Psyche
alle pijlers
No longer miss perfect
zondag 22 februari 2009 om 14:21
Hoi
Ik forum al langer, maar ik wil niet dat ik herkend word. Ik heb daarom een andere nick aangemaakt.
Waar zal ik eens beginnen...
Ik heb een moeilijke jeugd gehad, daar wil ik het niet over hebben. Wel dat ik op mijn 20e zo erg in de knoop zat dat ik zelfmoord wilde plegen en na een mislukte poging in een kliniek terecht ben gekomen. Daar ben ik goed uitgekomen en ik heb toen besloten om het nooit meer zover te laten komen. Door de jaren heen heb ik nog wel eens therapie gehad. Er zijn maar weinig mensen in mijn omgeving die dit weten.
Ik heb objectief gezien een leuk leven, leuke partner, baan en vrienden. Sta positief in het leven, het lijkt of veel dingen me gemakkelijk afgaan. Ik heb een bepaald plaatje gecreëerd van iemand die er altijd goed uitziet, een goed humeur heeft, problemen met gemak oplost, nooit moeilijk doet. Hoe ik echt ben, dat weten weinig mensen. En trouwens omdat ik al zolang aan een bepaald beeld voldoe, weet ik het zelf soms niet eens meer. Jarenlang is het ook wel goed gegaan, maar nu valt het me met regelmaat steeds vaker om die rol te spelen.
Diep in me ben ik nog steeds onzeker en verdrietig. Ik wil hier iets aan veranderen, maar ik weet niet hoe.
Ik forum al langer, maar ik wil niet dat ik herkend word. Ik heb daarom een andere nick aangemaakt.
Waar zal ik eens beginnen...
Ik heb een moeilijke jeugd gehad, daar wil ik het niet over hebben. Wel dat ik op mijn 20e zo erg in de knoop zat dat ik zelfmoord wilde plegen en na een mislukte poging in een kliniek terecht ben gekomen. Daar ben ik goed uitgekomen en ik heb toen besloten om het nooit meer zover te laten komen. Door de jaren heen heb ik nog wel eens therapie gehad. Er zijn maar weinig mensen in mijn omgeving die dit weten.
Ik heb objectief gezien een leuk leven, leuke partner, baan en vrienden. Sta positief in het leven, het lijkt of veel dingen me gemakkelijk afgaan. Ik heb een bepaald plaatje gecreëerd van iemand die er altijd goed uitziet, een goed humeur heeft, problemen met gemak oplost, nooit moeilijk doet. Hoe ik echt ben, dat weten weinig mensen. En trouwens omdat ik al zolang aan een bepaald beeld voldoe, weet ik het zelf soms niet eens meer. Jarenlang is het ook wel goed gegaan, maar nu valt het me met regelmaat steeds vaker om die rol te spelen.
Diep in me ben ik nog steeds onzeker en verdrietig. Ik wil hier iets aan veranderen, maar ik weet niet hoe.
zondag 22 februari 2009 om 14:43
zondag 22 februari 2009 om 14:53
Waarom wil je dat eigenlijk ? Wil je hulp zonder dat je er expliciet om moet vragen ? Wil je complimenten hebben over dat je het tóch naar effe doet allemaal ?
Waarom ga je er van uit dat iedereen denkt dat er met jou nooit iets zou zijn ?
En ... waarom geef je niet aan als er eens iets zou zijn ? Omdat je dan je facade ( zoals je zelf zegt ) moet laten vallen ? Of vind je dat mensen jou aan moeten kunnen voelen wanneer jij het zwaar hebt ?
Waarom ga je er van uit dat iedereen denkt dat er met jou nooit iets zou zijn ?
En ... waarom geef je niet aan als er eens iets zou zijn ? Omdat je dan je facade ( zoals je zelf zegt ) moet laten vallen ? Of vind je dat mensen jou aan moeten kunnen voelen wanneer jij het zwaar hebt ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 22 februari 2009 om 15:09
maandag 23 februari 2009 om 19:17
Herkenbaar, mensen schijnen te denken dat het mij altijd goed gaat en dat ik het allemaal voor elkaar hebt en zeer weinig mensen weten dat ik ook een wat neerslachtige kant heb en dit laat ik aan weinig mensen zien, alleen mensen die me echt nastaan en die ik kan vertrouwen. Waar het op neerkomt is dat jij (ik dus ook) dit plaatje van jezelf zelf instand houdt. Ik irriteerde me altijd aan het feit dat ik interesse toon in mensen ook als ik weet dat het minder met ze gaat en dat mensen nooit aan mij vragen hoe het met mij gaat maar ben erachter gekomen dat ik dit zelf doe, waarom? Omdat als mensen mij vragen hoe het gaat ik 9 van de 10 keer zeg dat het goed gaat.
Moraal van het verhaal, als jij wil dan het anders gaat en dat je niet altijd als miss perfect gezien wil worden dan zal je ook open moeten zijn en aangeven als het een keer niet zo goed gaat.
Moraal van het verhaal, als jij wil dan het anders gaat en dat je niet altijd als miss perfect gezien wil worden dan zal je ook open moeten zijn en aangeven als het een keer niet zo goed gaat.
woensdag 25 februari 2009 om 10:20
Ik herken ook een deel uit je post!
Tegen mij is ook gezegt dat ik perfectionitisch ben.. ik heb ook uitleg gekregen en begrijp het nu ook!
Perfetionistisch zijn is niet alleen maar je school werk tip top inleveren. Het is niet alleen dat je dwangmatig kunt zijn.
Het is hoe je de wereld in kijk! Verwachtingen kunnen veel te hoog liggen tegenover jezelf en tegenover anderen.
Ik heb een veel te hoog beeld van het leven, en leef daardoor vaak in teleurstelling. Vraag me niet hoe ik aan dat beeld kom
geen idee! Maar ik wil mijn leven perfect hebben, onbewust!
Ik ben er achter gekomen dat ik me vaak onzeker voel omdat ik nooit aan mijn verwachtingen kan voldoen.
Ik heb bijvoorbeeld verlatingaangst, en ik wil daar vanaf. *punt* en wel nu! Ik verwacht dat dan ook en vind mezelf echt een nerd dat me dat niet lukt.
Ik eis veel te veel dingen, voornamelijk van mezelf.
Ik praat niet over dingen(die me dwars zitten) omdat ik het stom vind vanmezelf dat ik me er niet gewoon overheen kan zetten.
Het perfetionisme zit hem dan niet in het afhandelen van dingen, maar in je verwachtingen en eisen (vooral tegen over jezelf)
Ik hoop dat je het een beetje begrijpt!
Goodluck, Liefs
Tegen mij is ook gezegt dat ik perfectionitisch ben.. ik heb ook uitleg gekregen en begrijp het nu ook!
Perfetionistisch zijn is niet alleen maar je school werk tip top inleveren. Het is niet alleen dat je dwangmatig kunt zijn.
Het is hoe je de wereld in kijk! Verwachtingen kunnen veel te hoog liggen tegenover jezelf en tegenover anderen.
Ik heb een veel te hoog beeld van het leven, en leef daardoor vaak in teleurstelling. Vraag me niet hoe ik aan dat beeld kom
geen idee! Maar ik wil mijn leven perfect hebben, onbewust!Ik ben er achter gekomen dat ik me vaak onzeker voel omdat ik nooit aan mijn verwachtingen kan voldoen.
Ik heb bijvoorbeeld verlatingaangst, en ik wil daar vanaf. *punt* en wel nu! Ik verwacht dat dan ook en vind mezelf echt een nerd dat me dat niet lukt.
Ik eis veel te veel dingen, voornamelijk van mezelf.
Ik praat niet over dingen(die me dwars zitten) omdat ik het stom vind vanmezelf dat ik me er niet gewoon overheen kan zetten.
Het perfetionisme zit hem dan niet in het afhandelen van dingen, maar in je verwachtingen en eisen (vooral tegen over jezelf)
Ik hoop dat je het een beetje begrijpt!
Goodluck, Liefs
