Psyche
alle pijlers
Negatief denken sloopt mij
zondag 5 april 2009 om 15:22
Ik denk altijd heel erg negatief. Ik zit altijd dingen te bedenken die zouden kunnen gebeuren en hoe erg dat dan wel niet zou zijn. Ik krijg er hartkloppingen van! Ik ben altijd heel vaak zenuwachtig en geniet niet van het leven. Ik zou een heel mooi leven kunnen hebben, maar voel mij zo vaak rot. Morgen heb ik bijvoorbeeld een gesprek met mijn leidinggevende en denk ik alweer straks doe ik het niet goed en moet ik weg! Zal vast wel weer meevallen, maar krijg het niet uit mijn hoofd. Ook ben ik vaak bang dat er een bepaald sleutel die erg belangrijk is op mijn werk (ik bewaak hem) weg is. Dan bedenk ik de meest vreselijke verhalen in mijn hoofd en het is in het echt nooit zo. Ik word er zo moe van en ben altijd onrustig. Ik ben ook erg checkerig. Ik weet dat ik bepaalde dingen heb gecheckt, maar toch gaan ze door mijn hoofd. Heb al zoveel therapië gehad en niets helpt. Ik heb cognitieve therapie gehad en assertiveitstrainingen. Ook ben ik niet echt assertief. Als bepaalde mensen erg overheersend zijn, kunnen ze heel aardig zijn, maar kan er niet goed contact mee maken. Ik heb zo'n collega op mijn werk. Ze is zo vriendelijk, maar ze deed een keer erg boos tegen mij en sindsdien kan ik er niet meer mee. Het is zo vervelend en ik wil zo graag een happy leven. Wie herkent mijn verhaal?
zondag 5 april 2009 om 16:17
Elsiemousie, ik herken mezelf er wel een beetje in. Omdat ik er vooral zelf last van had ben ik RET gaan doen (Rationeel Emotieve Therapie). Dit is een soort van cognitieve gedragstherapie waar je leert negatieve gedachten en emoties om te zetten in positieve. Dus niks geen gegraaf in je verleden maar dealen en leren met je huidige gevoelens om te gaan. Ik heb er erg veel baat bij gehad en ga sindsdien een stuk relaxter door het leven. RET-therapie wordt gegeven door erkende psychologen. Je moet maar eens op internet zoeken.
Je zegt al wel dat je al veel dingen hebt geprobeerd maar misschien is dit wat voor je. Er zijn ook twee goede boeken over geschreven, Moeten maakt gek, en beren op de weg spinsels in je hoofd.
Sterkte meis, het is niet leuk om je zo te voelen
Je zegt al wel dat je al veel dingen hebt geprobeerd maar misschien is dit wat voor je. Er zijn ook twee goede boeken over geschreven, Moeten maakt gek, en beren op de weg spinsels in je hoofd.
Sterkte meis, het is niet leuk om je zo te voelen
Wegens grote belangstelling ben ik momenteel verminderd beschikbaar. Dit kan tijdelijk zijn.
zondag 5 april 2009 om 16:21
Heb je SCHEMA therapie al geprobeerd? Ik volg dit nu 3,5 dagen per week bij de GGZ en wij werken vanuit/met een boek (leven in je leven)
Ik moet zeggen dat dit DE therapie is voor mij en dat nu binnen 4 weken mijn denkwijze al duidelijker is (waarom ik negatief denk over bepaalde zaken)
Ik moet zeggen dat dit DE therapie is voor mij en dat nu binnen 4 weken mijn denkwijze al duidelijker is (waarom ik negatief denk over bepaalde zaken)
If you want to tell people the truth, make them laugh, otherwise they`ll kill you
zondag 5 april 2009 om 16:48
Ha elsiemousie. Wat rot voor je.
Volgens mij zit jij niet helemaal lekker in je vel. Wat me opvalt is dat je meerdere topics hier hebt geopent waarin je aangeeft niet lekker in je vel te zitten.
Mijn advies aan je: accepteer eens al die rot gevoelens. Accepteer je onzekerheid, je angsten, dat je zo onrustig bent.
Vandaaruit voel je misschien wat lucht. Denk niet telkens; ik ben niet goed en ik moet veranderen. Jij bent goed zoals je bent. Misschien niet de hele spontane meid ie je zou willen zijn maar je bent jezelf! Dat is ook goed.
Wat ook erg goed is om meer jezelf te worden is mindfulness.
Ik herken bepaalde dingen van wat je schrijft! Naarmate ik ouder wordt besef ik hoe belangrijk het is om jezelf te accepteren.
Hoe oud ben je trouwens?
x Yva
Volgens mij zit jij niet helemaal lekker in je vel. Wat me opvalt is dat je meerdere topics hier hebt geopent waarin je aangeeft niet lekker in je vel te zitten.
Mijn advies aan je: accepteer eens al die rot gevoelens. Accepteer je onzekerheid, je angsten, dat je zo onrustig bent.
Vandaaruit voel je misschien wat lucht. Denk niet telkens; ik ben niet goed en ik moet veranderen. Jij bent goed zoals je bent. Misschien niet de hele spontane meid ie je zou willen zijn maar je bent jezelf! Dat is ook goed.
Wat ook erg goed is om meer jezelf te worden is mindfulness.
Ik herken bepaalde dingen van wat je schrijft! Naarmate ik ouder wordt besef ik hoe belangrijk het is om jezelf te accepteren.
Hoe oud ben je trouwens?
x Yva
zondag 5 april 2009 om 17:00
Yva, ik ben 29.
Ik maak me nu ook al druk over morgen. Omdat ik best heel erg rustig ben op het werk, en mijn collega's erg druk denk ik dat ze gaan zeggen dat ik moet veranderen. Ik ben geen haantje te voorste en kom ook niet zoveel met ideeën. Dan krijg ik het verwijt dat ik niet genoeg meedenk in de organisatie. Maar ik ben gewoon niet zo creatief en weet niet hoe ik dat moet oplossen. Ik kom gewoon niet zo goed mee de rest, ben iets langzamer.
Ik maak me nu ook al druk over morgen. Omdat ik best heel erg rustig ben op het werk, en mijn collega's erg druk denk ik dat ze gaan zeggen dat ik moet veranderen. Ik ben geen haantje te voorste en kom ook niet zoveel met ideeën. Dan krijg ik het verwijt dat ik niet genoeg meedenk in de organisatie. Maar ik ben gewoon niet zo creatief en weet niet hoe ik dat moet oplossen. Ik kom gewoon niet zo goed mee de rest, ben iets langzamer.
zondag 5 april 2009 om 17:09
Wat Yvaatje zegt wilde ik ook posten. Accepteer het maar, dat doom-denken. Ik heb er zelf 7 jaar last van gehad. Heb werkelijk alles geprobeerd en pas toen ik had geaccepteerd dat er geen antwoorden waren is het allemaal in rustiger vaarwater gekomen. Ik heb het gezien als 'opgroeien'/ ouder worden. Naarmate je ouder wordt zie je dat je meer verantwoordelijkheid hebt in het leven. Je weet soms niet of je de juiste beslissingen maakt voor de dag van morgen. Je maakt je druk over hoe andere mensen van je zult denken als je die en die beslissingen maakt. Dat komt ( maar dat is mijn mening) dus omdat je ouder wordt. Door deze ervaringen wordt je dus ook wijzer. Als je eenmaal de donkere kanten van het leven hebt gezien weet je de lichtere dagen ook heel veel meer te waarderen!
Komt echt wel goed, neem je tijd. ( ookal weet ik dat het frusterend is dat het lijkt alsof iedereen een beetje fluitend door het leven gaat)
Echt, dit zie ik als een soort levensles. Als jij dat ook zo ziet wordt het allemaal wat minder zwaar!
Komt echt wel goed, neem je tijd. ( ookal weet ik dat het frusterend is dat het lijkt alsof iedereen een beetje fluitend door het leven gaat)
Echt, dit zie ik als een soort levensles. Als jij dat ook zo ziet wordt het allemaal wat minder zwaar!
zondag 5 april 2009 om 17:12
quote:Elsiemousie schreef op 05 april 2009 @ 17:00:
Yva, ik ben 29.
Ik maak me nu ook al druk over morgen. Omdat ik best heel erg rustig ben op het werk, en mijn collega's erg druk denk ik dat ze gaan zeggen dat ik moet veranderen. Ik ben geen haantje te voorste en kom ook niet zoveel met ideeën. Dan krijg ik het verwijt dat ik niet genoeg meedenk in de organisatie. Maar ik ben gewoon niet zo creatief en weet niet hoe ik dat moet oplossen. Ik kom gewoon niet zo goed mee de rest, ben iets langzamer.
Nog even over dit; je bent prima zoals je zelf bent. Blijf dichtbij jezelf. Je weet vast wel wat je kan en wat je niet kunt. Geef dat ook aan. Dat is duidelijk voor jezelf en voor de ander. Zo houd je jezelf sterk!
Niet denken hoe anderen over je zullen gaan denken, dat is nergens voor nodig en zorgt voor stress. Onnodige stress. Jij kunt daar immers niets aan doen. Nogmaals, het is prima zoals je zelf bent, je hoeft je niet anders of beter voor te doen!
Hopelijk kijk je straks uit naar morgen! Echt hoor, zoals je zelf zei, het valt altijd weer mee!
Yva, ik ben 29.
Ik maak me nu ook al druk over morgen. Omdat ik best heel erg rustig ben op het werk, en mijn collega's erg druk denk ik dat ze gaan zeggen dat ik moet veranderen. Ik ben geen haantje te voorste en kom ook niet zoveel met ideeën. Dan krijg ik het verwijt dat ik niet genoeg meedenk in de organisatie. Maar ik ben gewoon niet zo creatief en weet niet hoe ik dat moet oplossen. Ik kom gewoon niet zo goed mee de rest, ben iets langzamer.
Nog even over dit; je bent prima zoals je zelf bent. Blijf dichtbij jezelf. Je weet vast wel wat je kan en wat je niet kunt. Geef dat ook aan. Dat is duidelijk voor jezelf en voor de ander. Zo houd je jezelf sterk!
Niet denken hoe anderen over je zullen gaan denken, dat is nergens voor nodig en zorgt voor stress. Onnodige stress. Jij kunt daar immers niets aan doen. Nogmaals, het is prima zoals je zelf bent, je hoeft je niet anders of beter voor te doen!
Hopelijk kijk je straks uit naar morgen! Echt hoor, zoals je zelf zei, het valt altijd weer mee!
zondag 5 april 2009 om 18:50
Hoi Elsie,
Ben je bekend met The Work van Byron Katie?
Kort gezegd leer je daar niet om je gedrag te veranderen, maar om je gedachten te onderzoeken. Door in te zien dat je gedachten soms niet waar zijn of ook een andere waarheid hebben, leer je vanuit de kern je (denk)gedrag te veranderen, niet alleen vanuit de oppervlakte. Ook erg goed voor doemdenkers!
Even googelen, veel over te vinden!
Ben je bekend met The Work van Byron Katie?
Kort gezegd leer je daar niet om je gedrag te veranderen, maar om je gedachten te onderzoeken. Door in te zien dat je gedachten soms niet waar zijn of ook een andere waarheid hebben, leer je vanuit de kern je (denk)gedrag te veranderen, niet alleen vanuit de oppervlakte. Ook erg goed voor doemdenkers!
Even googelen, veel over te vinden!
maandag 6 april 2009 om 09:50
lees eens de verhalen op www.agorafobie.be Zelf was ik ook altijd onrustig en negatief over mezelf. Dit resulteerde uiteindelijk in angst en continu onrustig gevoel in mijn lijf. Ik volg nu het zeer uitgebreide programma en voel dat het helpt. Alles komt aan de orde, voeding, negatieve en positieve dialoog met jezelf e.d. Je hebt nu nog geen angststoornis maar laat het ook niet zover komen. Succes!!
woensdag 10 juni 2009 om 17:35
Hoi Elsiemousie, vreselijk herkenbaar je verhaal. Ik ben ook overal bang voor. Bang om alleen thuis te blijven, om ernstig ziek te worden en dood te gaan, niet alleen voor mezelf, maar ook voor familie en mijn vriend. Als ik iets voel in mn lichaam denk ik meteen dat ik dood ga. Ik denk dan dat als ik zo negatief denk dat het ook uitkomt, waardoor ik nog meer in paniek raak omdat ik die gedachtes niet uit mijn hoofd krijg. Als mijn vriend met vrienden gaat stappen ben ik zo bang dat er iets gebeurt dat ik de hele dag niet kan slapen. Vaak begin ik dan ook te huilen. Zo irritant. Vliegen durf ik niet, want ik weet zeker dat het vliegtuig neerstort, (ook al is het een van de meest veilige vervoersmiddelen). Laatst ben ik op mn fiets aangereden door een auto en dan denk ik "zie je wel". Ik zie mijn negatieve gedachtes ook voor. Dan zie ik bij wijze van spreken de begrafenis al voor me en de tijd die erna komt. Ik word echt helemaal gek van mezelf...Ik wil zorgeloos genieten van het leven, maar dat kan ik niet. Ik ben 29 en wil graag kinderen. Ik gebruik medicijnen tegen epilepsie en dan denk ik dat ik bv een aanval krijg tijdens het bevallen waardoor ik een hersenbloeding krijg en dood ga. Ik moet echt hulp zoeken, ik weet alleen niet wat ik het beste kan doen. Het is echt ziekelijk, dat weet ik, maar ik denk dat het heel moeilijk is om het allemaal uit mn hoofd te praten.
woensdag 10 juni 2009 om 17:48
Nee ik herken mij hier niet in. Ik heb weleens dat ik ergens tegenop zie of dat ik van het ergste uitga, maar dat is niet 'standaard' het geval.
Het klinkt mij nogal als belastend voor jezelf, maar ook voor je omgeving, in de oren. Of valt dat laatste wel mee? Weten mensen in je omgeving dat je hiermee zit? Is het bespreekbaar voor jou?
Sterkte!!!
Het klinkt mij nogal als belastend voor jezelf, maar ook voor je omgeving, in de oren. Of valt dat laatste wel mee? Weten mensen in je omgeving dat je hiermee zit? Is het bespreekbaar voor jou?
Sterkte!!!
