Psyche
alle pijlers
Nostalgische "depressie"
vrijdag 20 december 2024 om 18:45
Heel lang getwijfeld of ik dit topic zou openen. Maar uiteindelijk dus wel. Ik hoop misschien wat herkenning te vinden, mensen die dit ook hebben of gewoon adviezen om hiermee om te gaan.
Ik ben sinds ongeveer een halfjaar extreem nostalgisch. Denk veel terug aan hoe het in de 80s/90s was en dan mis ik die tijd en sfeer. Niet het feit dat ik nog jong was (dat zou ik niet over willen doen!), maar gewoon puur hoe simpel het leven toen was. Op zomerse ochtenden wakker worden en kinderen buiten horen spelen. Oude DOS-games spelen, urenlang. Echt met elkaar praten, in plaats van ieder voor zich op de smartphone. Alles leek mysterieus en er was zoveel te ontdekken, zelfs het (zon)licht leek anders te schijnen. Op een moment dat dit gevoel me overvalt, doet het echt een diepe, scherpe pijn. Ik word dan overspoeld door verdriet en kan alleen maar huilen.
Ook merk ik dat ik niet de enige ben. Op Instagram (ja, tegenstrijdig genoeg kom ik daar) kom ik filmpjes tegen van beelden van de jaren 80 en 90, foto's uit die tijd met muziek uit die tijd eronder. En dan lees ik honderden reacties van mensen die alles zouden geven om terug te gaan naar die tijd. Het lijkt wel een collectief iets, bijna.
Is er iemand die dit herkent? Waar komt het opeens vandaan? En hoe ga ik ermee om? Ik snap dat het misschien aanstellerig klinkt, zeker vergeleken bij veel andere problemen.
Een kleine aanvulling: ik heb voor deze topictitel gekozen omdat het fenomeen in het Engels een "nostalgic depression" genoemd wordt. Het is dus geen klinische depressie en die indruk wil ik ook zeker niet wekken.
Ik ben sinds ongeveer een halfjaar extreem nostalgisch. Denk veel terug aan hoe het in de 80s/90s was en dan mis ik die tijd en sfeer. Niet het feit dat ik nog jong was (dat zou ik niet over willen doen!), maar gewoon puur hoe simpel het leven toen was. Op zomerse ochtenden wakker worden en kinderen buiten horen spelen. Oude DOS-games spelen, urenlang. Echt met elkaar praten, in plaats van ieder voor zich op de smartphone. Alles leek mysterieus en er was zoveel te ontdekken, zelfs het (zon)licht leek anders te schijnen. Op een moment dat dit gevoel me overvalt, doet het echt een diepe, scherpe pijn. Ik word dan overspoeld door verdriet en kan alleen maar huilen.
Ook merk ik dat ik niet de enige ben. Op Instagram (ja, tegenstrijdig genoeg kom ik daar) kom ik filmpjes tegen van beelden van de jaren 80 en 90, foto's uit die tijd met muziek uit die tijd eronder. En dan lees ik honderden reacties van mensen die alles zouden geven om terug te gaan naar die tijd. Het lijkt wel een collectief iets, bijna.
Is er iemand die dit herkent? Waar komt het opeens vandaan? En hoe ga ik ermee om? Ik snap dat het misschien aanstellerig klinkt, zeker vergeleken bij veel andere problemen.
Een kleine aanvulling: ik heb voor deze topictitel gekozen omdat het fenomeen in het Engels een "nostalgic depression" genoemd wordt. Het is dus geen klinische depressie en die indruk wil ik ook zeker niet wekken.
Adieu les cons!
vrijdag 20 december 2024 om 22:17
Ik heb geen kinderen, maar ben de kinderlijke verwondering nooit kwijtgeraakt.ZaphodBeeblebrox schreef: ↑20-12-2024 22:14Als volwassene kun je de kinderlijke verwondering opnieuw ervaren door de ogen van je eigen kinderen.
Ouderdom komt met gebreken en streken.
-Bewoonster verzorgingstehuis-
-Bewoonster verzorgingstehuis-
vrijdag 20 december 2024 om 22:32
Ik herken het ook. Niet dat ik echt terug zou willen naar die tijd maar het leven was toen naar mijn idee een stuk simpeler, minder gehaast etc. Ben ook zo blij dat ik niet op gegroeid ben met social media, dat ik pas een mobiele telefoon kocht in het laatste jaar van de middelbare etc. We kregen onze eerste computer thuis in 1996 en dat was er een met zwart/wit scherm en windows 3.11 ofzo. Op verjaardagen zaten we met neefjes en nichtjes of met z'n allen mario te spelen op de NES bij slecht weer, hutten bouwen op zolder of we waren buiten spelletjes aan het doen. Ben toen de Sims net nieuw was ook een soort verslaafd geweest aan dat spel en ik speel het soms nog steeds maar alleen als ik echt veel tijd heb want ik weet dat ik zo uren verder ben. En iedere zaterdag avond als gezin tv kijken naar o.a. de Surprise show, mini playback show, soundmixshow, tandenborstel show en meer van die familie programma's met een bakje chips, nat haar en in je pyjama. En in het weekend de hele ochtend telekids of kindernet om je favoriete tekenfilms te kijken terwijl ouders uit sliepen. Mijn geliefde basisschool is tegen de vlakte gegaan jaren geleden en bestaat niet meer, behalve dan een muur met de poort naar het schoolplein want dat was monumentaal en van mijn middelbare school staat alleen het gebouw nog overeind maar is het ook geen middelbare school meer.
Ik vind het aan de ene kant wel fijn dat bepaalde dingen gewoon digitaal vanuit huis geregeld kunnen worden maar bij bepaalde dingen denk ik ook van daarvoor zou ik toch het liefst gewoon naar de bank ofzo gaan om het te regelen. En dan steeds meer die dreiging van malware, datalekken, identiteitsfraude. Niet dat er vroeger geen problemen waren trouwens.
Kwam gister dit kanaal tegen: https://www.youtube.com/@BeeldenGeluid/
Ik vind het aan de ene kant wel fijn dat bepaalde dingen gewoon digitaal vanuit huis geregeld kunnen worden maar bij bepaalde dingen denk ik ook van daarvoor zou ik toch het liefst gewoon naar de bank ofzo gaan om het te regelen. En dan steeds meer die dreiging van malware, datalekken, identiteitsfraude. Niet dat er vroeger geen problemen waren trouwens.
Kwam gister dit kanaal tegen: https://www.youtube.com/@BeeldenGeluid/
vrijdag 20 december 2024 om 22:39
Ik ben deze week een medejankert, maar dat is vooral door een sterfgeval. En vandaag crematie, met een aantal mensen van vroeger en ook liedjes van vroeger.
Verdriet met een mooi jaren 80/90 randje.
Verder ben ik het geloof ik niet met je eens, maar dat is vooral omdat de telefoon en het www voor mij als toevoeging en uitbreiding van sociale contacten voelen, niet als belemmering. En in de trein denk ik nostalgisch aan de bordjes ‘verboden te kaarten’ bij te tafeltjes met asbak, omdat het met kaarten knokken werd volgens de volwassenen die mij probeerden uit te leggen dat kaarten iets anders was dan kwartetten.
En de lolobal is nog steeds op het schoolplein. En nog steeds ontsnapt die uit z’n ring en blijft als een soort misvormde gekleurde sneeuwpop/rugbybal over…
Nostalgisch ben ik over touwtje springen, omdat mijn sluitspier niet meer is wat hij vroeger was.
Verdriet met een mooi jaren 80/90 randje.
Verder ben ik het geloof ik niet met je eens, maar dat is vooral omdat de telefoon en het www voor mij als toevoeging en uitbreiding van sociale contacten voelen, niet als belemmering. En in de trein denk ik nostalgisch aan de bordjes ‘verboden te kaarten’ bij te tafeltjes met asbak, omdat het met kaarten knokken werd volgens de volwassenen die mij probeerden uit te leggen dat kaarten iets anders was dan kwartetten.
En de lolobal is nog steeds op het schoolplein. En nog steeds ontsnapt die uit z’n ring en blijft als een soort misvormde gekleurde sneeuwpop/rugbybal over…
Nostalgisch ben ik over touwtje springen, omdat mijn sluitspier niet meer is wat hij vroeger was.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
vrijdag 20 december 2024 om 22:42
Mooi, jij verwijst al weer naar een heel andere periode in de tijd dan To om aan te geven dat die tijd ideaal was. Dat illustreert voor mij dat het dus echt vooral om je eigen leeftijd (en bijbehorende vrijheid) gaat in plaats van een soort van ideaal decennium.
Voor mijn pubers zal de huidige tijd die tijd zijn om later naar terug te verlangen.
Voor mijn pubers zal de huidige tijd die tijd zijn om later naar terug te verlangen.
vrijdag 20 december 2024 om 22:44
Moeilijk objectief te meten, maar ik denk qua beleving wel ja, in het westen.
Je vraagt je wel eens af: 'Waar hebben wij het aan verdiend?
vrijdag 20 december 2024 om 22:52
Ik heb eigenlijk alleen wel eens heimwee naar jaren '80 snoep, van die plastic schelpen waar een soort zuurtje in zat, en die buisjes met poeder (die bestaan nog, maar de echte van toen niet meer) en lange jannen enzo.
Helpt het om een lijstje te maken van alles wat slechter was aan de jaren '80/begin jaren '90 dan nu? Om een beetje balans te krijgen:
- dat eerst je irritante broertje/zusje/ouder opnam als je gebeld werd op de huistelefoon door je beste vriendin en vervolgens iedereen jouw helft van het gesprek kon meeluisteren
- de treinen en bussen vantevoren uitzoeken in zo'n ingewikkeld boek
- als je een aflevering van een serie miste, kon je die alleen inhalen als die serie een jaar later nog een keer herhaald werd en anders zat je voor eeuwig met een onopgeloste cliffhanger
- schoudervullingen
- vieze ranja en punica
Helpt het om een lijstje te maken van alles wat slechter was aan de jaren '80/begin jaren '90 dan nu? Om een beetje balans te krijgen:
- dat eerst je irritante broertje/zusje/ouder opnam als je gebeld werd op de huistelefoon door je beste vriendin en vervolgens iedereen jouw helft van het gesprek kon meeluisteren
- de treinen en bussen vantevoren uitzoeken in zo'n ingewikkeld boek
- als je een aflevering van een serie miste, kon je die alleen inhalen als die serie een jaar later nog een keer herhaald werd en anders zat je voor eeuwig met een onopgeloste cliffhanger
- schoudervullingen
- vieze ranja en punica
vrijdag 20 december 2024 om 22:53
Bestaan die nog? Die heb ik al heel lang niet meer gezien. Wel af en toe zo'n bal aan een plastic ding/touw waarbij je met een voet de bal liet draaien en met de andere voet over de bal heen sprong. Was ik nooit goed in trouwens.feow schreef: ↑20-12-2024 22:39Ik ben deze week een medejankert, maar dat is vooral door een sterfgeval. En vandaag crematie, met een aantal mensen van vroeger en ook liedjes van vroeger.
Verdriet met een mooi jaren 80/90 randje.
Verder ben ik het geloof ik niet met je eens, maar dat is vooral omdat de telefoon en het www voor mij als toevoeging en uitbreiding van sociale contacten voelen, niet als belemmering. En in de trein denk ik nostalgisch aan de bordjes ‘verboden te kaarten’ bij te tafeltjes met asbak, omdat het met kaarten knokken werd volgens de volwassenen die mij probeerden uit te leggen dat kaarten iets anders was dan kwartetten.
En de lolobal is nog steeds op het schoolplein. En nog steeds ontsnapt die uit z’n ring en blijft als een soort misvormde gekleurde sneeuwpop/rugbybal over…
Nostalgisch ben ik over touwtje springen, omdat mijn sluitspier niet meer is wat hij vroeger was.
vrijdag 20 december 2024 om 23:00
En natuurlijk was er ook de Koude Oorlog, en het Ijzeren Gordijn en kruisraketten enzo, maar ik was toen te jong, geen eigen emotie bij. Ik herinner me wel de euforie van de volwassenen om de val van de Berlijnse Muur. En de hoopvolle jaren erna, toen de Sovjet Unie viel en het er echt even op leek dat er zoiets als wereldvrede zou kunnen komen.
vrijdag 20 december 2024 om 23:33
Ik herken het wel, maar ik waak ervoor om sentimenteel te worden want daar heb ik niets mee, mensen die lopen te huilen dat het vroeger toch wel zo mooi was.
Ik denk dat het aanlokkelijk is voor de mens om alles wat in het heden scheef zit op die goeie ouwe tijd te projecteren. Maar in het verleden is niets meer te halen dus dat is te makkelijk.
Stel dat ik 100 word dan wil ik niet de komende 50 jaar sentimenteel zijn over vroeger. Je kan er bitter van worden denk ik, zonder het zelf door te hebben.
Als je gevoelens van rouw hebt zijn die natuurlijk legitiem, maar ook iets wat met de tijd als het goed is verwerkt wordt, als je die pijn echt aankijkt. Waardoor je weer volop in het heden aanwezig kan zijn. Ik bewonder mensen die dat kunnen en probeer daar een voorbeeld aan te nemen.
Ik denk dat het aanlokkelijk is voor de mens om alles wat in het heden scheef zit op die goeie ouwe tijd te projecteren. Maar in het verleden is niets meer te halen dus dat is te makkelijk.
Stel dat ik 100 word dan wil ik niet de komende 50 jaar sentimenteel zijn over vroeger. Je kan er bitter van worden denk ik, zonder het zelf door te hebben.
Als je gevoelens van rouw hebt zijn die natuurlijk legitiem, maar ook iets wat met de tijd als het goed is verwerkt wordt, als je die pijn echt aankijkt. Waardoor je weer volop in het heden aanwezig kan zijn. Ik bewonder mensen die dat kunnen en probeer daar een voorbeeld aan te nemen.
vrijdag 20 december 2024 om 23:47
Hier moest ik ook meteen aan denken.framboise-t schreef: ↑20-12-2024 23:00En natuurlijk was er ook de Koude Oorlog, en het Ijzeren Gordijn en kruisraketten enzo, maar ik was toen te jong, geen eigen emotie bij. Ik herinner me wel de euforie van de volwassenen om de val van de Berlijnse Muur. En de hoopvolle jaren erna, toen de Sovjet Unie viel en het er echt even op leek dat er zoiets als wereldvrede zou kunnen komen.
En aan de werkeloosheid en het kleine tochtige huisje waar mijn ouders 2 kinderen kregen.
Verder had ik geen zorgen zoals volwassenen die hebben, maar was er ook geen ruimte voor het hebben van dromen en behoeftes. Gehoorzaamheid was een deugd. School moest leiden tot een beroep waar werk in te vinden was. Er was geld voor 1 hobby/sport, en paardrijden was alleen voor dat ene meisje uit de klas dat de dochter was van de huisarts.
Ik heb echt geen slechte jeugd gehad, maar nostalgische gevoelens naar de jaren 80 zeker weten ook niet
Daadkracht is mooi, even rustig ademhalen ook
zaterdag 21 december 2024 om 00:05
Ik ben van ‘88 en ik ben enorm blij dat ik opgegroeid ben in die tijd. Ik heb alle voordelen genoten van opgroeien zonder sociale media en tablet/smartphones, maar alle hedendaagse gemakken kwamen eigenlijk wel op een goed moment voor me. Internet toen ik naar de middelbare school ging, navigatie toen ik m’n eerste auto kreeg etc. En ik zou al die dingen vandaag niet meer willen missen.
Ik hoef echt niet meer naar een loket, of in onwetendheid op een perron staan of er nog een trein gaat komen. Ik ben blij met de ABS in m’n auto en dat ik geen slechte tv meer hoef te kijken met bergen vreselijke reclames.
Ik hoef echt niet meer naar een loket, of in onwetendheid op een perron staan of er nog een trein gaat komen. Ik ben blij met de ABS in m’n auto en dat ik geen slechte tv meer hoef te kijken met bergen vreselijke reclames.
zaterdag 21 december 2024 om 00:32
zaterdag 21 december 2024 om 00:41
Ja, ik herken het ook. Ik zit in TO's leeftijdgroep. Zonder smartphone hoefde je niet overal bereikbaar te zijn en werd je ook niet gebombardeerd met actualiteiten of gepersonaliseerde ads.
Om op het internet te gaan moest je de thuistelefoonlijn kapen, fysiek naar de computer toe (zo'n hoekbureau met kastjes en een dikke monitor), en dan inbellen.
Dat vroege internet was kleurrijk, vreemd, persoonlijk en heerlijk lelijk. Op de wayback machine kan je nog wat van die oude sites vinden. Een beetje zoals Instagram was in 2011 met louter korzelige amateurfoto's, in vergelijking met hoe het nu is.
Ik mis deels de tijdgeest en deels mijn jeugd, waarin ik niet 37 verschillende verantwoordelijkheden had in een rap veranderende wereld. En pijn in m'n rechterknie had ik toen ook nog niet.
Eindeloze zomeravonden zaten we met z'n allen een potje te vervelen buiten. In de modder, slootjes springen, grassprietjes kauwen (bleh) en diertjes vangen met een netje. Zonder precies te weten wat die diertjes waren. En zonder die wetenschap was het helemaal prima. Sterker nog: het was perfect.
Om op het internet te gaan moest je de thuistelefoonlijn kapen, fysiek naar de computer toe (zo'n hoekbureau met kastjes en een dikke monitor), en dan inbellen.
Dat vroege internet was kleurrijk, vreemd, persoonlijk en heerlijk lelijk. Op de wayback machine kan je nog wat van die oude sites vinden. Een beetje zoals Instagram was in 2011 met louter korzelige amateurfoto's, in vergelijking met hoe het nu is.
Ik mis deels de tijdgeest en deels mijn jeugd, waarin ik niet 37 verschillende verantwoordelijkheden had in een rap veranderende wereld. En pijn in m'n rechterknie had ik toen ook nog niet.
Eindeloze zomeravonden zaten we met z'n allen een potje te vervelen buiten. In de modder, slootjes springen, grassprietjes kauwen (bleh) en diertjes vangen met een netje. Zonder precies te weten wat die diertjes waren. En zonder die wetenschap was het helemaal prima. Sterker nog: het was perfect.
zaterdag 21 december 2024 om 00:58
Hoe vaak initieer je zelf zo’n gezellig praatje? Ik heb heel veel van dat soort praatjes en ik ben niet eens een sociaal wonder.VirginieEfira schreef: ↑20-12-2024 21:57
In die tijd had je nog echt contact met mensen. Een conducteur die je kaartje kwam knippen en een gezellig praatje maakte.
Iemand een complimentje voor zijn mooie kerstverlichting, een praatje bij de bushalte, goedemorgen inbed wachtkamer bijbde huisarts, gewoon even met iemand die je op straat tegen komt, kopje koffie bij die eenzame buurman.
Doe jij het?
En het licht schijnt in de duisternis, en de duisternis heeft het niet gegrepen.
zaterdag 21 december 2024 om 01:03
De ETA en de IRA met hun bomaanslagen. Palestine-Israël was toen al een ding, de oorlog in Joegoslavië, de schrikbewinden in de Oostbloklanden, Tsjernobyl.framboise-t schreef: ↑20-12-2024 23:00En natuurlijk was er ook de Koude Oorlog, en het Ijzeren Gordijn en kruisraketten enzo, maar ik was toen te jong, geen eigen emotie bij. Ik herinner me wel de euforie van de volwassenen om de val van de Berlijnse Muur. En de hoopvolle jaren erna, toen de Sovjet Unie viel en het er echt even op leek dat er zoiets als wereldvrede zou kunnen komen.
Toen was het net zo niet leuk als nu. Alleen gaat dat als kind zijnde idd voor een groot deel langs je heen.
En het licht schijnt in de duisternis, en de duisternis heeft het niet gegrepen.
zaterdag 21 december 2024 om 04:09
Ik heb niet alle post gelezen dus misschien zijn dingen dubbel. Hier geboren begin jaren zeventig en ik herken bepaalde dingen van wat je beschrijft.
Sinds de automatisering en intense toename van technologie zijn veel dingen veranderd.
De samenleving is anders. Ik ervaar dat ook zo.
Waar je intense verlangen en nostalgie ineens vandaan komt is lastig te zeggen. We gaan allemaal door fases heen denk ik.
Het is gelijk aan de natuur dat alles aan verandering onderhevig is. Alles.
En die wetenschap maakt het voor mij mogelijk om wat meer ‘flow’ te ervaren. Misschien kan dat voor jou ook zo werken.
Je kunt er niet tegen vechten. Je kunt niet vechten tegen ‘wetten van de natuur’.
Maar neemt niet weg dat je intense verlangen en ervaring van gemis blijft.
Wellicht kun je bepaalde dingen uit de jaren 80 en 90 invoeren in je eigen leven, bijv een grammafoon speler, je eigen kinderen of neefjes/ nichtjes stimuleren veel buiten te spelen. En soms met hun meegaan.
Als je thuis met familie, vrienden en kinderen ( van wie ook) bent zelf volledig beschikbaar zijn. Beschikbaar om te praten, volledig mee te krijgen wat er gebeurt, waar over wordt gepraat, gelachen etc. Dus zonder telefoon.
Initieer zelf een dieper gesprek met een vriendin/ broer/ tante.
Het heeft effekt op anderen. Effekt als je bereid bent vollediger beschikbaar te zijn zonder je telefoon te moeten pakken voor iets.
Breng mysterieusheid in je leven. Creeer het. Vraag je dingen af en deel het met mensen om je heen. Wees intens nieuwsgierig naar het leven, de kleine dingen.
Een knop die opent aan de lentestruik, een lieveheerstbeestje die landt op je jas, de beweging van de vlam van de kerst kaars,, het observeren van 1 blaadje aan de boom tegenover je huis wat meebeweegt in de wind.
Bepaalde dingen qua techniek kunnen we niet onderuit, het is vermengt in onze samenleving. Maar je kunt het denk ik gedoceerd houden door weinig of geen sociale media, gewoon bellen naar familie en vrienden. Met je eigen kinderen vooral ‘life’ gesprekken houden en wellicht, als je in de trein zit en de conducteur komt je smart phone controleren zelf even een paar woordjes zeggen. Maakt het voor hem gelijk ook leuker want hij zal ook wel bepaalde dingen missen.
Wat ik eigenlijk wil zeggen is; creer je eigen sfeer. Je bent niet persee afhankelijk van wat er hangt aan sfeer in de maatschappij, de omgeving om je heen.
Doe datgene of introduceer dat waar je je prettig bij voelt en je kunt wat meer van de weemoed oplossen bij jezelf.
Blijf als een kind. Verwonder je.
En mbt de mysterie die je vroeger ervaarde , misschien kun je voor jezelf helder krijgen wat die mysterie was. Waar ervaarde je het, in welke situatie? Hoe voelde je je toen?
Qua zonlicht ben ik met je eens. Dat vind ik ook veranderd.
Auto vormen vind ik ook erg onpersoonlijk geworden. Niks springt er meer uit
Sinds de automatisering en intense toename van technologie zijn veel dingen veranderd.
De samenleving is anders. Ik ervaar dat ook zo.
Waar je intense verlangen en nostalgie ineens vandaan komt is lastig te zeggen. We gaan allemaal door fases heen denk ik.
Het is gelijk aan de natuur dat alles aan verandering onderhevig is. Alles.
En die wetenschap maakt het voor mij mogelijk om wat meer ‘flow’ te ervaren. Misschien kan dat voor jou ook zo werken.
Je kunt er niet tegen vechten. Je kunt niet vechten tegen ‘wetten van de natuur’.
Maar neemt niet weg dat je intense verlangen en ervaring van gemis blijft.
Wellicht kun je bepaalde dingen uit de jaren 80 en 90 invoeren in je eigen leven, bijv een grammafoon speler, je eigen kinderen of neefjes/ nichtjes stimuleren veel buiten te spelen. En soms met hun meegaan.
Als je thuis met familie, vrienden en kinderen ( van wie ook) bent zelf volledig beschikbaar zijn. Beschikbaar om te praten, volledig mee te krijgen wat er gebeurt, waar over wordt gepraat, gelachen etc. Dus zonder telefoon.
Initieer zelf een dieper gesprek met een vriendin/ broer/ tante.
Het heeft effekt op anderen. Effekt als je bereid bent vollediger beschikbaar te zijn zonder je telefoon te moeten pakken voor iets.
Breng mysterieusheid in je leven. Creeer het. Vraag je dingen af en deel het met mensen om je heen. Wees intens nieuwsgierig naar het leven, de kleine dingen.
Een knop die opent aan de lentestruik, een lieveheerstbeestje die landt op je jas, de beweging van de vlam van de kerst kaars,, het observeren van 1 blaadje aan de boom tegenover je huis wat meebeweegt in de wind.
Bepaalde dingen qua techniek kunnen we niet onderuit, het is vermengt in onze samenleving. Maar je kunt het denk ik gedoceerd houden door weinig of geen sociale media, gewoon bellen naar familie en vrienden. Met je eigen kinderen vooral ‘life’ gesprekken houden en wellicht, als je in de trein zit en de conducteur komt je smart phone controleren zelf even een paar woordjes zeggen. Maakt het voor hem gelijk ook leuker want hij zal ook wel bepaalde dingen missen.
Wat ik eigenlijk wil zeggen is; creer je eigen sfeer. Je bent niet persee afhankelijk van wat er hangt aan sfeer in de maatschappij, de omgeving om je heen.
Doe datgene of introduceer dat waar je je prettig bij voelt en je kunt wat meer van de weemoed oplossen bij jezelf.
Blijf als een kind. Verwonder je.
En mbt de mysterie die je vroeger ervaarde , misschien kun je voor jezelf helder krijgen wat die mysterie was. Waar ervaarde je het, in welke situatie? Hoe voelde je je toen?
Qua zonlicht ben ik met je eens. Dat vind ik ook veranderd.
Auto vormen vind ik ook erg onpersoonlijk geworden. Niks springt er meer uit
verbinder wijzigde dit bericht op 21-12-2024 07:47
20.02% gewijzigd
zaterdag 21 december 2024 om 04:48
Geen reacties gelezen, maar is dit niet een vrij normaal fenomeen?
Hoe vaak ik mensen niet hoor zeggen dat ze terug verlangen naar vroeger, meestal hun jeugd?
Zelf herken ik het totaal niet. Ik vind nog steeds dat alle nieuwe ontwikkelingen iets toevoegen.
Wat je schrijft: dat kinderen nog buiten speelden, dat mensen nog 'echt' met elkaar praatten...
Ik denk dat het vaak ook een ideaalbeeld is wat in werkelijkheid helemaal niet bestond. Ook toen verveelden kinderen zich en ook toen leefden mensen langs elkaar heen.
Je bent nog en stuk jonger dan ik (ik ben 60).
Ik vind het zelf een soort schrikbeeld, wat ik steeds vaker zie om mij heen: het idee dat het vroeger beter was.
Ik wil zo niet denken en ik ga dat ook niet doen.
Hopelijk krijg je weer waardering voor alle mogelijkheden van de huidige tijd.
Hoe vaak ik mensen niet hoor zeggen dat ze terug verlangen naar vroeger, meestal hun jeugd?
Zelf herken ik het totaal niet. Ik vind nog steeds dat alle nieuwe ontwikkelingen iets toevoegen.
Wat je schrijft: dat kinderen nog buiten speelden, dat mensen nog 'echt' met elkaar praatten...
Ik denk dat het vaak ook een ideaalbeeld is wat in werkelijkheid helemaal niet bestond. Ook toen verveelden kinderen zich en ook toen leefden mensen langs elkaar heen.
Je bent nog en stuk jonger dan ik (ik ben 60).
Ik vind het zelf een soort schrikbeeld, wat ik steeds vaker zie om mij heen: het idee dat het vroeger beter was.
Ik wil zo niet denken en ik ga dat ook niet doen.
Hopelijk krijg je weer waardering voor alle mogelijkheden van de huidige tijd.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
zaterdag 21 december 2024 om 04:52
Ik vind dat dus juist een geweldige vooruitgang. Niet meer in de rij bij een loket, alleen geopend tijdens kantooruren.VirginieEfira schreef: ↑20-12-2024 19:23Dat vind ik juist wel meevallen. Je kunt veel overheids- of bankdingen bijvoorbeeld alleen nog online regelen met je DidiD. Ik mis echt de tijd dat je gewoon naar een loket kon om je dingen te regelen. Nu heb je overal dus zo'n vervloekte smartphone voor nodig, je kunt niet eens meer zonder.
Echt, wat was daar zo leuk aan?
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
zaterdag 21 december 2024 om 05:03
Ik doe het regelmatig, maar ik vind het ook heerlijk dat ik het tegenwoordig kan ontlopen. Vroeger kon je er niet onderuit, toen mensen nog geen smartphone hadden.Moiren schreef: ↑21-12-2024 00:58Hoe vaak initieer je zelf zo’n gezellig praatje? Ik heb heel veel van dat soort praatjes en ik ben niet eens een sociaal wonder.
Iemand een complimentje voor zijn mooie kerstverlichting, een praatje bij de bushalte, goedemorgen inbed wachtkamer bijbde huisarts, gewoon even met iemand die je op straat tegen komt, kopje koffie bij die eenzame buurman.
Doe jij het?
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
zaterdag 21 december 2024 om 06:49
Niet leuk, wel simpel. Ik kan zo wanhopig worden van de digitale hoepels waar je doorheen moet springen om iets gedaan te krijgen. Little Britain's 'computer says no' overal.
Digitaal dieptepunt: op een verder alleraardigst terrasje wilde ik zeggen dat ik koffie wilde, kon alleen via qr-code op het tafeltje te scannen en mijn telefoon werkte niet mee, en toen heeft de bediening me geholpen met scannen
zaterdag 21 december 2024 om 07:10
Maar je hebt wel veel meer keuze in soorten koffie.framboise-t schreef: ↑21-12-2024 06:49Niet leuk, wel simpel. Ik kan zo wanhopig worden van de digitale hoepels waar je doorheen moet springen om iets gedaan te krijgen. Little Britain's 'computer says no' overal.
Digitaal dieptepunt: op een verder alleraardigst terrasje wilde ik zeggen dat ik koffie wilde, kon alleen via qr-code op het tafeltje te scannen en mijn telefoon werkte niet mee, en toen heeft de bediening me geholpen met scannen
Elluk nadeel hep se fordeel.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
zaterdag 21 december 2024 om 07:34
Dit. Je hebt voor een groot deel in de hand hoe je leven eruit ziet. Als ik met vriend(inn)en ben, laat iedereen zijn smartphone in zijn tas. Ik heb een baan zoals die er in de jaren 80 ook gewoon was. Je kunt nog steeds films kijken op VHS (wij hebben zelfs nog stapels in de garage staan) en LP’s draaien. Je kunt de natuur in, je huis zo inrichten als vroeger, er worden bijeenkomsten georganiseerd waar niemand een smartphone bij zich heeft en waar je mensen kunt leren kennen en creatief kunt zijn.ldp schreef: ↑20-12-2024 22:10Maar het wordt er niet leuker van als je doet alsof vroeger altijd de zon scheen en iedereen elke dag een goed humeur had, er alleen maar prachtige panden werden gebouwd en het water zo mooi schoon was. Dat is gewoon niet waar.
Het heden niet wordt beter door het ophemelen van het verleden. Steek liever je energie in het leuker maken van je leven van nu.
Ik vond sommige dingen vroeger ook leuker, maar ik leef toch echt nu en zorg dat ik nu gelukkig ben. Vroeger droomde ik ervan om elke film of serie te kunnen kijken wanneer ik maar wilde, elk liedje te kunnen luisteren wanneer ik maar wilde. Nu kan dat en ik geniet ervan. Vroeger moest ik elke keer op de fiets naar de bank om geld over te maken, in de rij bij het postkantoor om concertkaarten te kopen, hoe irritant was dat. Dat doe ik nu lekker op mijn telefoon, waar ik verder alleen nog soms op dit forum zit en op Instagram. Verder niet. Je zult het toch zelf moeten doen.
zaterdag 21 december 2024 om 08:35
Precies. En de dreiging dat "de bom" zou vallen. Mijn ouders liepen mee in demonstraties tegen kernwapens en we hadden daarvan een sticker op de voordeur.
Ik heb met eigen ogen het ijzeren gordijn gezien. Ik was toen nog heel jong. Maar ik vergeet het mijn hele leven niet meer.
Ouderdom komt met gebreken en streken.
-Bewoonster verzorgingstehuis-
-Bewoonster verzorgingstehuis-
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
