Onhaalbare verwachtingen van studenten uit de Antillen

In de zomer van 2006 ben ik met de beurshalen vliegtuig samen met min of meer 500 net geslaagde jongvolwassene geslaagden van HAVO/VWO niveau in de beurshalen vliegtuig gevlogen van Curacao naar Nederland om daar definitief te gaan wonen om een HBO of WO studie te volgen. Dit is een hele normale gebeurtenis op de eiland en elke jaar verhuizen er veel van de geslaagde HAVO/VWO scholieren naar Nederland en hier in dit land te wonen en een studie te volgen, dit wordt gezien als iets heel vanzelfsprekend op de Caribische eiland die officieel een onderdeel zijn van de gehele Nederlandse koninkrijk. Het wordt op deze eiland zelfs gezien als een rite of passage en als tot de slimste slimste of beste scholieren hoort van de eilanden moet je het zien als een eer en dankbaar zijn dat je deze kans krijgt. Ik ga nu niet heel veel woorden aan deze ‘rite of passages’ toewijden, maar ik moet toch echt wel zeggen dat dit eigenlijk een hele rampzalige en slecht doordachte idee waarvan ik niet snap dat dit gewoon blijft doorgaan zoals het nu verloopt. Niks wat deze Caribische immigranten hebben geleerd toen ze vanaf baby opgegroeide op de eilanden met Papiaments als hun moedertaal en gebrekkig de Nederlandse taal beheersen omdat ze op de basisschool Nederlands leren praten en schrijven, en meestal alleen Nederlands spraken of schrijven in de schoolbanken en verder buiten school grotendeels Papiaments (en soms Engels) spreken met elkaar en andere cultuur genoten, bereid deze jonge Caribische immigranten voor hun nieuwe leven in Nederland. De meesten van hen zijn altijd gewend geweest dat hun moeder en vader hun eten klaarmaken en hun kleren wassen, de de kleine en best simpel en rustige Curaçaose samenleving zit totaal anders in elkaar dan de veel grotere en meer complexe Nederlandse samenleving en de Caribische immigrant die hier komen wonen krijgen het altijd super ernstig zwaar en kunnen vrijwel nooit in de veel snellere Nederlandse samenleving met veel meer bureaucratie met totaal andere normen en waarden die de meeste van deze nieuwe Antilliaanse immigranten hebben meegekregen. Er is vrijwel letterlijk niks in de Nederlandse samenleving die deze nieuwe studenten goed opvangt en geduldig of adequaat begeleid en hen helpt om te acclimatiseren in hun nieuwe land en woonplek. Heel vaak gaat heel veel ernstig mis in de eerste jaren van deze nieuwe Caribische studenten en de samenleving houdt totaal geen rekening en heeft geen begrip en mededogen voor hun Caribische medemensen die eigenlijk al onderdeel van het Nederlandse koninkrijk zijn (op papier tenminste). Daarbij moeten deze studenten van de Caribische onderdeel van het koninkrijk helemaal wennen en acclimatiseren aan de klimaat en seizoenspatronen van Nederland en Noord-Europa. Op Curacao heb je nooit winter, het is altijd warm en zonnig met af en toe een stevige regenbui. Mensen zijn gewend om daar veel buiten te lopen en vaak elke week naar de strand te gaan en genieten van de felle zon. Hier moeten wij wennen aan binnen zitten grootste delen van de dag gedurende de wintermaanden. Vergeet dat dat wij helemaal nieuw hier arriveren heel vaak met geen enkele familie of vrienden in dichtbij of zelfs in dezelfde stad. Deze jonge studenten van de eilanden zijn nog 18 en hun hersenen zijn nog niet volgroeid, toch worden gedwongen om heel snel zonder genade volwassen te worden hele zware eenzaamheid en depressie te moeten ondergaan als onderdeel van deze ‘rite of passage’ die iedereen daar nog steeds heel normaal vindt en gewoon bij het leven hoort als je een ijverige scholier bent geweest op Curacao. Het is lachwekkend en krankzinnig hoe het gaat, als je er goed over nadenkt…

Maar goed, ook ik heb dit dus moeten meemaken en ervaren en geslaagde van mijn HAVO/VWO school die naar Nederland moest verhuizen en bij mij net zoals vele anderen liept het ernstig mis met mij vanwege een opeenstapelende hoop stress, ellende en trauma waar niks of niemand mij tijdens mijn leven en volwassen worden op Curacao heeft voorbereid. De laatste druppel in de emmer waardoor ik letterlijk en figuurlijk in elkaar stortte was mijn eerste echte serieuze verliefdheid en de subsequente hartbreuk die daarop volgde. Let op: Ik zeg niet dat de enige of volledige reden waardoor ik mijn realitie niet meer aankon en ik uiteindelijk mijn eerste psychose heb gekregen. Er was echt van alles mis met mij en in mijn leven al vanaf Curacao dat ik nog niet had verwerkt en helemaal niet de ruimte of tijd kreeg om uberhaupt erbij stil te staan en bewust te zijn van zwaar, moeilijk en traumatiserende het leven ja jaren ervaarde en dat het alleen maar zwaarder en moeilijker werd met telkens nieuwe traumatische ervaringen die erbij kwamen zonder genade of medelijden. Ik werd voor het allereerst oprecht verliefd op een beeldschone half Surinaamse en half Nederlander vrouw van ongeveer mijn leeftijd die ik op mijn studie van toen heb leren kennen. Ze vond me ook leuk, ze vond mij heel knap en ik zou erachter komen dat volgens de schoonheidsideaal van de Nederlandse samenleving ik ogenschijnlijk een hele knappe en aantrekkelijke mannelijke exemplaar ben (of was, volgens mij ben ik afgetakeld nu ik ouder ben) wat ik op Curaçao nooit zo radicaal heb ervaren zoals hier in Nederland. Maar kennelijk voldeed ik al bijna aan alle checklisten om op top 5 procent van de knapste mannen erbij te horen kennelijk? Een kleine zegen in een grote ongeluk, zou ik deze ervaring noemen. Op Curacao was ik nooit echt zo gewild en populair bij de vrouwen, ik hoorde dat ik wel oke was met een leuke gezicht daar met gespierde en athletische lichaam en ik was best lang (1.87m), maar toch vonden de meeste vrouwen waarmee ik ben opgegroeid op Curacao dat ik toch een nerd was die zich nooit bezig hielden met goede mode of mee wilde doen met de popjopi types. Op Curacao zagen sommige vrouwen wel potentie in mij, maar hier in Nederland moest ik opeens vrouwen van me afslaan alsof mijn zaad kanker kon genezen. Ik snap nog steeds niet helemaal hoe dat werkt en ik heb niet zo optimaal van dit privilege genoten zoals velen zouden denken. Zoal ik zei, toen ik vanwege mijn onervarenheid en onkunde met vrouwen toen het verklootte bij deze eerste verliefd en de vrouw mij diepte en mij friendzonede, was dat dat de laatste druppel in de emmer en ik isoleerde mezelf volledig van alles en iedereen inclusief mijn studie en vrienden die heb kunnen maken op de studentencampus waar ik toen woonde. Ongeveer drie of vier maanden later brak de hel volledig los in mijn hoofd en ik kreeg mijn allereerste psychose en dat was de meest enge en zwaar ellendigste ervaring die ik ooit tot zover in mijn heb meegemaakt. Ik toen toen 19 halverwege onder naar mijn 20ste verjaardag en zag het nooit aankomen. Ik wist niet eens dat zoiets een mens kan overkomen en dat dit überhaupt bestond, ik had never nooit verwacht dat ik zoiets zou overkomen en ik voelde me jarenlang hierna alsof ik instrinctiek zwak of defect was en dat ik nooit had mogen bestaan, alsof ik een fluke was van de natuur of dat gaat een defecte mens op aarde heeft gezet. Later zou ik erachter komen dat de deskundigen over psychoses dit vaker zien bij mijn mensen die voor eerst een psychose krijgen en dat noemen ze heel eenvoudig de “zelf-stigma” die heel veel mensen met psychosegevoeligheid ontwikkelen en lang meedragen wat hun herstelproces heel erg in de weg kan zitten.
Er is heel veel gebeurd rondom mijn eerste psychose wat ik nu even niet gaat vertellen omdat het al een hele lange verhaal is, maar als je meer wilt weten mag je mij alles vragen in je reactie nadat je mijn hele OP heb gelezen. Mijn eerste psychose ontwaakte aan de einde van 2007 of aan het begin van 2008, en ik denk dat ik net voor mijn verjaardag in April wil rationeel kon denken en gedragen waardoor ik met ontslag mocht van de Capriles kliniek op Curacao waar ik in april nog opgenomen zat. Mijn psychose ontwaakte in Nederland (wintermaaden) en ik ben eerst opgenomen in de beruchte Altrecht WA huis hier in Utrecht, mijn familie wist niet waar ik was en duurde een paar weken voordat een Nederlandse ex mij heeft kunnen vinden opgenomen in het Altrechtgebouw (mijn ex vond me toen in hun isoleercel) en ze heeft meteen contact gezocht met mijn moeder op Curacao en haar ingelicht waar ik was. Mijn moeder pakte de eerste vliegtuig naar Nederland die ze kon krijgen en wist mij uit die armzalige situatie te halen en bracht me mee terug naar Curacao. Eenmaal op Curacao was ik nog steeds verre van stabiel en mijn gedrag was onvoorspelbaar en onbehandelbaar voor mijn moeder. Hierdoor moest ik ook op Curacao opgenomen worden intern, eerst op de PAAZ afdeling van de oude verpauperde ziekenhuis in Otrobanda, en toen daar van alles mis ging werd ik opgenomen in de beruchte Capriles kliniek van Curacao waar een paar weken lang achter tralies zat en weer op en neer de isoleercel in moest dat dat de medicijnen die ze mij gaven begonnen te werken. Ik mocht het weekend voor mijn verjaardag weer naar huis om bij mijn moeder thuis te herstellen, het duurde een jaar en vele gesjoemel met medicatie voordat ik enigszins normaal kan functioneren een meedoen met de samenleving als een ‘ gezonde’ persoon en ik begreep nog steeds niet wat mij was overkomen. Maar ik was ben nog steeds een trots persoon en ik wist toen een ding zeker: Ik wilde weer terug naar Nederland om alsnog een goede studie af te ronden, vooral omdat ik aan mezelf en iedereen in mijn omgeving wilde bewijzen dat ik niet zwak was het gewoon kon doen! Na veel discussie en ruzie met mijn moeder mocht ik kiezen om terug te gaan naar Nederland, maar mijn moeder wilde dit keer met mij mee omdat ik haar enigste kind was en ze wilde mij steunen en helpen met wennen en acclimatiseren in Nederland dat hadden we toen met elkaar afgesproken dat ze voor in ieder tijdelijk met mij zou verhuizen om weer in Utrecht te gaan wonen. In de zomer van 2009 hebben mijn moeder en ik alles ingepakt en afscheid genomen van ons grote comfortabele huis daar waar ik heel mijn jeugd heb opgegroeid om samen naar Nederland te verhuizen in de stad Utrecht,. We zijn gaan wonen in Utrecht Leidsche Rijn. Tot op de dag van vandaag heb ik nooit meer op Curacao en ik moet eerlijk bekennen: Ik mis het totaal niet.

Zijn er mensen hier die veel weten over de omstandigheden en moeilijkheden waarin heel veel immigranten uit Curaçao en omstreken eilanden mee moeten dealen als ze hier komen wonen om te studeren? Of heb je persoonlijke ervaringen of nauwe banden met iemand uit Curaçao die hiernaartoe is verhuisd om een studie te volgen? Zo ja, wat vind je zeer herkenbaar in mijn verhaal en wat vind je moeilijk om te geloven?

Hijodelaluna schreef: ↑

03-10-2023 14:32

please, stop met topics openen en zoek hulp. En doe iets aan die drang om continue te roepen hoe fantastisch je het hebt, een mega sociaal netwerk - kijk mij populair zijn!- en ik ben ook nog knap, en ik heb traumas en heb het zo zwaar gehad maar kijk mij, ik ben er nog!!!! ZOEK HULP.

Ik vertel gewoon de waarheid, the good the bad and ugly. Waarom pikeert het je zo erg? Ik heb nergens beweert dat ik fantastisch ben, integendeel ik ben een wandelende ramp! Dat ik vroeger knap gevonden werd in mijn twintigersjaren is gewoon de ongezouten waarheid van mijn subjectieve belevenis tenminste. Toch veel fouten gemaakt bij vrouwen en veel afwijzingen nadat ze erachter kwamen dat ze erachter kwamen hoe beschadigd en gebroken ik ben van binnen. Sorry dat mijn subjectieve waarheid je niet bevalt.

Hijodelaluna schreef: ↑

03-10-2023 14:32

please, stop met topics openen en zoek hulp. En doe iets aan die drang om continue te roepen hoe fantastisch je het hebt, een mega sociaal netwerk - kijk mij populair zijn!- en ik ben ook nog knap, en ik heb traumas en heb het zo zwaar gehad maar kijk mij, ik ben er nog!!!! ZOEK HULP.

Ik vertel gewoon de waarheid, the good the bad and ugly. Waarom pikeert het je zo erg? Ik heb nergens beweert dat ik fantastisch ben, integendeel ik ben een wandelende ramp! Dat ik vroeger knap gevonden werd in mijn twintigersjaren is gewoon de ongezouten waarheid van mijn subjectieve belevenis tenminste. Toch veel fouten gemaakt bij vrouwen en veel afwijzingen nadat ze erachter kwamen dat ze erachter kwamen hoe beschadigd en gebroken ik ben van binnen. Sorry dat mijn subjectieve waarheid je niet bevalt.

impala schreef: ↑

03-10-2023 14:53

Op dit topic kan wel een slotje , want hij verzwijgt dat zijn harddrugsverslaving op dit moment zijn meest acute probleem is en dat hij daarvoor wordt opgenomen.

Verzwijg ik niet, we kunnen daarover hebben in mijn andere topic. Dit topic gaat over Antilliaanse studenten die het zwaar krijgen als ze hier komen wonen

impala schreef: ↑

03-10-2023 14:53

Op dit topic kan wel een slotje , want hij verzwijgt dat zijn harddrugsverslaving op dit moment zijn meest acute probleem is en dat hij daarvoor wordt opgenomen.

Verzwijg ik niet, we kunnen daarover hebben in mijn andere topic. Dit topic gaat over Antilliaanse studenten die het zwaar krijgen als ze hier komen wonen