Nergens bijhoren

Mensen betrekken je er niet bij. Is hun taak ook niet lijkt mij.

Betrek je er zelf is in.

Wat zijn je hobbies? Ga die is uitvoeren en ga gewoon is spontaan met mensen praten.

Geloof me maar. Binnen mum van tijd heb je vrienden.

Ik kan wel begrijpen dat het gevoel van 'er niet bij horen' je onzeker kan maken. Ik denk dat iedereen dat gevoel wel eens heeft gehad. Die onzekerheid zou juist ook jouw initiatief tot contact leggen met anderen moeilijker kunnen maken (kan ik me zo voorstellen). Misschien doordat je bij voorbaat al bang bent of denkt dat je er niet bij hoort straal je dit sneller uit en kan het zijn dat je zelf al een wat gesloten houding hebt (?)

Je geeft aan dat je naar feestjes en bijeenkomsten gaat. Dat is in ieder geval al een goede stap! Dit betekent dat je communicatie dus niet uit de weg gaat. De ene persoon maakt makkelijker contacten dan de andere persoon en daar is niks mis mee. Wel kan je "oefenen" om beter te worden in het leggen van contacten. Probeer te accepteren dat je foutjes kan maken, dat er stiltes kunnen vallen, of dat sommige mensen je niet liggen.

Door te oefenen met contacten leggen wordt het langzamerhand wat makkelijker om mensen te benaderen of aan te spreken (dat heb ik zelf ook gemerkt). Het hoeft maar iets heel kleins te zijn. Door bijvoorbeeld een keer te zeggen: "Wat heb je leuke schoenen aan" tegen een meid in de supermarkt (dan moet het natuurlijk wel gemeend zijn en niet wanneer iemand in modderige regenlaarzen loopt). Vaak reageren mensen hier erg positief op. Plus je oefent zelf met contact leggen.

Op feestjes of bijeenkomsten hoef je natuurlijk niet degene te zijn die de interessante verhalen verteld. Je kan bijvoorbeeld proberen 'actief mee te doen' met het gesprek. Door bijvoorbeeld af en toe te lachen of te knikken laat je merken dat je deelneemt in een gesprek. Op die manier kan je al laten merken dat je interesses of humor deelt met iemand.

Probeer eens te kijken naar wat opvalt aan iemand of waar je nieuwsgierig naar bent. Een complimentje kan ook een start zijn van een leuk gesprekje. Wees niet te bang om geen 'klik' te voelen met iemand of bang dat het gesprek stil valt. Juist de andere personen kunnen ook onzeker zijn, of jij wel met ze wil praten, en of jij ze wel leuk vindt. Zet een lieve glimlach op, heb een open houding en ook al zeg je een keer iets doms, so what ?, daar kunnen juist hele grappige gesprekken/vriendschappen uit komen.

*excuus, het bericht is iets langer geworden dan verwacht

Hoi Tcz,
Je hebt het gevoel nergens bij te horen.
Het is een gevoel dat je hebt maar het is niet juist!
Ik denk dat het goed is dat te beseffen.
Het gevoel kan nog zo sterk zijn......toch hoor jij er net zo goed bij.

Maar ik weet hoe sterk gevoelens kunnen zijn. En dat dat een loopje met je kan nemen.
Als het je enorm beperkt is het misschien eens wat om er met iemand (psycholoog) over te praten.
Hij/zij kan je helpen het eens vanuit een ander perspektief te beijken.
Dat je er eens anders naar leert kijken.
Wellicht zijn het oude gedachten patronen van vroeger die er nu niet meer toe doen. En jou enorm belemmeren in je dagelijkse funktioneren.

Ja ik zelf herken het ook,het gevoel hebben dat je er niet helemaal bij hoort. Hoe veel moeite je ook doet nooit echt een aansluiting vinden. Hey blijft moeilijk maar je moet niet opgeven natuurlijk .

Herkenbaar. Ook weinig vriendschappen. Ik ben erg introvert en niet goed in smalltalk. Ook vind ik de onderwerpen die besproken worden vaak niet interessant. Dan droom ik weg. Of het is te rumoerig waardoor ik gesprekken niet of amper kan volgen. Vooral op feestjes regelmatig het gevoel er voor spek en bonen bij te zitten. Vaker als het druk is. Sommige feestjes sla ik over. Daar zie ik het nut van mijn aanwezigheid niet. Naar feestjes van directe familie en mijn single-vriendin ga ik wel. Maar na een uur of 2-3 heb ik het ook gezien. Na vroeger veel gepest te zijn en ook teleurstellingen in vriendschappen ben ik wel kieskeurig geworden. Ik noem iemand niet snel meer "friend". De weinige vriendschappen die ik heb ontstonden toevallig op het werk. Een tijdje wel meer gezocht in de vorm van hobbycursussen en clubjes, maar toen vond ik het juist niet. Mijn mening is vooral geluk hebben dat er iemand tussen zit met wie het klikt.

Hoi,

Ik herken dit wel; ik heb ook een vrij lange periode gehad waarin ik weinig contacten had en ook het gevoel nergens bij te horen.

Gesprekjes voeren op feestjes is trouwens nog steeds niet mijn sterke kant.
Maar inmiddels heb ik besloten dat ik gewoon niet gemaakt ben voor feestjes
Ik heb wel iets beter geleerd om om te gaan met sociale situaties.
Er zijn wel vaardigheden die je kunt aanleren om beter contact te maken en om bijvoorbeeld gesprekken wat beter te laten lopen.

Het hangt er naar mijn idee wel vanaf waar het probleem precies ligt.
Bij mij is het zo dat er vaak niets in mijn hoofd opkomt om te zeggen (ik denk dat ik gewoon geen grote prater ben/ vrij introvert). En daarnaast duurt het vaak een tijdje voor ik me op mijn gemak voel bij mensen; ik ben vrij verlegen.

Jij zou ook eens voor jezelf kunnen nagaan waar jouw probleem ligt; wat bij jou de oorzaak is dat contact maken moeizaam gaat.
Als je dat weet, is het makkelijker om een passende oplossing te zoeken.

Wat mij geholpen heeft, is een combinatie van dingen.
Ik heb wel veel gehad aan een lotgenotenvereniging voor verlegen mensen; daar heb ik cursussen gevolgd (sociale vaardigheden/assertiviteit). En ze organiseerden ook uitstapjes waar je met anderen in contact kon komen. Dat laatste zorgde voor herkenning en ook het gevoel ergens bij te horen.
En daarnaast speelt volgens mij leeftijd ook wel mee; ik merk dat het me in de loop der tijd minder gaat uitmaken wat "anders" te zijn dan veel anderen.
Dat laatste, ouder worden, gaat vanzelf.
Maar misschien heb je iets aan het eerste, een cursus of vereniging m.b.t. sociale vaardigheden.
En als je dat nog een stap te ver vindt, kun je eerst ook eens naar informatie en oefeningen zoeken op internet.