Psyche
alle pijlers
Nooit geen rust in m'n lijf
woensdag 20 augustus 2008 om 17:16
Ik ben nooit een stilzitter geweest, maar het lijkt steeds erger te worden. Ik heb nooit rust in m'n lijf. Ben altijd heel gejaagd, in denken en in doen. Mijn bloed is al eens onderzocht op schildklier ed. er is een hartfilmpje gemaakt, maar niks geks gevonden. Heb ook een paar maanden ademhalingstherapie gehad, maar hielp ook niet.
Ik moet altijd zoveel van mezelf. Pfffft, niet normaal. Iets is sterker dan ik zelf lijkt het wel.
Ik ben 40, sinds een aantal jaren weer alleen, bevalt me prima, heb een drukke baan waarvoor ik vnl aan huis kan werken. Heb het hiermee ook erg naar m'n zin. Mss soms iets te druk, maar ik wil zo graag zelf de controle over alles houden! Ik mag graag een boekje of tijdschrift lezen zo 'savonds of op zondagmiddag, maar als ik ook maar 10 minuten zit, ben ik in mijn hoofd alweer bezig met wat ik nog moet. Als bv de droger de was net droog heeft, moet ik die eerst opruimen, dan kan ik weer verder lezen. Ik sla mezelf soms tegen m'n kop van "doe toch normaal", maar ik kan pas weer "rustig" zitten als alles klaar is, en dat duurt dan hoogstens een kwartier. Ik ben soms zo jaloers op al die mensen die gewoon alles "de boel, de boel" kunnen laten, of op vakantie een hele dag aan bv het strand kunnen liggen. Ik heb gelukkig niet veel vrije tijd, want dat betekend voor mij ook meteen dat ik ga snaaien, lijkt wel als m'n handen stoppen met werken, dat m'n mond dan begint. Zo frustrerend. Ben elke zondagavond boos op mezelf omdat ik weer teveel heb gegeten en gesnoept. Al jaren lang, en toch is het elke week weer hetzelfde. Het is niet zo dat ik me op zondag eenzaam of alleen voel en daarom ga eten,ik kan er echt naar uitkijken om lekker met een boekje op de bank te gaan zitten, maar toch lukt het me nooit. Herkend iemand dit, of heeft er iemand een goeie tip? Ik twijfel om een tabletje of zo aan te schaffen maar wil hier aan de ene kant liever niet aan beginnen, bang dat het eind dan zoek is.
Ik moet altijd zoveel van mezelf. Pfffft, niet normaal. Iets is sterker dan ik zelf lijkt het wel.
Ik ben 40, sinds een aantal jaren weer alleen, bevalt me prima, heb een drukke baan waarvoor ik vnl aan huis kan werken. Heb het hiermee ook erg naar m'n zin. Mss soms iets te druk, maar ik wil zo graag zelf de controle over alles houden! Ik mag graag een boekje of tijdschrift lezen zo 'savonds of op zondagmiddag, maar als ik ook maar 10 minuten zit, ben ik in mijn hoofd alweer bezig met wat ik nog moet. Als bv de droger de was net droog heeft, moet ik die eerst opruimen, dan kan ik weer verder lezen. Ik sla mezelf soms tegen m'n kop van "doe toch normaal", maar ik kan pas weer "rustig" zitten als alles klaar is, en dat duurt dan hoogstens een kwartier. Ik ben soms zo jaloers op al die mensen die gewoon alles "de boel, de boel" kunnen laten, of op vakantie een hele dag aan bv het strand kunnen liggen. Ik heb gelukkig niet veel vrije tijd, want dat betekend voor mij ook meteen dat ik ga snaaien, lijkt wel als m'n handen stoppen met werken, dat m'n mond dan begint. Zo frustrerend. Ben elke zondagavond boos op mezelf omdat ik weer teveel heb gegeten en gesnoept. Al jaren lang, en toch is het elke week weer hetzelfde. Het is niet zo dat ik me op zondag eenzaam of alleen voel en daarom ga eten,ik kan er echt naar uitkijken om lekker met een boekje op de bank te gaan zitten, maar toch lukt het me nooit. Herkend iemand dit, of heeft er iemand een goeie tip? Ik twijfel om een tabletje of zo aan te schaffen maar wil hier aan de ene kant liever niet aan beginnen, bang dat het eind dan zoek is.
woensdag 20 augustus 2008 om 17:21
ja dat herken ik.
Ik ben vandaag trouwens voor het eerst hier aanwezig, dus weet nog niet hoe alles werkt.
Het is wel een vlucht voor jezelf als ik het zo lees. Waar ben je voor op de vlucht? Ik zou je aanraden te mediteren, dat ben ik gaan doen. Heel bijzonder resultaat, maar echt niet altijd makkelijk. En straf jezelf niet zo, niets is erger dan jezelf op je kop slaan. Geniet van de snoep-erij. Heerlijk toch?
Ik ben vandaag trouwens voor het eerst hier aanwezig, dus weet nog niet hoe alles werkt.
Het is wel een vlucht voor jezelf als ik het zo lees. Waar ben je voor op de vlucht? Ik zou je aanraden te mediteren, dat ben ik gaan doen. Heel bijzonder resultaat, maar echt niet altijd makkelijk. En straf jezelf niet zo, niets is erger dan jezelf op je kop slaan. Geniet van de snoep-erij. Heerlijk toch?
woensdag 20 augustus 2008 om 17:43
Klinkt als een soort vluchtgedrag om niet na te denken.
Of iets dwangmatigs,controle.
Het kan ook gewoon je aard zijn natuurlijk.
Er is niets mis mee om zo te zijn,tenzij je er zelf last van hebt.
Je geeft aan dat je dat hebt
Je zou eens kunnen bedenken waarom je er last van hebt.
En van daaruit verder.
Verder yoga??
Hardlopen?
Of iets dwangmatigs,controle.
Het kan ook gewoon je aard zijn natuurlijk.
Er is niets mis mee om zo te zijn,tenzij je er zelf last van hebt.
Je geeft aan dat je dat hebt
Je zou eens kunnen bedenken waarom je er last van hebt.
En van daaruit verder.
Verder yoga??
Hardlopen?
woensdag 20 augustus 2008 om 19:48
Hoi Nael,
Ik zit precies zo in elkaar als jij, tenminste, dat gevoel krijg ik als ik je lees. Ik heb vorige week het topic 'ontspannen, komt het nog goed' geopend.
Vandaag ben ik bij de fysio geweest om haar te vertellen wat ik denk sinds de therapie, en ook mijn gedachten en gevoel erover.
We hebben n.a. daarvan een gesprek gevoerd, waarin ze me bepaalde dingen vroeg, en ja, ik ben ontzettend rusteloos (heb jij dat ook dat je niet eens een cd kan uitluisteren of een programma op tv zittend blijven volgen, ga je dan weer staan strijken ondertussen, of je planning zitten maken voor de volgend dag?
Ik wil alles onder controle hebben, en ben perfectionistisch.
Laat dingen moeilijk los.
Terwijl ik tot nu toe dacht dat het goed was alles onder controle te hebben, en alles perfect geregeld te hebben mij rust zou geven, lijkt het nu tegen me te keren.
Ik wil dit ook heel erg graag anders.
Ik kan me de tijd niet heugen dat ik ontspannen was.
Ik zit precies zo in elkaar als jij, tenminste, dat gevoel krijg ik als ik je lees. Ik heb vorige week het topic 'ontspannen, komt het nog goed' geopend.
Vandaag ben ik bij de fysio geweest om haar te vertellen wat ik denk sinds de therapie, en ook mijn gedachten en gevoel erover.
We hebben n.a. daarvan een gesprek gevoerd, waarin ze me bepaalde dingen vroeg, en ja, ik ben ontzettend rusteloos (heb jij dat ook dat je niet eens een cd kan uitluisteren of een programma op tv zittend blijven volgen, ga je dan weer staan strijken ondertussen, of je planning zitten maken voor de volgend dag?
Ik wil alles onder controle hebben, en ben perfectionistisch.
Laat dingen moeilijk los.
Terwijl ik tot nu toe dacht dat het goed was alles onder controle te hebben, en alles perfect geregeld te hebben mij rust zou geven, lijkt het nu tegen me te keren.
Ik wil dit ook heel erg graag anders.
Ik kan me de tijd niet heugen dat ik ontspannen was.
woensdag 20 augustus 2008 om 20:00
Ik heb exact hetzelfde (gehad). Bij komt het door mijn grote perfectionisme, en de drang om alles onder controle te houden.
Ik heb jarenlang last gehad van dwanghandelingen...als ik net thuis kwam van het werk da stond ik bij wijze van meteen te stofzuigen als ik viezigheid op de vloer zag. Ik moest eerst van alles doe (kat schoon water geven, opruimen, wassen enz) voordat ik rustig kon gaan zitten!
Er zat ook vaak een vast patroon in. Op een gegeven moment was ik op, en door nog wat andere oorzaken kreeg ik een burn out. Achteraf gelukkig dat het gebeurd is, want ik kreeg een coach die mij haptonomie gaf, en een psycholoog.
Ik heb vooral geleerd dat als ik een dwanggedachte krijg, omdan de volgende vraag te stellen: ''wat voor ergs gebeurd er als ik deze handeling nu niet uitvoer, als ik het werk even laat liggen?''.
Dan kom je tot de conclusie dat er geen wereldramp gebeurd!
Dit moet je oefenen, maar mededoor de haptonomie ben ik een stuk rustiger geworden, en kan ik meer dingen loslaten en langer laten liggen.
Het blijkt ook dat ik helemaal niet alles onder ontrole HOEF te houden....dat ik ook weleens dingen niet hoef te plannen, dat ik dingen mag laten liggen..dat zegt helemaal niks over mij als persoon!
De dwanggedachtes waren voor mij een soort vlucht. Als ik niet goed in mn vel zat, of iets vervelend had meegemaakt, dan werd de dwang veel erger. En ik weet nu dat ik dat deed zodat ik me niet verdrietig hoefde te voelen, daar had ik immers geen tijd voor...door al die dingen die ik ging doen, en vooral door niet rustig te gaan zitten hoefde ik niet aan mijn verdriet en onzekerheid te denken!
Het duurde even voor ik het inzag, maar nogmaals jezelf de vraag stellen die ik hierboven schreef helpt echt!
Je moet jezelf heel vaak vertellen dat je hier gewoon mag zijn, en je hetook waard bent om soms eens lekker niks te doen!
Ik ben erachter gekomen dat dit hele gedoe dus veel dieper zit, en ergens vandaan komt....denk dat dit bij jou ook het geval is!
Ik kan je vertelle, ik heb zeker een jaar of 9 die dwanghandelingen gehad, ik werd echt zo ontzettend moe van alles, van mezelf. En nu ik het een stuk minder doe, en het echt afleer kan ik zeggen dat ik veel relaxter leef, en meer geniet van dingen, en van vervelen! ;)
veel succes!
Ik heb jarenlang last gehad van dwanghandelingen...als ik net thuis kwam van het werk da stond ik bij wijze van meteen te stofzuigen als ik viezigheid op de vloer zag. Ik moest eerst van alles doe (kat schoon water geven, opruimen, wassen enz) voordat ik rustig kon gaan zitten!
Er zat ook vaak een vast patroon in. Op een gegeven moment was ik op, en door nog wat andere oorzaken kreeg ik een burn out. Achteraf gelukkig dat het gebeurd is, want ik kreeg een coach die mij haptonomie gaf, en een psycholoog.
Ik heb vooral geleerd dat als ik een dwanggedachte krijg, omdan de volgende vraag te stellen: ''wat voor ergs gebeurd er als ik deze handeling nu niet uitvoer, als ik het werk even laat liggen?''.
Dan kom je tot de conclusie dat er geen wereldramp gebeurd!
Dit moet je oefenen, maar mededoor de haptonomie ben ik een stuk rustiger geworden, en kan ik meer dingen loslaten en langer laten liggen.
Het blijkt ook dat ik helemaal niet alles onder ontrole HOEF te houden....dat ik ook weleens dingen niet hoef te plannen, dat ik dingen mag laten liggen..dat zegt helemaal niks over mij als persoon!
De dwanggedachtes waren voor mij een soort vlucht. Als ik niet goed in mn vel zat, of iets vervelend had meegemaakt, dan werd de dwang veel erger. En ik weet nu dat ik dat deed zodat ik me niet verdrietig hoefde te voelen, daar had ik immers geen tijd voor...door al die dingen die ik ging doen, en vooral door niet rustig te gaan zitten hoefde ik niet aan mijn verdriet en onzekerheid te denken!
Het duurde even voor ik het inzag, maar nogmaals jezelf de vraag stellen die ik hierboven schreef helpt echt!
Je moet jezelf heel vaak vertellen dat je hier gewoon mag zijn, en je hetook waard bent om soms eens lekker niks te doen!
Ik ben erachter gekomen dat dit hele gedoe dus veel dieper zit, en ergens vandaan komt....denk dat dit bij jou ook het geval is!
Ik kan je vertelle, ik heb zeker een jaar of 9 die dwanghandelingen gehad, ik werd echt zo ontzettend moe van alles, van mezelf. En nu ik het een stuk minder doe, en het echt afleer kan ik zeggen dat ik veel relaxter leef, en meer geniet van dingen, en van vervelen! ;)
veel succes!
woensdag 20 augustus 2008 om 22:03
Dank voor jullie reacties! Dat er meer mensen met dit "ongemak" rondlopen. Vluchten voor mezelf? Nee, zo kan ik t eigenlijk niet noemen, ik vrees dat t gewoon m'n aard is, maar dat neemt niet weg dat t makkelijk is om zo in elkaar te zitten. Niet voor mezelf en ook niet anderen. Maar goed dat ik alleen woon (haha).
En inderdaad, ik kan wel naar de tv kijken, maar niet alleen maar. Dan kijk ik en naar de tv, en ik ruim ondertussen de vaatwasser leeg, of ik strijk ondertussen, of, of, of, maar nooit alleen maar tv kijken. 2 minuten, en hup ik ben weer wat anders aan t doen. En inderdaad, ik kan ook pas gaan zitten als het hele lijstje wat in m'n hoofd zat klaar is. Misschien is haptonomie wel een idee, zal er eens informatie over zoeken. Ik ga ook even onder topic "ontspannen, komt het nog goed" kijken.
En inderdaad, ik kan wel naar de tv kijken, maar niet alleen maar. Dan kijk ik en naar de tv, en ik ruim ondertussen de vaatwasser leeg, of ik strijk ondertussen, of, of, of, maar nooit alleen maar tv kijken. 2 minuten, en hup ik ben weer wat anders aan t doen. En inderdaad, ik kan ook pas gaan zitten als het hele lijstje wat in m'n hoofd zat klaar is. Misschien is haptonomie wel een idee, zal er eens informatie over zoeken. Ik ga ook even onder topic "ontspannen, komt het nog goed" kijken.
woensdag 20 augustus 2008 om 22:10
Ik heb er zelf geen last van, kan buitengewoon goed 'niks' doen, maar herken het van een reisgenootje. Die had ook helemaal geen rust in d'r donder, ik werd er doodmoe van 
Misschien is meditatie iets voor je. Hier staan bijvoorbeeld wat mp3-tjes met geleide meditaties. Gewoon eens mee beginnen, en dan hoeft het natuurlijk niet gelijk een half uur. Vijf minuutjes om mee te beginnen is al mooi. Je kunt het mediteren gewoon toevoegen aan je 'actielijstje'. Stofzuigen, boodschappen doen, vriendin X bellen, mediteren, slaapkamer opruimen. Zoiets
Wie weet heb je er wat aan, het lijkt me heel vermoeiend als je zo weinig rust in je donder hebt.
Misschien is meditatie iets voor je. Hier staan bijvoorbeeld wat mp3-tjes met geleide meditaties. Gewoon eens mee beginnen, en dan hoeft het natuurlijk niet gelijk een half uur. Vijf minuutjes om mee te beginnen is al mooi. Je kunt het mediteren gewoon toevoegen aan je 'actielijstje'. Stofzuigen, boodschappen doen, vriendin X bellen, mediteren, slaapkamer opruimen. Zoiets
Wie weet heb je er wat aan, het lijkt me heel vermoeiend als je zo weinig rust in je donder hebt.
-
woensdag 20 augustus 2008 om 22:14
Nael, lees ook eens bij het topic ADD/ADHD.
Zelf heb ik vanaf pakweg mijn vroege tienertijd tegen allerlei dingen aangelopen, nooit echt tot de kern kunnen komen van het hoe en waarom. En nu blijkt het vrijwel zeker een vorm van ADHD te zijn. Had ik echt noooooooooit gedacht (ik ben lichamelijk namelijk niet zo actief op het eerste gezicht). Wie weet herken jij ook een en ander.
xx lisa.
Zelf heb ik vanaf pakweg mijn vroege tienertijd tegen allerlei dingen aangelopen, nooit echt tot de kern kunnen komen van het hoe en waarom. En nu blijkt het vrijwel zeker een vorm van ADHD te zijn. Had ik echt noooooooooit gedacht (ik ben lichamelijk namelijk niet zo actief op het eerste gezicht). Wie weet herken jij ook een en ander.
xx lisa.
woensdag 20 augustus 2008 om 23:38
voor al die perfectionisten onder ons (ja, ik ook!)
lees dit boek!!
en lees het goed!
perfectionisme is niets meer of minder dan onzekerheid!
realiseer je dit, voel de pijn en leer het dan los te laten.
ik heb er pakweg twee jaar aan besteed, het was een moeilijke weg en alle moeite waard!
lees dit boek!!
en lees het goed!
perfectionisme is niets meer of minder dan onzekerheid!
realiseer je dit, voel de pijn en leer het dan los te laten.
ik heb er pakweg twee jaar aan besteed, het was een moeilijke weg en alle moeite waard!
donderdag 21 augustus 2008 om 09:18
Nu wil ik helemaal niet eigenwijs doen, maar ik heb toch het idee dat je wel voor iets wegloopt. Als je dat zelf ook zou weten zou je het niet meer doen volgens mij. Ik moest het ook van een ander horen, en werd er zelfs boos over. Maar het was wel waar....Er is niets mis mee hoor, dat dat zo zou zijn.Ik gun je gewoon de rust die ik ook heb kunnen vinden (en waar ik nog steeds mee bezig ben) De mensen die het meest verzet voelen bij bijv. meditatie of yoga of gewoon stilzitten, die hebben het het meest nodig. Doe dit niet alleen, zoek gewoon een hulpje, want wanneer je de hele dag door het stress hormoon aanmaakt heeft dat ook gevolgen. Misschien heb je een allergie voor bijv. suiker of i.d.Een chemische reactie.Succes en ik hoop dat je bij jezelf 'thuis' mag komen.
donderdag 21 augustus 2008 om 10:06
Veronicababe, het is niet altijd per definitie zo dat iemand die geen rust kan vinden voor iets wegloopt.
Bij mij was ook steeds de conclusie van deskundigen en medestudenten etc uiteindelijk dat ik er wel niet genoeg last van zou hebben, anders zou ik mijn gedrag wel veranderen (ik heb weer van andere dingen last dan TO overigens). Maar dat kón ik niet. En ik wist zelf niet waarom niet. Ik ben echt tot het uiterste gegaan qua zelfanalyse en graven en spitten (geen trauma's, geen moeilijke jeugd etc) maar kon dat laatste stukje niet vatten. En ik denk nu dat het een stoornis is, ADD of ADHD in mijn geval. Ik moet nog naar de psychiater, maar de intake-ster vond het ook een duidelijk beeld. En ik moest ook eerst 40 worden voor ik hierachter kwam.
xx lisa.
Bij mij was ook steeds de conclusie van deskundigen en medestudenten etc uiteindelijk dat ik er wel niet genoeg last van zou hebben, anders zou ik mijn gedrag wel veranderen (ik heb weer van andere dingen last dan TO overigens). Maar dat kón ik niet. En ik wist zelf niet waarom niet. Ik ben echt tot het uiterste gegaan qua zelfanalyse en graven en spitten (geen trauma's, geen moeilijke jeugd etc) maar kon dat laatste stukje niet vatten. En ik denk nu dat het een stoornis is, ADD of ADHD in mijn geval. Ik moet nog naar de psychiater, maar de intake-ster vond het ook een duidelijk beeld. En ik moest ook eerst 40 worden voor ik hierachter kwam.
xx lisa.
donderdag 21 augustus 2008 om 10:07
donderdag 21 augustus 2008 om 16:51
donderdag 21 augustus 2008 om 17:18
wat een voorbarige conclusies, er zijn heel veel verschillende typen mensen, de rustige bankzitters, maar ook de bewegelijke snelpratende multitaskers. Dat wil helemaal niet zeggen dat die laatste groep ergens voor weg loopt, het lijf gaat gewoon wat harder, dat kan karakter zijn of zelfs een fysiologische oorzaak hebben.
donderdag 21 augustus 2008 om 20:56
Ondanks een te langzaam werkende schildklier ben ik ook druk en rusteloos. Als ik er bij stil sta waarom dat zo is weet ik dat ik psychisch niet goed in mijn vel zit en zo mijn kop in het zand steek. Dit gaat waarschijnlijk automatisch.
Dit hoeft natuurlijk niet te betekenen dat dit voor iedereen geldt. Het kan idd ook je karakter zijn.
Btw: vroeger als kind ben ik opgevoed dat als een meid (!) 5 minuten zit, lui is. Van kinds af aan ben ik dus altijd bezig. Ik voel me haast schuldig als ik op de bank een boek lees of zo.
Dit hoeft natuurlijk niet te betekenen dat dit voor iedereen geldt. Het kan idd ook je karakter zijn.
Btw: vroeger als kind ben ik opgevoed dat als een meid (!) 5 minuten zit, lui is. Van kinds af aan ben ik dus altijd bezig. Ik voel me haast schuldig als ik op de bank een boek lees of zo.
donderdag 21 augustus 2008 om 21:51
Dat heb ik dus ook, "schuldig" voelen of het gevoel te " spijbelen" als ik een boekje of zo zou lezen. Dat mag ik van mezelf dus ook alleen maar zaterdagavond of zondag, maar niet door de week, in ieder geval niet voor 2100 uur. Het zit bij ons wel een beetje in de familie, want mijn vader zit ook vnl zo in elkaar, die is bijna 75 maar is nog altijd de hele dag bezig met vanalles dat "moet". Ook heb ik een paar nichtjes waar ik het herken. Alles is strak gepland, elke dag heeft zijn eigen werk, en owee als die planning door het een of ander in de war wordt geschopt ben ik niet te genieten. Ben soms gewoon boos op mezelf, dat ik het me zelf zo lastig maak. Ik wou dat ik kon denken dat komt morgen wel.
Ik heb een hele gelukkige jeugd gehad, voel me nu ook prima met mijn leventje, familie is me erg dierbaar, werk naar m'n zin, eigenlijk niks te klagen, (ook maar niet doen dan)'t is alleen soms zo irritant. Ik praat erg snel, gejaagd, heb moeite mensen uit te laten praten, mijn gedachten zijn vaak allang weer verder (of zou het me dan niet genoeg interesseren wat ze zeggen?). Ik ben wel erg onzeker vaak, dat kan er mss ook mee te maken hebben?
En dan denk ik wel eens, meid zeur niet, ben blij dat je gezond bent, we hebben allemaal toch wel wat.
Ik heb een hele gelukkige jeugd gehad, voel me nu ook prima met mijn leventje, familie is me erg dierbaar, werk naar m'n zin, eigenlijk niks te klagen, (ook maar niet doen dan)'t is alleen soms zo irritant. Ik praat erg snel, gejaagd, heb moeite mensen uit te laten praten, mijn gedachten zijn vaak allang weer verder (of zou het me dan niet genoeg interesseren wat ze zeggen?). Ik ben wel erg onzeker vaak, dat kan er mss ook mee te maken hebben?
En dan denk ik wel eens, meid zeur niet, ben blij dat je gezond bent, we hebben allemaal toch wel wat.
vrijdag 22 augustus 2008 om 00:33
Heel herkenbaar allemaal. Ik was ook zo en nog wel eens. Ik heb een hekel aan luiheid en mijn motto was altijd: geen woorden maar daden.
Ik ben nu al een paar jaar met een man, die een stuk jonger is en (misschien daardoor) een hele andere instelling heeft.
Het heeft heel wat moeite en strijd gekost maar ik ben nu ook een stuk relaxter. Kan de boel de boel laten en lekker in het zonnetje gaan zitten lezen als die eindelijk schijnt. Denk dan niet aan alles wat nog moet (van wie eigenlijk?) gebeuren, maar denk nu is ie er, dus lekker gebruik van maken. Ruim bijv. de keuken pas op als het 23.30 is of de volgende dag. Dat was een paar jaar geleden echt ondenkbaar.
Ik ben nu al een paar jaar met een man, die een stuk jonger is en (misschien daardoor) een hele andere instelling heeft.
Het heeft heel wat moeite en strijd gekost maar ik ben nu ook een stuk relaxter. Kan de boel de boel laten en lekker in het zonnetje gaan zitten lezen als die eindelijk schijnt. Denk dan niet aan alles wat nog moet (van wie eigenlijk?) gebeuren, maar denk nu is ie er, dus lekker gebruik van maken. Ruim bijv. de keuken pas op als het 23.30 is of de volgende dag. Dat was een paar jaar geleden echt ondenkbaar.
