Naar de psych, hoe werkt dat?

Hallo forum-ers!



De laatste tijd zit ik heel erg in de knoop met mezelf. Ik weet niet wat ik wil, waar ik precies van hou (mijn gevoelens lijken echt verdoofd) en hoe ik mijn leven wil zien. Ik ben namelijk altijd een dromertje geweest en heb altijd gedacht dat het leven veel mooier zou moeten zijn dat het nu is (hoewel het nu ook wel leuk is, maar mijn verwachtingen liggen vrij hoog). Nu is mijn relatie er onder komen te lijden en ik weet nu nog niet wat ik er mee moet. Hoewel mijn paniekaanvallen minder zijn (sinds dat het uit is) en het minder benauwd voelt, is de rest nog wel hetzelfde. Ik ben ook heel bang dat ik niet de verkeerde keus heb gemaakt..



Maar goed, om mijn leven te beteren en mijzelf eens te leren kennen, wil ik naar de psych. Mijn ouders hebben er mee ingestemd, ze kwamen er zelfs mee. Maar, hoe gaat het in zijn werk? Wat doet een psych en waar vraagt hij/zij naar? Kunnen zij mij antwoord geven op mijn vragen en hoe diep graven ze in je verleden? Kan ik mij hierdoor beter gaan voelen?



Alvast bedankt!

Hoe gaat t in z'n werk: Je kan doorverwezen worden door je huisarts, dan kan je bijv. naar het ggz, dat wordt ook nog eens vergoed door het ziekenfonds. Daar ga je als eerste op een intake gesprek, daar vertel je je verhaal en daar maken ze een verslag van. Dan moet je nog een keer terugkomen voor een gesprek met een psychiater, die gaat ook verder in op je probleem. Dan wordt je gebeld en stellen ze een behandelplan voor, dat kan zijn dat je in groeptherapie gaat, dus ook met andere jongeren gaat praten die tegen dezelfde problemen aanlopen. Als het dieper in jou zit kan je ook 1 op 1 gesprekken krijgen met een psycholoog, je mag dan ook je voorkeur voor een vrouwelijke of een mannelijke psycholoog kenbaar maken. Een psycholoog kan je helpen om de dingen op een rijtje te zetten, dus was is nou precies je probleem, wat is de oorzaak van de probleem, houdt je probleem verband met gebeurtenissen in je leven, wat zou jij willen dat er veranderd in je leven. Ze gaan niet altijd in je verleden zoeken naar oorzaken, het ligt eraan wat je problemen zijn en waar jij denkt dat het vandaan kan komen. Niet voor iedereen werkt een psycholoog, ik werd er bijvoorbeeld heel erg ongelukkig van en uiteindelijk hielpen eindeloze gesprekken met de mensen waar ik van hou beter. Maar voor veel mensen is een psycholoog wel een uitkomst, het is fijn om alles even kwijt te kunnen aan een persoon die je niet kent maar die van een afstandje naar je situatie kan kijken. Het kan dus heel erg zijn dat je hiermee enorm geholpen bent, en ik zou het zeker proberen ! Succes iig

Ik heb exact dezelfde ervaring als Ambrosia. Ik ben via het RPC (Regionaal Psychiatrisch Centrum) in Woerden uiteindelijk bij Altrecht in Utrecht terecht gekomen, in groepstherapie.

Ik vond het heel erg eng, maar gaandeweg ging het beter en achteraf gezien heeft het mij enorm geholpen!



Sterkte en succes.

Hoi BarbaraAnn,Ik denk dat je niet 'bang' hoeft te zijn voor een psycholoog. Je moet het meer zien als iemand van buitenaf, die jou niet kent, die je kunt vertrouwen en waar je je verhaal even tegen kunt doen. Een psycholoog zal in ieder geval jou ook vragen wat je wilt van hem/haar en wat je verwachtingen zijn. Misschien kun je daar alvast over nadenken.Ik ben net als jij begonnen op zo'n soort moment bij een studentenpsycholoog bij mij op de universiteit destijds. Later ben ik velen malen naar verschillende psychologen gegaan op het moment dat ik in de knoop raakte met mijzelf. Niet met elke psych klikte het, maar uiteindelijk vond ik een vrouw die me echt geweldig heeft geholpen. Ik heb cognitieve therapie gevolgd en dat heeft het bij mij erg goed gedaan.Niet elke psych zal vragen naar je verleden of je geschiedenis willen uitkammen. Misschien is dat helemaal niet nodig. Dat blijkt meestal bij het eerste gesprek.Ik vind het heel goed van je dat je naar een psycholoog wilt. Veel mensen schamen zich om dit te doen, terwijl ik het juist iets vind waar je trots op kunt zijn. Je neemt namelijk de verantwoordelijkheid voor jezelf om jezelf te helpen.Veel sterkte en succes bij de psych!

Ik ben toentertijd doorverwezen door de schoolarts, toen ik op de HAVO zat. Ik ging eerst naar een psychiater, welke inderdaad veel vragen stelde en veel over mij (mijn probleem en het hoe en waarom) te weten probeerde te komen. Het klikte niet echt tussen hem en mij en hij veroordeelde mijn 'probleem'. Ik ben toen bij zijn collega terecht gekomen, een psychiater in opleiding. Deze heeft een paar gesprekken met mij gehad, ook een met mijn ouders erbij, ook een met alleen mijn ouders (en zonder mij dus). Uiteindelijk zijn we - waarschijnlijk - achter de oorzaak van het probleem gekomen en was therapie niet nodig.

Ik denk dat je niet bang hoeft te zijn voor de psychiater. Het zijn mensen die ervoor geleerd hebben, en ze zullen echt geen gekke dingen met je gaan doen. Je kunt het gewoon aangeven als je bepaalde vragen moeilijk vindt om te beantwoorden. Iig succes ermee!

Hallo,

Bij mij was het eigenlijk een eyeopener. Ik was het zat en besloot er iets aan te gaan doen. Psycholoog dan maar. Ik heb maar een aantal gesprekken gehad om mijn ogen te openen en om te beseffen dat ik moet proberen bewuster om te gaan met mijn negatieve gedachten en dan een andere kant te kiezen. Ik ben naar de huisarts gegaan en die verwees mij door. Zelf de psycholoog gebeld en eerst van alles op papier moeten zetten. Ik heb er veel aan gehad. Soms heel confronterend, maar zeker de moeite waard. Ik zou zeggen doen!

Groetjes Myk