnen. Dan is het helaas we hebben het geprobeerd.
donderdag 20 november 2014 om 10:51
Nou, als het belangrijk wordt, dan luistert en reageert hij dus toch echt wel alert.
Dat is toch echt een stuk belangrijker dan de koetjes en kalfjes van elke dag.
Ik zou wel echt heel heel heel goed nadenken over die kinderwens als ik jullie was.
Jouw pannetje kookt kennelijk nogal over als je het gevoel hebt niet gehoord (/gezien) te worden.
Opgroeiende kinderen kunnen met gemak al je aandacht opslokken, maar ook een mama zo voor vanzelfsprekend aannemen dat je je afvraagt of ze je ueberhaupt ziet staan of dat je woorden ueberhaupt wel worden geregistreerd. Familie- en vrienden bezoekjes gaan ineens meer over de kinderen dan over jou.
Ik vind het echt allemaal superlief van je vriend en je lijkt me een schat van een meid, maar de belofte van een kind/zwangerschap om over een emotionele dip heen te komen wringt een beetje. Voor jouw gevoel is het fijn, maar het lost geen enkel probleem op. Als je pannetje nu al makkelijk overkookt, hoe is dat dan als de zwangerschapshormonen rondvliegen, hoe is dat dan post-nataal, hoe is dat dan als je bevangen bent door de verantwoordelijkheden van het moederschap?
Hoe dan ook, fijn dat jullie goed praten en elkaar horen als het erop aan komt. Dat is wel waar alle geluk mee begint.
Dat is toch echt een stuk belangrijker dan de koetjes en kalfjes van elke dag.
Ik zou wel echt heel heel heel goed nadenken over die kinderwens als ik jullie was.
Jouw pannetje kookt kennelijk nogal over als je het gevoel hebt niet gehoord (/gezien) te worden.
Opgroeiende kinderen kunnen met gemak al je aandacht opslokken, maar ook een mama zo voor vanzelfsprekend aannemen dat je je afvraagt of ze je ueberhaupt ziet staan of dat je woorden ueberhaupt wel worden geregistreerd. Familie- en vrienden bezoekjes gaan ineens meer over de kinderen dan over jou.
Ik vind het echt allemaal superlief van je vriend en je lijkt me een schat van een meid, maar de belofte van een kind/zwangerschap om over een emotionele dip heen te komen wringt een beetje. Voor jouw gevoel is het fijn, maar het lost geen enkel probleem op. Als je pannetje nu al makkelijk overkookt, hoe is dat dan als de zwangerschapshormonen rondvliegen, hoe is dat dan post-nataal, hoe is dat dan als je bevangen bent door de verantwoordelijkheden van het moederschap?
Hoe dan ook, fijn dat jullie goed praten en elkaar horen als het erop aan komt. Dat is wel waar alle geluk mee begint.
donderdag 20 november 2014 om 11:13
Je vraagt je af of je de zorg voor kinderen wel aan kunt. Dan heb je ook nog een relatie waarin slecht gecommuniceerd wordt. Ik laat dat boek even buiten beschouwing, want dat jullie problemen nu opeens als sneeuw voor de zon verdwenen zijn, is natuurlijk een illusie.
Mij lijkt het zeer onverstandig om in deze situatie aan kinderen te beginnen.
Mij lijkt het zeer onverstandig om in deze situatie aan kinderen te beginnen.
donderdag 20 november 2014 om 13:25
we gaan er neit meteen mee gebinnen.
Dat de gesprekken over de kinderen gaan vind ik juist leuk. Ik hoef het niet constant over mij te hebben. Ik wil het ook liever daar over hebben.
Ik heb geen relatie waarin slecht gecommuniceerd word. Als ik zijn aandacht heb praten we heel veel. Echter stoor ik me aan eraan als hij mij niet hoort maar daar zal ik gewoon aan moeten wennen. Nobody is perfect.
Mijn emoties vliegen nu voornamelijk rond door de stop van de antidepressiva. Het is alleen de vraag hoe dit gaat verhouden als ik langer gestopt ben of dat ik gewoon ad nodig heb. Dat is op dit moment nog lastig te bepalen. Ik eb het liefste een leven zonder maar als het niet gaat dan gaat het niet.
Dat de gesprekken over de kinderen gaan vind ik juist leuk. Ik hoef het niet constant over mij te hebben. Ik wil het ook liever daar over hebben.
Ik heb geen relatie waarin slecht gecommuniceerd word. Als ik zijn aandacht heb praten we heel veel. Echter stoor ik me aan eraan als hij mij niet hoort maar daar zal ik gewoon aan moeten wennen. Nobody is perfect.
Mijn emoties vliegen nu voornamelijk rond door de stop van de antidepressiva. Het is alleen de vraag hoe dit gaat verhouden als ik langer gestopt ben of dat ik gewoon ad nodig heb. Dat is op dit moment nog lastig te bepalen. Ik eb het liefste een leven zonder maar als het niet gaat dan gaat het niet.
maandag 4 september 2017 om 09:51
Wat heb je jezelf in een moeilijke situatie gebracht, emotioneel zo instabiel en dan toch een kind maken. Waarom zijn jullie daar in vredesnaam mee begonnen ?
En dan een tweede kind, en dat verliezen. En je man kan het blijkbaar ook niet aan, of wil het niet.
Ga alsjeblieft naar je huisarts, vertel alles zoals het is, en zoek professionele hulp. Hier kom je niet uit in je eentje.
Zoals je het omschrijft zet je niet alleen je eigen levensgeluk op het spel, maar ook dat van je zoon.
Ik ben zelf een kind van een emotioneel instabiele en een emotioneel afwezige ouder, die geen hulp hebben gezocht, en het heeft mij een ongelofelijk moeilijke start gegeven.
Ik heb mijn ouders weinig verweten, want veel lag ook aan moeilijke omstandigheden, maar ik verweet ze wel dat ze nooit hulp hebben gezocht.
Zoek alsjeblieft hulp, als het niet voor jezelf, of je relatie is, doe het dan voor je kind.
En dan een tweede kind, en dat verliezen. En je man kan het blijkbaar ook niet aan, of wil het niet.
Ga alsjeblieft naar je huisarts, vertel alles zoals het is, en zoek professionele hulp. Hier kom je niet uit in je eentje.
Zoals je het omschrijft zet je niet alleen je eigen levensgeluk op het spel, maar ook dat van je zoon.
Ik ben zelf een kind van een emotioneel instabiele en een emotioneel afwezige ouder, die geen hulp hebben gezocht, en het heeft mij een ongelofelijk moeilijke start gegeven.
Ik heb mijn ouders weinig verweten, want veel lag ook aan moeilijke omstandigheden, maar ik verweet ze wel dat ze nooit hulp hebben gezocht.
Zoek alsjeblieft hulp, als het niet voor jezelf, of je relatie is, doe het dan voor je kind.
nounou
