Psyche
alle pijlers
Mogelijk eetstoornis hebben
vrijdag 28 februari 2020 om 20:09
Hallo allemaal,
Ik wil graag van mij afschrijven. Ik heb een immuunsysteem stoornis waardoor ik 1 keer in de zoveel tijd een behoorlijke uitbraak krijg met ernstig allergische verschijnselen en reacties. Ik heb dan mijn hele huid open en ernstig ontstoken ogen, soms maandenlang. Om dit een beetje onder controle te houden ben ik vorig jaar begonnen met onderzoeken bij een allergoloog/internist/immunoloog. Hier kwam een hele lijst aan ernstige voedselallergieen uit en ik ben sindskort begonnen met het weglaten van voeding. Ik doe dit al mijn hele leven maar nu is het allemaal duidelijk waar ik precies op reageer dat ik eigenlijk weer helemaal opnieuw kan beginnen. Nu merk ik dat dat natuurlijk best lastig is en ik de controle wil krijgen omdat ik gewoon zo bang ben dat ik weer een uitbraak krijg.
Door het ziek zijn heb ik ook een slecht zelfbeeld gekregen en mijn trauma’s van het ziek zijn ben ik gaan willen controleren met afvallen. Dmv weight watchers ben ik al veel kilo’s verloren maar ik merk dat ik steeds meer kilo’s kwijt wil om maar het gevoel van controle te houden. Ook is het zo dat ik positieve aandacht krijg als ik afgevallen ben. O meid wat ben je mooi dun. Dat soort dingen. Want met mijn ziekte ziet niemand mij staan.
Als ik nu iets gegeten heb wat op mijn verboden lijst staat of ik heb teveel gegeten of een eetbui heb gehad, dan moet ik van mezelf de dag daarna vasten om het uit mijn lijf te krijgen. Ik sport de laatste tijd ook heel vaak op nuchtere maag en doe aan intermitting fasting. Verder braak ik niet, laxeer niet en probeer zo goed mogelijk volgens mijn schema te eten (is rond de 1300-1400 calorieën want ik wil wel af blijven vallen), maar het gaat dus mis als ik iets eet wat ik niet mag of ik eet teveel... als ik meer eet dan het aantal calorieën kom ik bij en raak ik in paniek...
Ik merk dat het ondertussen in mijn hoofd ontzettend ingewikkeld in elkaar zit... ik wil genieten van eten en vaak eten wat ik wil maar in mijn hoofd voel ik me heel schuldig daarna terwijl ik weet dat dat niet hoeft. En ik kom ook heel snel bij en dat geeft dan ook weer angst. ik ben echt op zoek naar balans maar het lukt niet... deze week heb ik mezelf de hele week geïsoleerd omdat ik bang ben dat mensen het aan met zien dat ik ben bijgekomen. In het verleden ben ik vaak erop aangesproken als ik bijvoorbeeld 3 kilo zwaarder was.
Ik heb hulp, al jaren, van een medisch psycholoog, ivm psychische klachten door mijn ziekte. Maar zij ziet het niet perse als een stoornis. Ik zelf denk van wel omdat ik me 24/7 met gezondheid, voeding, sporten bezig hou. Alleen maar om zo’n vreselijk uitbraak te voorkomen. Terwijl ik weet dat ik geen controle heb, probeer ik toch controle te hebben via controle op voeding/gewicht.
Het stomme is ook dat het soms weken “goed” kan gaan. Dan eet ik netjes mijn 1300-1400 calorieën, alles goed gepland, heb ik geen eetbuien, sport ik... maar uiteindelijk wil ik mezelf ook wat gunnen, eet ik teveel en dan begint de ellende in mijn hoofd.
hoe dan ook, ik word er verdrietig van... zo in angst te leven.. omdat ik lichamelijk ook echt iets mankeer en het niet alleen tussen de oren zit...
Ik wil graag van mij afschrijven. Ik heb een immuunsysteem stoornis waardoor ik 1 keer in de zoveel tijd een behoorlijke uitbraak krijg met ernstig allergische verschijnselen en reacties. Ik heb dan mijn hele huid open en ernstig ontstoken ogen, soms maandenlang. Om dit een beetje onder controle te houden ben ik vorig jaar begonnen met onderzoeken bij een allergoloog/internist/immunoloog. Hier kwam een hele lijst aan ernstige voedselallergieen uit en ik ben sindskort begonnen met het weglaten van voeding. Ik doe dit al mijn hele leven maar nu is het allemaal duidelijk waar ik precies op reageer dat ik eigenlijk weer helemaal opnieuw kan beginnen. Nu merk ik dat dat natuurlijk best lastig is en ik de controle wil krijgen omdat ik gewoon zo bang ben dat ik weer een uitbraak krijg.
Door het ziek zijn heb ik ook een slecht zelfbeeld gekregen en mijn trauma’s van het ziek zijn ben ik gaan willen controleren met afvallen. Dmv weight watchers ben ik al veel kilo’s verloren maar ik merk dat ik steeds meer kilo’s kwijt wil om maar het gevoel van controle te houden. Ook is het zo dat ik positieve aandacht krijg als ik afgevallen ben. O meid wat ben je mooi dun. Dat soort dingen. Want met mijn ziekte ziet niemand mij staan.
Als ik nu iets gegeten heb wat op mijn verboden lijst staat of ik heb teveel gegeten of een eetbui heb gehad, dan moet ik van mezelf de dag daarna vasten om het uit mijn lijf te krijgen. Ik sport de laatste tijd ook heel vaak op nuchtere maag en doe aan intermitting fasting. Verder braak ik niet, laxeer niet en probeer zo goed mogelijk volgens mijn schema te eten (is rond de 1300-1400 calorieën want ik wil wel af blijven vallen), maar het gaat dus mis als ik iets eet wat ik niet mag of ik eet teveel... als ik meer eet dan het aantal calorieën kom ik bij en raak ik in paniek...
Ik merk dat het ondertussen in mijn hoofd ontzettend ingewikkeld in elkaar zit... ik wil genieten van eten en vaak eten wat ik wil maar in mijn hoofd voel ik me heel schuldig daarna terwijl ik weet dat dat niet hoeft. En ik kom ook heel snel bij en dat geeft dan ook weer angst. ik ben echt op zoek naar balans maar het lukt niet... deze week heb ik mezelf de hele week geïsoleerd omdat ik bang ben dat mensen het aan met zien dat ik ben bijgekomen. In het verleden ben ik vaak erop aangesproken als ik bijvoorbeeld 3 kilo zwaarder was.
Ik heb hulp, al jaren, van een medisch psycholoog, ivm psychische klachten door mijn ziekte. Maar zij ziet het niet perse als een stoornis. Ik zelf denk van wel omdat ik me 24/7 met gezondheid, voeding, sporten bezig hou. Alleen maar om zo’n vreselijk uitbraak te voorkomen. Terwijl ik weet dat ik geen controle heb, probeer ik toch controle te hebben via controle op voeding/gewicht.
Het stomme is ook dat het soms weken “goed” kan gaan. Dan eet ik netjes mijn 1300-1400 calorieën, alles goed gepland, heb ik geen eetbuien, sport ik... maar uiteindelijk wil ik mezelf ook wat gunnen, eet ik teveel en dan begint de ellende in mijn hoofd.
hoe dan ook, ik word er verdrietig van... zo in angst te leven.. omdat ik lichamelijk ook echt iets mankeer en het niet alleen tussen de oren zit...
zaterdag 29 februari 2020 om 22:16
Lieverd, lees je topic terug, het lijkt me vrij duidelijk. Print je post uit en neem het mee naar je huisarts en medisch psycholoog.
Welk labeltje er ook op komt, je ervaart angst, paniek. Je hebt er last van. Dat is niet de bedoeling.
Goed dat je dit topic hebt geplaatst! Zijn er al mensen in real life die weten hoe jij je voelt mbt eten?
Welk labeltje er ook op komt, je ervaart angst, paniek. Je hebt er last van. Dat is niet de bedoeling.
Goed dat je dit topic hebt geplaatst! Zijn er al mensen in real life die weten hoe jij je voelt mbt eten?
