Niet alleen kunnen zijn

Ik wist niet zeker of dit onder psyche moest of onder relaties, het gaat niet om mij maar om mijn ex.



We zijn al lang over elkaar heen, alleen moet ik mijn ex wegens omstandigheden nu vaker zien. Ik vind dit soms lastig omdat zijn manier van doen mij best wel ergert. De relatie met mij liep op de klippen omdat hij al vanaf het begin zelfdestructief was, dat begon bij zichzelf uithongeren en eindigden met zichzelf fysiek beschadigen. Op mij kwam het over als een ziek spelletje, hij deed het namelijk niet stiekem, maar deed alsof hij het stiekem deed. De schade bracht hij aan waar ik het niet zag, maar onder mijn oog liet hij duidelijk blijken waar hij pijn had en als ik dan vroeg wat er was dan antwoorden hij heel erg nonchalant in woorden als: ach misschien wilde ik gewoon zien of mijn lichaam het nog deed. Verder verdraaide hij veel en lag er nooit iets aan hem, ik was fout of hij kon er niks aan doen, het was altijd de schuld van iets buiten hem zelf.



Nu zijn we twee jaar uit elkaar en hij heeft tussentijds negen relaties gehad. Allemaal zijn ze geëindigd omdat vrouwen het met hem uitmaakten en van vijf weet ik dat ze het uit hebben gemaakt, omdat ze niet meer konden omgaan met zijn psychische problemen (ik weet dit omdat ik in een dorp woon waar iedereen elkaar kent). Nu kunnen mijn ex en ik best oké met elkaar omgaan en hebben we weleens gepraat. Hij heeft toegegeven niet zonder relatie te kunnen, maar het probleem ziet hij niet, volgens hem is het gewoon iets dat bij hem hoort. Ik heb hem gezegd dat hij het eens zou moeten proberen om één jaar gelukkig single te zijn, onder het mom van: je kan pas je leven delen als je zelf gelukkig bent. Zijn antwoord is dan dat hij alleen gelukkig kan zijn als hij iemand heeft om liefde te geven (zoals hij nu is zie ik hem mensen alleen ongelukkig maken). Verder hebben we het ook gehad over "ons" ik had aangegeven dat ik het niet zo eerlijk van hem vond dat hij alleen met mij was om niet alleen te zijn, hij gaf me gelijk alleen een "sorry" kwam er niet vanaf, eerder een verhaal over vrouwen na mij waar hij wel echt van hielt en waarna hij suïcidaal werd na de break-up.



Ik weet niet zo goed wat ik met dit verhaal wil, opzicht voel ik mij niet rot tegenover zijn ex-vriendinnen die hebben vrij snel voor zichzelf gekozen, misschien vind ik het sneu voor hemzelf?. Maar hoe bereik je zo iemand? Hij lijkt het zelf niet te zien.