Psyche
alle pijlers
Niet lekker in mijn vel enzo...wat te doen?
dinsdag 27 mei 2008 om 01:44
Al een lange tijd zit ik niet lekker in mijn vel...ik voel me best vaak neerslachtig ook (hoewel het me wel vaak lukt, daar dan de volgende ochtend overheen te stappen).
Ook ben ik zo bewust van mezelf, ik denk ook vaak dat mensen mij heel raar vinden. Vind het bijv. ook moeilijk om in een groep mensen mijn zegje te doen, iiiiiee, dan is alle aandacht op mij en dan voel ik mezelf weer heel raar!
Ik hoor wel dat ik op andere mensen heel rustig en zelfverzekerd overkom, dus blijkbaar kan ik het goed verbergen.
Ik zit er over te denken om naar een psycholoog te gaan, denken jullie dat dit een goed idee is? En hoe pak je zoiets aan? Telefoonboek erbij, of...?
En misschien weet iemand nog een soort cursus oid voor mij wat betreft die dingen als niks durven te zeggen in een groep? Zou ik dan moeten denken aan een assertiviteitscursus, of zijn er nog betere aanraders?
Ik hoop dat dit niet hele stomme vragen zijn... Ik wil het even praktisch bekijken: probleem --> oplossingen.
Alvast bedankt
Ook ben ik zo bewust van mezelf, ik denk ook vaak dat mensen mij heel raar vinden. Vind het bijv. ook moeilijk om in een groep mensen mijn zegje te doen, iiiiiee, dan is alle aandacht op mij en dan voel ik mezelf weer heel raar!
Ik hoor wel dat ik op andere mensen heel rustig en zelfverzekerd overkom, dus blijkbaar kan ik het goed verbergen.
Ik zit er over te denken om naar een psycholoog te gaan, denken jullie dat dit een goed idee is? En hoe pak je zoiets aan? Telefoonboek erbij, of...?
En misschien weet iemand nog een soort cursus oid voor mij wat betreft die dingen als niks durven te zeggen in een groep? Zou ik dan moeten denken aan een assertiviteitscursus, of zijn er nog betere aanraders?
Ik hoop dat dit niet hele stomme vragen zijn... Ik wil het even praktisch bekijken: probleem --> oplossingen.
Alvast bedankt
dinsdag 27 mei 2008 om 19:13
Je komt zelf al met 'oplossingen': naar een psycholoog, naar een assertiviteitscursus...ik denk dat dat goede ideeen zijn.
Verder denk ik mss dat je er met vrienden over kunt praten.
Of het van je afschrijven in een dagboek, door te schrijven over je gevoelens dwing je jezelf tot nadenken over jezelf en dat kan helpen om je problemen te relativeren en daarnaast schrijf je het probleem / gevoel van je af...
Als ik je probleem zo bekijk is het denk ik heel herkenbaar voor anderen. Tenminste ik herken het van hoe ik vroeger was dus wat dat betreft kan ik zeggen dat het iets is wat wel overgaat naar verloop van tijd.
Ik heb zelf ook wel therapie gevolgd en ook assertiviteitstrainingen en op zich helpt het wel, het kan je net even dat duwtje in de rug geven maar het is ook iets wat je vooral zelf op moet lossen.... mensen kunnnen je erbij helpen maar je moet het toch zelf doen..
Ik had zelf b.v. ook altijd dat ik me heel ongemakkelijk voelde in gezelschap en dat ik heel erg druk bezig was met hoe ik over kwam en hoe anderen over mij dachten.
Maar uiteindelijk ben ik er over heen gegroeid.
Ik besefte dat anderen helemaal niet zo met mij bezig zijn als ik altijd dacht. Iedereen is druk met zichzelf en op zich was dat besef ook al een eye-opener voor mij.
Ik hoop dat je wat hebt aan wat ik geschreven heb.
Succes!
Verder denk ik mss dat je er met vrienden over kunt praten.
Of het van je afschrijven in een dagboek, door te schrijven over je gevoelens dwing je jezelf tot nadenken over jezelf en dat kan helpen om je problemen te relativeren en daarnaast schrijf je het probleem / gevoel van je af...
Als ik je probleem zo bekijk is het denk ik heel herkenbaar voor anderen. Tenminste ik herken het van hoe ik vroeger was dus wat dat betreft kan ik zeggen dat het iets is wat wel overgaat naar verloop van tijd.
Ik heb zelf ook wel therapie gevolgd en ook assertiviteitstrainingen en op zich helpt het wel, het kan je net even dat duwtje in de rug geven maar het is ook iets wat je vooral zelf op moet lossen.... mensen kunnnen je erbij helpen maar je moet het toch zelf doen..
Ik had zelf b.v. ook altijd dat ik me heel ongemakkelijk voelde in gezelschap en dat ik heel erg druk bezig was met hoe ik over kwam en hoe anderen over mij dachten.
Maar uiteindelijk ben ik er over heen gegroeid.
Ik besefte dat anderen helemaal niet zo met mij bezig zijn als ik altijd dacht. Iedereen is druk met zichzelf en op zich was dat besef ook al een eye-opener voor mij.
Ik hoop dat je wat hebt aan wat ik geschreven heb.
Succes!
maandag 9 juni 2008 om 19:49
Een groot voordeel is dat je van anderen hoort dat je juist rustig en zelfverzekerd overkomt. Dus dat is al een groot pluspunt. Het beeld, dat jij van jezelf hebt, komt op andere mensen toch niet zo over.
En als je je niet goed daarover voelt, ga eens praten met je huisarts. Schroom ook niet om naar het RIAGG te gaan. Daarvoor hoef je heus niet gek te zijn. Het kun juist zo goed zijn om mbv. professionele hulp, je gevoelens duidelijk op een rijtje te krijgen. En last but no least, ga is lekker wat meer uit. Verwen jezelf met leuke uitjes, koop is wat moois voor jezelf of ga is lekker op reis. Doet een mens geweldig goed. Als je even er helemaal uit ben, in een andere omgeving, zie je de dingen veel helderder voor je. Het doet vaak wonderen.
Succes!
En als je je niet goed daarover voelt, ga eens praten met je huisarts. Schroom ook niet om naar het RIAGG te gaan. Daarvoor hoef je heus niet gek te zijn. Het kun juist zo goed zijn om mbv. professionele hulp, je gevoelens duidelijk op een rijtje te krijgen. En last but no least, ga is lekker wat meer uit. Verwen jezelf met leuke uitjes, koop is wat moois voor jezelf of ga is lekker op reis. Doet een mens geweldig goed. Als je even er helemaal uit ben, in een andere omgeving, zie je de dingen veel helderder voor je. Het doet vaak wonderen.
Succes!
dinsdag 10 juni 2008 om 23:21
Hai Astair, hoe gaat het inmiddels?
Ik herken je korte intro wel.. Ben zelf nogal verlegen en me voortdurend bewust van mijn omgeving. Na bv verjaardagen bedenk ik me achteraf altijd wat ik wel/niet had moeten zeggen en als ik bv geen antwoord op een mail/sms krijg van een vriendin, ben ik vaak bang dat ik iets verkeerd heb gedaan oid.
Ik vind het moeilijk om mijn mening te geven, ben snel bang mensen te kwetsen (mensen naar de zin willen maken en de lieve vrede bewaren) of dat ze vinden dat ik dom ben.
Op mijn werk heeft dat zijn weerslag in het feit dat ik erg onzeker ben over mijn functioneren en ik vrij lang over klussen (bv verslagen) doe, omdat ik wil dat het perfect is. Ik heb met mijn leidinggevende over mijn probleem gepraat en men is hartstikke tevreden over mij en ziet geen reden voor mijn onzekerheid. Heel fijn om te horen natuurlijk, maar ik zit er nog steeds mee..
Een tijd geleden neigde ik naar een depressie en ik heb toen hulp gezocht bij een psychologe. Zij heeft me heel goed begeleid en heeft een sociale fobie geconstateerd, om het maar een naam te geven. Misschien herken je je enigszins in de beschrijving (link) In het kort, door je angst voor sociale situaties reageer je niet 'wenselijk' (blozen/stotteren/black out/lompe reactie/enz) en ga je deze situaties steeds meer uit de weg.
Het gekke is, dat ik veel vrienden heb en mensen dit nooit aan mij gemerkt hebben. Ik vond de term sociale fobie dan ook raar overkomen, maar het klopt precies in mijn gedragsplaatje.
Ik ben er met cognitieve gedragstherapie aan gaan werken. Helaas is door vertrek van mijn psychologe mijn behandeling voortijdig gestopt. Het ging een tijdje goed, maar ik merk dat ik af en toe weer terugval en moet eigenlijk weer op zoek naar een nieuwe plek. Vooral omdat ik sterk wil zijn voor mijn zoontje! (bijna een jaar)
Misschien kunnen we elkaar een beetje op de hoogte houden van de vorderingen, ik zou het prettig vinden om wat ervaringen uit te wisselen of tips te krijgen.
Ik herken je korte intro wel.. Ben zelf nogal verlegen en me voortdurend bewust van mijn omgeving. Na bv verjaardagen bedenk ik me achteraf altijd wat ik wel/niet had moeten zeggen en als ik bv geen antwoord op een mail/sms krijg van een vriendin, ben ik vaak bang dat ik iets verkeerd heb gedaan oid.
Ik vind het moeilijk om mijn mening te geven, ben snel bang mensen te kwetsen (mensen naar de zin willen maken en de lieve vrede bewaren) of dat ze vinden dat ik dom ben.
Op mijn werk heeft dat zijn weerslag in het feit dat ik erg onzeker ben over mijn functioneren en ik vrij lang over klussen (bv verslagen) doe, omdat ik wil dat het perfect is. Ik heb met mijn leidinggevende over mijn probleem gepraat en men is hartstikke tevreden over mij en ziet geen reden voor mijn onzekerheid. Heel fijn om te horen natuurlijk, maar ik zit er nog steeds mee..
Een tijd geleden neigde ik naar een depressie en ik heb toen hulp gezocht bij een psychologe. Zij heeft me heel goed begeleid en heeft een sociale fobie geconstateerd, om het maar een naam te geven. Misschien herken je je enigszins in de beschrijving (link) In het kort, door je angst voor sociale situaties reageer je niet 'wenselijk' (blozen/stotteren/black out/lompe reactie/enz) en ga je deze situaties steeds meer uit de weg.
Het gekke is, dat ik veel vrienden heb en mensen dit nooit aan mij gemerkt hebben. Ik vond de term sociale fobie dan ook raar overkomen, maar het klopt precies in mijn gedragsplaatje.
Ik ben er met cognitieve gedragstherapie aan gaan werken. Helaas is door vertrek van mijn psychologe mijn behandeling voortijdig gestopt. Het ging een tijdje goed, maar ik merk dat ik af en toe weer terugval en moet eigenlijk weer op zoek naar een nieuwe plek. Vooral omdat ik sterk wil zijn voor mijn zoontje! (bijna een jaar)
Misschien kunnen we elkaar een beetje op de hoogte houden van de vorderingen, ik zou het prettig vinden om wat ervaringen uit te wisselen of tips te krijgen.
dinsdag 10 juni 2008 om 23:23
woensdag 11 juni 2008 om 09:54
Pffff, ik zit op mijn werk en ik voel me zo naar, weet even niet hoe ik me hieruit moet slepen.
Had al slecht geslapen, veel gepiekerd over van alles en nog wat (problemen in de familie, vrienden die ik lang niet gezien/gesproken heb, huis waar nog flink in geklust moet worden, huishouden wat achterloopt, dieren die aandacht nodig hebben, mijn vriend waar ik wat liever voor moet zijn)
Toen ik op mijn werk kwam, kreeg ik meteen op mijn dak dat ik een fout had gemaakt, ik voelde me zó klein..
De betreffende persoon was niet echt boos, maar ik kan dat niet uitstaan van mezelf, vind het zo stom!
Nu zit ik met een knoop in mijn maag, kan het niet van me afzetten. Als iemand anders me dit zou vertellen, zou ik zeggen, joh, maak je niet druk, kan gebeuren! Maar zelf lukt me dit niet, waardoor ik weer verder pieker "waarom kan je het niet gewoon van je af zetten en doorgaan".
Ik maak het mezelf altijd erg moeilijk zoals je ziet..
Had al slecht geslapen, veel gepiekerd over van alles en nog wat (problemen in de familie, vrienden die ik lang niet gezien/gesproken heb, huis waar nog flink in geklust moet worden, huishouden wat achterloopt, dieren die aandacht nodig hebben, mijn vriend waar ik wat liever voor moet zijn)
Toen ik op mijn werk kwam, kreeg ik meteen op mijn dak dat ik een fout had gemaakt, ik voelde me zó klein..
De betreffende persoon was niet echt boos, maar ik kan dat niet uitstaan van mezelf, vind het zo stom!Nu zit ik met een knoop in mijn maag, kan het niet van me afzetten. Als iemand anders me dit zou vertellen, zou ik zeggen, joh, maak je niet druk, kan gebeuren! Maar zelf lukt me dit niet, waardoor ik weer verder pieker "waarom kan je het niet gewoon van je af zetten en doorgaan".
Ik maak het mezelf altijd erg moeilijk zoals je ziet..
woensdag 11 juni 2008 om 19:19
Ik ben een beetje tegen mezelf aan het praten vrees ik.. Maar goed, het heeft wel geholpen het even neer te zetten. Ik ben een rondje gaan lopen (moest toch even de deur uit voor een afspraak) en toen was mijn mind weer wat helderder, gelukkig! Hoewel er de rest van de dag niet veel uit mijn handen kwam..
zaterdag 14 juni 2008 om 14:16
Hoi Zonnetje ?
Hoe is het inmiddels ? We zijn weer een paar dagen verder
En voor mij is dit ook een heel herkenbaar verhaal !
We weten dat we het onszelf zo moeilijk maken.... en kijken vreselijk tegen dingen op, terwijl het achteraf 9 van de 10x meevalt.
En een fout maken in je werk, tja dat doe ik liever ook niet ! maar we zijn nog steeds mensen en iedereen maakt wel eens een fout.
Khoop dat het inmiddels weer wat beter met je gaat....
Hoe is het inmiddels ? We zijn weer een paar dagen verder
En voor mij is dit ook een heel herkenbaar verhaal !
We weten dat we het onszelf zo moeilijk maken.... en kijken vreselijk tegen dingen op, terwijl het achteraf 9 van de 10x meevalt.
En een fout maken in je werk, tja dat doe ik liever ook niet ! maar we zijn nog steeds mensen en iedereen maakt wel eens een fout.
Khoop dat het inmiddels weer wat beter met je gaat....
zaterdag 14 juni 2008 om 23:17
Hi Mir, dank voor je reactie! Ik was al bang dat het topic zou doodbloeden..
Het gaat inmiddels al beter, maar dit soort emoties komen echt met vlagen opzetten. Ik vind het dan moeilijk om ze positief om te buigen en blijf echt in zo'n neerslachtige bui hangen. Daar hebben ikzelf en mijn omgeving last van en daar ben ik me dan weer heel erg van bewust.. Lastig.
Morgen moet ik mijn schriftje van de psych maar eens opzoeken en met mijn oefeningen beginnen.
Hoe ga jij met deze dingen om?
Fijne avond nog..
Het gaat inmiddels al beter, maar dit soort emoties komen echt met vlagen opzetten. Ik vind het dan moeilijk om ze positief om te buigen en blijf echt in zo'n neerslachtige bui hangen. Daar hebben ikzelf en mijn omgeving last van en daar ben ik me dan weer heel erg van bewust.. Lastig.
Morgen moet ik mijn schriftje van de psych maar eens opzoeken en met mijn oefeningen beginnen.
Hoe ga jij met deze dingen om?
Fijne avond nog..
