Psyche
alle pijlers
Niet ad rem genoeg
vrijdag 4 maart 2022 om 15:23
Hallo iedereen, ik merk dat ik een (voor mezelf) vervelende gewoonte heb. Als ik met iemand praat en diegene vraagt of zegt iets waar ik me niet goed bij voel, dan ga ik er vaak toch in mee. Daar heb ik achteraf soms spijt van, maar ook begrijp ik niet waarom ik mijn gevoel niet gewoon uit kan spreken.
Voorbeeld: Ik praat met collega uit een ander team over werk. Is een vriendelijke gast met wie ik ook buiten werk wel eens omga, maar ik weet dat hij ook alles met andere collega's bespreekt, waar ik niet zo dol op ben. Opeens vraagt hij rechtuit hoeveel ik verdien, en ik ben niet zo blij met die vraag, maar onder een soort van "druk" of een verwachting van de andere kant antwoord ik toch. Waarom kan ik niet terugkaatsen met "Hoezo wil je dat weten?" of zelfs even glashard liegen?
Ander voorbeeld: Gisteren een groepsmeeting voor een studieproject. Ik zat de dag ervoor met iets te worstelen wat we allemaal nodig hebben voordat we aan de gang kunnen met onze taken. Ben om 4 uur naar bed gegaan omdat ik het per se af wilde hebben voor de meeting. Het project moet over twee weken af. Ik zeg dus wat er gelukt is en waar ze het kunnen vinden, maar dat stap 2 nog moet gebeuren. Eén van onze groepsgenoten kan veel beter programmeren dan de rest van ons. Hij zegt "Oh stap 2 kan ik wel effe snel doen" waar iedereen positief op reageert, maar dan "Ik ga er maandag naar kijken, oké?".
De suggestie om het dan meteen even te doen is niet raar, toch... en hij kan altijd nog aangeven dat het eerder niet gaat lukken, maar op de één of andere manier knik ik toch gewoon "ja is goed" en sla ik mezelf daarna voor het hoofd, want wéér 5 dagen verder.
Ik zou dit soort gesprekken wel wat beter willen kunnen sturen, ter zelfbescherming en om meer controle te hebben over dingen waar ik bij betrokken ben. Maar hoe leer je dat aan?
Het vervelende is dat het gevoel er vaak al is, maar ik reageer al instemmend voordat ik de kans krijg om even stil te staan en erover na te denken. Ik doe het uiteindelijk dus zelf, als het ware automatisch, maar het voelt alsof er over me heen gewalst wordt.
Voorbeeld: Ik praat met collega uit een ander team over werk. Is een vriendelijke gast met wie ik ook buiten werk wel eens omga, maar ik weet dat hij ook alles met andere collega's bespreekt, waar ik niet zo dol op ben. Opeens vraagt hij rechtuit hoeveel ik verdien, en ik ben niet zo blij met die vraag, maar onder een soort van "druk" of een verwachting van de andere kant antwoord ik toch. Waarom kan ik niet terugkaatsen met "Hoezo wil je dat weten?" of zelfs even glashard liegen?
Ander voorbeeld: Gisteren een groepsmeeting voor een studieproject. Ik zat de dag ervoor met iets te worstelen wat we allemaal nodig hebben voordat we aan de gang kunnen met onze taken. Ben om 4 uur naar bed gegaan omdat ik het per se af wilde hebben voor de meeting. Het project moet over twee weken af. Ik zeg dus wat er gelukt is en waar ze het kunnen vinden, maar dat stap 2 nog moet gebeuren. Eén van onze groepsgenoten kan veel beter programmeren dan de rest van ons. Hij zegt "Oh stap 2 kan ik wel effe snel doen" waar iedereen positief op reageert, maar dan "Ik ga er maandag naar kijken, oké?".
De suggestie om het dan meteen even te doen is niet raar, toch... en hij kan altijd nog aangeven dat het eerder niet gaat lukken, maar op de één of andere manier knik ik toch gewoon "ja is goed" en sla ik mezelf daarna voor het hoofd, want wéér 5 dagen verder.
Ik zou dit soort gesprekken wel wat beter willen kunnen sturen, ter zelfbescherming en om meer controle te hebben over dingen waar ik bij betrokken ben. Maar hoe leer je dat aan?
Het vervelende is dat het gevoel er vaak al is, maar ik reageer al instemmend voordat ik de kans krijg om even stil te staan en erover na te denken. Ik doe het uiteindelijk dus zelf, als het ware automatisch, maar het voelt alsof er over me heen gewalst wordt.
vrijdag 4 maart 2022 om 15:27
vrijdag 4 maart 2022 om 15:37
Dat is voor school, staat er ook bij.Honingbij_ schreef: ↑04-03-2022 15:27Eh sorry, maar dit is toch een volkomen normale reactie van je collega? Ik vind het eerder absurd dat jij tot vier uur ‘s nachts met werk bezig bent? Applaus voor degene die wél goed z’n grenzen bewaakt.
Misschien moet je even bij jezelf te rade gaan of jouw verwachtingen wel realistisch zijn?
Ik moedig niemand aan om tot diep in de nacht bezig te zijn, dat is meer mijn eigen slechte planning. Maar daar gaat het nu niet om, dat was maar een voorbeeld om te laten zien dat ik mijn verwachtigen niet eens kan uitspreken als ik die al heb.
vrijdag 4 maart 2022 om 15:40
maar in dit geval, zit hij goed en jij nietkonwalia schreef: ↑04-03-2022 15:37Dat is voor school, staat er ook bij.
Ik moedig niemand aan om tot diep in de nacht bezig te zijn, dat is meer mijn eigen slechte planning. Maar daar gaat het nu niet om, dat was maar een voorbeeld om te laten zien dat ik mijn verwachtigen niet eens kan uitspreken als ik die al heb.
dus heb je weinig verwachtingen uit te spreken hoor
vrijdag 4 maart 2022 om 15:40
Hmm ik vind deze twee situaties heel verschillend eigenlijk. In het eerste geval geef je iets prijs dat je niet wilde zeggen, en in het andere geval houd je je mond terwijl je wel iets wilde zeggen.
Die eerste gaat over je grens bewaken, privacy. Dat is een kwestie van oefenen. Met eroverheen kletsen of een leugentje om bestwil. Gaat eerst hakkelend, maar dat leer je wel. "Waarom vraag je dat?" is een prima terugkaatser, die in elk geval wat tijd koopt (en je opdringerige gesprekspartner even laat hakkelen).
Die tweede: ben ik het inhoudelijk met de programmeur eens, maandag lijkt me prima. Beetje terughoudend zijn met het claimen van andermans tijd. Maar goed.
Rode draad wel: waarom wil je graag door iedereen aardig gevonden worden? En is dat echt wel belangrijk, of zelfs maar positief? Misschien zit daar de kern.
Die eerste gaat over je grens bewaken, privacy. Dat is een kwestie van oefenen. Met eroverheen kletsen of een leugentje om bestwil. Gaat eerst hakkelend, maar dat leer je wel. "Waarom vraag je dat?" is een prima terugkaatser, die in elk geval wat tijd koopt (en je opdringerige gesprekspartner even laat hakkelen).
Die tweede: ben ik het inhoudelijk met de programmeur eens, maandag lijkt me prima. Beetje terughoudend zijn met het claimen van andermans tijd. Maar goed.
Rode draad wel: waarom wil je graag door iedereen aardig gevonden worden? En is dat echt wel belangrijk, of zelfs maar positief? Misschien zit daar de kern.
vrijdag 4 maart 2022 om 15:46
Ja, ik weet dat ik die vaardigheid nog wel eens nodig kan hebben, mocht ik ooit in een omgeving komen waar de druk hoger ligt en mensen over je heen walsen. Als ze mailen of appen dan kun je al beter nadenken over of iets haalbaar is of niet, maar face-to-face lijkt het een beetje in mijn systeem te zitten om maar mee te gaan met de verwachtingen die een ander schept. Ik zou graag wat meer zoals die groepsgenoot zijn.
vrijdag 4 maart 2022 om 15:57
Voorbeeld 1:
Hier word je ineens overvallen door de directe vraag van je collega.
En is het je inderdaad niet gelukt om adrem te reageren.
Als dat niet in jou zit zou ik dat ook niet geforceerd proberen te leren.
Wat je wel kan leren zijn standaardreacties voor als je meer bedenktijd nodig hebt.
-Ik kom hier later op terug.
-Ik ga hier nog even over nadenken.
-Waarom vraag je dit?
-Dit is wel een heel persoonlijke/directe vraag.
Voorbeeld 2:
Dit had je mogelijk kunnen voorzien.
Je wist dat deel 2 je niet gelukt was.
Je had hier dus zelf actief hulp kunnen vragen als de prioriteit voor jou zo hoog lag.
-Wie kan deel 2 vandaag of morgen regelen zodat we snel verder kunnen?
Of, omdat 1 persoon hierin duidelijk beter is dan de rest deze vraag direct aan diegene stellen.
Garantie dat het dan ook vandaag of morgen gebeurd heb je uiteraard niet.
Wie weet past de ontvanger wel 1 van de antwoorden van voorbeeld 1 toe.
Of heeft diegene gewoon echt niet eerder tijd.
Maar zo neem je wel zelf de regie in plaats van een afwachtende houding aan te nemen.
Hier word je ineens overvallen door de directe vraag van je collega.
En is het je inderdaad niet gelukt om adrem te reageren.
Als dat niet in jou zit zou ik dat ook niet geforceerd proberen te leren.
Wat je wel kan leren zijn standaardreacties voor als je meer bedenktijd nodig hebt.
-Ik kom hier later op terug.
-Ik ga hier nog even over nadenken.
-Waarom vraag je dit?
-Dit is wel een heel persoonlijke/directe vraag.
Voorbeeld 2:
Dit had je mogelijk kunnen voorzien.
Je wist dat deel 2 je niet gelukt was.
Je had hier dus zelf actief hulp kunnen vragen als de prioriteit voor jou zo hoog lag.
-Wie kan deel 2 vandaag of morgen regelen zodat we snel verder kunnen?
Of, omdat 1 persoon hierin duidelijk beter is dan de rest deze vraag direct aan diegene stellen.
Garantie dat het dan ook vandaag of morgen gebeurd heb je uiteraard niet.
Wie weet past de ontvanger wel 1 van de antwoorden van voorbeeld 1 toe.
Of heeft diegene gewoon echt niet eerder tijd.Maar zo neem je wel zelf de regie in plaats van een afwachtende houding aan te nemen.
vrijdag 4 maart 2022 om 16:16
vrijdag 4 maart 2022 om 16:17
Tja zou dat het zijn... ik dacht dat ik misschien onbewust confrontaties uit de weg ga, of inderdaad bang ben voor negatieve reacties en me daarom maar aanpas. Lijkt me in ieder geval iets om te veranderen, maar ik weet niet hoe.
Uiteindelijk maakt het me niet eens echt uit wie er fout zit in situatie 2, kan best dat ik het te hoog inschat en we het prima rustig aan kunnen doen. Ik zou zelfs opgelucht kunnen zijn dat ik het nu niet hoef te doen, en ik nu iets anders kan gaan doen.
Maar mijn zorg was dat er nu niemand verder kan, en dat we dan aan het eind moeten stressen en alsnog uren moeten prutsen omdat we weer ergens vastlopen. Dit gevoel zou ik in ieder geval toch moeten kunnen uiten tijdens een groepsoverleg, in plaats van dat één persoon het tempo bepaalt waar ik het zo op het eerste gezicht eigenlijk niet mee eens ben, of dat nou een te hoog of te laag tempo is. Maar daar loop ik dan tegenaan.
vrijdag 4 maart 2022 om 16:34
Ik denk dat je bij beide situaties teveel bezig bent met jezelf in zo'n gesprek. Dan is het moeilijk om ad rem te zijn, daar heb je de rust niet voor. Het is niet ontspannen, sowieso niet zo'n collega die je overrompelt met zo'n vraag – vast geen type waar je je bij op je gemak voelt. En zo'n groepsmeeting is voor heel veel mensen niet relaxed, dan gaat ook meespelen hoe je je verhoudt in zo'n groep.
In feite voel je je precies omgekeerd van hoe je overkomt, want dat is pleasend en de ander tegemoet komend... maar achteraf baal je dat je niet voor jezelf bent opgekomen. Ben je enerzijds boos op jezelf dat je het hebt laten gebeuren. Maar ook op de ander, want die heeft jou in zo'n situatie gebracht.
Het is overigens geen oordeel, want ik herken het patroon volkomen.
In feite voel je je precies omgekeerd van hoe je overkomt, want dat is pleasend en de ander tegemoet komend... maar achteraf baal je dat je niet voor jezelf bent opgekomen. Ben je enerzijds boos op jezelf dat je het hebt laten gebeuren. Maar ook op de ander, want die heeft jou in zo'n situatie gebracht.
Het is overigens geen oordeel, want ik herken het patroon volkomen.
vrijdag 4 maart 2022 om 16:38
konwalia schreef: ↑04-03-2022 16:17Tja zou dat het zijn... ik dacht dat ik misschien onbewust confrontaties uit de weg ga, of inderdaad bang ben voor negatieve reacties en me daarom maar aanpas. Lijkt me in ieder geval iets om te veranderen, maar ik weet niet hoe.
Uiteindelijk maakt het me niet eens echt uit wie er fout zit in situatie 2, kan best dat ik het te hoog inschat en we het prima rustig aan kunnen doen. Ik zou zelfs opgelucht kunnen zijn dat ik het nu niet hoef te doen, en ik nu iets anders kan gaan doen.
In de tweede situatie kun je bijvoorbeeld laten merken dat je blij bent met de hulp (compliment geven). Daarna kun je in de vraag-vorm aangeven dat je zorgen hebt over de haalbaarheid: “Super dat je dat wil doen, Jan. Hebben we na maandag nog genoeg tijd over voor…?”
vrijdag 4 maart 2022 om 16:40
Voorbeeld 1: je voelt dat je geen antwoord wilt geven, en je geeft het toch. Probeer die tijd te rekken: je voelt dat je geen antwoord wilt geven. Hou dat even zo. Zeg tegen collega: ik weet niet of ik dat wil zeggen. Klaar.
Voorbeeld 2: je wilt iets zeggen, maar je doet het niet en daar baal je achteraf van. Je mag altijd achteraf terugkomen op iets. Ook in dit studiegroepje. Je kunt nu toch nog (in de groepsapp ofzo) zeggen: mensen, ik maak me zorgen over de planning, denken jullie niet dat we klem komen te zitten als we maandag pas het stukje programmeerwerk hebben? En dan hoor je het wel. Kan ook betekenen dat niemand het met je eens is, maar dat is inherent aan samenwerken met andere mensen.
Over het algemeen: vergroot voor jezelf de tijd van niet-beslissen. Door later alsnog te reageren of een reactie uit te stellen als een vraag voor jou te snel komt.
Voorbeeld 2: je wilt iets zeggen, maar je doet het niet en daar baal je achteraf van. Je mag altijd achteraf terugkomen op iets. Ook in dit studiegroepje. Je kunt nu toch nog (in de groepsapp ofzo) zeggen: mensen, ik maak me zorgen over de planning, denken jullie niet dat we klem komen te zitten als we maandag pas het stukje programmeerwerk hebben? En dan hoor je het wel. Kan ook betekenen dat niemand het met je eens is, maar dat is inherent aan samenwerken met andere mensen.
Over het algemeen: vergroot voor jezelf de tijd van niet-beslissen. Door later alsnog te reageren of een reactie uit te stellen als een vraag voor jou te snel komt.
Wat eten we vanavond?
vrijdag 4 maart 2022 om 16:41
To, je maakt je rol in dat project veel te groot. De verantwoordelijkheid is niet alleen van jou. Je beslist samen over de in te zetten activiteiten en het tempo. Je baseert niet je project op de angsten van 1 persoon.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
vrijdag 4 maart 2022 om 17:04
Je kan ook leren je gevoel gelijk uit te spreken.
Situatie 1: Ik merk dat ik het een onprettige vraag vind. (Je zou kunnen uitbreiden met: en ik wil hier geen antwoord op geven want ik vind dat prive.)
Situatie 2: Fijn dat jij dat maandag wil opmerken. Maar mijn zorg is dat er nu niemand verder kan tot stap 2 gedaan is, en dat we dan aan het eind moeten stressen. Hoe zien jullie dat?
Oftewel, je gevoel benoemen en het terug leggen bij de ander. En dit gewoon steeds oefenen. Niet te streng zijn voor je. Ook als het eerst niet in de praktijk lukt is het ook behulpzaam om naderhand te bedenken wat je lon terug zeggen en een paar standaard zinnen proberen te onthouden, zeker voor situatie 1 zijn eerder genoemde standaard zinnen top:
-Ik kom hier later op terug.
-Ik ga hier nog even over nadenken.
-Waarom vraag je dit?
Voor situatie 2 is oefen gewoon belangrijk. Als je het gevoel hebt dat er een beslissing genomen wordt waar je niet achter staat: wacht even. Ik weet niet of ik dit een fijne afspraak vind. En dan je gevoel/twijfel benoemen.
Situatie 1: Ik merk dat ik het een onprettige vraag vind. (Je zou kunnen uitbreiden met: en ik wil hier geen antwoord op geven want ik vind dat prive.)
Situatie 2: Fijn dat jij dat maandag wil opmerken. Maar mijn zorg is dat er nu niemand verder kan tot stap 2 gedaan is, en dat we dan aan het eind moeten stressen. Hoe zien jullie dat?
Oftewel, je gevoel benoemen en het terug leggen bij de ander. En dit gewoon steeds oefenen. Niet te streng zijn voor je. Ook als het eerst niet in de praktijk lukt is het ook behulpzaam om naderhand te bedenken wat je lon terug zeggen en een paar standaard zinnen proberen te onthouden, zeker voor situatie 1 zijn eerder genoemde standaard zinnen top:
-Ik kom hier later op terug.
-Ik ga hier nog even over nadenken.
-Waarom vraag je dit?
Voor situatie 2 is oefen gewoon belangrijk. Als je het gevoel hebt dat er een beslissing genomen wordt waar je niet achter staat: wacht even. Ik weet niet of ik dit een fijne afspraak vind. En dan je gevoel/twijfel benoemen.
Hope for the best, plan for the worst - Jack Reacher
vrijdag 4 maart 2022 om 17:05
Waarom zou je dat zeggen? Want TO wil het niet vertellen, en mensen die dat soort vragen stellen komen er vast ook op terug dus dan zit je weer met hetzelfde probleem…
Gewoon zeggen dat je dat niet wilt vertellen, of als je daar geen zin in hebt reageren met ‘wat een vreemde vraag’ of ‘waarom wil je dat weten’?
Zullen we proberen het een beetje gezellig te houden?!
vrijdag 4 maart 2022 om 17:12
Tikje off topic, maar wat mensen verdienen wordt bij ons ook vaak gevraagd aan nieuwe collega’s. Dat is pure nieuwsgierigheid, niets meer of minder. De lang zittende collega’s zitten allemaal in het maximum van de schaal dus wij weten van iedereen wat ze verdienen.
Bij de nieuwe collega’s is er nog nooit een geweest die ronduit antwoord gaf
Bij de nieuwe collega’s is er nog nooit een geweest die ronduit antwoord gaf
vrijdag 4 maart 2022 om 18:07
Ik herken dit ook maar wat ik meestal doe, er op terugkomen wanneer ik er wél aan denk. Voor mijn gevoel zet ik het dan toch voor mezelf recht.
Zoals voorbeeld 1 zou ik achteraf bijvoorbeeld eens vragen 'hoezo wilde je eigenlijk weten hoeveel ik verdien?'
En bij voorbeeld 2, op een later moment, ook al zei je al Ja is goed, zeg je 'Zou het evt nog lukken om het vandaag op te pakken?'
Ook al heb je al ja en amen gezegd, het is niet erg om er later op terug te komen.
Zoals voorbeeld 1 zou ik achteraf bijvoorbeeld eens vragen 'hoezo wilde je eigenlijk weten hoeveel ik verdien?'
En bij voorbeeld 2, op een later moment, ook al zei je al Ja is goed, zeg je 'Zou het evt nog lukken om het vandaag op te pakken?'
Ook al heb je al ja en amen gezegd, het is niet erg om er later op terug te komen.
vrijdag 4 maart 2022 om 19:06
Ik heb hier ook mee geworsteld. Voor mij hielp het om tegen mezelf te zeggen "dan ben ik maar een kutbitch, jammer dan!" 
Vervolgens vindt niemand mij een kutbitch.
Maar zo voelde het voor mezelf als ik voor mezelf op kom.
In het begin ging het ook wel eens veel te fel of gespannen. Maarja al doende leert men. Inmiddels kan ik gewoon kalm en assertief zijn en het luchtig houden. Het is van ver gekomen, vroeger was ik echt een muurbloempje. Hopelijk geeft je dit wat moed en hoop.
Vervolgens vindt niemand mij een kutbitch.
Maar zo voelde het voor mezelf als ik voor mezelf op kom.
In het begin ging het ook wel eens veel te fel of gespannen. Maarja al doende leert men. Inmiddels kan ik gewoon kalm en assertief zijn en het luchtig houden. Het is van ver gekomen, vroeger was ik echt een muurbloempje. Hopelijk geeft je dit wat moed en hoop.
