Psyche
alle pijlers
Nutteloos
zondag 19 juli 2009 om 19:53
Hallo, ik schrijf wel een mee onder een andere naam. Maar nu toch even een ander account aangemaakt, want wil toch wat erg persoonlijks voorleggen.
Al vanaf dat ik me kan herinneren ben ik erg somber aangelegd en dat wordt niet beter. Ik vraag me altijd af. Zijn andere mensen wel echt gelukkig. Ik voel me altijd zo nutteloos en niet gewaardeerd. Vroeger wilde ik er echt een einde aan maken. Nu heb ik meer zoiets van ja nu ben ik er dus dan moet ik er maar iets van maken. Maar dat gaat zo slecht. Ik zie eigenlijk nooit ergens de lol van in, omdat ik alles slechts als tijdverdrijf zie om niet te veel te hoeven nadenken over waarom we hier allemaal ons nutteloze en waardeloze leven leiden.
Zijn er mensen die mijn warrig verhaal een beetje herkennen.Ik heb namelijk altijd het idee dat ik de enige ben met deze gedachten.
Al vanaf dat ik me kan herinneren ben ik erg somber aangelegd en dat wordt niet beter. Ik vraag me altijd af. Zijn andere mensen wel echt gelukkig. Ik voel me altijd zo nutteloos en niet gewaardeerd. Vroeger wilde ik er echt een einde aan maken. Nu heb ik meer zoiets van ja nu ben ik er dus dan moet ik er maar iets van maken. Maar dat gaat zo slecht. Ik zie eigenlijk nooit ergens de lol van in, omdat ik alles slechts als tijdverdrijf zie om niet te veel te hoeven nadenken over waarom we hier allemaal ons nutteloze en waardeloze leven leiden.
Zijn er mensen die mijn warrig verhaal een beetje herkennen.Ik heb namelijk altijd het idee dat ik de enige ben met deze gedachten.
zondag 19 juli 2009 om 20:04
Hallo Cat, bedankt voor je reactie. Ik heb het weleens aangestipt bij de huisarts en ben dan ook al een aantal keren doorverwezen. Maar het is er eigenlijk nooit van gekomen om te gaan. Ik heb namelijk het idee dat ik gewoon zo ben en dat erover praten weinig zin zal hebben. Dat zoiets gewoon in je zit. Maar het is wel moeilijk het lijkt me veel fijner als je wel gewoon lol in eht leven kan hebben.
zondag 19 juli 2009 om 20:15
Een depressie is toch best een heftige ziekte. Ik heb dit gevoel al echt vanaf de basisschool. Zou het niet meer gewoon mijn karakter kunnen zijn? Sommige mensen zijn gewoon gezelliger dan anderen.
Ik heb het gewoon al zo lang als ik mij kan herinneren.Soms ging het wat minder slecht en dan gaf ik mezelf een schop onder mijn kont en ging ik door en soms ging het wat slechter en dan nam ik ontslag of stopte ik met mijn studie en wachtte tot het weer iets beter ging.
Het is ook niet zo dat ik nu niets doe. Klopt wel dat ik momenteel mijn werk ook echt afschuwlijk vind. Heb eigenlijk geen hobby's en eigenlijk ook nooit gehad...
Ik heb het gewoon al zo lang als ik mij kan herinneren.Soms ging het wat minder slecht en dan gaf ik mezelf een schop onder mijn kont en ging ik door en soms ging het wat slechter en dan nam ik ontslag of stopte ik met mijn studie en wachtte tot het weer iets beter ging.
Het is ook niet zo dat ik nu niets doe. Klopt wel dat ik momenteel mijn werk ook echt afschuwlijk vind. Heb eigenlijk geen hobby's en eigenlijk ook nooit gehad...
zondag 19 juli 2009 om 20:23
Hmm... vervelende situatie. Ik denk dat dit niet 1 2 3 op te lossen is. Misschien is de aard van het beestje (jou) wat somberig, maar ik denk niet dat het zó erg hoeft te zijn. Dus ik denk dat hier zeker wat aan te doen is.quote:Lalalalalepel schreef op 19 juli
2009 @ 19:53:
Hallo, ik schrijf wel een mee onder een andere naam. Maar nu toch even een ander account aangemaakt, want wil toch wat erg persoonlijks voorleggen.
Al vanaf dat ik me kan herinneren ben ik erg somber aangelegd en dat wordt niet beter. hoe was je als kind, kon je niet genieten van spelen? Ik vraag me altijd af. Zijn andere mensen wel echt gelukkig. de een wel, de ander nietIk voel me altijd zo nutteloos en niet gewaardeerd.dit lijkt me wel héél belangrijk om te gaan bespreken, met deze gevoelens is het erg moeilijk om je goed te gaan voelen Vroeger wilde ik er echt een einde aan maken. Nu heb ik meer zoiets van ja nu ben ik er dus dan moet ik er maar iets van maken. Maar dat gaat zo slecht. Ik zie eigenlijk nooit ergens de lol van in, omdat ik alles slechts als tijdverdrijf zie om niet te veel te hoeven nadenken over waarom we hier allemaal ons nutteloze en waardeloze leven leiden. ik ben geen dokter maar je klinkt hier depressief
Zijn er mensen die mijn warrig verhaal een beetje herkennen.Ik heb namelijk altijd het idee dat ik de enige ben met deze gedachten. ik kan je verzekeren dat je niet de enige bent, misschien nogmaals naar de huisarts en dan echt doorzetten? dit kan veranderen, iedereen kan veranderen!
2009 @ 19:53:
Hallo, ik schrijf wel een mee onder een andere naam. Maar nu toch even een ander account aangemaakt, want wil toch wat erg persoonlijks voorleggen.
Al vanaf dat ik me kan herinneren ben ik erg somber aangelegd en dat wordt niet beter. hoe was je als kind, kon je niet genieten van spelen? Ik vraag me altijd af. Zijn andere mensen wel echt gelukkig. de een wel, de ander nietIk voel me altijd zo nutteloos en niet gewaardeerd.dit lijkt me wel héél belangrijk om te gaan bespreken, met deze gevoelens is het erg moeilijk om je goed te gaan voelen Vroeger wilde ik er echt een einde aan maken. Nu heb ik meer zoiets van ja nu ben ik er dus dan moet ik er maar iets van maken. Maar dat gaat zo slecht. Ik zie eigenlijk nooit ergens de lol van in, omdat ik alles slechts als tijdverdrijf zie om niet te veel te hoeven nadenken over waarom we hier allemaal ons nutteloze en waardeloze leven leiden. ik ben geen dokter maar je klinkt hier depressief
Zijn er mensen die mijn warrig verhaal een beetje herkennen.Ik heb namelijk altijd het idee dat ik de enige ben met deze gedachten. ik kan je verzekeren dat je niet de enige bent, misschien nogmaals naar de huisarts en dan echt doorzetten? dit kan veranderen, iedereen kan veranderen!
zondag 19 juli 2009 om 20:55
zondag 19 juli 2009 om 21:43
maandag 20 juli 2009 om 00:01
sommige mensen zijn wat somber aangelegd, pathologisch gezien noemt men dat weleens dysthym. Je kunt daar met cognitieve therapie best het 1 en ander aan sleutelen. Antidepressiva helpen vaak niet, wel om erger (bijv. een depressie) te voorkomen. Het gaat vaak ook om een stuk acceptatie van jezelf, niet per se een super opgewekt en spontaan mens moéten zijn. Sterkte gr suuz
maandag 20 juli 2009 om 09:17
quote:Lalalalalepel schreef op 19 juli 2009 @ 19:53:
Ik vraag me altijd af. Zijn andere mensen wel echt gelukkig.Ja, er zijn mensen die echt gelukkig zijn. Het geluk behoort aan hen, die aan zichzelf genoeg hebben, zei Aristoteles al.quote:Ik voel me altijd zo nutteloosBen je ook, net als alles en iedereen. Niets heeft "nut" in het totaal der dingen. Het enige nut dat je hebt is het nut dat je zelf definieert.quote:en niet gewaardeerd.Je wordt zonder enige twijfel wel gewaardeerd. Mensen hebben een enorme bereidheid andere mensen te waarderen, dus ook jij zal wel gewaardeerd worden.quote:Vroeger wilde ik er echt een einde aan maken.Waarom zou je? Alleen maar omdat je bestaan geen nut heeft? Als je ergens wandelt, ruk je dan ook bloemen uit de grond, omdat ze geen nut hebben?quote:Nu heb ik meer zoiets van ja nu ben ik er dus dan moet ik er maar iets van maken.Wat moet je waar van maken?quote:Maar dat gaat zo slecht. Ik zie eigenlijk nooit ergens de lol van in, omdat ik alles slechts als tijdverdrijf zie om niet te veel te hoeven nadenken over waarom we hier allemaal ons nutteloze en waardeloze leven leiden.Heb je wel lol van het nadenken over waarom we hier allemaal ons nutteloze en waardeloze leven leiden? Dat is pas echt een onzinnig tijdverdrijf, aangezien je het antwoord in een paar minuten kan bedenken: we leven hier allemaal ons nutteloze en waardeloze leven, omdat onze pa in een geile bui zijn zaad in onze ma heeft gespoten. En de natuur doet de rest.
Zo, weet je dat ook weer. Kan je nu je met andere dingen gaan bezig houden.
quote:Zijn er mensen die mijn warrig verhaal een beetje herkennen.Ik heb namelijk altijd het idee dat ik de enige ben met deze gedachten.Ik herken het wel. Op de basisschool liep ik ook wel met dat soort vragen rond, maar ik vond het bijzonder rustgevend te bedenken dat we allemaal slechts het product van een geile bui zijn, zonder verder nut, waarde of betekenis.
Ik vraag me altijd af. Zijn andere mensen wel echt gelukkig.Ja, er zijn mensen die echt gelukkig zijn. Het geluk behoort aan hen, die aan zichzelf genoeg hebben, zei Aristoteles al.quote:Ik voel me altijd zo nutteloosBen je ook, net als alles en iedereen. Niets heeft "nut" in het totaal der dingen. Het enige nut dat je hebt is het nut dat je zelf definieert.quote:en niet gewaardeerd.Je wordt zonder enige twijfel wel gewaardeerd. Mensen hebben een enorme bereidheid andere mensen te waarderen, dus ook jij zal wel gewaardeerd worden.quote:Vroeger wilde ik er echt een einde aan maken.Waarom zou je? Alleen maar omdat je bestaan geen nut heeft? Als je ergens wandelt, ruk je dan ook bloemen uit de grond, omdat ze geen nut hebben?quote:Nu heb ik meer zoiets van ja nu ben ik er dus dan moet ik er maar iets van maken.Wat moet je waar van maken?quote:Maar dat gaat zo slecht. Ik zie eigenlijk nooit ergens de lol van in, omdat ik alles slechts als tijdverdrijf zie om niet te veel te hoeven nadenken over waarom we hier allemaal ons nutteloze en waardeloze leven leiden.Heb je wel lol van het nadenken over waarom we hier allemaal ons nutteloze en waardeloze leven leiden? Dat is pas echt een onzinnig tijdverdrijf, aangezien je het antwoord in een paar minuten kan bedenken: we leven hier allemaal ons nutteloze en waardeloze leven, omdat onze pa in een geile bui zijn zaad in onze ma heeft gespoten. En de natuur doet de rest.
Zo, weet je dat ook weer. Kan je nu je met andere dingen gaan bezig houden.
quote:Zijn er mensen die mijn warrig verhaal een beetje herkennen.Ik heb namelijk altijd het idee dat ik de enige ben met deze gedachten.Ik herken het wel. Op de basisschool liep ik ook wel met dat soort vragen rond, maar ik vond het bijzonder rustgevend te bedenken dat we allemaal slechts het product van een geile bui zijn, zonder verder nut, waarde of betekenis.
dinsdag 21 juli 2009 om 19:06
donderdag 23 juli 2009 om 18:06
Thanks voor jullie reactie. En sorry dat ik wat laat reageer. Was steeds niet echt in de gelegenheid om te reageren.
Gaat nog steeds hetzelfde. Als je je al zo lang zo voelt is het op die manier toch best stabiel... Heb me toch voorgenomen om echt eens naar een psych te gaan. Praten kan nooit kwaad toch? Vind het alleen wel echt heel eng om te doen!
Gaat nog steeds hetzelfde. Als je je al zo lang zo voelt is het op die manier toch best stabiel... Heb me toch voorgenomen om echt eens naar een psych te gaan. Praten kan nooit kwaad toch? Vind het alleen wel echt heel eng om te doen!
donderdag 23 juli 2009 om 18:15
Hai!
Herkenbaar. Ik zit zelf nu een jaar thuis met een burnout gecombineerd met een flinke depressie. Ik herken een aantal stellingen van jou, zoals je nutteloos voelen en waarvoor je er nu eigenlijk bent. Ik vluchtte eigenlijk altijd giga in mijn werk om maar te bewijzen dat ik niet nutteloos bén. En nu zit ik dan gedwongen thuis.
Ik ben in die burnout geraakt mede door mijn jeugd. Ik heb in mijn jeugd hele gekke dingen gezien en ben emotioneel verwaarloosd.
Ik weet niet of jij verder wel een gelukkige jeugd hebt gehad, maar eigenlijk doet het er niet toe.
De stap naar een psycholoog zetten is hoe dan ook eng. Je bent bang voor wat er boven komt, je schaamt je dat je er één nodig hebt en je voelt je er ongemakkelijk onder.
Ik zou zeggen: zét die stap. Het is doodnormaal (in sommige landen zelfs hip ) om naar en pscyh te gaan en wie weet, helpt het. Helpt het niet, ben je vrij om te gaan.
Sterkte....
Herkenbaar. Ik zit zelf nu een jaar thuis met een burnout gecombineerd met een flinke depressie. Ik herken een aantal stellingen van jou, zoals je nutteloos voelen en waarvoor je er nu eigenlijk bent. Ik vluchtte eigenlijk altijd giga in mijn werk om maar te bewijzen dat ik niet nutteloos bén. En nu zit ik dan gedwongen thuis.
Ik ben in die burnout geraakt mede door mijn jeugd. Ik heb in mijn jeugd hele gekke dingen gezien en ben emotioneel verwaarloosd.
Ik weet niet of jij verder wel een gelukkige jeugd hebt gehad, maar eigenlijk doet het er niet toe.
De stap naar een psycholoog zetten is hoe dan ook eng. Je bent bang voor wat er boven komt, je schaamt je dat je er één nodig hebt en je voelt je er ongemakkelijk onder.
Ik zou zeggen: zét die stap. Het is doodnormaal (in sommige landen zelfs hip ) om naar en pscyh te gaan en wie weet, helpt het. Helpt het niet, ben je vrij om te gaan.
Sterkte....
vrijdag 24 juli 2009 om 10:34
quote:Lalalalalepel schreef op 23 juli 2009 @ 18:06:
Thanks voor jullie reactie. En sorry dat ik wat laat reageer. Was steeds niet echt in de gelegenheid om te reageren.
Gaat nog steeds hetzelfde. Als je je al zo lang zo voelt is het op die manier toch best stabiel... Heb me toch voorgenomen om echt eens naar een psych te gaan. Praten kan nooit kwaad toch? Vind het alleen wel echt heel eng om te doen!Misschien zou het wat zijn om inhoudelijk te reageren op de reacties die je gekregen hebt? Als je wil natuurlijk, maar ik ben wel benieuwd naar hoe je daarover denkt.
Thanks voor jullie reactie. En sorry dat ik wat laat reageer. Was steeds niet echt in de gelegenheid om te reageren.
Gaat nog steeds hetzelfde. Als je je al zo lang zo voelt is het op die manier toch best stabiel... Heb me toch voorgenomen om echt eens naar een psych te gaan. Praten kan nooit kwaad toch? Vind het alleen wel echt heel eng om te doen!Misschien zou het wat zijn om inhoudelijk te reageren op de reacties die je gekregen hebt? Als je wil natuurlijk, maar ik ben wel benieuwd naar hoe je daarover denkt.
maandag 27 juli 2009 om 17:40
Hallo, hier ben ik weer. Heb momenteel thuis alleen een erg brakke computer die nogaleens kuren vertoont.
Rider, je hebt zeker een punt met je relativerende stukje. Het geeft misschien wel rust als je accepteert dat je leven geen nut heeft. Maar ik kan er zo weinig mee. Ik vind het erg frustrerend om te denken dat ik alleen het product ben van een geile bui van mijn ouders. Ik bedoel, had dan een condoom omgedaan. Kinderen vragen er toch niet om om geboren te worden? Het is zo'n egoistisch besluit.
Rider, je hebt zeker een punt met je relativerende stukje. Het geeft misschien wel rust als je accepteert dat je leven geen nut heeft. Maar ik kan er zo weinig mee. Ik vind het erg frustrerend om te denken dat ik alleen het product ben van een geile bui van mijn ouders. Ik bedoel, had dan een condoom omgedaan. Kinderen vragen er toch niet om om geboren te worden? Het is zo'n egoistisch besluit.
maandag 27 juli 2009 om 17:48
En paaltje ik herken jouw reactie ook wel. Ik probeer altijd regelmatig bewust dingen te plannen, zodat ik iig nog iets doe. Een zelfopgelegd doel. Anders doe ik het liefste helemaal niets.
En Rocky ik heb ook een en ander meegemaakt in mijn jeugd. Maar ben altijd bang om mijn jeugd de schuld te geven. Het is al zo lang geleden en ik probeer het mijn ouders niet kwalijk te nemen. Ook was het ook weer niet zo verschrikkelijk, al is mijn jeugd nooit echt zorgeloos geweest. Ga er liever niet te diep op in, maar heeft veel te maken met alcoholverslaving.
Hoe gaat het met jou? Heb jij wel baat gehad bij je psycholoog? Hoe ben je daar terecht gekomen?
En Rocky ik heb ook een en ander meegemaakt in mijn jeugd. Maar ben altijd bang om mijn jeugd de schuld te geven. Het is al zo lang geleden en ik probeer het mijn ouders niet kwalijk te nemen. Ook was het ook weer niet zo verschrikkelijk, al is mijn jeugd nooit echt zorgeloos geweest. Ga er liever niet te diep op in, maar heeft veel te maken met alcoholverslaving.
Hoe gaat het met jou? Heb jij wel baat gehad bij je psycholoog? Hoe ben je daar terecht gekomen?
maandag 27 juli 2009 om 17:53
Het klinkt alsof je in een tredmolen zit en je denkt dat dat het enige in het leven is. De eerste stap is dat je uit die tredmolen wilt stappen. Die heb je gezet door dit topic te openen. Ik hoop dat je je realiseert dat er wel degelijk 'iets' in jou zit dat wilt dat jij gelukkig bent. Dat 'iets' ben JIJ zelf!
Wat mij in het verleden geholpen heeft (ik had nl dezelfde gedachten als jij....dat een ander toch niks voor me kon beteken en god wat zat ik er gelukkig naast) is me openstellen voor hulp van anderen. Het klinkt hard maar je stel je vrij arrogant op door te denken dat je de enige bent die zo'n een complex probleem heeft dat geen enkele mens op aarde jou hierbij zou kunnen helpen. Maar zoals eerder gezegd: je hebt de wil om er WEL van te maken (en het leven is echt leuk, geloof me...) en je hebt al een voorzichtige stap gezet. Wees daar trots op!!!! De volgende stap is inderdaad toch gebruik maken van die verwijzing en het idee naast je neerleggen dat je eeen 'hopeloos geval' bent. Dat ben je niet. Het feit alleen al dat je bestaat is zo wonderbaarlijk en mysterieus....daar is niks nutteloos aan. Alleen je gedachten laten jou dat geloven. Nieuwsflits: je bent je gedachten NIET. Je bent meer dan je ooit gedacht hebt. Tijd dus om jezelf weer die schop onder je kont te geven en het avontuur met jezelf aan te gaan. Dood gaan we allemaal.....dat regelt de natuur wel. Over natuur gesproken....wat jou ook een lekkere oppepper kan geven is wat vaker in de natuur vertoeven. Het is geen wondermiddel maar het haalt de druk wel een beetje van de ketel.
Wat mij in het verleden geholpen heeft (ik had nl dezelfde gedachten als jij....dat een ander toch niks voor me kon beteken en god wat zat ik er gelukkig naast) is me openstellen voor hulp van anderen. Het klinkt hard maar je stel je vrij arrogant op door te denken dat je de enige bent die zo'n een complex probleem heeft dat geen enkele mens op aarde jou hierbij zou kunnen helpen. Maar zoals eerder gezegd: je hebt de wil om er WEL van te maken (en het leven is echt leuk, geloof me...) en je hebt al een voorzichtige stap gezet. Wees daar trots op!!!! De volgende stap is inderdaad toch gebruik maken van die verwijzing en het idee naast je neerleggen dat je eeen 'hopeloos geval' bent. Dat ben je niet. Het feit alleen al dat je bestaat is zo wonderbaarlijk en mysterieus....daar is niks nutteloos aan. Alleen je gedachten laten jou dat geloven. Nieuwsflits: je bent je gedachten NIET. Je bent meer dan je ooit gedacht hebt. Tijd dus om jezelf weer die schop onder je kont te geven en het avontuur met jezelf aan te gaan. Dood gaan we allemaal.....dat regelt de natuur wel. Over natuur gesproken....wat jou ook een lekkere oppepper kan geven is wat vaker in de natuur vertoeven. Het is geen wondermiddel maar het haalt de druk wel een beetje van de ketel.
