Psyche
alle pijlers
nothing really matters
woensdag 16 september 2009 om 03:14
Zucht...
Okee, weeg alsjeblieft mee dat het na half drie s'nachts is en ik wat bier en wijn op heb en dat mijn kindtijd-idool Patrick Swayze overleden is. ;-( Moet dit gewoon even kwijt.
Ik ben het zo zat. Mezelf. Ik ben zo bang voor vanalles. Vooral van gewoon "leven". Aan de andere kant snap ik hoe zinloos het is om uberhaupt ergens bang voor te zijn. Dood gaan we toch allemaal, waarom dan niet het beste maken van de tijd die we gegund zijn. Wat een luxe trouwens. Geboren zijn in Europa, waar je ook als vrouw alle kansen hebt die je je maar kunt wensen. Ben niet heel arm, dus hoef niet na te denken over hoe echt te óverleven. Er is zoveel dat ik zou kunnen doen en eigenlijk niemand die me daarin tegen kan houden. Behalve ikzelf. Maar ik kán gewoon niks. Tegelijkertijd voelen mijn problemen voelen nep. En nu zeg ik dat allemaal wel zo eerlijk, maar als ik morgen opsta dan doe ik tóch niks om daar verandering in te brengen en om echt iets op te lossen
Ik ben bang, lui, vervangbaar. Maar goed, vervangbaar zijn we natuurlijk allemaal. Tenminste, dat gevoel bekruipt me des te vaker. Okee, mijn familie zou me missen als ik er plots niet meer was. Maar zij zullen er uiteindelijk ook allemaal niet meer zijn. Misschien word ik wel honderd jaar oud en zal ik jaren alleen zijn met mijn herinneringen voordat ik zelf ook ga.
Patrick Swayze probeerde uit het leven te halen wat er in zat, hij kreeg kanker en ging vroeg dood. Mijn moeder's enige broer was nog geen dertig, had twee kleine kinderen en werd ziek en ging dood. Mijn oma, zijn moeder had het voor haar dood plots weer vaak over hem en over dat ze hem zo graag weer zou willen zien na haar dood. Dat brak mijn hart, ik geloof niet in de hemel of een leven na de dood, als je gaat, dan ga je Dan ben je weg, ben je niks, alleen stof. Over een paar jaar weet niemand meer wie mijn oma was. Hoe lief en hoe bitchy ze soms was, hoe het klonk als ze schaterlachtte. Nog een paar jaar en niemand weet nog wie en hoe mijn oom was, mijn eigen ouders, míjn broertje, ik..
Wat maak t het uiteindelijk allemaal uit. Wat een luxe dat ik de tijd heb om over dit soort dingen na te denken.
Als kind kreeg ik voorlichtingsboekjes. Oh wat leek seks me spannend en leuk en ik fantaseerde dat als ik óóít zestien was ik het millennium ver van huis zou vieren en ik zou zangeres of actrice zijn en een wild seksleven hebben. Ik had eens moeten weten. Ik ben nog steeds maagd. Op mijn vijftiende had ik een keer bíjna seks, maar dat ging niet door omdat de behulpzame 23-jarige meneer (die oh zo fout voor me was want /nog steeds/ geilend op 15-jarige meisjes maar wat vond ik mezelf in die tijd stoer) geen condooms op zak had. Ik zou eigenlijk weer vijftien willen zijn en alles over willen doen, want nu is de drempel zo (te?) hoog geworden. Wie zit er nou op een onervaren en (deels daardoor) verlegen vijfentwintigjarige te wachten?! ...
Ik word ook echt alleen verliefd op mensen die mij niet moeten. Hoe "echt" is verliefdheid trouwens als er zo'n duidelijk te volgen patroon in zit trouwens (bezette mannen, homoseksuelen)?
Dat ik niet verliefd hoef te zijn om seks te hebben? Ja, op m'n vijftiende leek casual seks om maar de druk van de ketel af te halen me ook een top idee, maar met de jaren word ik banger, nerveuzer en preutser Ik het voor het eerst niet met "zomaar iemand" doen. Dan zou het namelijk voelen alsof ik al die jaren voor niets heb droog gestaan. Snap 'm?
Nah ja, er zijn zoveel dingen die ik zou kunnen doen en betekenen, maar s'ochtends word ik moe wakker.
Ik wil eindelijk weer eens dapper zijn, helder kunnen nadenken en dingen kunnen doén en beslissen. Hoe moeilijk kan dat zijn?
Who cares anyway. Maar goed, welterusten. Morgen is ook weer een dag.
Okee, weeg alsjeblieft mee dat het na half drie s'nachts is en ik wat bier en wijn op heb en dat mijn kindtijd-idool Patrick Swayze overleden is. ;-( Moet dit gewoon even kwijt.
Ik ben het zo zat. Mezelf. Ik ben zo bang voor vanalles. Vooral van gewoon "leven". Aan de andere kant snap ik hoe zinloos het is om uberhaupt ergens bang voor te zijn. Dood gaan we toch allemaal, waarom dan niet het beste maken van de tijd die we gegund zijn. Wat een luxe trouwens. Geboren zijn in Europa, waar je ook als vrouw alle kansen hebt die je je maar kunt wensen. Ben niet heel arm, dus hoef niet na te denken over hoe echt te óverleven. Er is zoveel dat ik zou kunnen doen en eigenlijk niemand die me daarin tegen kan houden. Behalve ikzelf. Maar ik kán gewoon niks. Tegelijkertijd voelen mijn problemen voelen nep. En nu zeg ik dat allemaal wel zo eerlijk, maar als ik morgen opsta dan doe ik tóch niks om daar verandering in te brengen en om echt iets op te lossen
Ik ben bang, lui, vervangbaar. Maar goed, vervangbaar zijn we natuurlijk allemaal. Tenminste, dat gevoel bekruipt me des te vaker. Okee, mijn familie zou me missen als ik er plots niet meer was. Maar zij zullen er uiteindelijk ook allemaal niet meer zijn. Misschien word ik wel honderd jaar oud en zal ik jaren alleen zijn met mijn herinneringen voordat ik zelf ook ga.
Patrick Swayze probeerde uit het leven te halen wat er in zat, hij kreeg kanker en ging vroeg dood. Mijn moeder's enige broer was nog geen dertig, had twee kleine kinderen en werd ziek en ging dood. Mijn oma, zijn moeder had het voor haar dood plots weer vaak over hem en over dat ze hem zo graag weer zou willen zien na haar dood. Dat brak mijn hart, ik geloof niet in de hemel of een leven na de dood, als je gaat, dan ga je Dan ben je weg, ben je niks, alleen stof. Over een paar jaar weet niemand meer wie mijn oma was. Hoe lief en hoe bitchy ze soms was, hoe het klonk als ze schaterlachtte. Nog een paar jaar en niemand weet nog wie en hoe mijn oom was, mijn eigen ouders, míjn broertje, ik..
Wat maak t het uiteindelijk allemaal uit. Wat een luxe dat ik de tijd heb om over dit soort dingen na te denken.
Als kind kreeg ik voorlichtingsboekjes. Oh wat leek seks me spannend en leuk en ik fantaseerde dat als ik óóít zestien was ik het millennium ver van huis zou vieren en ik zou zangeres of actrice zijn en een wild seksleven hebben. Ik had eens moeten weten. Ik ben nog steeds maagd. Op mijn vijftiende had ik een keer bíjna seks, maar dat ging niet door omdat de behulpzame 23-jarige meneer (die oh zo fout voor me was want /nog steeds/ geilend op 15-jarige meisjes maar wat vond ik mezelf in die tijd stoer) geen condooms op zak had. Ik zou eigenlijk weer vijftien willen zijn en alles over willen doen, want nu is de drempel zo (te?) hoog geworden. Wie zit er nou op een onervaren en (deels daardoor) verlegen vijfentwintigjarige te wachten?! ...
Ik word ook echt alleen verliefd op mensen die mij niet moeten. Hoe "echt" is verliefdheid trouwens als er zo'n duidelijk te volgen patroon in zit trouwens (bezette mannen, homoseksuelen)?
Dat ik niet verliefd hoef te zijn om seks te hebben? Ja, op m'n vijftiende leek casual seks om maar de druk van de ketel af te halen me ook een top idee, maar met de jaren word ik banger, nerveuzer en preutser Ik het voor het eerst niet met "zomaar iemand" doen. Dan zou het namelijk voelen alsof ik al die jaren voor niets heb droog gestaan. Snap 'm?
Nah ja, er zijn zoveel dingen die ik zou kunnen doen en betekenen, maar s'ochtends word ik moe wakker.
Ik wil eindelijk weer eens dapper zijn, helder kunnen nadenken en dingen kunnen doén en beslissen. Hoe moeilijk kan dat zijn?
Who cares anyway. Maar goed, welterusten. Morgen is ook weer een dag.
woensdag 16 september 2009 om 03:33
Nog even een toevoeging - toen ik twaalf was was Dirty Dancing zo ongeveer mijn leven 
Ik vond die film zo cool en vond Baby "oud" voor een eerste vriendje (in de film is ze zgn 17)... Wist ik veel hoe het in m'n echte leven zou lopen Terwijl vriendinnen van mij op die leeftijd nog met poppen speelden en sommigen van hen nu getrouwd zijn en/of kinderen hebben.... Ok, Patrick Swayze was voor mij dus een beetjes symbool voor mijn seksuele gewaarwording. En nu is 'ie dood, weg. En ik ben nog steeds zo ongeveer precies waar ik toen, lang lang geleden was..
Ja, een egoistische post (ik rouw niet écht om hem als persoon, kende hem niet persoonlijk), het echte rouwen laat ik dan ook respectvol over aan zijn vrouw en familie Het blijft zonde.
Patrick Swayze was zo'n man die in films zijn eigen stunts deed enzo... Ikzelf heb niet eens de guts om m'n (flut)studie af te maken.. Wat voor waarde heb ík als zo'n "echt" persoon ook gewoon kanker krijgt en te vroeg overlijdt aan een rotziekte.
Ik vond die film zo cool en vond Baby "oud" voor een eerste vriendje (in de film is ze zgn 17)... Wist ik veel hoe het in m'n echte leven zou lopen Terwijl vriendinnen van mij op die leeftijd nog met poppen speelden en sommigen van hen nu getrouwd zijn en/of kinderen hebben.... Ok, Patrick Swayze was voor mij dus een beetjes symbool voor mijn seksuele gewaarwording. En nu is 'ie dood, weg. En ik ben nog steeds zo ongeveer precies waar ik toen, lang lang geleden was.. Ja, een egoistische post (ik rouw niet écht om hem als persoon, kende hem niet persoonlijk), het echte rouwen laat ik dan ook respectvol over aan zijn vrouw en familie Het blijft zonde.
Patrick Swayze was zo'n man die in films zijn eigen stunts deed enzo... Ikzelf heb niet eens de guts om m'n (flut)studie af te maken.. Wat voor waarde heb ík als zo'n "echt" persoon ook gewoon kanker krijgt en te vroeg overlijdt aan een rotziekte.
woensdag 16 september 2009 om 05:58
Ik moet je bekennen dat ik Dirty Dancing twee weken geleden pas voor het eerst gezien heb! Toen de film net uitkwam was een vriendin van mij er helemaal weg van en ging wel vijf keer naar de bios om de film te kijken, maar ik kon niet kijken naar die intense blikken en heupengewieg, laat staan dat tegen mekaar oprijden. Had da echt last van plaatsvervangende schaamte. Niet dat ik daar in mijn sexleven last van heb gehad maar toen ik het twee weken geleden zag begreep ik het pas echt.
Dat wat je schrijft over echt durven leven herken ik wel... zo was ik vroeger ook, had altijd zo'n gevoel van is-dit-het-nou en wist wel wat ik wilde, maar voerde het niet uit. Nu doe ik dat wel, en ik vind het heerlijk. Heb er wel spijt van dat ik veel dingen niet heb gedaan toen ik in de twintig was. Oh, wat kon ik me druk maken om wat anderen van mij dachten, maar die dachten helemaal niet over mij. Misschien een paar seconden of minuten en dan waren ze weer met hun eigen leven bezig. Ik zou bijvoorbeeld af moeten vallen want anders kon ik niet in bikini naar het strand, maar ik viel niet af en dus ging ik niet naar het strand. Op zo'n manier is het leven aan je voorbij aan het gaan en dat is zo zonde!
Heb geen advies, maar hoop dat je op een dag wel die stap zet als je dat wilt.
Dat wat je schrijft over echt durven leven herken ik wel... zo was ik vroeger ook, had altijd zo'n gevoel van is-dit-het-nou en wist wel wat ik wilde, maar voerde het niet uit. Nu doe ik dat wel, en ik vind het heerlijk. Heb er wel spijt van dat ik veel dingen niet heb gedaan toen ik in de twintig was. Oh, wat kon ik me druk maken om wat anderen van mij dachten, maar die dachten helemaal niet over mij. Misschien een paar seconden of minuten en dan waren ze weer met hun eigen leven bezig. Ik zou bijvoorbeeld af moeten vallen want anders kon ik niet in bikini naar het strand, maar ik viel niet af en dus ging ik niet naar het strand. Op zo'n manier is het leven aan je voorbij aan het gaan en dat is zo zonde!
Heb geen advies, maar hoop dat je op een dag wel die stap zet als je dat wilt.
woensdag 16 september 2009 om 06:44
Het klint allemaal ontzettend herkenbaar.. zit in 'far-away-land" en ik zou hier de tijd van mijn leven moet hebben, terminste als ik de verhalen van andere mensen zou moeten geloven die hier ook geweest zijn... maar ik vind het soms gewoon K*T, het lukt me voor geen meter om veel mensen te leren kennen, veel te feesten, kortom helemaal vol in 't hippe leven te staan... het lukt me gewoonweg niet..
Ben gewoon moe, dus ik weet rationeel wel dat ik geen energie heb voor dat wilde nachtleven. Ik zou juist heel blij moeten zijn, heb een auto-ongeluk gehad en ik had geen schrammetje (mijn auto is een ander verhaal want die is waarschijnlijk rijp voor de sloop), met mijn scriptie gaat het wel goed (heb een geweldig topic), en en en ik heb hier een super fantastische jongen leren kennen!!! Allemaal redenen waarom ik zou moeten staan te springen en te juichen, maar toch lukt het me niet, ben bang voor dingen, raak in paniek als ik mensen niet kan verstaan (ben bijna doof), maar ja, ik ga door...
Probeer nu tegen mezelf te zeggen "Oh, je wilt alleen maar negatief denken? Dan doe je dat toch maar daar help je jezelf niet mee". Probeer nu te bedenken met waar ik wel blij mee ben, en wat wel goed gaat, trots op mezelf te zijn, lachen (ook om mezelf) en gewoon blij mee zijn met dat ik hier nu ook dat in dat fantastische "far-away-land" mag zijn!
Ben gewoon moe, dus ik weet rationeel wel dat ik geen energie heb voor dat wilde nachtleven. Ik zou juist heel blij moeten zijn, heb een auto-ongeluk gehad en ik had geen schrammetje (mijn auto is een ander verhaal want die is waarschijnlijk rijp voor de sloop), met mijn scriptie gaat het wel goed (heb een geweldig topic), en en en ik heb hier een super fantastische jongen leren kennen!!! Allemaal redenen waarom ik zou moeten staan te springen en te juichen, maar toch lukt het me niet, ben bang voor dingen, raak in paniek als ik mensen niet kan verstaan (ben bijna doof), maar ja, ik ga door...
Probeer nu tegen mezelf te zeggen "Oh, je wilt alleen maar negatief denken? Dan doe je dat toch maar daar help je jezelf niet mee". Probeer nu te bedenken met waar ik wel blij mee ben, en wat wel goed gaat, trots op mezelf te zijn, lachen (ook om mezelf) en gewoon blij mee zijn met dat ik hier nu ook dat in dat fantastische "far-away-land" mag zijn!
woensdag 16 september 2009 om 08:12
Gut Vlindertje, maak je niet druk. Ik was 35 toen ik mijn eerste vriend kreeg. Je doet net alsof je leven al voorbij is terwijl je nog op de drempel staat.
Oké, iedereen gaat dood in the end. Jij, ik, dus waarom zou Patrick Swayze daar een uitzondering op zijn. Het leven is soms niet leuk, het leven is soms niet eerlijk. Maar het leven is gewoon het leven. En je moet er zelf wat van maken. It's up to you, zeg maar.
Als jij dus nu het gevoel hebt dat je niet leeft, dan moet je zelf stappen nemen om dat te veranderen. Jij bent de enige die dat kan doen.
Oké, iedereen gaat dood in the end. Jij, ik, dus waarom zou Patrick Swayze daar een uitzondering op zijn. Het leven is soms niet leuk, het leven is soms niet eerlijk. Maar het leven is gewoon het leven. En je moet er zelf wat van maken. It's up to you, zeg maar.
Als jij dus nu het gevoel hebt dat je niet leeft, dan moet je zelf stappen nemen om dat te veranderen. Jij bent de enige die dat kan doen.
woensdag 16 september 2009 om 08:15
quote:Pinksterbloempje schreef op 16 september 2009 @ 08:12:
Gut Vlindertje, maak je niet druk. Ik was 35 toen ik mijn eerste vriend kreeg. Je doet net alsof je leven al voorbij is terwijl je nog op de drempel staat.
Oké, iedereen gaat dood in the end. Jij, ik, dus waarom zou Patrick Swayze daar een uitzondering op zijn. Het leven is soms niet leuk, het leven is soms niet eerlijk. Maar het leven is gewoon het leven. En je moet er zelf wat van maken. It's up to you, zeg maar.
Als jij dus nu het gevoel hebt dat je niet leeft, dan moet je zelf stappen nemen om dat te veranderen. Jij bent de enige die dat kan doen.Je zegt precies wat ik denk. Met in een hoekje gaan zitten simmen kom je nergens.
Gut Vlindertje, maak je niet druk. Ik was 35 toen ik mijn eerste vriend kreeg. Je doet net alsof je leven al voorbij is terwijl je nog op de drempel staat.
Oké, iedereen gaat dood in the end. Jij, ik, dus waarom zou Patrick Swayze daar een uitzondering op zijn. Het leven is soms niet leuk, het leven is soms niet eerlijk. Maar het leven is gewoon het leven. En je moet er zelf wat van maken. It's up to you, zeg maar.
Als jij dus nu het gevoel hebt dat je niet leeft, dan moet je zelf stappen nemen om dat te veranderen. Jij bent de enige die dat kan doen.Je zegt precies wat ik denk. Met in een hoekje gaan zitten simmen kom je nergens.
woensdag 16 september 2009 om 08:24
woensdag 16 september 2009 om 09:57
Vlinder,
Je eerder topics / posts zijn eigenlijk ook allemaal vanuit een negatief zelfbeeld. Ben je echt zo onzeker? Geloof je de reacties die je krijgt, dat je er bv. zelf wat aan kan doen? Of de reactie dat jouw tijd nog wel komt?
Wát vind je zo erg aan jouw leven? Ben jij dat zelf of de dingen die je (niet) meemaakt?
Je eerder topics / posts zijn eigenlijk ook allemaal vanuit een negatief zelfbeeld. Ben je echt zo onzeker? Geloof je de reacties die je krijgt, dat je er bv. zelf wat aan kan doen? Of de reactie dat jouw tijd nog wel komt?
Wát vind je zo erg aan jouw leven? Ben jij dat zelf of de dingen die je (niet) meemaakt?
woensdag 16 september 2009 om 09:57
Het is jouw leven, je hebt maar 1 leven. Waarom dan niet proberen het zo leuk mogelijk te maken?
Het lijkt me erg als je einde van je leven komt en je hebt spijt van de dingen die je niet gedaan hebt. Het leven is een feest, maar je moet zelf de slingers ophangen. Als je iets wilt veranderen zal je het zelf moeten doen.
Het lijkt me erg als je einde van je leven komt en je hebt spijt van de dingen die je niet gedaan hebt. Het leven is een feest, maar je moet zelf de slingers ophangen. Als je iets wilt veranderen zal je het zelf moeten doen.
woensdag 16 september 2009 om 10:02
De alcohol is (hopelijk) uitgewerkt dus veeg jezelf bij elkaar en lees nogmaals je topic.
Grijp je bij je kladden/lurven e.d en ga er iets van maken. Het hoeft niet radicaal te zijn maar weet wel dat je mensen weg jaagt als je in deze slachtofferrol blijft zitten.
Maak een lijst wat je dit jaar (en volgend jaar als het grote dingen zijn) wil gaan doen (maakt het overzichtelijker) en streep het af.
Tip: Drink geen bier en wijn, geeft vernijn....
Grijp je bij je kladden/lurven e.d en ga er iets van maken. Het hoeft niet radicaal te zijn maar weet wel dat je mensen weg jaagt als je in deze slachtofferrol blijft zitten.
Maak een lijst wat je dit jaar (en volgend jaar als het grote dingen zijn) wil gaan doen (maakt het overzichtelijker) en streep het af.
Tip: Drink geen bier en wijn, geeft vernijn....
Nee echt?
woensdag 16 september 2009 om 10:11
Vlindertje, donkere gedachten of perioden gaan voorbij. En dan is het zaak om in de lichtere perioden te werken aan wat je wilt bereiken in je leven.
En stel dat dat nu niet meer is dan wakker worden, eten, naar je werk gaan, een sport of muziekclubje, weer eten, al dan niet naast je grote liefde in bed duiken met al dan niet kinderen die je midden in de nacht wakker maken? Welkom to the world: zo leeft ca 99 % van de wereldbevolking.
Leven is helemaal niet heroisch. Dat zouden sommigen van ons misschien stiekem wel willen, maar dat wordt maar bereikt door een heel klein percentage van de mensen op deze aardkloot.
Vlieg Vlindertje, als het vrolijke diertje waar je je mee associeerde toen je je registreerde op dit forum. Een diertje wat ongeveer het meest zinloze leven moet hebben dat er bestaat, maar dat iedereen blij maakt wie hem ziet.
En stel dat dat nu niet meer is dan wakker worden, eten, naar je werk gaan, een sport of muziekclubje, weer eten, al dan niet naast je grote liefde in bed duiken met al dan niet kinderen die je midden in de nacht wakker maken? Welkom to the world: zo leeft ca 99 % van de wereldbevolking.
Leven is helemaal niet heroisch. Dat zouden sommigen van ons misschien stiekem wel willen, maar dat wordt maar bereikt door een heel klein percentage van de mensen op deze aardkloot.
Vlieg Vlindertje, als het vrolijke diertje waar je je mee associeerde toen je je registreerde op dit forum. Een diertje wat ongeveer het meest zinloze leven moet hebben dat er bestaat, maar dat iedereen blij maakt wie hem ziet.
woensdag 16 september 2009 om 10:22
Het is een valkuil jezelf te beoordelen vanuit het standpunt van jezelf als twaalfjarige. Dat je toen dacht dat 17 oud was voor een eerste vriendje, die gedachte moet je loslaten.
Je leeft nu en je neemt nu het wijze besluit niet met jan en alleman het bed in te duiken.
Verder ben ik het eens met de andere comments: geef je zelf een schop onder je kont. Maar dan wel een positieve schop!!
Maak van je flutstudie een geweldige studie door er extra dingen omheen te leren, neem een abonnement op de bieb, koop een museumjaarkaart, doe iets!
En dat je nadenkt over de dood en alle emoties die daarbij horen, lijkt me niet ongezond. Alleen wel als je er 's nachts met een boel drank op door in de knoop draait. Is het een optie om 's met iemand erover te praten? Mss wel juist met je oma, die heeft op haar oude leeftijd wellicht een andere kijk op dood gaan. Oude mensen hebben het vaak geaccepteerd, en vergeet niet dat ze enorm veel levenservaring heeft waar je veel van kunt leren.
Sterkte ermee!
Je leeft nu en je neemt nu het wijze besluit niet met jan en alleman het bed in te duiken.
Verder ben ik het eens met de andere comments: geef je zelf een schop onder je kont. Maar dan wel een positieve schop!!
Maak van je flutstudie een geweldige studie door er extra dingen omheen te leren, neem een abonnement op de bieb, koop een museumjaarkaart, doe iets!
En dat je nadenkt over de dood en alle emoties die daarbij horen, lijkt me niet ongezond. Alleen wel als je er 's nachts met een boel drank op door in de knoop draait. Is het een optie om 's met iemand erover te praten? Mss wel juist met je oma, die heeft op haar oude leeftijd wellicht een andere kijk op dood gaan. Oude mensen hebben het vaak geaccepteerd, en vergeet niet dat ze enorm veel levenservaring heeft waar je veel van kunt leren.
Sterkte ermee!
woensdag 16 september 2009 om 10:28
Nog iets: mijn tante schreef me laatst op een verjaardagskaart: 'je bent in de zomer van je leven, geniet ervan!'.
Daar werd ik wel even stil van. Ik hol en ren de hele dag met werk, huishouden, kinderen, te weinig slaap etc.
Vanaf dat ik die kaart las, dacht ik 'ja, jee zeg.. ik moet echt meer genieten van alles dat NU gebeurt'.
Twee dagen gelden genoot ik zelfs van een vermoeidende fietstocht met twee zeurende kinderen op de fiets door de stromende regen. Want we kwamen langs de vijver met vijf zwanen erin en door de regen voelde ik dat ik leefde!!!
Daar werd ik wel even stil van. Ik hol en ren de hele dag met werk, huishouden, kinderen, te weinig slaap etc.
Vanaf dat ik die kaart las, dacht ik 'ja, jee zeg.. ik moet echt meer genieten van alles dat NU gebeurt'.
Twee dagen gelden genoot ik zelfs van een vermoeidende fietstocht met twee zeurende kinderen op de fiets door de stromende regen. Want we kwamen langs de vijver met vijf zwanen erin en door de regen voelde ik dat ik leefde!!!
woensdag 16 september 2009 om 11:44
Hi Vlinder..
Tja, als je teveel gaat nadenken over het leven en het uitpluizen dan is het leven en de wereld hard. Ja, je bent inwisselbaar in het geheel. Nope, niemand kent jou nog over een X aantal jaar.
Ja, als het er op aan komt dan ben je strikt op jezelf aangewezen. Maar gelukkig zijn er ook een hoop steunpilaren in het leven en is er ook een hoop moois.
De ellende die jij ziet die is er. Als je ervoor kiest om jezelf daarop te richten dan wordt je inderdaad depressief. Vervolgens ben je alleen daarmee bezig en voor je het weet heb je 20% gegeven van echte ellende en 80% van alles en nog wat in je hoofd gehaald.
Weet je dat hetzelfde kan gebeuren als je naar de positieve dingen kijkt? En dat het een opwaarts effect heeft op dezelfde manier waarop jij nu neerwaarts zit?
Tja, als je teveel gaat nadenken over het leven en het uitpluizen dan is het leven en de wereld hard. Ja, je bent inwisselbaar in het geheel. Nope, niemand kent jou nog over een X aantal jaar.
Ja, als het er op aan komt dan ben je strikt op jezelf aangewezen. Maar gelukkig zijn er ook een hoop steunpilaren in het leven en is er ook een hoop moois.
De ellende die jij ziet die is er. Als je ervoor kiest om jezelf daarop te richten dan wordt je inderdaad depressief. Vervolgens ben je alleen daarmee bezig en voor je het weet heb je 20% gegeven van echte ellende en 80% van alles en nog wat in je hoofd gehaald.
Weet je dat hetzelfde kan gebeuren als je naar de positieve dingen kijkt? En dat het een opwaarts effect heeft op dezelfde manier waarop jij nu neerwaarts zit?
dinsdag 22 september 2009 om 18:29
Vlindertje, volgens mij had jij nog niet zo lang geleden een soortgelijk topic geopend. Ben je in de tussentijd hulp gaan zoeken? Zo niet, waarom niet? Heb je geen vertrouwen in de hulpverlening of ben je zo gewend om je zo te voelen dat het ergens wel veilig is omdat je dan niet met jezelf aan de slag moet. Als jij in een cirkel blijft zitten en er niets mee doet dan weet ik niet goed wat je nou van ons verwacht te horen
woensdag 23 september 2009 om 10:24
Vlindertje, ik wil je een digitale knuffel geven.
Soms kun je zo goed weten wat je moet doen om het beter te maken, maar ben je gewoon niet in staat om al die 681 dingen te doen. Kies er daarom maar een. Doe een klein dingetje. En geef jezelf een knuffel als je het gedaan hebt.
Je mag er wel zijn. Je kunt het wel. Je bent niet vervangbaar. Net zo min als dat vlindertje in Azië wat orkanen in de VS veroorzaakt. En zich er niet van bewust is.
Enne: ik ken minstens twee super aardige 25-jarige mannen die nog maagd zijn.
Soms kun je zo goed weten wat je moet doen om het beter te maken, maar ben je gewoon niet in staat om al die 681 dingen te doen. Kies er daarom maar een. Doe een klein dingetje. En geef jezelf een knuffel als je het gedaan hebt.
Je mag er wel zijn. Je kunt het wel. Je bent niet vervangbaar. Net zo min als dat vlindertje in Azië wat orkanen in de VS veroorzaakt. En zich er niet van bewust is.
Enne: ik ken minstens twee super aardige 25-jarige mannen die nog maagd zijn.
