Omgaan met mijn angsten.

Lieve allemaal,

heb zitten twijfelen of ik dit onder psyche of relaties moest zetten maar voor psyche gekozen omdat ik telkens tot de conclusie kom dat mijn probleem met mijn psyche te maken heeft, meer dan dat het problemen mbt mijn relaties zijn. Of misschien beide, maar daar kunnen we dan over praten .

Na een aantal weken waarin ik twijfelde weer een topic te openen en na het lezen van mijn oude topics kwam ik tot de conclusie dat ik psychisch toch echt een probleem heb. En dan met name als het gaat over eigenwaarde en onzekerheid.

De situatie is als volgt. Ik date met een man. We doen het bewust rustig aan. Hij is onveilig gehecht in zijn hele kindertijd en heeft een lange relatie gehad wat op een hele vervelende manier is geëindigd waar hij ook weer door is beschadigd. Dingen waaraan dit allemaal te merken is zijn o.a. zijn gebrek aan het tonen van liefde door bijvoorbeeld een knuffel, arm om je heen, spontane kus of uitspreken van wat hij voelt. Ook samen slapen is een probleem (als dan in 2 aparte bedden ivm slaapproblemen en ik denk ook intimiteitsproblemen). Dit vind hij allemaal erg moeilijk en gebeurt dus bijna niet.

Nu maakt dit alles me erg onzeker. De afgelopen maanden heb ik veel intiatief om elkaar te zien bij hem gelaten en we hebben elkaar gemiddeld 3x in de week gezien. Ook heel veel leuke dingen gedaan zoals dagjes en nachtjes weg etc. Ik heb vrienden van hem ontmoet en hij van mij. Als we samen zijn is het fijn.
Op dit moment is hij in het buitenland en hij stuurde wel wat berichtjes iedere dag, maar dat wordt nu minder tot niet en dat maakt me zo paranoia. Ik kan niet teveel in detail treden ivm herkenbaarheid, maar laat ik het erop houden dat hij met heel veel mensen in contact komt en dat ondanks dat we af hebben gesproken exclusief te zijn ik het erg moeilijk vind om hem te vertrouwen.

Weet niet goed wat ik eigenlijk wil bereiken met dit topic. Zoek vooral steun en advies en een luisterend oor. Soms denk ik deze 'relatie' brengt niet het beste in me naar boven en ik verdiend iemand die niet deze issues heeft, maar dan speelt de onzekerheid weer op en ben ik bang.

Bang dat ik nooit meer iemand tegen kom. Bang dat ik niet mooi, leuk, intelligent genoeg ben.

Dank je Onoodles voor je krachtige post. Op de positieve momenten zie ik het ook allemaal zo. Ik ken mijn kwaliteiten en durf in die zin ook echt over mezelf te zeggen dat ik een goed mens ben en een leuke partner. Echter de laatste weken heb ik erg veel moeite met positief zijn en daar wil ik vanaf. Maar hoe?

Wellicht is het idd beter om de 'relatie' te beëndigen. Die gedachte maakt me verdrietig.
Dacht echt dat ik nu iemand gevonden had die down to earth en betrouwbaar is. Wat betreft het betrouwbaar denk ik nog steeds dat hij me trouw is (al is het mijn angst dat hij dat niet is).