Neurodiversiteit --> Algemeen topic ❤

betweenthewaves schreef: ↑

22-07-2025 22:52

Ehhh wat.

EstelleGallois schreef: ↑

22-07-2025 22:21

Bo-Katan: Heftig dat je al vaker een burn-out hebt meegemaakt. Je zegt dat je nog vaak vastloopt, waar zit hem dat dan in? En hoe "herpak" je jezelf? Ik vind dat echt lastig.

Tja. Dat is dus heel lastig. Ik ben altijd moe en supergevoelig voor prikkels, daardoor snel overprikkeld. Ik werk en heb daarnaast een wia uitkering.. In overleg met manager doe ik af en toe een stapje terug in werk. Helemaal stoppen met werken lijkt me niks, maar ik plan wel veel vrije tijd in.
Iets anders zou ik niet weten.

EstelleGallois schreef: ↑

22-07-2025 22:21

@MadameBijoux: Wat naar om te lezen dat jij ook vastliep, ondanks dat je niet maskeert. Hoe gaat het nu met je? Werk jij ook (nog)?
En precies wat je zegt, die maatschappelijke verwachtingen...die zijn soms niet mals voor iemand die neurodivers is

Op mijn werk weten ze van mijn burn-out, maar niet van mijn ASS. Ik werk in finance mijn team bestaat vooral uit van die snelle jongens (en enkele vrouwen). Contact houd ik bewust oppervlakkig. Ik pas me heel erg aan, ook omdat ik neig te oversharen.

Op dit moment krijg ik vrij intensieve therapie, eens per week een online sessie en eens per week face to face (schematherapie). Ik heb wel een onwijze klik met de therapeut, dus dat maakt ook dat ik mezelf durf te zijn bij haar.

Bo-Katan: Heftig dat je al vaker een burn-out hebt meegemaakt. Je zegt dat je nog vaak vastloopt, waar zit hem dat dan in? En hoe "herpak" je jezelf? Ik vind dat echt lastig.

Het gaat gevoelsmatig op en neer en ondanks het feit dat ik blij ben dat er een verklaring is,zo is het ook weer super confronterend. Op dit moment werk ik niet en ben ik op mijn werk ook vaak ontslagen,niet op staande voet trouwens,maar omdat ik te druk aanwezig was of te langzaam,te dromerig of niet in het team paste. ik heb ook een paar keer in een werkconflict gezeten omdat weekgevers me niet begrepen. Die werkgevers bij wie het wel goed ging gingen of failliet of kregen een re-organisatie. Op dit moment werk ik in een wijkcentrum maar wil meer uitdaging want het is erg saai. Dus dit is alleen ter overbrugging. Vandaag is er iemand bij me thuis geweest en ik krijg nu voor bepaalde dingen begeleiding en wordt er samen met mij voor vrijwilligerswerk gekeken wat bij me past en waar ik mijn kwaliteiten kan benutten en mijn energie in kwijt kan. Misschien ooit weer doorgroeien naar betaald werk.

Maskeren deed ik trouwens zelden en alleen als ik liep te pleasen in bepaalde situaties (dat was misschien voor 10% van alle gevallen) of andersom reageerde ik erg impulsief (niet agressief trouwens). Heb wel temperament en kan ook behoorlijk ratelen. En of je over je ASS wilt vertellen is inderdaad vrij persoonlijk. Je moet doen wat goed voelt voor je. Fijn om te lezen dat het met je therapeut klikt! Dat is heel belangrijk.

betweenthewaves schreef: ↑

22-07-2025 22:52

Even kijken of het lukt om te multi-quoten.



Lastig lijkt mij dat! En ik zou af en toe wel meer energie willen hebben haha, maar gelukkig zijn er wel zaken waar ik mijn batterij wel van op kan laden in het weekend. Heb nu een functie waarbij ik zorg dat betaalde goederen en diensten/zaken van het bedrijf in goede banen worden geleid, bij de juiste mensen terecht komt, controleer of alles wel juist geleverd is en op tijd op worden gepakt / dat de planning wordt gevolgd. Lijkt op een backoffice functie. Dat klinkt best pittig, maar krijg er tijd voor om het goed uit te zoeken, en blijkbaar ben ik er best goed in, vooral in het uitzoeken als er iets fout gaat haha.



Ik vertel het heel weinig mensen. Mijn jobcoach, leidinggevenden en dichtbij staande familie en vriendinnen weten het, en dat is prima. Ga er standaard vanuit dat mensen het niet begrijpen, en vind het sowieso niet zo fijn om over iets persoonlijks te vertellen. En dat autisme, het voelt heel persoonlijk, en als je dan niet begrepen of serieus genomen wordt, voelt dat ook heel persoonlijk, alsof iemand je met een dolk in je prikt terwijl je hartstikke hard je best doet om mee te komen.



Ehhh wat.

Multiquoten moet ik ook eens proberen. Door te sporten kan ik mijn energie kwijt of door dingen te doen waar ik blij van wordt. Maar soms moet ik ook opladen. Van leuke prikkels krijg ik juist energie. Maar als er teveel op me afkomt en een hoop dingen die ik op moet lossen dan verlies ik het overzicht en krijg teveel prikkels binnen. Dat lijdt tot angsten en vooral als ik me ook nog eens onder druk zet omdat ik dit hoor te kunnen. Dan vergeet ik dat het okay is om te puzzelen,de tijd te nemen en dat er ook dingen zijn die wel goed gaan.

Je baan klinkt erg interessant en afwisselend. Fijn dat jij de tijd kunt nemen om je taken af te ronden! Mijn vriend,familie,vrienden en coach weten ook van mijn aandoeningen. Soms vertel ik het tegen anderen en soms niet. Omdat ik niet gemaskeerd heb wisten een hoop mensen voor mij al dat er iets met me was. Ze hadden het vaak al in de gaten. En ik vind het zeker persoonlijk of iemand erover open is of niet. Het is vervelend om niet begrepen te worden. Maar ik begrijp die mensen dan weer niet die mij niet begrijpen.

Ik zit trouwens in een achtbaan qua emoties. Het ene moment accepteer ik mijn ASS en ADHD wel en focus me vooral op de voordelen ervan welke mijn psych ook al met me besproken heeft. I.v.m. mijn ASS ben ik goed in details,creatief,kan goed problemen analyseren en ben nauwkeurig en i.v.m. mijn ADHD ben ik ook creatief,heb een goede zin voor humor,ben enthousiast,spontaan etc... Maar het andere moment denk ik ´stop de creativiteit maar in je reet want ik heb er niets aan als ik mijn kwaliteiten niet kan gebruiken´. Ik loop uiteraard nog steeds tegen bepaalde dingen aan die voor mij moeilijk zijn en dat lijdt tot veel angsten en daar baal ik enorm van. Soms denk ik zelf dat ik geen ASS heb,maar gewoon een angststoornis en ook geen ADHD maar dat ik gewoon bipolair ben om dan vervolgens weer te gaan googelen om bevestiging te krijgen. Zelf meerdere gesprekken met mijn psych en regiebehandelaar erover gehad die zeiden dat er geen twijfels over mijn diagnoses bestaan en twijfelen hoort volgens hun ook bij het acceptatieproces. Volgende week heb ik mijn laatste sessie bij mijn psych en vind het doodeng want ik heb het gevoel er nog niet klaar voor te zijn. Ondanks het feit dat ik straks een coach heb. Maar ik moet wel.

MadameBijoux schreef: ↑

23-07-2025 17:07

Het gaat gevoelsmatig op en neer en ondanks het feit dat ik blij ben dat er een verklaring is,zo is het ook weer super confronterend. Op dit moment werk ik niet en ben ik op mijn werk ook vaak ontslagen,niet op staande voet trouwens,maar omdat ik te druk aanwezig was of te langzaam,te dromerig of niet in het team paste. ik heb ook een paar keer in een werkconflict gezeten omdat weekgevers me niet begrepen. Die werkgevers bij wie het wel goed ging gingen of failliet of kregen een re-organisatie. Op dit moment werk ik in een wijkcentrum maar wil meer uitdaging want het is erg saai. Dus dit is alleen ter overbrugging. Vandaag is er iemand bij me thuis geweest en ik krijg nu voor bepaalde dingen begeleiding en wordt er samen met mij voor vrijwilligerswerk gekeken wat bij me past en waar ik mijn kwaliteiten kan benutten en mijn energie in kwijt kan. Misschien ooit weer doorgroeien naar betaald werk.

Maskeren deed ik trouwens zelden en alleen als ik liep te pleasen in bepaalde situaties (dat was misschien voor 10% van alle gevallen) of andersom reageerde ik erg impulsief (niet agressief trouwens). Heb wel temperament en kan ook behoorlijk ratelen. En of je over je ASS wilt vertellen is inderdaad vrij persoonlijk. Je moet doen wat goed voelt voor je. Fijn om te lezen dat het met je therapeut klikt! Dat is heel belangrijk.

Heftig zeg, dat je ontslagen bent. Aan de andere kant: blijven werken terwijl het eigenlijk niet gaat is ook niet gezond voor jezelf. Lukt het je wel om een beetje tot rust te komen nu? Fijn dat er begeleiding is naar vrijwilligerswerk. Vaak zijn dat (voor mijn gevoel, geen idee of het klopt) ook wel veel zinvollere banen/bezigheden. Het moet natuurlijk wel bij je kwaliteiten aansluiten. Wat je in je tweede post schrijft herken ik trouwens wel: je bent creatief en hebt talenten, maar je hebt géén idee hoe je die moet benutten. Volgens mij komt dat heel veel voor bij neurodiverse mensen.

Wel fijn dat je zelden maskeert, ik ben er stiekem een beetje jaloers op. Thuis hoef ik dat gelukkig niet te doen, mijn gezin begrijpt mij. Man is ook neurodivers en oudste kind heeft ook ASS. Dus we begrijpen elkaar heel goed en kunnen onderling ook eerlijk zijn over onze belastbaarheid. Op het werk is dat anders. Daar heb ik af en toe echt het gevoel dat ik verdrink. Maar ik ben vorig jaar nogal abrupt weggegaan voor een andere baan en ondanks dat hebben ze me toch teruggevraagd. Dus nu weer ontslag nemen...dat kan even niet.