OCPS - lotgenoten, ervaringen?

Hallo forummers,

Al zolang ik mij kan herinneren (tenminste, sinds mijn pubertijd) heb ik intense angsten en paniekaanvallen. In het begin was het eens in een paar maanden, maar dat is nu, door de jaren heen, verandert in tenminste 3 keer per dag.

Het begint met een kleine verandering/probleem/idee in mijn hoofd en dat blaas ik dan zo enorm op voor mezelf dat het allerlei traumatische ideeën oproept en vervolgens een paniekaanval veroorzaakt. Het 'van een mug een olifant maken' is voor mij dagelijkse kost. Ik kan iets heel kleins in mijn hoofd enorm vergroten en er obsessief mee bezig zijn voor een aantal weken/maanden, allerlei doemscenario's bedenken en vervolgens, als er maar iets in mijn omgeving opkomt dat erop wijst dat mijn idee/doemscenario werkelijkheid kan worden, raak ik enorm in paniek.

Recent voorbeeld (geen half uur geleden): Ik ben een carrière-tijger en heb op dit moment mijn droombaan. Mijn angst is om mijn baan kwijt te raken door bijvoorbeeld onethisch gedrag te vertonen. Daarom ben ik de hele dag door constant in mijn hoofd bezig met regeltjes en bedrijfsvoorschriften (Mag ik dit doen, is dit verboden in de regels van het bedrijf, kan ik hierdoor ontslagen worden?). Zonet ook opeens binnen een systeem van het werk (waar ik normaal gesproken gewoon toegang tot heb) de melding gekregen dat ik geen actieve ID heb. Dit kan gebeuren en ergens weet ik ook dat het niets betekent (er is geen reden voor op staande voet ontslagen worden en zelfs dan, eerst word je op de hoogte gesteld voordat je account wordt geblokkeerd. Vooral ook omdat ik in alle andere, belangrijkere systemen, gewoon wel kan), maar ik maak mezelf toch helemaal gek met allerlei rampscenario's en ik e-mail van hot naar her om dit zo spoedig mogelijk op te lossen.

Dit is niet de eerste keer dat ik zulk 'abnormaal' gedrag vertoon en het maakt dat zelfs mijn manager af en toe vreemd opkijkt en zich soms afvraagt of ik iets te verbergen heb. Dit terwijl ik bovengemiddeld presteer en werkelijk niets te verbergen heb. Ik kan hem geen ongelijk geven: normaal gesproken is het een kwestie van 'waar rook is, is vuur'. Maar mijn gedrag heeft alles te maken met mijn Obsessief-compulsieve persoonlijkheidsstoornis (OCPS), er is geen vuur (althans, waar ik mij bewust van ben). De diagnose OCPS heb ik 3 maanden geleden gekregen. Er zou hulp worden geregeld maar ik sta op een wachtlijst bij de psycholoog. Ik heb een psychiater maar het enige dat er gebeurd is dat ik allerlei kalmeringspillen voorgeschreven krijg waardoor ik constant 'high' ben: het lost het probleem niet op, het maakt dat ik mentaal gewoon geen stofjes kan aanmaken om paniek te hebben.

Ik ben ten einde raad, voel me machteloos en schaam me. Mijn leven lang heb ik gedroomd van een perfecte baan en deze heb ik nu (toevallig 4 maanden geleden de promotie gekregen) en ik heb werkelijk de capaciteiten hiervoor, maar mentaal houd ik mezelf enorm tegen. Dit heeft ertoe bijgedragen dat ik steeds meer in mezelf gekeerd raak. Ik heb weinig contact meer met vrienden en familie en collega's ontwijk ik nu (kan makkelijk door het thuiswerken) omdat ik constant bezig ben met 'doe ik iets verkeerd' of 'vinden mensen mij raar' of 'ze (collega's) roddelen over mij en vinden mij niet aardig'. In heldere momenten zeg ik tegen mezelf: 'Gedraag je, wie denk je dat je bent, dat mensen zo enorm bezig zijn met jou? Ze hebben wat beters te doen', maar als paniek het overneemt, dan zijn die heldere momenten ver te zoeken.

Naar mijn manager toe durf ik niet toe te geven dat ik dit probleem heb. Ik ben net met deze functie gestart en onder normale omstandigheden ben ik echt goed in mijn baan, enorm zelfverzekerd en een doorzetter. Maar ik ben bang dat mijn 'OCPS' steeds meer de kop opsteekt en mijn manager uiteindelijk erachter komt en ik 'gedwongen' minder moet werken of in functie terug word gezet.

Daarom zoek ik lotgenoten met OCPS of mensen die hiermee te maken hebben gehad. Word het beter? Valt er mee te leven? En zo ja, hoe heb je dat gedaan?

Bedankt alvast!