Psyche
alle pijlers
Nasleep van leugens
maandag 9 februari 2009 om 16:48
Zijn er mensen die tips hebben met hoe om te gaan met de nasleep van een relatie waarin door de ander ontzettend veel gelogen is?
Ik kan het niet goed loslaten, blijf maar puzzelen wat nou echt was in relatie en wat gelogen was, waarom iemand zoiets doet e.d! Voel me heel dom en waardeloos dat iemand dit heeft kunnen doen en ik erin gelopen ben.
Bestaan er ook boeken hierover?
Alvast bedankt voor de tips!
Ik kan het niet goed loslaten, blijf maar puzzelen wat nou echt was in relatie en wat gelogen was, waarom iemand zoiets doet e.d! Voel me heel dom en waardeloos dat iemand dit heeft kunnen doen en ik erin gelopen ben.
Bestaan er ook boeken hierover?
Alvast bedankt voor de tips!
maandag 9 februari 2009 om 16:58
Hoi Dissapointed,
Een nasleep van leugens is vervelend. Het knaagt aan je basis. Je gaat twijfelen aan je eigen beoordelingsvermogen, m.a.w. het kan je zelfvertrouwen flink aan duigen slaan.
TIp is er over te schrijven. Wat het met je doet en hoe je je erbij voelt/voelde. Helaas kunnen we niet in andersmans hoofd kijken. Feciliaatje zegt het vaak heel mooi: je mag gerust je conclusies trekken over zo iemand en daarnaast aan jezelf werken om weer dat vertrouwen in jezelf terug te halen.
Loslaten is natuurlijk de beste tip maar voordat je loslaat moet je wat de nasleep met je doet accepteren. Acccepteren dat je geen controle hebt over een ander en je woede hierover voelen en loslaten.
Zie het als het vrijwillig dragen van een zware ballast. Vraag jezelf af of je deze ballast nog nodig hebt en wat voor zin het heeft om je huidige momenten te belasten met rotzooi uit het verleden. Het willen snappen van waarom iemand liegt en nadenken over waar nog meer gelogen is, brengt je echt geen stap verder. Natuurlijk wil je het weten maar wat weegt zwaarder? Het willen weten of je eigen kracht weer terugvinden en je focussen op wat NU belangrijk voor je is?
Zelf heb ik het stap voor stap losgelaten. Ik ga er nooit achterkomen waarom hij gelogen heeft en wat zijn bedoelingen waren. Belangrijkste is dat ik mezelf niet ga kwellen met vragen die verder geen enkele toegevoegde waarde hebben.
Wens je veel sterkte!
(f)
Een nasleep van leugens is vervelend. Het knaagt aan je basis. Je gaat twijfelen aan je eigen beoordelingsvermogen, m.a.w. het kan je zelfvertrouwen flink aan duigen slaan.
TIp is er over te schrijven. Wat het met je doet en hoe je je erbij voelt/voelde. Helaas kunnen we niet in andersmans hoofd kijken. Feciliaatje zegt het vaak heel mooi: je mag gerust je conclusies trekken over zo iemand en daarnaast aan jezelf werken om weer dat vertrouwen in jezelf terug te halen.
Loslaten is natuurlijk de beste tip maar voordat je loslaat moet je wat de nasleep met je doet accepteren. Acccepteren dat je geen controle hebt over een ander en je woede hierover voelen en loslaten.
Zie het als het vrijwillig dragen van een zware ballast. Vraag jezelf af of je deze ballast nog nodig hebt en wat voor zin het heeft om je huidige momenten te belasten met rotzooi uit het verleden. Het willen snappen van waarom iemand liegt en nadenken over waar nog meer gelogen is, brengt je echt geen stap verder. Natuurlijk wil je het weten maar wat weegt zwaarder? Het willen weten of je eigen kracht weer terugvinden en je focussen op wat NU belangrijk voor je is?
Zelf heb ik het stap voor stap losgelaten. Ik ga er nooit achterkomen waarom hij gelogen heeft en wat zijn bedoelingen waren. Belangrijkste is dat ik mezelf niet ga kwellen met vragen die verder geen enkele toegevoegde waarde hebben.
Wens je veel sterkte!
(f)
maandag 9 februari 2009 om 17:00
maandag 9 februari 2009 om 17:08
Erg herkenbaar, veel tips kan ik je niet geven. Bij mij is het al een paar jaar geleden en nog heb ik wel eens momenten waar ik ontzettend kwaad kan worden. Loslaten is moeilijk, en het zal ook niet 1,2,3 gaan, maar het zal minder worden. Ik heb wel eens een tip gekregen van iemand om degene die jou dit heeft aangedaan een brief te schrijven, en deze niet te versturen. En dan op zo'n manier schrijven alsof je 'm echt verstuurd en daarin opschrijven wat het met jou heeft gedaan, je gevoel etc.
Veel sterkte.
Veel sterkte.
maandag 9 februari 2009 om 18:39
maandag 9 februari 2009 om 18:46
Ik heb enige tijd geleden een relatie met een zeer leugenachtige man beëindigd. Mijn probleem was (is) dat ik ontzettend goed ben in analytisch denken en ook heel goed causale verbanden kan leggen. Ik heb een geheugen als een olifant, ik onthou alles, ook al doe ik er niets mee. Wat mij overkwam was dat hij veel dingen vertelde en dat ik later zei: klopt niet, je zei toen dat en dat.Het stond lijnrecht tegenover elkaar. Ik was op dat moment ook geschokt, dat iemand ZO kon liegen. Ik lieg eigenlijk nooit, ja, leugentje om bestwil, maar voor de rest heb ik een abominabel geheugen met leugens. Academisch geschoold maar met leugens heb ik een geheugen als een goudvis als ik ze zelf vertel. Heeft dus geen zin.
Toen ik alles blootlegde werkte dat wellicht ook ergens therapeutisch voor mij, omdat ik het toen stukje bij beetje kon verwerken.
Het is een waarheid als een koe, maar het is wel zo, betrek het niet op jezelf. Hij is de grote leugenaar, en dat zegt heel veel over hem, en niet over jou. Maar kwetsend is het wel.
Inderdaad kan een remedie zijn om het van je af te schrijven. Deed ik ook bij deze relatie. Uiteindelijk heb ik er wel voor gekozen om de brief daadwerkelijk te posten, omdat ik het anders niet kon verwerken.
Toen ik alles blootlegde werkte dat wellicht ook ergens therapeutisch voor mij, omdat ik het toen stukje bij beetje kon verwerken.
Het is een waarheid als een koe, maar het is wel zo, betrek het niet op jezelf. Hij is de grote leugenaar, en dat zegt heel veel over hem, en niet over jou. Maar kwetsend is het wel.
Inderdaad kan een remedie zijn om het van je af te schrijven. Deed ik ook bij deze relatie. Uiteindelijk heb ik er wel voor gekozen om de brief daadwerkelijk te posten, omdat ik het anders niet kon verwerken.
maandag 9 februari 2009 om 21:30
quote:Muis66 schreef op 09 februari 2009 @ 18:46:
Uiteindelijk heb ik er wel voor gekozen om de brief daadwerkelijk te posten, omdat ik het anders niet kon verwerken.Versturen kan natuurlijk ook Vind dat wel knap van je. Heb je daar ook een reactie op gehad? Ik heb zelf mijn brief nooit verstuurd, omdat je dan toch een reactie terug kan krijgen waar ik helemaal niet op zit te wachten, waardoor er weer oude "wonden" worden open gehaald.
Uiteindelijk heb ik er wel voor gekozen om de brief daadwerkelijk te posten, omdat ik het anders niet kon verwerken.Versturen kan natuurlijk ook Vind dat wel knap van je. Heb je daar ook een reactie op gehad? Ik heb zelf mijn brief nooit verstuurd, omdat je dan toch een reactie terug kan krijgen waar ik helemaal niet op zit te wachten, waardoor er weer oude "wonden" worden open gehaald.
maandag 9 februari 2009 om 21:31
Toen ik van m'n roze wolk afviel, waar ik nogal een tijdje opgezeten heb, verliefdheid maakt blind, begonnen mij ook steeds meer dingen op te vallen die niet met elkaar matchten, ook heb ik hem ermee geconfronteerd maar zelfs dat praatte en wuifde hij weg, had ik verkeerd begrepen, had hij wel gezegd..enz...
Heb de relatie gestopt en hij blijft ontkennen.
Heb de relatie gestopt en hij blijft ontkennen.
dinsdag 10 februari 2009 om 00:15
quote:Ticluna schreef op 09 februari 2009 @ 21:30:
[...]
Versturen kan natuurlijk ook Vind dat wel knap van je. Heb je daar ook een reactie op gehad? Ik heb zelf mijn brief nooit verstuurd, omdat je dan toch een reactie terug kan krijgen waar ik helemaal niet op zit te wachten, waardoor er weer oude "wonden" worden open gehaald.Nee, geen reactie gehad. Ik had het ook niet verwacht, wel rekening mee gehouden. Maar mijn brief sloeg in als de welbekende bom. Op dat moment, ook al ben ik 'aanstichter des kwaads' heeft hij en vrouwlief wel wat anders aan hun hoofd. De bom is daar gevallen en zij moeten de scherven opruimen. Ze hebben eenvoudigweg geen tijd om aan mij te denken en een reactie te geven.
[...]
Versturen kan natuurlijk ook Vind dat wel knap van je. Heb je daar ook een reactie op gehad? Ik heb zelf mijn brief nooit verstuurd, omdat je dan toch een reactie terug kan krijgen waar ik helemaal niet op zit te wachten, waardoor er weer oude "wonden" worden open gehaald.Nee, geen reactie gehad. Ik had het ook niet verwacht, wel rekening mee gehouden. Maar mijn brief sloeg in als de welbekende bom. Op dat moment, ook al ben ik 'aanstichter des kwaads' heeft hij en vrouwlief wel wat anders aan hun hoofd. De bom is daar gevallen en zij moeten de scherven opruimen. Ze hebben eenvoudigweg geen tijd om aan mij te denken en een reactie te geven.
dinsdag 10 februari 2009 om 10:47
dinsdag 10 februari 2009 om 22:04
quote:dissapointed schreef op 10 februari 2009 @ 10:47:
Ze hebben eenvoudigweg geen tijd om aan mij te denken en een reactie te geven.
Dat moet geen leuk gevoel zijn. Voel je je dan niet ontzettend ontkent? Ik heb dat gevoel wel heel sterk, dat ik zo ontkent wordt dat mijn gevoelens er niet toe doen.
Daar heb je een punt. Zo heb ik er nog niet naar gekeken. Ik denk dat ik hier heel tweeledig in ben. Enerzijds was ik al helemaal klaar met deze meneer. Mij 'ontkennen' was in de eerste plaats al een leugen. Ook hij ontkende de relatie en wilde er zelfs een ONS van maken. Van anderhalf jaar. Oh what a night...(vrij naar een liedje).
Als ik met jouw vraag in gedachte kijk, dan zou het best wel eens mogelijk zijn dat mijn brief wél opsturen een onbewuste achterliggende gedachte was. Zo van: ik ontmasker je leugens, geef details waardoor de man zich bewust is dat ik echt besta, en zijn vrouw ook. Denial is NOT a river in Egypt.
Dat is overigens niet mijn motivatie geweest. Ik wilde geen wraak. Ik wilde het afsluiten en hij bleef trekken, wat ik ook deed. Uiteindelijk kregen we ruzie en wist ik inmiddels zoveel dat ik ook moreel en ethisch problemen kreeg met de "geheimen" waarmee hij mij had opgezadeld. En tja, ik kon hem geen absolutie geven, zoals hij graag wilde. Dat maakte dat ik nog maar 1 uitweg zag, een besluit waar ik maanden over gedacht heb, voor- en tegenstanders in mijn vriendenkring voor vond en echt met mezelf in de knoop zat. Toen de brief op de bus was, voelde ik opluchting.
Nu zeg ik: ze zoeken het maar uit. Ze zitten lekker met zijn tweetjes aan de oever van die Nijl. En ja, hij heeft mij ontkent, maar daar heeft hij een hoge prijs voor moeten betalen. Hij heeft mij - ten onrechte - als 'goedkoop' willen wegdoen, mij ook zo genoemd, en dat is hem duur komen te staan. Hij heeft een hoge prijs moeten betalen voor zijn leugens.
Ze hebben eenvoudigweg geen tijd om aan mij te denken en een reactie te geven.
Dat moet geen leuk gevoel zijn. Voel je je dan niet ontzettend ontkent? Ik heb dat gevoel wel heel sterk, dat ik zo ontkent wordt dat mijn gevoelens er niet toe doen.
Daar heb je een punt. Zo heb ik er nog niet naar gekeken. Ik denk dat ik hier heel tweeledig in ben. Enerzijds was ik al helemaal klaar met deze meneer. Mij 'ontkennen' was in de eerste plaats al een leugen. Ook hij ontkende de relatie en wilde er zelfs een ONS van maken. Van anderhalf jaar. Oh what a night...(vrij naar een liedje).
Als ik met jouw vraag in gedachte kijk, dan zou het best wel eens mogelijk zijn dat mijn brief wél opsturen een onbewuste achterliggende gedachte was. Zo van: ik ontmasker je leugens, geef details waardoor de man zich bewust is dat ik echt besta, en zijn vrouw ook. Denial is NOT a river in Egypt.
Dat is overigens niet mijn motivatie geweest. Ik wilde geen wraak. Ik wilde het afsluiten en hij bleef trekken, wat ik ook deed. Uiteindelijk kregen we ruzie en wist ik inmiddels zoveel dat ik ook moreel en ethisch problemen kreeg met de "geheimen" waarmee hij mij had opgezadeld. En tja, ik kon hem geen absolutie geven, zoals hij graag wilde. Dat maakte dat ik nog maar 1 uitweg zag, een besluit waar ik maanden over gedacht heb, voor- en tegenstanders in mijn vriendenkring voor vond en echt met mezelf in de knoop zat. Toen de brief op de bus was, voelde ik opluchting.
Nu zeg ik: ze zoeken het maar uit. Ze zitten lekker met zijn tweetjes aan de oever van die Nijl. En ja, hij heeft mij ontkent, maar daar heeft hij een hoge prijs voor moeten betalen. Hij heeft mij - ten onrechte - als 'goedkoop' willen wegdoen, mij ook zo genoemd, en dat is hem duur komen te staan. Hij heeft een hoge prijs moeten betalen voor zijn leugens.
dinsdag 10 februari 2009 om 22:34
Denial is not just a river in Egypt..it's a freakin' ocean!!!!!!!!
Je valt niet meer te ontkennen dus, doet me goed om te lezen.
En als het voor jou zo goed voelt dan is het ok!
Ik probeer het maar aan het leven over te laten op het moment, in het thema:karma!
En m'n eigen leven weer op de rit te krijgen.
Het doet er misschien niet eens toe WAT er allemaal gelogen is maar DAT er gelogen is (en niet zo'n beetje ook)
Hoop dat het onwaardige gevoel slijt en m'n zelfvertrouwen weer herstelt.
Je valt niet meer te ontkennen dus, doet me goed om te lezen.
En als het voor jou zo goed voelt dan is het ok!
Ik probeer het maar aan het leven over te laten op het moment, in het thema:karma!
En m'n eigen leven weer op de rit te krijgen.
Het doet er misschien niet eens toe WAT er allemaal gelogen is maar DAT er gelogen is (en niet zo'n beetje ook)
Hoop dat het onwaardige gevoel slijt en m'n zelfvertrouwen weer herstelt.
dinsdag 10 februari 2009 om 22:44
