Psyche
alle pijlers
Nieuwe diagnose
woensdag 20 augustus 2008 om 01:51
Dit is nu de 2de keer dat ik dit bewust onderga. Depressie !! zeggen ze weer ( huisarts, arboarts, psycholoog & uiteindelijk de psychiater ) de eerste keer ongeveer 6 jaar geleden. Aan de Zoloft & wekelijks naar Mentrum voor groeps gesprekken met allemaal zielige Depressieve vrouwen en 2 psygologen joepie. Nee dus ik trok het echt niet of is was te down om te gaan of ik had echt geen zin in al die verhalen over moeilijke jeugt, gepest worden of een ernstig laag zelfbeeld. Ja dat klinkt heel koud en hard maar als je je super kloten voelt hebt je daar echt geen zin in, want ik weet zelf ook wel dat ik niet de enige ben. goed na een jaar van vallen en op staan ( en heel veel problemen met mijn echtgenoot & dochter. zei begrepen er niets van ) Ben ik zonder overleg gestopt met het slikken van Zoloft en verhuist naar de Ned Antillen. Daar ging het redelijk goed, je hebt het erg druk met het zoeken naar een school voor je kind, huis en werk. het ging bijna 3 jaar goed met af en toe een terug val maar daar wist ik slim mee om tegaan, mijn gezin had het niet door want iedereen had het druk. Tot het niet meer ging en ik terug naar Nederland wilde en we gingen ook. Maar meteen begonnen de problemen, dochter kon niet naar school want het was al eind januari en mijn zusje die ons een soort van opving had te zware eisen. Na ander half jaar klapte de bom met mijn zus en waren we dakloos, ik werkloos & mijn dochter van huis weg gelopen. Maar dan komt het oer instinct naar boven en zorg je voor je kind, regel je een huis en vind je ook een zelfs beter betaalde baan.Maar dan krijg je ook nog eens het bericht dat je Super sterke Oma uit behandeld is (baarmoederhalskanker op 79 jarige leeftijd) Nou dan heb je alles weer alleen geregeld en dan stort je weer in. Ja hoor Depressie, dit keer Lexapro en een Top psygologe. Na 7 maanden lexapro voel je je nog steeds niet helemaal goed, een nieuwe diagnose, Shit nu ben ik de naam kwijt, maar goed nu lijd ik aan ....... kortom stemmings wissellingen en begin morgen aan Depakine Chrono. Ja wat moet je er mee. Weer last van de bijwerkingen, weer aan kommen. Ik ben het zo zat. Wie heeft hier ervaring mee !!!!! laat van je horn als je het kan opbrengen. Gr Rachel 42 jaar uit Amsterdam
woensdag 20 augustus 2008 om 07:42
Ik weet niet veel van depressie, dus geen tips op dat vlak.
Alleen, als je lekker op de Antillen in 'n altijd goed klimaat woont, hoe kun je dan terug naar Nederland willen? Hier is het zo vaak grijs en grauw, donker en koud dat zelfs 'n gezond mens er nog depressief van wordt.
Daglicht/zonlicht heeft vaak juist 'n positief effect als je geestelijk niet lekker in je vel zit.
Alleen, als je lekker op de Antillen in 'n altijd goed klimaat woont, hoe kun je dan terug naar Nederland willen? Hier is het zo vaak grijs en grauw, donker en koud dat zelfs 'n gezond mens er nog depressief van wordt.
Daglicht/zonlicht heeft vaak juist 'n positief effect als je geestelijk niet lekker in je vel zit.
woensdag 20 augustus 2008 om 10:04
Slik dan niet meteen nieuwe pillen als je geen zin hebt in alle bijwerkingen. Dat hoef je niet te doen als je dat niet wil.
Verder...tsja....ik ken jou niet, dus ik weet niet echt wat voor "advies" ik zou kunnen geven. Het klinkt wel alsof die grote verhuisbeslissingen die je hebt genomen nogal hals over kop zijn gegaan. Klopt dat? Gaat dat altijd zo?
Je schrijft dat je je nog steeds "niet helemaal goed" voelt....maar wat houdt dat voor jou precies in?
Wat wil je zelf zien veranderen? Wat wil je zelf het liefst met je leven?
Verder...tsja....ik ken jou niet, dus ik weet niet echt wat voor "advies" ik zou kunnen geven. Het klinkt wel alsof die grote verhuisbeslissingen die je hebt genomen nogal hals over kop zijn gegaan. Klopt dat? Gaat dat altijd zo?
Je schrijft dat je je nog steeds "niet helemaal goed" voelt....maar wat houdt dat voor jou precies in?
Wat wil je zelf zien veranderen? Wat wil je zelf het liefst met je leven?
woensdag 20 augustus 2008 om 19:07
Het klinkt niet echt of je aan je problemen wil werken....
Misschien zie ik het verkeerd maar zo kom je wel over.
Depressief zijn is zwaar en je ziet de wereld dan ook echt door een gekleurde negatieve sombere bril. Dit alles veroorzaakt door iets uit je verleden wat je niet verwerkt hebt....
Maar met de juiste hulp en er keihard aan te gaan werken, kan je er uit komen. Of misschien mee leren leven als je een chronische depressiviteit hebt.
Misschien zie ik het verkeerd maar zo kom je wel over.
Depressief zijn is zwaar en je ziet de wereld dan ook echt door een gekleurde negatieve sombere bril. Dit alles veroorzaakt door iets uit je verleden wat je niet verwerkt hebt....
Maar met de juiste hulp en er keihard aan te gaan werken, kan je er uit komen. Of misschien mee leren leven als je een chronische depressiviteit hebt.
donderdag 21 augustus 2008 om 13:06
Hoezo zielige depressieve vrouwen???/ Wie denk jij wel niet wie je bent? Jij duwt vrouwen die depressief zijn in een andere hoek dan jij.... OOK depressief.
Neem eerst jezelf eens serieus en ga aan de slag bij een therapeut want jij hebt nog veel te leren....heel veel!
BTW, ik ben zelf chronisch depressief maar ik vind me ABSOLUUT niet zielig. Wel neem ik mijn problemen serieus en werk er kei hard aan om steeds minder diep in dat vreselijke zwarte gat te vallen!
En nee, niet in groepstherapie maar gewoon 1 op 1 contact.
Je hoeft geen depressie te hebben door een rot jeugd, het kan ook erfelijk zijn he.
Toevallig heb ik een rot jeugd gehad en zijn mijn depressies erfelijk maar heb het bij de therapie nooit over mijn jeugd. het gaat meer over het nu en de toekomst en in welke valkuilen ik telkens weer val.
Er gebeurd niks wat jij niet wil of nog niet aan toe bent.
Neem eerst jezelf eens serieus en ga aan de slag bij een therapeut want jij hebt nog veel te leren....heel veel!
BTW, ik ben zelf chronisch depressief maar ik vind me ABSOLUUT niet zielig. Wel neem ik mijn problemen serieus en werk er kei hard aan om steeds minder diep in dat vreselijke zwarte gat te vallen!
En nee, niet in groepstherapie maar gewoon 1 op 1 contact.
Je hoeft geen depressie te hebben door een rot jeugd, het kan ook erfelijk zijn he.
Toevallig heb ik een rot jeugd gehad en zijn mijn depressies erfelijk maar heb het bij de therapie nooit over mijn jeugd. het gaat meer over het nu en de toekomst en in welke valkuilen ik telkens weer val.
Er gebeurd niks wat jij niet wil of nog niet aan toe bent.
donderdag 21 augustus 2008 om 21:10
Bosaapje, je schrijft zo'n betje precies wat ik gister al zat te denken toen ik dit topic voor het eerst zag.
Mijn hemel, allemaal zielige depressieve vrouwen....die moet je vooral niet bij elkaar in een groep zetten. Stel je voor dat je iets van elkaar zou kunnen leren of steun bij elkaar vinden. Het most niet maggen.
Mijn depressie(s) waren grotendeels seizoenbepaald, alleen heeft de huidige bedacht wel wat langer te willen blijven hangen. Voor mij dus pillen, therapie en niet omdat ik dan leuk met andere zielige vrouwtjes kan zijn, maar omdat ik het verdorie waard ben.
Mijn hemel, allemaal zielige depressieve vrouwen....die moet je vooral niet bij elkaar in een groep zetten. Stel je voor dat je iets van elkaar zou kunnen leren of steun bij elkaar vinden. Het most niet maggen.
Mijn depressie(s) waren grotendeels seizoenbepaald, alleen heeft de huidige bedacht wel wat langer te willen blijven hangen. Voor mij dus pillen, therapie en niet omdat ik dan leuk met andere zielige vrouwtjes kan zijn, maar omdat ik het verdorie waard ben.
woensdag 27 augustus 2008 om 02:49
Hier Sjel, ik merk aan jullie reactie''s dat ik zo als gewoonlijk totaal verkeert begrepen wordt.( dat meen ik jullie overigens niet kwalijk. Maar het is wel een punt waar IK aan moet werken) Ik neem mijn en andermans Depressie heel serieus en werk er inmiddels al zo''n 5 maanden heel hardt aan, doormiddel van weekelijkse gesprekken met een Super psychologe en medicatie. Ik wilde totaal niet neerbuigend doen over groeps gespreken, alleen werkte het voor mij niet. Ik kreeg daar het gevoel dat we een groepje zielige vrouwen waren ...,. Ik ben echt een gevoels mens en heb helaas ook een slecht jeugt gehad, met veel lichamelijk geweld, sexueel misbruik, veel verhuizen, nou ga zo maar door en ook ik praat daar niet over tijdens mijn wekelijks gesprek, ik denk en hoop dat ik dat al jaren geleden een plekje heb gegeven, maar ook denk ik dat mijn angsten, depressies, onzekerheden daar vandaan kommen. Ik baal er alleen heel erg van dat die ellende van depressies steeds weer terug komen als er hefftige dingen gebeuren. ik ben het gewoon spuug zat om telkens zo ziek te zijn. Ook ben ik overigens niet ondoordachtzaam of hals over kop van Bonaire naar nederland terug gegaan. de voornaamste reden was onze dochter, met haar ging het gewoon niet goed, vandaar. Nou ik hoop dat ik bijdeze iedereen een beetje gerust gestelt heb. Ik ben gewoon heel erg boos dat ( bij mij helaas ook biologies ) die verdomde depressie steeds terug komt en mijn leven over neemt. Gr Sjel
woensdag 27 augustus 2008 om 15:29
Sjel, natuurlijk word je het spuugzat om in een depressie te zitten. Vooral als het niet de 1 ste keer is. Het is balen en weet je, misschien is het ergste nog dat je er geen grip op hebt. het overkomt je en je wordt zonder dat je het wilt in een diepe put gezogen.
Nu kun je 2 dingen doen... Je kunt er tegen vechten, lees negeren en uiteindelijk er helemaal aan onder door gaan omdat je lichaam STOP zegt of je accepteert dat je weer in zo'n zwarte periode zit. Dat wil helemaal niet zeggen dat je in een hoekje moet zitten huilen, wegkwijnen of weet ik veel wat maar dat wil zeggen dat je goed luistert naar je lichaam.
Ritme, regelmaat en genoeg rusten en eten. Accepteer dat je even niet de vrolijke Sjel kunt zijn en dat je chaggie bent. Pak afleiding in de vorm van wandelen, lezen, wat je maar fijn vindt en waarbij je je kunt ontspannen.
Ik zou zeker contact opnemen met een GGZ instelling bij jou in de buurt en jouw probelemen voorleggen.
Er worden ook bij diverse GGZ instellingenen de cursus "in de put, uit de put" gegeven.
Veel sterkte Sjel
PS; Ik ben vanaf morgen 3 weken op vakantie. Dus ik reageer voorlopig niet meer.
Nu kun je 2 dingen doen... Je kunt er tegen vechten, lees negeren en uiteindelijk er helemaal aan onder door gaan omdat je lichaam STOP zegt of je accepteert dat je weer in zo'n zwarte periode zit. Dat wil helemaal niet zeggen dat je in een hoekje moet zitten huilen, wegkwijnen of weet ik veel wat maar dat wil zeggen dat je goed luistert naar je lichaam.
Ritme, regelmaat en genoeg rusten en eten. Accepteer dat je even niet de vrolijke Sjel kunt zijn en dat je chaggie bent. Pak afleiding in de vorm van wandelen, lezen, wat je maar fijn vindt en waarbij je je kunt ontspannen.
Ik zou zeker contact opnemen met een GGZ instelling bij jou in de buurt en jouw probelemen voorleggen.
Er worden ook bij diverse GGZ instellingenen de cursus "in de put, uit de put" gegeven.
Veel sterkte Sjel
PS; Ik ben vanaf morgen 3 weken op vakantie. Dus ik reageer voorlopig niet meer.
