Psyche
alle pijlers
normale reactie?....ik voel me zo vervelend
donderdag 11 maart 2010 om 21:42
Zoals zoooveel verhalen hier, begin ik ook met 'even m'n hart luchten'....
ik weet niet wat ik met mezelf aan moet. ik ben in behandeling bij een psycholoog om oa een aantal zaken te 'verwerken' uit m'n ex-relatie.
Ik was de afgelopen tijd vol moed, positief en het lukte me uitstekend om vooruit te kijken, genieten van het hier en nu, enz. Heerlijk!!
Afgelopen week was het gesprek nogal heftig en ik lijk helemaal terug te vallen. Hoeveel ik ook afleiding zoek en probeer aan andere dingen te denken, m'n hoofd zit vol en ik heb het gevoel 'gek' te worden. Steeds maar denken, piekeren, herinneringen die boven komen. Ik zie als een berg op tegen m'n werk, m'n hobby's en duik het liefst voor een week m'n bed in.
Het voelt zo vervelend en ik baal er zo van omdat ik juist het gevoel kreeg dat ik m'n eigen gevoel zelf kon beinvloeden door leuke dingen te doen enz enz....het lijkt nu of m'n lijf en gedachten over worden genomen (klinkt een beetje vaag...) en dat ze niet meer beinvloedbaar zijn voor mijn pogingen om ze om te buigen....
Ik zou het liefst een potje heeeel flink willen huilen maar dat kan ik niet.
Ik heb pas over 1,5 week weer een afspraak maar heb het gevoel dat dit te lang duurt maar zo wil ik helemaal niet denken want ik wil daar niet afhankelijk van worden!!!
wie heeft de wonderpil om gedachtes even stop te zetten?
oke, dat is natuurlijk flauw....(maar ik zou willen dat ie bestond...)
Zo, dat was m'n verhaal, ik hoop eigenlijk dat dit me zo het gevoel gaat geven dat het me oplucht, dat ik het even kwijt ben......
in m'n onderwerp schrijf ik 'normale reactie'...omdat ik me afvraag of dit dus een normale reactie kan zijn omdat ik dingen opgehaald heb die nogal diep zitten en weg had gestopt....
ik weet niet wat ik met mezelf aan moet. ik ben in behandeling bij een psycholoog om oa een aantal zaken te 'verwerken' uit m'n ex-relatie.
Ik was de afgelopen tijd vol moed, positief en het lukte me uitstekend om vooruit te kijken, genieten van het hier en nu, enz. Heerlijk!!
Afgelopen week was het gesprek nogal heftig en ik lijk helemaal terug te vallen. Hoeveel ik ook afleiding zoek en probeer aan andere dingen te denken, m'n hoofd zit vol en ik heb het gevoel 'gek' te worden. Steeds maar denken, piekeren, herinneringen die boven komen. Ik zie als een berg op tegen m'n werk, m'n hobby's en duik het liefst voor een week m'n bed in.
Het voelt zo vervelend en ik baal er zo van omdat ik juist het gevoel kreeg dat ik m'n eigen gevoel zelf kon beinvloeden door leuke dingen te doen enz enz....het lijkt nu of m'n lijf en gedachten over worden genomen (klinkt een beetje vaag...) en dat ze niet meer beinvloedbaar zijn voor mijn pogingen om ze om te buigen....
Ik zou het liefst een potje heeeel flink willen huilen maar dat kan ik niet.
Ik heb pas over 1,5 week weer een afspraak maar heb het gevoel dat dit te lang duurt maar zo wil ik helemaal niet denken want ik wil daar niet afhankelijk van worden!!!
wie heeft de wonderpil om gedachtes even stop te zetten?
oke, dat is natuurlijk flauw....(maar ik zou willen dat ie bestond...)
Zo, dat was m'n verhaal, ik hoop eigenlijk dat dit me zo het gevoel gaat geven dat het me oplucht, dat ik het even kwijt ben......
in m'n onderwerp schrijf ik 'normale reactie'...omdat ik me afvraag of dit dus een normale reactie kan zijn omdat ik dingen opgehaald heb die nogal diep zitten en weg had gestopt....
donderdag 11 maart 2010 om 21:46
donderdag 11 maart 2010 om 21:48
inderdaad wel heel vervelend voor je..
Misschien gaan jij en de spych er iets te lang op door, zou dat kunnen.
Een tijdje rust zou misschien je goed doen, anders ben je elke keer opnieuw oude wonden aan het open rijten.
Zelf heb ik ivm met een ex-relatie ook bij een spych gelopen en toen ik ging verhuizen ben ik daarmee gestopt.
Wonder boven wonder ging het toen berg opwaards en dat terwijl ik een heel drukke maar ook financieel moeilijke tijd tegenmoet ging.
Sterkte!
Misschien gaan jij en de spych er iets te lang op door, zou dat kunnen.
Een tijdje rust zou misschien je goed doen, anders ben je elke keer opnieuw oude wonden aan het open rijten.
Zelf heb ik ivm met een ex-relatie ook bij een spych gelopen en toen ik ging verhuizen ben ik daarmee gestopt.
Wonder boven wonder ging het toen berg opwaards en dat terwijl ik een heel drukke maar ook financieel moeilijke tijd tegenmoet ging.
Sterkte!
donderdag 11 maart 2010 om 21:58
Ik herken het wel. Loop nu een 1/2 jaar bij de psych en zo nu en dan val ik weer even helemaal terug in mijn oude gedrag"/gevoel.
Zoals vandaag. Een tegenvallend gesprekje bij de ARBO arts en je kunt me weer opvegen. Of omdat het weer niet mee zit, of omdat de hormonen opspelen... of weet ik veel wat....
Vreselijk. Het is gewoon depressie die zo af en toe weer even de kop op steekt. Een signaal dat je nog lang niet de oude bent. Ik geef er wel even aan toe, maar probeer mezelf er maar toe te zetten afleiding te zoeken en onder de mensen te zijn. (dat werkt voor mij.)
Je kunt ook anoniem chatten met een vrijwilliger via www.sensoor.nl Dat heb ik in een hele zwartgallige bui wel eens gedaan. Toen had ik ook geen zin om bekenden te zien of spreken.
Zoals vandaag. Een tegenvallend gesprekje bij de ARBO arts en je kunt me weer opvegen. Of omdat het weer niet mee zit, of omdat de hormonen opspelen... of weet ik veel wat....
Vreselijk. Het is gewoon depressie die zo af en toe weer even de kop op steekt. Een signaal dat je nog lang niet de oude bent. Ik geef er wel even aan toe, maar probeer mezelf er maar toe te zetten afleiding te zoeken en onder de mensen te zijn. (dat werkt voor mij.)
Je kunt ook anoniem chatten met een vrijwilliger via www.sensoor.nl Dat heb ik in een hele zwartgallige bui wel eens gedaan. Toen had ik ook geen zin om bekenden te zien of spreken.
donderdag 11 maart 2010 om 22:05
quote:Enneaaa schreef op 11 maart 2010 @ 21:46:
Ik zou het liefst een potje heeeel flink willen huilen maar dat kan ik niet.
Dan doe je dat toch?
En dat lúkt dus niet.....heb het gevoel dat het me erg zou opluchten maar de tranen komen niet....
klinkt misschien vreemd....te willen huilen...??....ik zoek opluchting...
Ik ben ooit op internet
Malen malen malen maar ik word nog gek
tegen gekomen en heb het op een site (met geen enkele herkenning voor jouw situatie overigens) geplaatst.
Misschien heb je er wat aan . bedankt voorje bericht. ik zal het eens doorlezen op die site
Ik zou het liefst een potje heeeel flink willen huilen maar dat kan ik niet.
Dan doe je dat toch?
En dat lúkt dus niet.....heb het gevoel dat het me erg zou opluchten maar de tranen komen niet....
klinkt misschien vreemd....te willen huilen...??....ik zoek opluchting...
Ik ben ooit op internet
Malen malen malen maar ik word nog gek
tegen gekomen en heb het op een site (met geen enkele herkenning voor jouw situatie overigens) geplaatst.
Misschien heb je er wat aan . bedankt voorje bericht. ik zal het eens doorlezen op die site
donderdag 11 maart 2010 om 22:09
quote:jantar schreef op 11 maart 2010 @ 21:48:
inderdaad wel heel vervelend voor je..
Misschien gaan jij en de spych er iets te lang op door, zou dat kunnen.
Een tijdje rust zou misschien je goed doen, anders ben je elke keer opnieuw oude wonden aan het open rijten.
Opzich valt het lange doorgaan wel mee....we hebben het er juist één keer over gehad (ik bedoel hier een specifieke situatie mee, nogal heftig. en ik denk eerlijk gezegd dat het wel goed is om het er 'eens' uit te laten komen, nu had ik het weggestopt zonder te verwerken...
Zelf heb ik ivm met een ex-relatie ook bij een spych gelopen en toen ik ging verhuizen ben ik daarmee gestopt.
Wonder boven wonder ging het toen berg opwaards en dat terwijl ik een heel drukke maar ook financieel moeilijke tijd tegenmoet ging.
Het ging met mij ook heel goed, maar ik merkte toch dat er onverwerkte zaken zijn en haal het nu liever even helemaal open dan dat het over een antaal jaren alsnog gebeurt, misschien moet ik het gewoon maar even accepteren dat er een rot-gevoel bij komt kijken....
Sterkte!
bedankt
inderdaad wel heel vervelend voor je..
Misschien gaan jij en de spych er iets te lang op door, zou dat kunnen.
Een tijdje rust zou misschien je goed doen, anders ben je elke keer opnieuw oude wonden aan het open rijten.
Opzich valt het lange doorgaan wel mee....we hebben het er juist één keer over gehad (ik bedoel hier een specifieke situatie mee, nogal heftig. en ik denk eerlijk gezegd dat het wel goed is om het er 'eens' uit te laten komen, nu had ik het weggestopt zonder te verwerken...
Zelf heb ik ivm met een ex-relatie ook bij een spych gelopen en toen ik ging verhuizen ben ik daarmee gestopt.
Wonder boven wonder ging het toen berg opwaards en dat terwijl ik een heel drukke maar ook financieel moeilijke tijd tegenmoet ging.
Het ging met mij ook heel goed, maar ik merkte toch dat er onverwerkte zaken zijn en haal het nu liever even helemaal open dan dat het over een antaal jaren alsnog gebeurt, misschien moet ik het gewoon maar even accepteren dat er een rot-gevoel bij komt kijken....
Sterkte!
bedankt
donderdag 11 maart 2010 om 22:12
quote:Hangmat schreef op 11 maart 2010 @ 21:58:
Ik herken het wel. Loop nu een 1/2 jaar bij de psych en zo nu en dan val ik weer even helemaal terug in mijn oude gedrag"/gevoel.
Zoals vandaag. Een tegenvallend gesprekje bij de ARBO arts en je kunt me weer opvegen. Of omdat het weer niet mee zit, of omdat de hormonen opspelen... of weet ik veel wat....
Vreselijk. Het is gewoon depressie die zo af en toe weer even de kop op steekt. Een signaal dat je nog lang niet de oude bent. Ik geef er wel even aan toe, maar probeer mezelf er maar toe te zetten afleiding te zoeken en onder de mensen te zijn. (dat werkt voor mij.)
Je kunt ook anoniem chatten met een vrijwilliger via www.sensoor.nl Dat heb ik in een hele zwartgallige bui wel eens gedaan. Toen had ik ook geen zin om bekenden te zien of spreken.
bedankt voor je tip hangmat.
Terwijl ik hier aan het lezen, denken, schrijven ben, bedenk ik me dat ik me er misschien ook al mee help om het gewoon te accepteren dat ik me rot voel. Er ook nogeens boos op worden helpt me écht niet om me beter te gaan voelen...
inderdaad toch de dingen blijven doen, doe ik ook zeker en als ik eenmaal op m'n werk ben dan is het ook goed....maar de avond van tevoren....pff....
Ik herken het wel. Loop nu een 1/2 jaar bij de psych en zo nu en dan val ik weer even helemaal terug in mijn oude gedrag"/gevoel.
Zoals vandaag. Een tegenvallend gesprekje bij de ARBO arts en je kunt me weer opvegen. Of omdat het weer niet mee zit, of omdat de hormonen opspelen... of weet ik veel wat....
Vreselijk. Het is gewoon depressie die zo af en toe weer even de kop op steekt. Een signaal dat je nog lang niet de oude bent. Ik geef er wel even aan toe, maar probeer mezelf er maar toe te zetten afleiding te zoeken en onder de mensen te zijn. (dat werkt voor mij.)
Je kunt ook anoniem chatten met een vrijwilliger via www.sensoor.nl Dat heb ik in een hele zwartgallige bui wel eens gedaan. Toen had ik ook geen zin om bekenden te zien of spreken.
bedankt voor je tip hangmat.
Terwijl ik hier aan het lezen, denken, schrijven ben, bedenk ik me dat ik me er misschien ook al mee help om het gewoon te accepteren dat ik me rot voel. Er ook nogeens boos op worden helpt me écht niet om me beter te gaan voelen...
inderdaad toch de dingen blijven doen, doe ik ook zeker en als ik eenmaal op m'n werk ben dan is het ook goed....maar de avond van tevoren....pff....
donderdag 11 maart 2010 om 22:15
Ook het loslaten van het MOETEN huilen is beter... die tranen komen wel een keertje (op een onhandig moment...)
Je ik raak er nu een beetje aan gewend dat ik me af en toe even zo klote voel. Dat maakt ook dat ik extra geniet als ik me lekker voel. Ook als ik me zo rot voel wijst dat me er weer op dat ik goed voor mezelf moet zorgen en mezelf nog te veel voorbij loop. Maar goed, ik weet niet of jij daar ook wat aan hebt.
Je ik raak er nu een beetje aan gewend dat ik me af en toe even zo klote voel. Dat maakt ook dat ik extra geniet als ik me lekker voel. Ook als ik me zo rot voel wijst dat me er weer op dat ik goed voor mezelf moet zorgen en mezelf nog te veel voorbij loop. Maar goed, ik weet niet of jij daar ook wat aan hebt.
donderdag 11 maart 2010 om 22:30
quote:anoniem1980 schreef op 11 maart 2010 @ 21:42:
in m'n onderwerp schrijf ik 'normale reactie'...omdat ik me afvraag of dit dus een normale reactie kan zijn omdat ik dingen opgehaald heb die nogal diep zitten en weg had gestopt....Weetje ik zat net nog es te denken en volgens mij is het idd een heel normale reactie. Wat was weggestopt komt boven en heeft tijd nodig. Je bent jezelf aan het (her) ontdekken en dat gaat met ups en downs. Mijn ervaring is dat je dan je heel diep kan voelen zakken om vervolgens weer langzaam op te krabbelen. Zoiets als two steps forward one step back.
in m'n onderwerp schrijf ik 'normale reactie'...omdat ik me afvraag of dit dus een normale reactie kan zijn omdat ik dingen opgehaald heb die nogal diep zitten en weg had gestopt....Weetje ik zat net nog es te denken en volgens mij is het idd een heel normale reactie. Wat was weggestopt komt boven en heeft tijd nodig. Je bent jezelf aan het (her) ontdekken en dat gaat met ups en downs. Mijn ervaring is dat je dan je heel diep kan voelen zakken om vervolgens weer langzaam op te krabbelen. Zoiets als two steps forward one step back.
zaterdag 13 maart 2010 om 22:51
Terwijl ik hier aan het lezen, denken, schrijven ben, bedenk ik me dat ik me er misschien ook al mee help om het gewoon te accepteren dat ik me rot voel
Dit is heel erg waar.
Als je accepteerd dat je je rot voelt en het gevoel toelaat ipv er tegen te vechten, zal het vanzelf minder worden.
Juist door er tegen te vechten hou je het in stand.
Sterkte!
Dit is heel erg waar.
Als je accepteerd dat je je rot voelt en het gevoel toelaat ipv er tegen te vechten, zal het vanzelf minder worden.
Juist door er tegen te vechten hou je het in stand.
Sterkte!
zaterdag 13 maart 2010 om 23:18
Wat vervelend dat je je zo rot voelt op het moment.
omdat ik me afvraag of dit dus een normale reactie kan zijn omdat ik dingen opgehaald heb die nogal diep zitten en weg had gestopt....
Helaas kan je je gevoel nooit helemaal zelf beinvloeden. En blijkbaar heb je in je therapie iets bovengehaald wat heel diep zit en wat nog allerlei emoties bij je oproept. Je zult daar doorheen moeten om je daarna beter te voelen, maar het is natuurlijk wel rot. Wegstoppen heeft uiteindelijk ook geen zin.
Kun je niet je psycholoog vragen of je wat eerder bij hem/haar terecht kunt? Of kun je hem/haar anders mailen wat je op dit moment dwars zit? Dat kan je misschien ook helpen om niet zo te malen met je gedachten.
Of anders gewoon het forum gebruiken voor een luisterend oor!
Succes ermee!
omdat ik me afvraag of dit dus een normale reactie kan zijn omdat ik dingen opgehaald heb die nogal diep zitten en weg had gestopt....
Helaas kan je je gevoel nooit helemaal zelf beinvloeden. En blijkbaar heb je in je therapie iets bovengehaald wat heel diep zit en wat nog allerlei emoties bij je oproept. Je zult daar doorheen moeten om je daarna beter te voelen, maar het is natuurlijk wel rot. Wegstoppen heeft uiteindelijk ook geen zin.
Kun je niet je psycholoog vragen of je wat eerder bij hem/haar terecht kunt? Of kun je hem/haar anders mailen wat je op dit moment dwars zit? Dat kan je misschien ook helpen om niet zo te malen met je gedachten.
Of anders gewoon het forum gebruiken voor een luisterend oor!
Succes ermee!
