Ongeïnteresseerde mensen

Ik herken het ook en het maakt mij ook onzeker.

En wat ik dan altijd zo raar vind is als je dan zelf een keer diegene een appje stuurt dat je dan een dag later pas een keer een antwoord terug krijgt.

Blondie456 schreef: ↑

30-12-2017 23:18

Ik heb heel veel steun gekregen van vrienden toen mijn man overleden was. Er was echter 1 'vriendin' die mij heel erg is tegen gevallen. Alleen naar een feest gaan wa en is moeilijk voor mij. Dan mis ik hem nog meer dan ik al doe. Tja en dan schiet mijn gemoed wel eens vol en moet ik huilen. Mijn man was nog geen half jaar dood en 'vriendin'zei dat ze zich ergerde aan mij omdat ik feestjes verpestte omdat ik wel eens ging huilen. Zij zit nog steeds in mijn vriendenkring maar ik vind vriendschap iets voor in goede en kwade dagen en zeker voor in kwade dagen.

Jeetje dat is wel heel erg naar! Die had ik echt een slap in the face gegeven.

Ik heb vroeger ook vriendschappen gehad waarbij het initiatief vaak van mijn kant moest komen. Als ik 1 of een paar vriendinnen ergens mee naartoe vroeg wilden ze meestal wel. Andersom gebeurde dat zelden van hun kant. Alleen als ze niemand anders hadden. Behalve op een verjaardag dan. Afspraken werden ook regelmatig op het laatste moment afgezegd.
Toen ze allemaal een relatie kregen verwaterde het contact. Ik heb nog wel geprobeerd Facebookgesprekjes aan te knopen. Ik was oprecht benieuwd hoe het ging, of ze nog wat meegemaakt hadden. Vaak schreven ze maar 1 keer terug. En tussen de paar pogingen zat toch minstens wel een jaar. Als 1 keer per jaar even iets laten weten al teveel is, kan ik er net zo goed mee kappen, vond ik. Liken en feliciteren doen we nog.
Mijn huidige vriendinnen tonen wel interesse en nemen ook initiatief om af te spreken. Alleen zegt een van hen ook makkelijk af. Ik zeg er maar niks van. Bang dat het verkeerd valt. Het kan door de ander heel anders opgevat worden. Dit heb ik meegemaakt met een andere vriendin. Zij mailde haar frustratie over mij terwijl ik me van geen kwaad bewust was. We kregen hier ruzie over en de vriendschap is stukgelopen.

pax85 schreef: ↑

30-12-2017 22:45

Dat is jammer, want zo wil ik niet overkomen. Maar ik vind het ook frustrerend als ik avond aan avond naar verhalen van anderen luister en echt doorvraag en dat anderen niet eens oprecht geïnteresseerd zijn in bijvoorbeeld hoe mijn vakantie was.

Zoals hierboven ook werd opgemerkt: mensen vragen weinig echt oprecht door.

Dan denk ik dat je met de verkeerde mensen omgaat (of verkeerde verwachtingen hebt van de mensen waar je mee omgaat). Kijk daar eens kritisch naar.

Snap wel wat je bedoelt. Pas is er nog een topic geopend over mensen die hun social media zoals facebook opheffen. Was jij dat of is dat toeval?

Het gaat mij ook behoorlijk irriteren dat mensen wel willen appen of fotootjes sturen maar gewoon een keer afspreken en die telefoon op stil zetten en in je zak laten zitten als je even wat gaat drinken of op bezoek: moeilijk moeilijk moeilijk.

Echt jammer ik wil gewoon iemand even bellen als ik iets bijzonders meegemaakt heb. Had bv pas een prijs gewonnen in een wedstrijd. Was ik gewoon heel blij mee en ook wel trots op.
Het was geen loterij maar een wedstrijd in de zin van: stuur maar in, de beste krijgt .......... (een leuk, best duur kado).

Was het al vergeten toen ik bericht kreeg: of ik mijn adres wilde geven want gewonnen yessss!!!
Paar jaar geleden nog belde ik dan gewoon, vroeg of ik niet stoorde en of ik even wat kon vragen of vertellen. Waren ze net een film aan kijken was het vaak ik bel je terug over een halfuurtje. Of de volgende dag whatever.
Nu moet ik al een appje sturen of ik kan bellen, dan krijg ik een appje terug met ja hoor, is goed. Of niks, ook goed dat beschouw ik als 'niet thuis'.

Slecht moment: ook best, ander keertje dan. Gebeld word ik ook alleen door oudere mensen. Jongere mensen appen altijd.
Toen ik zei tegen iemand dat ik er echt van baalde die dag dat ik het nergens kwijtkon van die prijs zei diegene: dan moet je het op Facebook gooien, dan liken ze het en zullen er vast onder zetten: leuk voor je joh

Niet dus, dat vind ik te triest voor woorden, sorry. Maar zo werkt het wel. Vertellen over een bijzonder etentje is niet leuk, een foto posten en je mond houden zo lijkt het wel.
Nou, facebook heb ik wel omdat dat handig is voor bepaalde dingen maar ik wil geen prive-zaken delen via dat smoelenboek.

Al moet ik zeggen dat het aantal verjaardagen dat ik vergeet nihil is, dat vertelt facebook je wel. Maar ik stuur geen kaarten meer. Krijg ze ook niet meer wel een tijdlijn vol Gefeliciteerd met een stom kaartje van "google afbeeldingen verjaardag" geplukt.
Doe ik soms aan mee, ik stel er wel prijs op om de jarige zijn of haar eigen kaartje terug te sturen. is pas 1x iemand opgevallen. Wat een interesse hebben mensen toch in elkaar.. Triest.

De ene keer dat mijn nichtje langskwam, ze moest een uurtje op haar moeder wachten, was in de buurt en ze ging zitten appen heb ik gezegd dat ze op de wc kon appen wat ze wilde maar niet terwijl ze me zat te vertellen hoe het ging met haar hobby's.
Goed. Leuk. Jaja. En dat zonder me 1x aan te kijken ja daaaag ga dan maar aan de overkant in de broodjes- en koffiezaak wachten op je moeder.

Maar het is echt wel zo dat de vrienden die wat ouder zijn dan ik veel attenter zijn. Je even bellen en met echte belangstelling vragen wat de dokter zei als je een uitslag hebt gekregen van een onderzoek. Geef ik ze wel een hint omdat ik ze de dag ervoor bel dat ik in de stress zit, je kan ook teveel verwachten en dat onthouden ze natuurlijk nooit.

Wel heb ik het gevoel dat ik met hun een diepere band heb dan met de fervente appers en onverschillige mensen die nog niet eens vragen hoe het gegaan is als je al zegt dat je de uitslag hebt gehad van datzelfde onderzoek. Kan er niks aan doen maar ik denk dan toch o, jij geen belangstelling voor mij?
Ok maar verwacht dan niet dat ik een half uur met je ga appen over je zieke moeder. Je belt maar, dat zeg ik dan ook: joh, laten we even praten, nu?
Zo niet zeg ik ok, ander keertje dan.

En stop meteen met appen want dat is wel fijn: je mag gewoon stoppen met appen zonder te zeggen dat je 'ophangt' volgens veel mensen. Krijg je midden in een 'gesprek' geen antwoord meer.
Dacht altijd dat ik dan iets fout had gezegd maar desgevraagd was het altijd: ik kreeg een ander appje, hoezo?

Ook ik vind mensen onverschilliger geworden over het algemeen al zijn er natuurlijk een handjevol mensen die er net zo over denken. Soort zoekt soort in dit soort gevallen Op zoek naar mensen die er hetzelfde over denken maar, ze zijn er echt wel en heus niet allemaal 50+. Ben ik ook niet trouwens en ook geen 40+

Al moet ik zeggen dat het aantal verjaardagen dat ik vergeet nihil is, dat vertelt facebook je wel. Maar ik stuur geen kaarten meer. Krijg ze ook niet meer wel een tijdlijn vol Gefeliciteerd met een stom kaartje van "google afbeeldingen verjaardag" geplukt.
Doe ik soms aan mee, ik stel er wel prijs op om de jarige zijn of haar eigen kaartje terug te sturen. is pas 1x iemand opgevallen.

Wel heb ik het gevoel dat ik met hun een diepere band heb dan met de fervente appers en onverschillige mensen die nog niet eens vragen hoe het gegaan is als je al zegt dat je de uitslag hebt gehad van datzelfde onderzoek. Kan er niks aan doen maar ik denk dan toch o, jij geen belangstelling voor mij?
Ok maar verwacht dan niet dat ik een half uur met je ga appen over je zieke moeder. Je belt maar, dat zeg ik dan ook: joh, laten we even praten, nu?
Zo niet zeg ik ok, ander keertje dan.

Sorry, maar dat is ook wel zielig gedrag. Zég dan gewoon wat je wil zeggen (wat die uitslag is en wat het met je doet, dat je het er even over wil hebben) ipv enkel zeggen dat je de uitslag hebt en het demonstratief daarbij laten... Ik heb een enorme hekel aan dat soort gedrag en dat negeer ik dan ook nadat ik je erop gewezen heb dat ik het vervelend gedrag vind.

Het begint allemaal met het bijstellen van je eigen verwachtingen.

De ontevreden mensen die ik in dit topic lees klinken me heel eerlijk gezegd allemaal als vermoeiende en sociaal passieve mensen in de oren. Wat is er mis met gewoon je verhaal doen en niet gaan zitten wachten totdat iemand het verhaal bij je komt halen?

Eloa schreef: ↑

31-12-2017 00:04

Ik herken het ook en het maakt mij ook onzeker.

En wat ik dan altijd zo raar vind is als je dan zelf een keer diegene een appje stuurt dat je dan een dag later pas een keer een antwoord terug krijgt.

Ik ben niet altijd met mijn telefoon bezig.
Ik zie soms ook pas uren later dat ik een appje heb gekregen.
Sommige mensen, zoals ik, zetten soms de lichtjes, geluidjes uit dat je een melding hebt.
Ik zie soms ook pas uren later dat ik een appje heb gekregen.
ik wil juist voorkomen dat ik afhankelijk ben en bij elk piepje of lichtje ga kijken.
Sorry maar ik vind het weer vervelend als iemand direct van mij een antwoord verwacht.

S-Groot schreef: ↑

31-12-2017 01:10

Sorry, maar dat is ook wel zielig gedrag. Zég dan gewoon wat je wil zeggen (wat die uitslag is en wat het met je doet, dat je het er even over wil hebben) ipv enkel zeggen dat je de uitslag hebt en het demonstratief daarbij laten... Ik heb een enorme hekel aan dat soort gedrag en dat negeer ik dan ook nadat ik je erop gewezen heb dat ik het vervelend gedrag vind.

Nou... dat zeg ik wel áls ik zoiets even wil bespreken of tegen iemand aan wil zeuren, aandacht wil voor mijn part.
Maar, misschien niet op de goede manier, ik zeg dan b.v.: vorige week onderzoek gehad en de uitslag was niet wat ik gehoopt had. Om eerlijk te zijn ben ik er behoorlijk van geschrokken, ik dacht dat het routine was en er zoals altijd niks bijzonders gevonden was maar dit keer wel, dus. Fijn zo, gaat lekker. 5 januari de volgende ronde ik heb er zo geen zin in ben het echt zat.
En dan vraag ik in 1 adem iets aan een ander, heel ander onderwerp.

Moet zeggen dat nu ik het zo opschrijf inderdaad niet echt makkelijk is om daar op te reageren, weet van mezelf dat ik niet droevig klink maar meer met zelfspot, sarcastische humor in mijn stem. En eigenlijk zeggen sommige mensen wel dat ik het moet zeggen als ik hulp nodig heb...
Oei, irritant als je opeens ziet dat je zelf ahw de deur dichtgooit voor anderen want daarna begon ik dus snel iets leuks te vertellen of te vragen.
Om de ongemakkelijke stilte die er even viel te doorbreken. Voortaan gewoon bek dicht houden en de stilte laten duren tot een ANDER, niet ik, iets zegt.
Dankjewel voor je reactie, zeker iets om rekening mee te houden!

Erg herkenbaar. Het lijkt wel of ik in mijn omgeving alleen maar ongeïnteresseerde mensen heb die alleen maar met zichzelf bezig zijn. Zowel privé als op het werk. Mensen die geen idee hebben wat voor werk ik doe, al heb ik het al vaak genoeg verteld. Mensen die het meteen over zichzelf gaan hebben als ik iets vertel ('Oh ja, dat had ik laatst ook...' en dan een heel verhaal), zonder mij uit te laten praten. Niet reageren op appjes of mailtjes. Het zal vast wel allemaal aan mij liggen, maar geen idee wat ik dan verkeerd doe.

Mijn moeder belde me laatst op, omdat ze dacht dat er iets ernstigs was. Want ik was al een héle dag niet online geweest op whatsapp. Goh ja, als ik een dagje niet online ben geweest is er echt iets aan de hand hoor...

Er zijn er maar heel weinig populair voor iedereen. Ik bedoel: Koningin Maxima zal geen gebrek hebben aan belangstelling voor haar gezondheid maar er zijn nu eenmaal mindere goden.

Meestal houdt je moeder veel van jou. Een zus misschien. De rest meestal minder.

Nou tussen mij en mijn moeder is het niet echt hele dikke mik hoor. Maar ik snap wat je bedoelt.

Lenn12345 schreef: ↑

31-12-2017 06:54

Nou... dat zeg ik wel áls ik zoiets even wil bespreken of tegen iemand aan wil zeuren, aandacht wil voor mijn part.
Maar, misschien niet op de goede manier, ik zeg dan b.v.: vorige week onderzoek gehad en de uitslag was niet wat ik gehoopt had. Om eerlijk te zijn ben ik er behoorlijk van geschrokken, ik dacht dat het routine was en er zoals altijd niks bijzonders gevonden was maar dit keer wel, dus. Fijn zo, gaat lekker. 5 januari de volgende ronde ik heb er zo geen zin in ben het echt zat.
En dan vraag ik in 1 adem iets aan een ander, heel ander onderwerp.

Moet zeggen dat nu ik het zo opschrijf inderdaad niet echt makkelijk is om daar op te reageren, weet van mezelf dat ik niet droevig klink maar meer met zelfspot, sarcastische humor in mijn stem. En eigenlijk zeggen sommige mensen wel dat ik het moet zeggen als ik hulp nodig heb...
Oei, irritant als je opeens ziet dat je zelf ahw de deur dichtgooit voor anderen want daarna begon ik dus snel iets leuks te vertellen of te vragen.
Om de ongemakkelijke stilte die er even viel te doorbreken. Voortaan gewoon bek dicht houden en de stilte laten duren tot een ANDER, niet ik, iets zegt.
Dankjewel voor je reactie, zeker iets om rekening mee te houden!

Goed dat je het zo oppakt

Ik herken het zeker.
Een rouwperiode doorgemaakt dit jaar.
Maar echt interesse van andere mensen, nee!
Dat gaf mij echt het gevoel dat ik er alleen voorstond.

rosanna08 schreef: ↑

30-12-2017 22:21

je klinkt heel verongelijkt en bozig

Nou, daar mag je best bozig om zijn toch?
Als je behoefte hebt aan iemand en iedereen is zogenaamd 'te druk voor jou'.

Hobbelster schreef: ↑

31-12-2017 01:34

Het begint allemaal met het bijstellen van je eigen verwachtingen.

De ontevreden mensen die ik in dit topic lees klinken me heel eerlijk gezegd allemaal als vermoeiende en sociaal passieve mensen in de oren. Wat is er mis met gewoon je verhaal doen en niet gaan zitten wachten totdat iemand het verhaal bij je komt halen?

Hier ben ik het niet helemaal mee eens. Het is een beetje de wereld op zijn kop zoals jij het nu hier neerzet naar mijn idee.

De maatschappij wordt wel degelijk afstandelijker. Het is maar net hoe je zelf in elkaar zit als mens, maar als je iemand bent die waarde hecht aan échte verbinding met mensen, kunnen dit soort maatschappelijke ontwikkelingen wel eens echt frustrerend zijn. Maakt dat je zelf dan meteen een naar, zuur, ontevreden mens? Ik denk dat je het probleem dan bij de verkeerde neerlegt.

Ik herken het namelijk wel heel erg, in verschillende vormen. Niet alleen in het tonen van verbale interesse, maar ik zie ''ikke ikke ikke'' op heel veel vlakken.

Zelf heb ik bijvoorbeeld nog niet zo lang een nieuwe woning. Veel nieuwe spulletjes gekocht, ben er erg zuinig op. Laatst had ik een vriend over de vloer die bij mij bleef eten. Als toetje hadden we nog zo'n bak hertog-jan ijs gehaald. We zaten op een gegeven moment voetbal op de bank te kijken, en hij zegt ''Ik ga dat ijs wel even uit de vriezer pakken en inscheppen voor ons''. Vond ik prima.

Een paar minuten later komt hij aan met voor ons beiden een schaaltje met ijs met twee héle verbogen / kromme eetlepels. Heeft hij daar als een bezetene mee in die ijsbak staan wroeten, ijs was nog keihard, halve lepels aan gort. Half uurtje later gaat hij een sigaret roken op mijn balkon, waar bij mij gloednieuwe vitrage (rolgordijnen) voor hangen. Ik had het pas goed en wel door toen het al gebeurd was, maar wat doet hij? Hij trekt niet netjes die jaloezieën omhoog om de deur naar het balkon open te doen, hij rost die dingen gewoon opzij, hele rolgordijnen in de kreukel...

Ik zat er echt ff naar te kijken en denk 'wat gebeurt hier nou'? Hij liep er nog net niet doorheen... Maar ook dat is echt zo'n houding van ''Dit zijn toch niet mijn spullen, dus ik doe er ook niet voorzichtig mee''... En dit ervaar ik met wel meer mensen. Dat ze bij je in de auto zitten, een sultana uit hun zak halen en vervolgens zit je met allemaal kruimels op je stoel en ze stappen zo uit, smijten je autodeur nog eens keihard dicht... Ja hoor doe allemaal maar, het is toch niet je eigen spul.

Ik begrijp wat je bedoelt TO. Ik erger me er ook aan. Vooral mensen die de drie kwart van de dag op hun telefoon geplakt zitten. Heel hinderlijk. Mijn moeder doet het ook al heeft ze het niet eens door. Is ze hier om te eten en gezellig een filmpje te kijken gaat de halve avond dat ding omdat ze nieuw appjes heeft, die uiteraard meteen beantwoord worden.
Maar waag het om haar ermee te confronteren, ze haat telefoon verslaafde mensen en is er echt niet zo een. Wel dus.
Vroeger toen ik er nog woonde vond ik het niet erg want dan hadden we genoeg tijd om met elkaar te praten maar als ze er niet zo vaak is vind ik het wel fijn als er wat aandacht is voor mij ook. Die appjes kunnen ook even wachten tot ze thuis is. Die mensen lopen niet weg. Heb ooit een oud en nieuw bij vrienden van mijn ex thuis gezeten, waar iedereen dus de hele avond op de mobiel zat te kloten en er geen woord gezegd werd. God wat heb ik me toen eenzaam gevoeld zeg.

De maatschappij is ook echt enorm individualistisch geworden. Het draait alleen maar om ikke ikke ikke.

@Mr Blonde; klinkt alsof die vriend van je (en de andere mensen?die je aanhaalt) gewoon een grote lompe hork is.
Zulke mensen heb ik gelukkig al niet in mijn omgeving, dat scheelt.
Mocht iemand wel zo lomp denken te kunnen doen dan zal ik ze op niet mis te verstane wijze duidelijk maken dat dat niet gewenst is en evt schade zullen ze moeten vergoeden. Of opruimen/ poetsen wat dan ook. Ik laat niet met me sollen, misschien is dat het verschil.

Hier ben ik het niet helemaal mee eens. Het is een beetje de wereld op zijn kop zoals jij het nu hier neerzet naar mijn idee.

De maatschappij wordt wel degelijk afstandelijker. Het is maar net hoe je zelf in elkaar zit als mens, maar als je iemand bent die waarde hecht aan échte verbinding met mensen, kunnen dit soort maatschappelijke ontwikkelingen wel eens echt frustrerend zijn. Maakt dat je zelf dan meteen een naar, zuur, ontevreden mens? Ik denk dat je het probleem dan bij de verkeerde neerlegt.

Hmmm ik ben in mijn ogen bij uitstek iemand die waarde hecht aan échte verbinding (en deze ook in bevredigende mate vind bij mijn omgeving) dus je argument slaat kant noch wal en ik blijf erbij dat het niet aan ‘de maatschappij’ ligt maar aan jezelf en het soort gedrag dat jij acceptabel vindt / in je nabijheid wilt / duldt.
Kijk, als je echt alleen horken treft kun je zeggen dat t aan al die horken ligt maar de gemeenschappelijke deler ben je toch echt zelf en dat bevestig je juist door jouw voorbeelden in dit verhaal.
Dus nee , oneens met je.

Vroegah was alles beter? Nee hoor.

Trouwens. In het voorbeeld van tO en ook van MrBlonde en zojuist Madrid lees ik vooral dat jullie confrontatiemijdend zijn, misschien eens wat beter voor jezelf of je standpunt opkomen bij die personen die die telefoon maar niet wegleggen of in je auto kruimelen. Echt hoor, je wordt behandeld zoals je je laat behandelen is mijn ervaring met dit soort gedrag.

Delhi23 schreef: ↑

31-12-2017 10:21

Ik herken het zeker.
Een rouwperiode doorgemaakt dit jaar.
Maar echt interesse van andere mensen, nee!
Dat gaf mij echt het gevoel dat ik er alleen voorstond.

Hobbelster schreef: ↑

31-12-2017 12:22

Trouwens. In het voorbeeld van tO en ook van MrBlonde en zojuist Madrid lees ik vooral dat jullie confrontatiemijdend zijn, misschien eens wat beter voor jezelf of je standpunt opkomen bij die personen die die telefoon maar niet wegleggen of in je auto kruimelen. Echt hoor, je wordt behandeld zoals je je laat behandelen is mijn ervaring met dit soort gedrag.

Je vult vrij veel voor de ander in als ik zo vrij mag zijn om dat te zeggen.


Ik beschrijf alleen het gedrag van die vriend van mij. Ik ben helemaal niet ingegaan op het feit dat ik hem al dan niet daar op heb aangesproken. Het feit dat ik dit niet heb benoemd, interpreteer jij zodanig dat het niet gebeurd is. Natuurlijk heb ik er wel iets van gezegd. Het verbaast me alleen dat je dit überhaupt nog tegen mensen moet vertellen. Zoiets zou vanzelfsprekend moeten zijn zonder dat iemand je daar op wijst.

pax85 schreef: ↑

30-12-2017 22:45

Dat is jammer, want zo wil ik niet overkomen. Maar ik vind het ook frustrerend als ik avond aan avond naar verhalen van anderen luister en echt doorvraag en dat anderen niet eens oprecht geïnteresseerd zijn in bijvoorbeeld hoe mijn vakantie was.

Zoals hierboven ook werd opgemerkt: mensen vragen weinig echt oprecht door.

Je eigen verwachtingspatroon aanpassen. Je kunt jezelf veranderen. Een ander kun je niet veranderen.

Niet dat je jezelf moet veranderen, je zult goed zijn zoals jij bent. Met aanpassen bedoel ik....je zelf minder laten raken door de verminderde of veranderde interesse.

Het kan ook jouw beleving zijn. Zonder dat de ander zich hiervan bewust is of dit vooropgezet doet.