Psyche
alle pijlers
OCS/ADD
donderdag 15 november 2007 om 21:41
Hoi,
Sinds mijn vierde jaar heb ik last gehad van dwanggedachten en dwanghandelingen. Hier ben ik uiteindelijk op mijn 13e voor in therapie gegaan bij jeugdpsychiatrie. Ik heb de diagnose OCS gekregen (obsessieve compulsieve stoornis). Na een tijdje met therapie ging het wat beter, de dwanghandelingen namen af. Waarschijnlijk als ik medicatie had gebruikt had dat flink geholpen maar dat wilde ik toendertijd niet.
Op mijn 15e jaar heb ik mijn vriendje zien verdrinken, door dit trauma heb ik toen last gekregen van een posttraumatische stresstoornis. Hierdoor begonnen mijn dwanghandelingen en gedachten ook weer toe te nemen. Ik kreeg erg veel last van nachtmerries en angsten. Durfde niet meer alleen ergens te zijn, en te gaan slapen. Opnieuw ben ik hiervoor in therapie gegaan, rond mijn 17e jaar. Dit heb ik een jaar volgehouden, maar ben er vroegtijdig meegestopt omdat ik het helemaal niet meer zag zitten.
Nu is het twee jaar later, inmiddels ben ik 20, de afgelopen 3 jaar ben ik vier keer verhuisd, heb ik heel wat vriendjes versleten. Het gaat niet goed op school, ik ben heel erg gestresst, nog steeds heel bang, ook ben ik in mijn armen gaan snijden. De hele dag ben ik heel erg in de war. De gewoonste zaken krijg ik niet gepland. Als iets niet gaat zoals ik wil kan ik heel erg gefrustreerd raken en weet ik gewoon niet meer wat ik moet doen. Ik ben hiervoor naar de huisarts gegaan en heb een intake gehad, de mensen waarbij ik dit heb gehad konden mij niet helpen, wel zat deze vrouw te denken aan ADD. Ik heb toegezegd doorverwezen te worden en te laten kijken of dit gediagnostiseerd kan worden.
Aan de ene kant zou het fijn zijn, als ik weer kon starten met therapie en alles weer op een rijtje kreeg, maar aan de andere kant ben ik ook heel bang om te gaan. Ook omdat therapie me eigenlijk nooit heel erg veel geholpen heeft.
Maar goed zoals het nu gaat, gaat het ook niet. Dus zal ik wel moeten.
Sinds mijn vierde jaar heb ik last gehad van dwanggedachten en dwanghandelingen. Hier ben ik uiteindelijk op mijn 13e voor in therapie gegaan bij jeugdpsychiatrie. Ik heb de diagnose OCS gekregen (obsessieve compulsieve stoornis). Na een tijdje met therapie ging het wat beter, de dwanghandelingen namen af. Waarschijnlijk als ik medicatie had gebruikt had dat flink geholpen maar dat wilde ik toendertijd niet.
Op mijn 15e jaar heb ik mijn vriendje zien verdrinken, door dit trauma heb ik toen last gekregen van een posttraumatische stresstoornis. Hierdoor begonnen mijn dwanghandelingen en gedachten ook weer toe te nemen. Ik kreeg erg veel last van nachtmerries en angsten. Durfde niet meer alleen ergens te zijn, en te gaan slapen. Opnieuw ben ik hiervoor in therapie gegaan, rond mijn 17e jaar. Dit heb ik een jaar volgehouden, maar ben er vroegtijdig meegestopt omdat ik het helemaal niet meer zag zitten.
Nu is het twee jaar later, inmiddels ben ik 20, de afgelopen 3 jaar ben ik vier keer verhuisd, heb ik heel wat vriendjes versleten. Het gaat niet goed op school, ik ben heel erg gestresst, nog steeds heel bang, ook ben ik in mijn armen gaan snijden. De hele dag ben ik heel erg in de war. De gewoonste zaken krijg ik niet gepland. Als iets niet gaat zoals ik wil kan ik heel erg gefrustreerd raken en weet ik gewoon niet meer wat ik moet doen. Ik ben hiervoor naar de huisarts gegaan en heb een intake gehad, de mensen waarbij ik dit heb gehad konden mij niet helpen, wel zat deze vrouw te denken aan ADD. Ik heb toegezegd doorverwezen te worden en te laten kijken of dit gediagnostiseerd kan worden.
Aan de ene kant zou het fijn zijn, als ik weer kon starten met therapie en alles weer op een rijtje kreeg, maar aan de andere kant ben ik ook heel bang om te gaan. Ook omdat therapie me eigenlijk nooit heel erg veel geholpen heeft.
Maar goed zoals het nu gaat, gaat het ook niet. Dus zal ik wel moeten.
vrijdag 16 november 2007 om 00:12
Er is (volgens mij in de buurt van Utrecht) een OCD kliniek, verder zijn er goede resultaten met (grote) hoeveelheden van bepaalde typen antidepressiva, en volgens mij heeft de afd. psychiatrie in het academisch in Utrecht daar onderzoek naar gedaan Dus misschien kan je je doorverwijzen naar een psychiater die daaraan verbonden is