Psyche
alle pijlers
Niet willen praten over abortus
woensdag 31 december 2008 om 05:11
Ik heb 2 jaar geleden abortus laten plegen, iets wat natuurlijk niet in de koude kleren ging zitten. Ik heb het helaas moeten doen, omdat ik zware medicatie slik die zowel een gevaar was voor het kind, als voor mij zelf. Het kind zou door de medicatie o.a. hartafwijkingen kunnen krijgen, Ik zelf zou door stoppen van de medicatie een gevaar voor mezelf zijn ivm antidepressiva!
Ik heb het nog steeds moeite met mijn beslissing. Als ik het mijn vriend over wil hebben, zegt hij dat het al 2 jaar geleden is, en dat hij het er niet over wil hebben. HIj wilde ook niet dat ik het tegen mijn familie zou zeggen. HIj denkt alleen dat mijn vader het weet, maar ik heb het zonder dat hij het weet ook aan mijn moeder verteld. Zijn familie weet van niks.
Hoe zouden jullie hiermee om gaan..?
Ik heb het nog steeds moeite met mijn beslissing. Als ik het mijn vriend over wil hebben, zegt hij dat het al 2 jaar geleden is, en dat hij het er niet over wil hebben. HIj wilde ook niet dat ik het tegen mijn familie zou zeggen. HIj denkt alleen dat mijn vader het weet, maar ik heb het zonder dat hij het weet ook aan mijn moeder verteld. Zijn familie weet van niks.
Hoe zouden jullie hiermee om gaan..?
woensdag 31 december 2008 om 07:27
Wat jammer dat je dit niet met hem kunt bespreken. Is hij meer zo met dingen, dat hij wat geweest is achter zich kan laten? Of alleen hiermee? Want dan doet het hem kennelijk meer dan hij wil zeggen.
Kun jij het wel met iemand anders bespreken? Want dat lijkt me wel heel belangrijk, dat je je gevoelens hierover kwijt kunt.
Sterkte!
Kun jij het wel met iemand anders bespreken? Want dat lijkt me wel heel belangrijk, dat je je gevoelens hierover kwijt kunt.
Sterkte!
woensdag 31 december 2008 om 07:34
Ik snap eigenlijk niet waarom je er naar je familie zo geheimzinnig over doet. Als je 'n goede band met je schoonouders hebt had je 't beter wel gelijk kunnen vertellen. Praten over iets lucht op en dan had het niet meer zo zwaar op de maag gelegen na 2 jaar. Misschien tijd om professionele hulp te zoeken als je het er na zo'n lange tijd nog zo moeilijk mee hebt?
woensdag 31 december 2008 om 08:05
quote:lovelive schreef op 31 december 2008 @ 05:11:
maar ik heb het zonder dat hij het weet ook aan mijn moeder verteld. Zijn familie weet van niks.
Hoe zouden jullie hiermee om gaan..?Nouja, ik zou in elk geval eerlijk zijn! Dat is wel het minste in een relatie... Maar ik denk niet dat je hem kunt dwingen hier over te praten. Als ik jou was zou ik het juist met jouw vriendinnen / familie bespreken. Jij kunt dan toch je verhaal kwijt, en van je vriend moet je denk ik accepteren dat het niet zo'n prater is.
maar ik heb het zonder dat hij het weet ook aan mijn moeder verteld. Zijn familie weet van niks.
Hoe zouden jullie hiermee om gaan..?Nouja, ik zou in elk geval eerlijk zijn! Dat is wel het minste in een relatie... Maar ik denk niet dat je hem kunt dwingen hier over te praten. Als ik jou was zou ik het juist met jouw vriendinnen / familie bespreken. Jij kunt dan toch je verhaal kwijt, en van je vriend moet je denk ik accepteren dat het niet zo'n prater is.
anoniem_77648 wijzigde dit bericht op 31-12-2008 08:48
Reden: Oei, hele erge typfout!
Reden: Oei, hele erge typfout!
% gewijzigd
woensdag 31 december 2008 om 08:20
Twee personen kunnen dingen heel anders verwerken, of willen verwerken. Jij wil er over praten, je vriend juist niet. Dat betekent niet dat hij niet om je geeft, of het niet erg vindt. Het betekent dat hij er niet over wil/kan praten. Iets dat je misschien net zo veel moet respecteren als het er wel over willen praten.
Praat er met vriendinnen, vader, moeder over. En misschien begint hij er dan op eens zelf over.
Praat er met vriendinnen, vader, moeder over. En misschien begint hij er dan op eens zelf over.
woensdag 31 december 2008 om 09:38
Jammer dat je dit niet goed bij je vriend kwijt kunt en dat hij er niet over wilt praten. Als ik jou was zou ik bij hem aangeven dat jij het ,ondanks dat het twee jaar geleden is, toch echt nodig hebt om erover te praten om het een betere plaats te geven in je leven. En ik zou hem vragen waarom hij geen behoefte heeft om erover te praten.
Niet om hem aan te vallen, maar als het een neutraal onderwerp voor hem zou zijn dan zou het toch ook geen punt zijn om erover te praten. Hij ervaart het blijkbaar dus ook niet als een neutraal onderwerp.
Of hij is wellicht "bang" voor jouw reactie (nu gis ik, wellicht vreest hij emotionele reacties vanuit jouw zijde en wil hij er niet over praten omdat dit het oprakelt of zo?). Dit kan leiden tot begrip van jouw kant (en later ook zijn kant) en zo kunnen jullie samen tot een compromis komen.
Ik ben heel erg voor eerlijkheid duurt het langst in een relatie dus ik zou ten eerste aangeven dat jij het nodig hebt om er met iemand over te praten en ik zou ook vertellen dat je het aan je beide ouders verteld hebt. Waarom dat verzwijgen en wat voor signaal geef je af aan je ouders over jullie relatie en je vriend (dat jullie geheimen voor elkaar hebben en de problemen niet samen kunnen/willen bespreken .... ).
Tot slot: een abortus is niet iets om je voor te schamen. Jij hebt een erg moeilijke keuze moeten maken en dat heb je (zo te lezen) weloverwogen gedaan. Dus waarom moet het een geheim zijn? Of is een andere reden dan schaamte de reden dat jullie er geheimzinnig over doen?
Heel veel sterkte!
WZK
Niet om hem aan te vallen, maar als het een neutraal onderwerp voor hem zou zijn dan zou het toch ook geen punt zijn om erover te praten. Hij ervaart het blijkbaar dus ook niet als een neutraal onderwerp.
Of hij is wellicht "bang" voor jouw reactie (nu gis ik, wellicht vreest hij emotionele reacties vanuit jouw zijde en wil hij er niet over praten omdat dit het oprakelt of zo?). Dit kan leiden tot begrip van jouw kant (en later ook zijn kant) en zo kunnen jullie samen tot een compromis komen.
Ik ben heel erg voor eerlijkheid duurt het langst in een relatie dus ik zou ten eerste aangeven dat jij het nodig hebt om er met iemand over te praten en ik zou ook vertellen dat je het aan je beide ouders verteld hebt. Waarom dat verzwijgen en wat voor signaal geef je af aan je ouders over jullie relatie en je vriend (dat jullie geheimen voor elkaar hebben en de problemen niet samen kunnen/willen bespreken .... ).
Tot slot: een abortus is niet iets om je voor te schamen. Jij hebt een erg moeilijke keuze moeten maken en dat heb je (zo te lezen) weloverwogen gedaan. Dus waarom moet het een geheim zijn? Of is een andere reden dan schaamte de reden dat jullie er geheimzinnig over doen?
Heel veel sterkte!
WZK
woensdag 31 december 2008 om 09:40
Ik denk dat je, gezien het bovenstaande, de juiste keuze hebt gemaakt. Jammer dat je vriend er niet over wil praten. Is hij zo met alles? Want het is voor jou natuurlijk wel een ingrijpende gebeurtenis geweest. Ik zou het zelf niet trekken als mijn partner het dood zou zwijgen en ik zou me serieus afvragen of ik nog verder met hem zou willen.
In een relatie is het juist wel gezond om met elkaar te praten en elkaar te steunen in moeilijke tijden.
In een relatie is het juist wel gezond om met elkaar te praten en elkaar te steunen in moeilijke tijden.
woensdag 31 december 2008 om 09:47
Volgens mij hebben jullie een structureel probleem met jullie onderlinge communicatie, ook even jouw andere topic indachtig.
Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat je helemaal niet zo gelukkig met hem bent.. Wat maakt dat hij nog steeds je vriend is? Gewoonte, gemak, of omdat hij, ondanks dit soort puntjes, de liefste op de hele wereld is?
Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat je helemaal niet zo gelukkig met hem bent.. Wat maakt dat hij nog steeds je vriend is? Gewoonte, gemak, of omdat hij, ondanks dit soort puntjes, de liefste op de hele wereld is?