Psyche
alle pijlers
Nasleep burn-out
zondag 10 oktober 2021 om 18:36
In de zomer van 2020 ben ik thuis komen te zitten met een burn-out. Die werd veroorzaakt door een combinatie van hoge werkdruk door de coronacrisis en al langer bestaande psychische problemen. Die problemen heb ik tijdens mijn burn-out aangepakt en daar heb ik nu nauwelijks nog last van. Na drie maanden thuiszitten en maandenlang re-integreren ben ik sinds ruim een halfjaar weer volledig aan het werk (32 uur).
Tijdens de re-integratie zaten we in een volledige lockdown, dus kon ik me volledig focussen op mijn werk. Re-integreren vond ik enorm zwaar, na iedere ophoging in uren liep ik tegen mijn grenzen aan, maar ik merkte ook dat het daarna weer beter ging. Door tegen de grens aan te schuren ontstond er ruimte voor groei.
Toen ik beter ben gemeld, had ik de hoop dat ik die groei door zou kunnen zetten in mijn privéleven. Want eenmaal volledig aan het werk, had ik daarnaast nauwelijks energie over voor andere dingen.
Nu zijn we een paar maanden verder en ondanks veel proberen en mezelf blijven uitdagen, ben ik nu alweer het hele weekend verschrikkelijk moe en lukt het niet om hieruit te komen. En dat allemaal omdat ik van de week een keer ben gaan lunchen in de stad. Dat kost me zoveel energie, daar raak ik zo door overprikkeld, dat ik daar een paar dagen last van heb.
Werken lukt, maar niet van harte. Eigenlijk gaat al mijn energie daaraan op. Op doordeweekse avonden kan ik niks plannen, omdat ik dan gewoon leeg ben. Ik weet heel goed dat ik niet op mijn plek zit in mijn huidige functie, maar ik weet ook niet goed wat ik dan wel wil en kan. Ik heb het gevoel dat ik de grip verlies en eerder achteruit ga, dan vooruit kom.
Zijn er hier mensen die ervaring hebben met een soortgelijke situatie? Wordt het nog beter? Ik begin een beetje wanhopig te worden, want een leven waarin al mijn energie naar werken gaat, lijkt me verschrikkelijk. Ik wil een fijne balans in werk en privé, in energiegevers en nemers, maar nu lijkt alles energie te kosten en haal ik bijna nergens plezier meer uit.
Tijdens de re-integratie zaten we in een volledige lockdown, dus kon ik me volledig focussen op mijn werk. Re-integreren vond ik enorm zwaar, na iedere ophoging in uren liep ik tegen mijn grenzen aan, maar ik merkte ook dat het daarna weer beter ging. Door tegen de grens aan te schuren ontstond er ruimte voor groei.
Toen ik beter ben gemeld, had ik de hoop dat ik die groei door zou kunnen zetten in mijn privéleven. Want eenmaal volledig aan het werk, had ik daarnaast nauwelijks energie over voor andere dingen.
Nu zijn we een paar maanden verder en ondanks veel proberen en mezelf blijven uitdagen, ben ik nu alweer het hele weekend verschrikkelijk moe en lukt het niet om hieruit te komen. En dat allemaal omdat ik van de week een keer ben gaan lunchen in de stad. Dat kost me zoveel energie, daar raak ik zo door overprikkeld, dat ik daar een paar dagen last van heb.
Werken lukt, maar niet van harte. Eigenlijk gaat al mijn energie daaraan op. Op doordeweekse avonden kan ik niks plannen, omdat ik dan gewoon leeg ben. Ik weet heel goed dat ik niet op mijn plek zit in mijn huidige functie, maar ik weet ook niet goed wat ik dan wel wil en kan. Ik heb het gevoel dat ik de grip verlies en eerder achteruit ga, dan vooruit kom.
Zijn er hier mensen die ervaring hebben met een soortgelijke situatie? Wordt het nog beter? Ik begin een beetje wanhopig te worden, want een leven waarin al mijn energie naar werken gaat, lijkt me verschrikkelijk. Ik wil een fijne balans in werk en privé, in energiegevers en nemers, maar nu lijkt alles energie te kosten en haal ik bijna nergens plezier meer uit.
zondag 10 oktober 2021 om 18:48
Hier ook ervaring met burn out nu 4 jaar terug.
Inmiddels sinds een jaar een nieuwe werkplek.
Ik merk aan mezelf dat ik na een dag werken sowieso helemaal afgedraaid ben. Dat had ik voor de burn out minder.
Het hoort bij mij denk ik dan maar.
Ik begin de dag vol energie, geef me 100% op mijn werk aan de kinderen.
En kom ik dan thuis bij mijn eigen gezin zou ik het liefst alleen zijn om weer bij te trekken. Alleen gaat dat niet.
Ik heb me er maar gewoon bij neergelegd eigenlijk. Dat dit is zoals ik ben.
Inmiddels sinds een jaar een nieuwe werkplek.
Ik merk aan mezelf dat ik na een dag werken sowieso helemaal afgedraaid ben. Dat had ik voor de burn out minder.
Het hoort bij mij denk ik dan maar.
Ik begin de dag vol energie, geef me 100% op mijn werk aan de kinderen.
En kom ik dan thuis bij mijn eigen gezin zou ik het liefst alleen zijn om weer bij te trekken. Alleen gaat dat niet.
Ik heb me er maar gewoon bij neergelegd eigenlijk. Dat dit is zoals ik ben.
zondag 10 oktober 2021 om 18:54
Maar dat is dus de pest wat werk betreft; als je daar eenmaal al je uren weer kan draaien, wordt je weer 100% beter gemeld. Dat je vervolgens privé alleen nog maar als een dweil op de bank kan liggen daar wordt verder vaak niet meer naar gekeken. Bij een burn-out lijkt werk op alles voor te gaan want je zit nu eenmaal op kosten van de baas thuis dus daar ligt de prioriteit qua herstel. Privéleven is bijzaak. Heel kwalijk.
zondag 10 oktober 2021 om 19:07
Hier ook ervaring. Jouw verhaal zou het mijne kunnen zijn. Niet om je ‘bang’ te maken, maar ik ben nooit weer helemaal de oude geworden. Van de baan waar ik onderuit ben gegaan heb ik in goed overleg en met loopbaantraject en vaststellingsovereenkomst afscheid genomen. Dat ik nu heel snel overprikkeld raak, heb ik omarmd en ik leef mijn eigen leven nu zoals ik het wil en doe alleen waar ik het meeste plezier uithaal. En soms moet ik daar enorm van bijtanken. Gisteravond bijvoorbeeld een vriendin op visite gehad, half 12 ging ze ongeveer weg. En ik voel me vandaag alsof ik tot diep in de nacht heb zitten zuipen in de kroeg. Ik doe het dan ook niet vaak, maar soms heb ik het er voor over. Scheelt misschien wel dat ik van mezelf behoorlijk introvert ben…
I'm not crazy. My reality is just different than yours.
zondag 10 oktober 2021 om 19:15
Ik speel even de advocaat van de duivel: Je geeft zelf al aan dat je je niet helemaal op je plek voelt op je werk/functie. Speelt dat dan niet voor een groot deel mee?
Is het dan voor alle partijen niet veel beter om te kijken of je elders aan de slag kunt. Nu brand jij weer af en zit je werkgever met een uitgevallen werknemer/kosten.
Ik vind dat voor jullie beiden niet fair.
Is het dan voor alle partijen niet veel beter om te kijken of je elders aan de slag kunt. Nu brand jij weer af en zit je werkgever met een uitgevallen werknemer/kosten.
Ik vind dat voor jullie beiden niet fair.
I have neither the time nor the crayons to explain this to you.
zondag 10 oktober 2021 om 19:49
Waarom moet je zo hard proberen en jezelf zo uitdagen en blijven groeien?
Ik denk dat je (weer?) veel te hard wil gaan.
Het mag ook rustig aan hè.
zondag 10 oktober 2021 om 20:39
Voor een burnout staat ook een heel lange hersteltijd. Het is na de inzinking eerst afbreken van oude patronen en helemaal tot rust komen / opnieuw leren te ontspannen en daarna pas heel traag weer opbouwen van activiteiten (te beginnen met dat wat noodzakelijk is (zelfzorg, kinderen, dieren, huishoudelijke taken), gevolgd door belasting die je energie geeft (sport en hobby) en daarna pas werk). Volgens mijn bedrijfsarts gemiddeld anderhalf tot 2 jaar.
Ik denk dat je veel te vroeg weer bent opgestart, wellicht ook met te belastende taken?
Ik denk dat je veel te vroeg weer bent opgestart, wellicht ook met te belastende taken?
zondag 10 oktober 2021 om 22:38
Dan moet je dus aangeven dat je je uren niet kunt draaien. Maarja, als die grens zo makkelijk aan te geven was, zat To in de eerste plaats al niet in deze situatie.Atypical schreef: ↑10-10-2021 18:54Maar dat is dus de pest wat werk betreft; als je daar eenmaal al je uren weer kan draaien, wordt je weer 100% beter gemeld. Dat je vervolgens privé alleen nog maar als een dweil op de bank kan liggen daar wordt verder vaak niet meer naar gekeken. Bij een burn-out lijkt werk op alles voor te gaan want je zit nu eenmaal op kosten van de baas thuis dus daar ligt de prioriteit qua herstel. Privéleven is bijzaak. Heel kwalijk.
Beterschap To!
maandag 11 oktober 2021 om 08:14
Dank voor al jullie reacties.
Ik weet dat het herstel van een burn-out lang duurt en ik weet ook dat ik er echt nog niet ben. Alleen, na een jaar waarin ik nauwelijks 'leuke' dingen heb gedaan, omdat ik er de energie niet voor had, had ik gehoopt dat ik daar ook wel stappen in zou kunnen maken. Maar dat lukt vooralsnog niet en dat frustreert me enorm. Het leven bestaat nu grotendeels uit werken en daarna moe zijn en bijkomen. Er is niks wat me energie geeft en daar begin ik van te balen.
Ik heb zeker gekeken naar mogelijkheden om minder te werken, maar dat is financieel niet haalbaar. Ik heb ook een traject bij een loopbaancoach doorlopen en ik weet welke richting ik ongeveer op zou willen qua werk, alleen moet ik me dan eerst om laten scholen en daar heb ik nu ook de energie nog niet voor.
@MockTurtle: dank voor je eerlijkheid. Ik ben zelf ook soms bang dat het zo blijft, ook omdat ik behoorlijk introvert ben. Maar ik wil me er nu nog niet bij neerleggen,
@ippy: dank voor de tip, daar had ik nog niet aan gedacht. Ga ik zeker naar kijken.
Ik weet dat het herstel van een burn-out lang duurt en ik weet ook dat ik er echt nog niet ben. Alleen, na een jaar waarin ik nauwelijks 'leuke' dingen heb gedaan, omdat ik er de energie niet voor had, had ik gehoopt dat ik daar ook wel stappen in zou kunnen maken. Maar dat lukt vooralsnog niet en dat frustreert me enorm. Het leven bestaat nu grotendeels uit werken en daarna moe zijn en bijkomen. Er is niks wat me energie geeft en daar begin ik van te balen.
Ik heb zeker gekeken naar mogelijkheden om minder te werken, maar dat is financieel niet haalbaar. Ik heb ook een traject bij een loopbaancoach doorlopen en ik weet welke richting ik ongeveer op zou willen qua werk, alleen moet ik me dan eerst om laten scholen en daar heb ik nu ook de energie nog niet voor.
@MockTurtle: dank voor je eerlijkheid. Ik ben zelf ook soms bang dat het zo blijft, ook omdat ik behoorlijk introvert ben. Maar ik wil me er nu nog niet bij neerleggen,
@ippy: dank voor de tip, daar had ik nog niet aan gedacht. Ga ik zeker naar kijken.
maandag 11 oktober 2021 om 08:20
Zo ging het bij mij helemaal niet. De arboarts vroeg juist naar de energie die ik over had naast werken, en vond dat dat qua herstel gelijk moest lopen aan de toename in aantal uren werk.Atypical schreef: ↑10-10-2021 18:54Maar dat is dus de pest wat werk betreft; als je daar eenmaal al je uren weer kan draaien, wordt je weer 100% beter gemeld. Dat je vervolgens privé alleen nog maar als een dweil op de bank kan liggen daar wordt verder vaak niet meer naar gekeken. Bij een burn-out lijkt werk op alles voor te gaan want je zit nu eenmaal op kosten van de baas thuis dus daar ligt de prioriteit qua herstel. Privéleven is bijzaak. Heel kwalijk.
maandag 11 oktober 2021 om 14:34
Ik wandel veel, omdat me dat helpt om mijn hoofd leeg te maken en omdat andere sporten te belastend zijn.viva-amber schreef: ↑11-10-2021 11:19En gewoon een rondje buiten lopen in het weekend. Krijg je daar ook geen energie van of een stukje fietsen?
Ik probeer iedere dag sowieso een uur te wandelen. Tijdens een werkdag vaak tussen de middag een rondje en na het werk nog een ronde. Dan ben ik veel stress van de dag al kwijt. Ik merk dat dit me vaak wel goed doet, al ben ik nog zo moe.
