Psyche
alle pijlers
Nostalgische "depressie"
vrijdag 20 december 2024 om 18:45
Heel lang getwijfeld of ik dit topic zou openen. Maar uiteindelijk dus wel. Ik hoop misschien wat herkenning te vinden, mensen die dit ook hebben of gewoon adviezen om hiermee om te gaan.
Ik ben sinds ongeveer een halfjaar extreem nostalgisch. Denk veel terug aan hoe het in de 80s/90s was en dan mis ik die tijd en sfeer. Niet het feit dat ik nog jong was (dat zou ik niet over willen doen!), maar gewoon puur hoe simpel het leven toen was. Op zomerse ochtenden wakker worden en kinderen buiten horen spelen. Oude DOS-games spelen, urenlang. Echt met elkaar praten, in plaats van ieder voor zich op de smartphone. Alles leek mysterieus en er was zoveel te ontdekken, zelfs het (zon)licht leek anders te schijnen. Op een moment dat dit gevoel me overvalt, doet het echt een diepe, scherpe pijn. Ik word dan overspoeld door verdriet en kan alleen maar huilen.
Ook merk ik dat ik niet de enige ben. Op Instagram (ja, tegenstrijdig genoeg kom ik daar) kom ik filmpjes tegen van beelden van de jaren 80 en 90, foto's uit die tijd met muziek uit die tijd eronder. En dan lees ik honderden reacties van mensen die alles zouden geven om terug te gaan naar die tijd. Het lijkt wel een collectief iets, bijna.
Is er iemand die dit herkent? Waar komt het opeens vandaan? En hoe ga ik ermee om? Ik snap dat het misschien aanstellerig klinkt, zeker vergeleken bij veel andere problemen.
Een kleine aanvulling: ik heb voor deze topictitel gekozen omdat het fenomeen in het Engels een "nostalgic depression" genoemd wordt. Het is dus geen klinische depressie en die indruk wil ik ook zeker niet wekken.
Ik ben sinds ongeveer een halfjaar extreem nostalgisch. Denk veel terug aan hoe het in de 80s/90s was en dan mis ik die tijd en sfeer. Niet het feit dat ik nog jong was (dat zou ik niet over willen doen!), maar gewoon puur hoe simpel het leven toen was. Op zomerse ochtenden wakker worden en kinderen buiten horen spelen. Oude DOS-games spelen, urenlang. Echt met elkaar praten, in plaats van ieder voor zich op de smartphone. Alles leek mysterieus en er was zoveel te ontdekken, zelfs het (zon)licht leek anders te schijnen. Op een moment dat dit gevoel me overvalt, doet het echt een diepe, scherpe pijn. Ik word dan overspoeld door verdriet en kan alleen maar huilen.
Ook merk ik dat ik niet de enige ben. Op Instagram (ja, tegenstrijdig genoeg kom ik daar) kom ik filmpjes tegen van beelden van de jaren 80 en 90, foto's uit die tijd met muziek uit die tijd eronder. En dan lees ik honderden reacties van mensen die alles zouden geven om terug te gaan naar die tijd. Het lijkt wel een collectief iets, bijna.
Is er iemand die dit herkent? Waar komt het opeens vandaan? En hoe ga ik ermee om? Ik snap dat het misschien aanstellerig klinkt, zeker vergeleken bij veel andere problemen.
Een kleine aanvulling: ik heb voor deze topictitel gekozen omdat het fenomeen in het Engels een "nostalgic depression" genoemd wordt. Het is dus geen klinische depressie en die indruk wil ik ook zeker niet wekken.
Adieu les cons!
zondag 22 december 2024 om 04:45
Hoi TO, je vertelde dingen uit je jeugd en hoe je die ervaren had.
Je hebt volgens mij een kwaliteit in je, namelijk dat je als kind in staat was om dingen en situaties heel intensief te ervaren. Heel kwalitatief.
Dat is best apart en ook iets heel moois.
Je schreef al eerder nav iemand posts over jeugdsentiment dat het meer is. Dat er meer gaande is dan alleen jeugdsentiment. Dat geloof ik ook.
Blijf bij jezelf want dit is zo. Ik herken het ook in je woorden.
Je hebt op een diepe manier allerdaagse dingen kunnen ervaren. Je had veel nieuwsgierigheid naar het leven, je voelde een volheid, avontuur, was verwonderd over veel. Er was in jouw ogen waarschijnlijk ontelbaar veel dingen te ontdekken en je ervoer het unieke in de situatie van elke dag.
Dat is echt een kwaliteit! Heel mooi en bijzonder.
Ik kan me voorstellen dat het gemis daarvan nu als een diepe pijnscheut ervaren kan worden.
En je kunt bepaalde dingen van die tijd re- introduceren in je leven.
Bepaalde gezelligheid creeren zoals hoe het vroeger voelde als er diepe gesprekken vloeiden tussen mensen.
Leer weer als het kind van toen kijken naar de wereld. Dat er zoveel te ontdekken valt. Hoe voelde je je toen als kind.
Probeer dat gevoel terug te krijgen. Want het is prachtig.
Je ervoer als kind de mysterie van alles.
Het is mogelijk die kwaliteit terug te krijgen. Want dat zit in je!
Dat kan je doen door veel terug te gaan naar die beleving als kind. Want veel stukken ervan zijn nog bij je, alleen zit dat onder een dunne laag van mist.
Voel in je lijf hoe je je voelde op bepaalde kwaliteitsmomentjes als kind. Hoe voelde je je tijdens urenlange games sessies op DOS spelletjes.
En omschrijf het niet begrijpelijk maar probeer het in te voelen hoe het toen voelde.
Hoe voelde het in je lijf als je wakker werd op een zomerse morgen en je hoorde kinderen buiten spelen? Waar voelde het in je lijf? In je buik, in je borstkas?
Een intens gevoel? vreugdesprongetje gevoel? een warm gevoel? Misschien allemaal. Misschien een hele andere benaming. Probeer het te ontdekken.
Je hebt volgens mij een kwaliteit in je, namelijk dat je als kind in staat was om dingen en situaties heel intensief te ervaren. Heel kwalitatief.
Dat is best apart en ook iets heel moois.
Je schreef al eerder nav iemand posts over jeugdsentiment dat het meer is. Dat er meer gaande is dan alleen jeugdsentiment. Dat geloof ik ook.
Blijf bij jezelf want dit is zo. Ik herken het ook in je woorden.
Je hebt op een diepe manier allerdaagse dingen kunnen ervaren. Je had veel nieuwsgierigheid naar het leven, je voelde een volheid, avontuur, was verwonderd over veel. Er was in jouw ogen waarschijnlijk ontelbaar veel dingen te ontdekken en je ervoer het unieke in de situatie van elke dag.
Dat is echt een kwaliteit! Heel mooi en bijzonder.
Ik kan me voorstellen dat het gemis daarvan nu als een diepe pijnscheut ervaren kan worden.
En je kunt bepaalde dingen van die tijd re- introduceren in je leven.
Bepaalde gezelligheid creeren zoals hoe het vroeger voelde als er diepe gesprekken vloeiden tussen mensen.
Leer weer als het kind van toen kijken naar de wereld. Dat er zoveel te ontdekken valt. Hoe voelde je je toen als kind.
Probeer dat gevoel terug te krijgen. Want het is prachtig.
Je ervoer als kind de mysterie van alles.
Het is mogelijk die kwaliteit terug te krijgen. Want dat zit in je!
Dat kan je doen door veel terug te gaan naar die beleving als kind. Want veel stukken ervan zijn nog bij je, alleen zit dat onder een dunne laag van mist.
Voel in je lijf hoe je je voelde op bepaalde kwaliteitsmomentjes als kind. Hoe voelde je je tijdens urenlange games sessies op DOS spelletjes.
En omschrijf het niet begrijpelijk maar probeer het in te voelen hoe het toen voelde.
Hoe voelde het in je lijf als je wakker werd op een zomerse morgen en je hoorde kinderen buiten spelen? Waar voelde het in je lijf? In je buik, in je borstkas?
Een intens gevoel? vreugdesprongetje gevoel? een warm gevoel? Misschien allemaal. Misschien een hele andere benaming. Probeer het te ontdekken.
zondag 22 december 2024 om 05:33
Verbinder schreef: ↑22-12-2024 04:45Hoi TO, je vertelde dingen uit je jeugd en hoe je die ervaren had.
Je hebt volgens mij een kwaliteit in je, namelijk dat je als kind in staat was om dingen en situaties heel intensief te ervaren. Heel kwalitatief.
Dat is best apart en ook iets heel moois.
Je schreef al eerder nav iemand posts over jeugdsentiment dat het meer is. Dat er meer gaande is dan alleen jeugdsentiment. Dat geloof ik ook.
Blijf bij jezelf want dit is zo. Ik herken het ook in je woorden.
Je hebt op een diepe manier allerdaagse dingen kunnen ervaren. Je had veel nieuwsgierigheid naar het leven, je voelde een volheid, avontuur, was verwonderd over veel. Er was in jouw ogen waarschijnlijk ontelbaar veel dingen te ontdekken en je ervoer het unieke in de situatie van elke dag.
Dat is echt een kwaliteit! Heel mooi en bijzonder.
Ik kan me voorstellen dat het gemis daarvan nu als een diepe pijnscheut ervaren kan worden.
En je kunt bepaalde dingen van die tijd re- introduceren in je leven.
Bepaalde gezelligheid creeren zoals hoe het vroeger voelde als er diepe gesprekken vloeiden tussen mensen.
Leer weer als het kind van toen kijken naar de wereld. Dat er zoveel te ontdekken valt. Hoe voelde je je toen als kind.
Probeer dat gevoel terug te krijgen. Want het is prachtig.
Je ervoer als kind de mysterie van alles.
Het is mogelijk die kwaliteit terug te krijgen. Want dat zit in je!
Dat kan je doen door veel terug te gaan naar die beleving als kind. Want veel stukken ervan zijn nog bij je, alleen zit dat onder een dunne laag van mist.
Voel in je lijf hoe je je voelde op bepaalde kwaliteitsmomentjes als kind. Hoe voelde je je tijdens urenlange games sessies op DOS spelletjes.
En omschrijf het niet begrijpelijk maar probeer het in te voelen hoe het toen voelde.
Hoe voelde het in je lijf als je wakker werd op een zomerse morgen en je hoorde kinderen buiten spelen? Waar voelde het in je lijf? In je buik, in je borstkas?
Een intens gevoel? vreugdesprongetje gevoel? een warm gevoel? Misschien allemaal. Misschien een hele andere benaming. Probeer het te ontdekken.
Wauw. Wat een mooie post Verbinder. Even stil van!
Adieu les cons!
zondag 22 december 2024 om 07:52
Dit klinkt inderdaad als rouw, zoals BGB, schreef. En dan is het wel te verklaren waarom het verleden zo heftig bij je binnenkomt.VirginieEfira schreef: ↑21-12-2024 21:54Interessant artikel. Het zou rouw kunnen zijn. Ik weet wel dat het heel veel impact heeft gehad toen mijn moeder overleed. Ze was eerst 2 jaar ziek, ik was toen ook nog eens zwanger en uiteindelijk overleed ze toch nog vrij onverwacht (als in: het ging opeens heel snel). Daarnaast was ze pas 54 jaar, dus dat werkte ook niet mee. Ik ga dit eens uitzoeken, of dat eraan ten grondslag ligt.
Ouderdom komt met gebreken en streken.
-Bewoonster verzorgingstehuis-
-Bewoonster verzorgingstehuis-
zondag 22 december 2024 om 08:57
Ik denk dat je hier je antwoord hebt.VirginieEfira schreef: ↑21-12-2024 17:22Nee, maar het was wel enkele weken na mijn moeders dood. We gingen elke zondag op bezoek bij mijn ouders. Na haar overlijden werd dat dus alleen naar mijn vader. Op een van de dagen reden we de woonwijk in, en overviel dat gevoel me. In het begin was dat fijn. Mooie herinneringen over zomers die ik buiten speelde in mijn oude buurt. Maar in de loop van die zondag werd het steeds zwaarmoediger.
zondag 22 december 2024 om 12:27
Welgemeend en ik geloof echt dat het zo zit.
Je hebt heel veel dingen heel rijkelijk beleefd als kindje
zondag 22 december 2024 om 12:39
Ik denk dat je er naast zit en dat wat TO mist geen gelukzalig / verwonderd gevoel is als ze spelende kinderen hoort, maar het gevoel wat je als kind hebt dat alles oké is, dat je ouders alles voor je in orde maken, dat zomervakanties eindeloos duren en regenachtige zondagen nog langer, dat alles goed afloopt, dat iedereen het beste met je voorheeft, dat het leven ordelijk en eerlijk verloopt en dat er niets erger kan gebeuren dan dat je knikker in de put valt.
En dan kun je nog zo fijn-kinderlijk-open kijken naar regendruppels op een spinnenweb, maar dat gevoel komt nooit meer terug. Dat zie je later terug bij je eigen nageslacht.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 23 december 2024 om 04:23
blijfgewoonbianca schreef: ↑22-12-2024 12:39Ik denk dat je er naast zit en dat wat TO mist geen gelukzalig / verwonderd gevoel is als ze spelende kinderen hoort, maar het gevoel wat je als kind hebt dat alles oké is, dat je ouders alles voor je in orde maken, dat zomervakanties eindeloos duren en regenachtige zondagen nog langer, dat alles goed afloopt, dat iedereen het beste met je voorheeft, dat het leven ordelijk en eerlijk verloopt en dat er niets erger kan gebeuren dan dat je knikker in de put valt.
En dan kun je nog zo fijn-kinderlijk-open kijken naar regendruppels op een spinnenweb, maar dat gevoel komt nooit meer terug. Dat zie je later terug bij je eigen nageslacht.
Ik denk dat het een combinatie is voor haar. En/en.
En het besef dat je je jeugd anders ervaart dan als volwassene omdat je een kind bent en anders ervaart, tijd en ruimte anders ervaart dan een volwassene en als kind ervaart vanuit een vrij zorgenloze modus.
Maar er zit bij TO ook een verdieping. Ik kan het in haar woorden lezen. Dat is een kwaliteit van beleven die erg intens en diep kan zijn en wat niet zo vaak voorkomt. En daarom ervaart zij dat nu soms als diepe pijnscheuten. Want de kwaliteit van de ervaring toen was enorm rijk en dat gemis wordt nu ervaren. Als echte emotionele pijn.
Maar ze kan dat weer terugkrijgen. Weer mee leren her-verbinden.
Als het klopt zullen de woorden ergens resoneren bij TO.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
