Psyche
alle pijlers
Na half jaar stelt bedrijfsarts voor om ander werk te gaan d
vrijdag 25 april 2025 om 23:32
Sinds eind vorig jaar werk ik 66% van mijn uren. Ivm overspannen.
Inmiddels heb ik een cursus gevolgd en inzicht gekregen bij een psycholoog.
Ik voel me altijd verantwoordelijk en ben de laatste jaren steeds harder gaan lopen op mijn werk om alle ballen hoog te houden. Meer uren gaan werken, efficiënter etc. Maar nu is de grens bereikt. Ik heb veel moeite met het los te laten. En blijf spanningsklachten houden. Oja en hou niet van confrontatie.
De bedrijfsarts adviseerde me om wellicht uit te kijken naar een ander baan. Omdat de werkgever niets veranderd.
De werkgever denkt dat als ik me weer goed voel alles goed komt. Maar ik kan dit tempo niet meer aan ( ook al probeer ik dat nog steeds niet helpend ik weet het)
Tempo is ook vele malen hoger dan bijvoorbeeld 5 jaar geleden. Ik werk er al heel wat jaar. Voel me niet serieus genomen.
Vind mijn werkzaamheden en collega's wel leuk, maar niet de hoeveelheid.
Wie heeft tips als ik weer het gesprek aan ga met mijn werkgever.
En wat vinden jullie van t advies vd bedrijfsarts?
Inmiddels heb ik een cursus gevolgd en inzicht gekregen bij een psycholoog.
Ik voel me altijd verantwoordelijk en ben de laatste jaren steeds harder gaan lopen op mijn werk om alle ballen hoog te houden. Meer uren gaan werken, efficiënter etc. Maar nu is de grens bereikt. Ik heb veel moeite met het los te laten. En blijf spanningsklachten houden. Oja en hou niet van confrontatie.
De bedrijfsarts adviseerde me om wellicht uit te kijken naar een ander baan. Omdat de werkgever niets veranderd.
De werkgever denkt dat als ik me weer goed voel alles goed komt. Maar ik kan dit tempo niet meer aan ( ook al probeer ik dat nog steeds niet helpend ik weet het)
Tempo is ook vele malen hoger dan bijvoorbeeld 5 jaar geleden. Ik werk er al heel wat jaar. Voel me niet serieus genomen.
Vind mijn werkzaamheden en collega's wel leuk, maar niet de hoeveelheid.
Wie heeft tips als ik weer het gesprek aan ga met mijn werkgever.
En wat vinden jullie van t advies vd bedrijfsarts?
ballon wijzigde dit bericht op 26-04-2025 09:07
Reden: Te herkenbaar
Reden: Te herkenbaar
6.56% gewijzigd
vrijdag 25 april 2025 om 23:38
Ik ben een aantal jaar geleden met een stevige burn-out uitgevallen omdat ik een werkload van 2 fte had. De belangrijkste zaken die ik heb moeten leren: nee zeggen, grenzen aangeven en hanteren, en me niet meer zo verantwoordelijk voelen. Ik doe wat ik redelijkerwijs kan binnen mijn uren, en voor de rest ben ik niet verantwoordelijk. Laat het los.
En geen ontslag nemen totdat je weer helemaal beter bent. Als je niet volledig kunt reïntegreren bij je huidige werkgever, dan uitkijken naar een tweede spoor. Sowieso moet je werkgever eerst kijken of jouw werk aangepast kan worden of dat hij ander passend werk heeft.
https://www.fnv.nl/werk-inkomen/ziekte- ... integratie
https://www.fnv.nl/werk-inkomen/ziekte- ... e/2e-spoor
En geen ontslag nemen totdat je weer helemaal beter bent. Als je niet volledig kunt reïntegreren bij je huidige werkgever, dan uitkijken naar een tweede spoor. Sowieso moet je werkgever eerst kijken of jouw werk aangepast kan worden of dat hij ander passend werk heeft.
https://www.fnv.nl/werk-inkomen/ziekte- ... integratie
https://www.fnv.nl/werk-inkomen/ziekte- ... e/2e-spoor
nimue wijzigde dit bericht op 25-04-2025 23:54
37.34% gewijzigd
vrijdag 25 april 2025 om 23:45
Ik was zelf nog niet echt bezig met een andere baan. Ik begrijp de arts wel.
Maar vind dat ook erg kort door de bocht.
Maar ja aan de andere kant de frustratie van niet gehoord worden.
Loslaten vind ik heel moeilijk. Niet meer rennen maar op een normaal tempo werken. Ik neem t me iedere dag weer voor. Probeer pauze te nemen. Maar de stapel wordt steeds groter, en niemand kan t overnemen.
Maar vind dat ook erg kort door de bocht.
Maar ja aan de andere kant de frustratie van niet gehoord worden.
Loslaten vind ik heel moeilijk. Niet meer rennen maar op een normaal tempo werken. Ik neem t me iedere dag weer voor. Probeer pauze te nemen. Maar de stapel wordt steeds groter, en niemand kan t overnemen.
vrijdag 25 april 2025 om 23:52
Dan blijft de stapel dus liggen. Als jij het telkens voor ze oplost, is er voor hen geen reden om dingen te veranderen.
vrijdag 25 april 2025 om 23:56
Dat niemand het kan overnemen is niet jouw verantwoordelijkheid 
Is het traject bij de psych al afgerond? Want het klinkt nog niet of je geleerd hebt grenzen aan te geven. Wat ik snap hoor: een overlevingsstrategie lwwr je niet in een paar weken af.
De bedrijfsarts geeft een advies, maar dit is (nog) niet bindend. Maar kennelijk ziet de bedrijfsarts iets bij het bedrijf icm jouw persoonlijkheid, waarbij hij/zij denkt dst het niet verstandig voor je is hier te blijven werken.
Solliciteren lijkt me alleen best pittig als je nog niet hersteld bent
Na een jaar komt 2e spoor om de hoek kijken; misschien hierover alvast nadenken wat je wel of niet zou willen, wat passend is? Hoe is je relatie met je huidige lg? Kun je het met hem/haar wel hebben over te hoge caseload enzo?
Is het traject bij de psych al afgerond? Want het klinkt nog niet of je geleerd hebt grenzen aan te geven. Wat ik snap hoor: een overlevingsstrategie lwwr je niet in een paar weken af.
De bedrijfsarts geeft een advies, maar dit is (nog) niet bindend. Maar kennelijk ziet de bedrijfsarts iets bij het bedrijf icm jouw persoonlijkheid, waarbij hij/zij denkt dst het niet verstandig voor je is hier te blijven werken.
Solliciteren lijkt me alleen best pittig als je nog niet hersteld bent
Na een jaar komt 2e spoor om de hoek kijken; misschien hierover alvast nadenken wat je wel of niet zou willen, wat passend is? Hoe is je relatie met je huidige lg? Kun je het met hem/haar wel hebben over te hoge caseload enzo?
Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison
zaterdag 26 april 2025 om 00:00
Dit.
TO die stapel is niet jouw probleem, maar die van je werkgever. Enige wat jij kunt doen is zeggen dat je tijd heb voor X aantal klussen en als er meer ligt, hoef jij alleen te weten welke prio hebben. Wat er dan blijft liggen is echt niet jouw probleem.
Maar als je het niet gewend bent, is het moeilijk grenzen te gaan stellen. En als je een werkgever hebt die er totaal niet op let of personeel tegen grenzen aanloopt, is het misschien niet gek op den duur ergens anders te gaan solliciteren.
Nog even ter aanvulling: als jij straks ergens anders aan de gang bent, is er echt wel weer iemand anders die het werk gaat doen hoor.
zaterdag 26 april 2025 om 00:03
Ja ik hou zelf t probleem in stand. Dat snap ik, maar is niet zo makkelijk af te leren.
Ga ik wel proberen.
Het is t probleem vd werkgever.
Ik ga t nog eens aangeven. Proberen meer los te laten en dan zullen we zien.
Bij geen gehoor meer voor mezelf kiezen. Moet idd eerst herstellen voordat ik grote beslissingen kan maken
Ga ik wel proberen.
Het is t probleem vd werkgever.
Ik ga t nog eens aangeven. Proberen meer los te laten en dan zullen we zien.
Bij geen gehoor meer voor mezelf kiezen. Moet idd eerst herstellen voordat ik grote beslissingen kan maken
zaterdag 26 april 2025 om 00:07
Waarom niet? Iedereen is vervangbaar toch? Als jij zou vertrekken dan moeten ze het ook bij iemand anders beleggen.Ballon schreef: ↑25-04-2025 23:45Ik was zelf nog niet echt bezig met een andere baan. Ik begrijp de arts wel.
Maar vind dat ook erg kort door de bocht.
Maar ja aan de andere kant de frustratie van niet gehoord worden.
Loslaten vind ik heel moeilijk. Niet meer rennen maar op een normaal tempo werken. Ik neem t me iedere dag weer voor. Probeer pauze te nemen. Maar de stapel wordt steeds groter, en niemand kan t overnemen.
Wat zou je willen van je werkgever. Wat zou een passende oplossing voor je zijn?
Jij mag alles worden wat je wilt.
Ok, ik word een probleem.
Ok, ik word een probleem.
zaterdag 26 april 2025 om 00:10
Ballon schreef: ↑26-04-2025 00:03Ja ik hou zelf t probleem in stand. Dat snap ik, maar is niet zo makkelijk af te leren.
Ga ik wel proberen.
Het is t probleem vd werkgever.
Ik ga t nog eens aangeven. Proberen meer los te laten en dan zullen we zien.
Bij geen gehoor meer voor mezelf kiezen. Moet idd eerst herstellen voordat ik grote beslissingen kan maken
Dat is zeker niet makkelijk. Bij mij is het na zoveel jaar ook nog steeds een lerend proces. Wat een goede eerste stap was, was het loslaten. Het is maar werk. De toko draait ook door zonder jou. En dat is ook helemaal prima. Wat voor ondersteuning heb je precies? Ik heb diverse online therapie modules - in combinatie met gesprekken met POH - gevolgd waarbij je actief oefeningen moet doen, en ik vond dat echt helpend.
Wat betreft je re-integratietraject zou ik contact opnemen met de vakbond als je daarbij bent aangesloten. Zij kunnen je in ieder geval adviseren over wat wel en wat niet te doen, en ook waar je werkgever zich aan heeft te houden.
zaterdag 26 april 2025 om 04:41
Wordt het gedeelte dat je nu niet werkt helemaal niet vervangen dan? Dus je doet eigenlijk hetzelfde werk in minder uren of alles wat je niet doet blijft liggen voor “straks”? Dat helpt natuurlijk ook absoluut niet mee met herstel. Al helemaal niet als je moet leren om op je eigen tempo te werken… Heeft de bedrijfsarts dit ook goed voor ogen?
Misschien goed om te weten: stel, je weet op den duur zeker dat je dit werk niet meer kunt/wilt doen, dan kan het tweede spoor ook vervroegd worden opgestart. De bedrijfsarts kan hier het startsein voor geven. Een arbeidsdeskundige maakt dan een rapportage om van drie opties te bepalen of ze duurzaam haalbaar zijn: terugkeer in eigen functie, in een andere functie bij dezelfde werkgever of een andere functie elders. Vervolgens krijg je begeleiding bij het uitzoeken wat dan wel past, oriëntatie, solliciteren etc. Dit vergt wel wat van je dus ook niet té snel mee zijn. Maar als blijven opbouwen in je eigen functie je herstel echt tegenwerkt en je zou wel iets anders willen, dan is het dus ook niet nodig om een jaar op spoor 2 te wachten.
Misschien goed om te weten: stel, je weet op den duur zeker dat je dit werk niet meer kunt/wilt doen, dan kan het tweede spoor ook vervroegd worden opgestart. De bedrijfsarts kan hier het startsein voor geven. Een arbeidsdeskundige maakt dan een rapportage om van drie opties te bepalen of ze duurzaam haalbaar zijn: terugkeer in eigen functie, in een andere functie bij dezelfde werkgever of een andere functie elders. Vervolgens krijg je begeleiding bij het uitzoeken wat dan wel past, oriëntatie, solliciteren etc. Dit vergt wel wat van je dus ook niet té snel mee zijn. Maar als blijven opbouwen in je eigen functie je herstel echt tegenwerkt en je zou wel iets anders willen, dan is het dus ook niet nodig om een jaar op spoor 2 te wachten.
zaterdag 26 april 2025 om 07:18
Ik heb in jouw positie gezeten TO. Mijn bedrijfsarts, die overigens helemaal klaar was met het bedrijf waar ik werkte, gezien de continue stroom aan uitvallers, kwam al vrij vlot met de opmerking, misschien moet je iets anders gaan zoeken. Ik wilde er eerst niets van weten, maar na een half jaar toch gesolliciteerd en aangenomen bij een andere werkgever.
Ik vond het doodeng, omdat ik al jaren voor dezelfde werkgever werkte, maar ben blij dat ik de stap heb gezet. Mijn nieuwe baan bevalt me goed. Het is totaal ander werk, andere sector en geen stress, druk, etc.
Ik kan je wel zeggen dat ik mijn oude collega’s en de werkzaamheden soms mis, maar de omgeving en werkgever niet. Ik vergelijk het een beetje met een relatie die overgaat. Je gaat weg, omdat het niet meer werkt. En soms vind ik dat oprecht nog jammer, maar deze nieuwe “relatie” is zoveel beter voor me.
Ik vond het doodeng, omdat ik al jaren voor dezelfde werkgever werkte, maar ben blij dat ik de stap heb gezet. Mijn nieuwe baan bevalt me goed. Het is totaal ander werk, andere sector en geen stress, druk, etc.
Ik kan je wel zeggen dat ik mijn oude collega’s en de werkzaamheden soms mis, maar de omgeving en werkgever niet. Ik vergelijk het een beetje met een relatie die overgaat. Je gaat weg, omdat het niet meer werkt. En soms vind ik dat oprecht nog jammer, maar deze nieuwe “relatie” is zoveel beter voor me.
cheshire-cat wijzigde dit bericht op 26-04-2025 09:39
0.06% gewijzigd
We’re all mad here
zaterdag 26 april 2025 om 07:36
zaterdag 26 april 2025 om 07:40
Lijkt mij een goed advies.
En hou er rekening mee dat herstellen kan maar volledig herstellen niet altijd gebeurt.
Zelfs zelden gebeurt, kreeg ik van de bedrijfsarts te horen, 'je gaat nooit meer dezelfde zijn al vroeger' zei hij en ik vond dat verschrikkelijk en zou mij niet overkomen maar nu, 3 jaar later moet ik hem gelijk geven.
Dus ja, van werk veranderen kan goed advies en nodig zijn. Of ten minste minder uren werken en je houding veranderen. Een beetje egoïstischer worden en je gezondheid voor je werk laten gaan.
En hou er rekening mee dat herstellen kan maar volledig herstellen niet altijd gebeurt.
Zelfs zelden gebeurt, kreeg ik van de bedrijfsarts te horen, 'je gaat nooit meer dezelfde zijn al vroeger' zei hij en ik vond dat verschrikkelijk en zou mij niet overkomen maar nu, 3 jaar later moet ik hem gelijk geven.
Dus ja, van werk veranderen kan goed advies en nodig zijn. Of ten minste minder uren werken en je houding veranderen. Een beetje egoïstischer worden en je gezondheid voor je werk laten gaan.
zaterdag 26 april 2025 om 08:57
Ballon schreef: ↑25-04-2025 23:45Ik was zelf nog niet echt bezig met een andere baan. Ik begrijp de arts wel.
Maar vind dat ook erg kort door de bocht.
Maar ja aan de andere kant de frustratie van niet gehoord worden.
Loslaten vind ik heel moeilijk. Niet meer rennen maar op een normaal tempo werken. Ik neem t me iedere dag weer voor. Probeer pauze te nemen. Maar de stapel wordt steeds groter, en niemand kan t overnemen.
Blijf je met de psych niet teveel op de oppervlakte? Dus op het (vrij praktische) vlak: hoe kan ik grenzen aangeven, hoe kan ik mijn dag beter indelen (pauzes) etc? Dan blijft het heel moeilijk ja want jouw drijfveer verandert daar natuurlijk niet mee.
Ik lees bij jou geen inzicht in waar het vandaan komt, wat bij jou de kern is. Wat jouw échte drijfveer is om dit (de stapel die op jouw bureau komt) allemaal op te willen lossen en waarom jij de persoon wil zijn om het allemaal op te lossen. Waarom jij kort gezegd je zo nodig wil voelen. Want daar komt het m.i. wel op neer: het drukt erg op je maar tegelijkertijd wil jij het niet loslaten, dat intense gevoel van nodig zijn.
En als je daar niet mee aan de slag gaat dan blijft het natuurlijk een strijd die je nooit gaat winnen van jezelf (je werkgever is eigenlijk niet eens een partij in deze, die is meer een cheerleader die jouw ongezonde drijfveer aanmoedigt).
Je voelt je niet serieus genomen en dat zal zeker kloppen, maar de belangrijkste die jou niet serieus neemt ben jij zelf. Jij neemt de signalen die jouw lijf je geeft niet serieus (genoeg), jij blijft toch maar doorgaan. Dat zit dus diep, anders had je het al veranderd. Dus mijn advies: zorg dat je de diepte ingaat ipv op de oppervlakte in het praktische te blijven hangen.
Overigens denk ik dat de BA een heel goed punt heeft, want jouw innerlijke strijd is al moeilijk genoeg zonder zo'n enthousiaste cheerleader aan de zijkant die jouw ongezonde kant aanmoedigt.
zaterdag 26 april 2025 om 09:00
Die stapel is niet jouw probleem, zorg dat je daar vanaf komt. Bespreek met je werkgever wat jij nodig hebt om te kunnen functioneren: geen stapel, (daar krijg je stress van en je functioneert er slecht door), maar een hanteerbaar stapelTJE. Spreek af dat je het werk dat jij aan kunt bij je houdt, en vooral ook waar je de rest van het werk kunt neerleggen. Een stapel op zijn/haar bureau? En als hij dan komt met nog iets wat ‘echt nu’ moet, mag hij ook vertellen wat hij van jouw stapeltje weer meeneemt.Ballon schreef: ↑25-04-2025 23:45Ik was zelf nog niet echt bezig met een andere baan. Ik begrijp de arts wel.
Maar vind dat ook erg kort door de bocht.
Maar ja aan de andere kant de frustratie van niet gehoord worden.
Loslaten vind ik heel moeilijk. Niet meer rennen maar op een normaal tempo werken. Ik neem t me iedere dag weer voor. Probeer pauze te nemen. Maar de stapel wordt steeds groter, en niemand kan t overnemen.
Als je werkgever dit niet samen met jou zo gaat doen, kun je inderdaad beter op zoek naar een andere baan.
zaterdag 26 april 2025 om 09:05
Wil ik toch nog even op aanhaken: een goede werkgever heeft ook door als werknemers teveel hooi op hun vork nemen. Die delegeren het werk dan ergens anders of gaan op zoek naar extra personeel. Die zien liever ook niet dat hun goede personeel overspannen raakt.
Slechte werkgevers komen pas in actie als het hun probleem wordt.
Als iemand zelf grenzen slecht kan aangeven is de 2e situatie echt ongezond. Maar een werkgever speelt zeker mee in het verhaal.
zaterdag 26 april 2025 om 09:18
Helemaal eens met de reactie van S-Groot.
Ik heb de afgelopen 2 jaar ook een periode van uitval en herstel achter de rug. Voornemens als "los laten" die jij jezelf oplegt, legde ik mezelf eerder ook op. Telkens weer een teleurstelling. Want maak het eens concreet: iets los laten? Hoe doe je dat dan? In een intensief traject in de S-GGZ geleerd waar mijn patroon van controle uitoefenen en perfectionisme vandaan komt. En pas nu kan ik dingen anders doen.
In je berichtjes klinkt je een beetje paniekerig. Heel begrijpelijk en herkenbaar. Maar bedenk wel; je kan niet steeds hetzelfde blijven doen en een andere uitkomst verwachten. Vasthouden aan het zinnetje "nu geen grote beslissingen nemen" is niet altijd helpend. Natuurlijk kan ik nu niet beoordelen of dit bij jou ook zo is...maar ik heb wel de beslissing genomen om ander werk te gaan doen. Wat een opluchting!
Je gevoel van frustratie en oneerlijkheid jegens werkgever kan ik begrijpen. Heel herkenbaar ook. Je werkt heel hard, je krijgt er klachten door, jouw inzet is heel hoog en dan komt er aan de zijde van jouw werkgever weinig tot niks. Lukt het jou momenteel om buiten dit gevoel te bedenken wat je zelf zou willen? Als je even alle mitsen en maren omzeilt, een beetje dagdromen..zou je dan bij deze werkgever willen blijven of zou je liever iets anders doen?
Probeer weer een beetje regie terug te pakken over je eigen leven...
Ik heb de afgelopen 2 jaar ook een periode van uitval en herstel achter de rug. Voornemens als "los laten" die jij jezelf oplegt, legde ik mezelf eerder ook op. Telkens weer een teleurstelling. Want maak het eens concreet: iets los laten? Hoe doe je dat dan? In een intensief traject in de S-GGZ geleerd waar mijn patroon van controle uitoefenen en perfectionisme vandaan komt. En pas nu kan ik dingen anders doen.
In je berichtjes klinkt je een beetje paniekerig. Heel begrijpelijk en herkenbaar. Maar bedenk wel; je kan niet steeds hetzelfde blijven doen en een andere uitkomst verwachten. Vasthouden aan het zinnetje "nu geen grote beslissingen nemen" is niet altijd helpend. Natuurlijk kan ik nu niet beoordelen of dit bij jou ook zo is...maar ik heb wel de beslissing genomen om ander werk te gaan doen. Wat een opluchting!
Je gevoel van frustratie en oneerlijkheid jegens werkgever kan ik begrijpen. Heel herkenbaar ook. Je werkt heel hard, je krijgt er klachten door, jouw inzet is heel hoog en dan komt er aan de zijde van jouw werkgever weinig tot niks. Lukt het jou momenteel om buiten dit gevoel te bedenken wat je zelf zou willen? Als je even alle mitsen en maren omzeilt, een beetje dagdromen..zou je dan bij deze werkgever willen blijven of zou je liever iets anders doen?
Probeer weer een beetje regie terug te pakken over je eigen leven...
zaterdag 26 april 2025 om 10:23
Fieppeflop, nog niet echt.
Dat inzicht heb ik nog maar 6 weken.
Ik dacht eerder dat t aan andere dingen lag, maar ben er nu wel uit dat dit mijn valkuil is.
S Groot, ik ben wel de diepte ingegaan.
Gedrag komt door parentificatie.
Egoïsme is bij mij altijd iets slechts geweest. Maar nu dus wel noodzakelijk.
Maria1905, de stapel door een ander laten beheren is inderdaad een goede tip. Geef mij dossier voor dossier, dan is er minder stress.
Dat inzicht heb ik nog maar 6 weken.
Ik dacht eerder dat t aan andere dingen lag, maar ben er nu wel uit dat dit mijn valkuil is.
S Groot, ik ben wel de diepte ingegaan.
Gedrag komt door parentificatie.
Egoïsme is bij mij altijd iets slechts geweest. Maar nu dus wel noodzakelijk.
Maria1905, de stapel door een ander laten beheren is inderdaad een goede tip. Geef mij dossier voor dossier, dan is er minder stress.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
