Psyche
alle pijlers
Onrust
zaterdag 10 januari 2009 om 00:14
jee wat knap dat je mijn verhaal zo kan neertypen hier.....
hier precies hetzelfde maar heb nu helaas geen tijd om uitgebreid te reageren.
nou ja, tijd wel maar vind het moeilijk om mijn eigen dingen/gevoel onder woorden te brengen dus daar moet ik eerst even over nadenken.
schrijf later nog wel, voor nu eerst n
hier precies hetzelfde maar heb nu helaas geen tijd om uitgebreid te reageren.
nou ja, tijd wel maar vind het moeilijk om mijn eigen dingen/gevoel onder woorden te brengen dus daar moet ik eerst even over nadenken.
schrijf later nog wel, voor nu eerst n
zaterdag 10 januari 2009 om 00:28
Ja heel goed verwoord en ook herkenbaar, voor een groot gedeelte.
Ik kon of wilde het hier nog niet ter sprake brengen omdat ik niet goed wist dit te omschrijven. Jou is het wel gelukt!
Voor mezelf ben ik wel al een paar dingen op een rijtje aan het zetten. Noem het maar mezelf een schop onder de kont geven. Maar het is moeilijk. Soms raak ik al 'over de zeik' om iets redelijk onbenulligs. Zo onbelangrijk om je daar over op te winden maar het lijkt als vanzelf te gaan.
Ik wil het anders maar op een of andere manier blokkeert het. Ook weet ik niet goed wat ik wil. Wel ben ik nu minder (en bewuster) tv aan het kijken. Het is zo gemakkelijk om voor de tv te hangen maar weerhoudt je van andere dingen. Je moet iets vinden waar je energie van krijgt.
Dat Growingman ontslagen is maakt het ook niet gemakkelijker. Die is nl ook niet al te vrolijk...
Ik zelf heb ook een leuke baan en leuke collega's maar toch voel ik ook een soort van ongenoegen.
Ik weet ook niet of je de ongedwongenheid van vroeger terug kunt krijgen. Dat zou heel fijn zijn. Maar als kind wordt alles voor je geregeld, ken je nog niet alle beren op de weg, weet niets van alle ellende op de wereld, wat er allemaal kan mis gaan, hoef je geen rekeningen te betalen en geld te verdienen.
Laten we hier elkaar wat vooruit helpen!
Ik kon of wilde het hier nog niet ter sprake brengen omdat ik niet goed wist dit te omschrijven. Jou is het wel gelukt!
Voor mezelf ben ik wel al een paar dingen op een rijtje aan het zetten. Noem het maar mezelf een schop onder de kont geven. Maar het is moeilijk. Soms raak ik al 'over de zeik' om iets redelijk onbenulligs. Zo onbelangrijk om je daar over op te winden maar het lijkt als vanzelf te gaan.
Ik wil het anders maar op een of andere manier blokkeert het. Ook weet ik niet goed wat ik wil. Wel ben ik nu minder (en bewuster) tv aan het kijken. Het is zo gemakkelijk om voor de tv te hangen maar weerhoudt je van andere dingen. Je moet iets vinden waar je energie van krijgt.
Dat Growingman ontslagen is maakt het ook niet gemakkelijker. Die is nl ook niet al te vrolijk...
Ik zelf heb ook een leuke baan en leuke collega's maar toch voel ik ook een soort van ongenoegen.
Ik weet ook niet of je de ongedwongenheid van vroeger terug kunt krijgen. Dat zou heel fijn zijn. Maar als kind wordt alles voor je geregeld, ken je nog niet alle beren op de weg, weet niets van alle ellende op de wereld, wat er allemaal kan mis gaan, hoef je geen rekeningen te betalen en geld te verdienen.
Laten we hier elkaar wat vooruit helpen!
zaterdag 10 januari 2009 om 01:11
[quote]Maelys schreef op 10 januari 2009 @ 00:39:
Moet eerlijk zeggen dat ik mijn verantwoordlijkheden momenteel wel mee vind vallen. Ik heb het goed, kan bijna alles doen wat ik wil en heb in dat opzicht dus weinig zorgen (dat is weleens anders geweest).
Wel is er vaak het 'is dit het nou'-gevoel. quote]
dat is voor mij heel herkenbaar, ik zat jarenlang in de situatie dat ik niet kon wat ik wilde en keek uit naar het moment dat dat wel kon.
nu is dat moment er al twee jaar en wat heb ik nu gedaan wat ik kon/wilde?
nog niet veel.....blijft steken bij plannen en ideeen maar van de uitvoering komt weing terecht helaas....
Moet eerlijk zeggen dat ik mijn verantwoordlijkheden momenteel wel mee vind vallen. Ik heb het goed, kan bijna alles doen wat ik wil en heb in dat opzicht dus weinig zorgen (dat is weleens anders geweest).
Wel is er vaak het 'is dit het nou'-gevoel. quote]
dat is voor mij heel herkenbaar, ik zat jarenlang in de situatie dat ik niet kon wat ik wilde en keek uit naar het moment dat dat wel kon.
nu is dat moment er al twee jaar en wat heb ik nu gedaan wat ik kon/wilde?
nog niet veel.....blijft steken bij plannen en ideeen maar van de uitvoering komt weing terecht helaas....
zaterdag 10 januari 2009 om 10:21
Lieve Maelys,
Ik herken alles wat je schrijft maar al te goed. Maar bij mij is het al een tijdje over. Ik had een klassieke depressie. Ik ben me ervan bewust dat dat een stempel zou kunnen zijn. Maar het is ook een reële aandoening, natuurlijk. Uit voorzorgsmaatregelen houd ik dit stempeltje dus maar even bij mijzelf en druk ik het geenszins op jou. Wel wil ik mijn vermoeden uitspreken en een suggestie doen. Die mag je vrijelijk negeren!
Wellicht herken je jezelf in wat omschreven wordt op deze website:
http://http://psychischegezondheid.nl/depressiecentrum
Ben je al eens naar je huisarts geweest? Ik weet dat dat moeilijk is en wellicht voel je je dan "zwak", maar zakelijk beschouwd is het een goede manier om er achter te komen wat je scheelt en welke weg je kunt bewandelen om je beter te gaan voelen.
Het voelt inderdaad alsof het altijd zo blijft. Maar dat is - weet ik uit ervaring- niet zo. Ik zou er nog veel meer over kunnen zeggen, maar het lijkt me dat je hier komt om je hart te luchten en je gedachten wat te ordenen.
Kijk maar wat je met mijn suggestie zou willen/kunnen.
In ieder geval: heel veel sterkte en een dikke knuf, want dit is vreselijk moeilijk,
Noam
PS: dikke pluim dat je hier komt verhalen!
Ik herken alles wat je schrijft maar al te goed. Maar bij mij is het al een tijdje over. Ik had een klassieke depressie. Ik ben me ervan bewust dat dat een stempel zou kunnen zijn. Maar het is ook een reële aandoening, natuurlijk. Uit voorzorgsmaatregelen houd ik dit stempeltje dus maar even bij mijzelf en druk ik het geenszins op jou. Wel wil ik mijn vermoeden uitspreken en een suggestie doen. Die mag je vrijelijk negeren!
Wellicht herken je jezelf in wat omschreven wordt op deze website:
http://http://psychischegezondheid.nl/depressiecentrum
Ben je al eens naar je huisarts geweest? Ik weet dat dat moeilijk is en wellicht voel je je dan "zwak", maar zakelijk beschouwd is het een goede manier om er achter te komen wat je scheelt en welke weg je kunt bewandelen om je beter te gaan voelen.
Het voelt inderdaad alsof het altijd zo blijft. Maar dat is - weet ik uit ervaring- niet zo. Ik zou er nog veel meer over kunnen zeggen, maar het lijkt me dat je hier komt om je hart te luchten en je gedachten wat te ordenen.
Kijk maar wat je met mijn suggestie zou willen/kunnen.
In ieder geval: heel veel sterkte en een dikke knuf, want dit is vreselijk moeilijk,
Noam
PS: dikke pluim dat je hier komt verhalen!
maandag 12 januari 2009 om 12:01
Hier ben ik weer, veilig thuis.
Lekker wat afleiding gehad bij vrienden. Dan heb ik nergens last van. Het lekkere was ook dat we erg verwend werden, met lekker eten enzo. Even weinig zorgen aan ons hoofd. Wel de situatie van Growingman (ontslagen) besproken. Dat is nl nu wat ons vooral bezig houdt.
Maar los daar van dwalen de gedachten door mijn hoofd van allerlei andere dingen.
Overigens wat verantwoordelijkheden betreft bedoel ik niet specifiek geldproblemen. Maar wel wat iedere dag terug komt. Je kunt het ook 'moeten' noemen: koken, opruimen, administratie, boodschappen doen etc.
Want nu dus ook, net terug van vrienden. En thuis moet je alweer aan de gang met opruimen van slaapzakken, was draaien etc. Als ik het zo opschrijf denk ik, belachelijk om daar over te miepen. Maar soms voelt het zwaar.
Daarom was het zo lekker om dit weekend niet echt iets te moeten.
Ik kreeg van iemand eens een tip om het woordje 'moeten' in te vullen als 'ik wil nog'. Dan klinkt en voelt het al anders. Dat probeer ik nu te oefenen.
Een avondje doorbrengen zoals jij beschrijft daar zou ik ook niet blij van worden! Om die reden heb ik sowieso de laatste jaren al flink geschrapt in mijn 'verplichtingen'. Ik ga zo weinig mogelijk naar feestjes waar ik niemand ken. Daar heb ik nl moeite mee. Dat je denkt 'wat doe ik hier'. Of mensen waar je niks (meer) mee hebt. Dat is een kwestie van jezelf kennen en weten waar je je op je gemak voelt of waar je juist niet blij van wordt.
Dat is het even voor nu.
Lekker wat afleiding gehad bij vrienden. Dan heb ik nergens last van. Het lekkere was ook dat we erg verwend werden, met lekker eten enzo. Even weinig zorgen aan ons hoofd. Wel de situatie van Growingman (ontslagen) besproken. Dat is nl nu wat ons vooral bezig houdt.
Maar los daar van dwalen de gedachten door mijn hoofd van allerlei andere dingen.
Overigens wat verantwoordelijkheden betreft bedoel ik niet specifiek geldproblemen. Maar wel wat iedere dag terug komt. Je kunt het ook 'moeten' noemen: koken, opruimen, administratie, boodschappen doen etc.
Want nu dus ook, net terug van vrienden. En thuis moet je alweer aan de gang met opruimen van slaapzakken, was draaien etc. Als ik het zo opschrijf denk ik, belachelijk om daar over te miepen. Maar soms voelt het zwaar.
Daarom was het zo lekker om dit weekend niet echt iets te moeten.
Ik kreeg van iemand eens een tip om het woordje 'moeten' in te vullen als 'ik wil nog'. Dan klinkt en voelt het al anders. Dat probeer ik nu te oefenen.
Een avondje doorbrengen zoals jij beschrijft daar zou ik ook niet blij van worden! Om die reden heb ik sowieso de laatste jaren al flink geschrapt in mijn 'verplichtingen'. Ik ga zo weinig mogelijk naar feestjes waar ik niemand ken. Daar heb ik nl moeite mee. Dat je denkt 'wat doe ik hier'. Of mensen waar je niks (meer) mee hebt. Dat is een kwestie van jezelf kennen en weten waar je je op je gemak voelt of waar je juist niet blij van wordt.
Dat is het even voor nu.
maandag 12 januari 2009 om 13:39
Wat een topic vol herkenning..
Maelys, wat jij beschrijft in je tweede alinea.. dat is precies hoe ik mij voel. Al geruim een jaar..(denk ik, weet het niet precies..) Ik ben 21 jaar, zit nog op school. Inmiddels mijn tweede vervolgopleiding maar ook hier voel ik mij niet op mijn gemak. En vraag mij af of dit wel de goede opleiding voor mij is, wil ik hier wel in verder.. Ik weet ook niet welke keuzes ik moet maken. Mijn hoofd is ook een warboel maar tegelijkertijd zo leeg omdat ik geen doelen heb in mijn leven. Ik weet gewoon niet wat ik wil. Ik voel me ook niet gelukkig..
Dat heeft ook nog eens een enorme impact op mijn relatie van 2,5 jaar gehad. Ik dacht dat ik mij hierin ook niet gelukkig voelde..Heb dat kenbaar gemaakt. Toen het eenmaal uit was, was (ben eigenlijk..) ik radeloos. Wilde hem terug, hij was mijn enige standvastigheid en ik hou echt van hem. Maar helaas wilde hij mij na veel praten niet meer terug omdat het (of ik?) hem teveel energie kostte. Doet mij erg veel pijn.. Maakt het er voor mij nu ook niet makkelijker op. Ik had blij moeten zijn met wat ik had... Dat weet ik nu maar ik beng bang dat het echt te laat is.
Ook het stuk dat jij je dingen bedenkt die je wilt gaan doen je in de eerste instantie enthousiast maken maar dat dat de volgende dag al weer over kan zijn.. Ook zo herkenbaar. Ik kan me blij maken over een nieuw baantje wat ik heb maar de volgende dag slaan de twijfels toe, en is het weer helemaal over. Ik bedenk vol enthousiasme dat ik oude contacten weer wil oppakken, maar de volgende dag is diezelfde enthousiasme weg. Ook lijk ik het geluk in externe zaken te zoeken; ik koop veel. Daar wordt ik blij van. (Niet in extreme mate hoor, heb mezelf in de hand gelukkig!)
Ook wat jij beschrijft over dat je humeur binnen no-time kan omslaan, dat heb ik ook. Op school kan ik het soms gezellig hebben maar eenmaal thuis kan dat zó weer omslaan. Zelfs als ik uitga heb ik dat, ene moment heb ik het ontzettend naar mijn zin en het andere moment wil ik liever naar huis.
Ik ben niet echt bekend met een depressie en ik weet ook niet of ik dat heb.. Ik denk dat veel mensen mij ook niet zo zien maar dat komt omdat ik het ook goed verborgen weet te houden. Ik vind het moeilijk om te praten.. Ik kan ook vaak leuk mee doen, als er bijvoorbeeld visite is.. Maar ook dat kan het volgende moment zo omslaan.
Ik blijf dit topic voorlopig volgen.. Heb hier eigenlijk nog nooit gereageerd op het forum. Maar dit topic sprak me zo aan..
Ik weet ook niet echt wat ik jullie kan aanraden/zeggen/adviseren maar voor nu wilde ik gewoon even mijn verhaal kwijt..
Maelys, wat jij beschrijft in je tweede alinea.. dat is precies hoe ik mij voel. Al geruim een jaar..(denk ik, weet het niet precies..) Ik ben 21 jaar, zit nog op school. Inmiddels mijn tweede vervolgopleiding maar ook hier voel ik mij niet op mijn gemak. En vraag mij af of dit wel de goede opleiding voor mij is, wil ik hier wel in verder.. Ik weet ook niet welke keuzes ik moet maken. Mijn hoofd is ook een warboel maar tegelijkertijd zo leeg omdat ik geen doelen heb in mijn leven. Ik weet gewoon niet wat ik wil. Ik voel me ook niet gelukkig..
Dat heeft ook nog eens een enorme impact op mijn relatie van 2,5 jaar gehad. Ik dacht dat ik mij hierin ook niet gelukkig voelde..Heb dat kenbaar gemaakt. Toen het eenmaal uit was, was (ben eigenlijk..) ik radeloos. Wilde hem terug, hij was mijn enige standvastigheid en ik hou echt van hem. Maar helaas wilde hij mij na veel praten niet meer terug omdat het (of ik?) hem teveel energie kostte. Doet mij erg veel pijn.. Maakt het er voor mij nu ook niet makkelijker op. Ik had blij moeten zijn met wat ik had... Dat weet ik nu maar ik beng bang dat het echt te laat is.
Ook het stuk dat jij je dingen bedenkt die je wilt gaan doen je in de eerste instantie enthousiast maken maar dat dat de volgende dag al weer over kan zijn.. Ook zo herkenbaar. Ik kan me blij maken over een nieuw baantje wat ik heb maar de volgende dag slaan de twijfels toe, en is het weer helemaal over. Ik bedenk vol enthousiasme dat ik oude contacten weer wil oppakken, maar de volgende dag is diezelfde enthousiasme weg. Ook lijk ik het geluk in externe zaken te zoeken; ik koop veel. Daar wordt ik blij van. (Niet in extreme mate hoor, heb mezelf in de hand gelukkig!)
Ook wat jij beschrijft over dat je humeur binnen no-time kan omslaan, dat heb ik ook. Op school kan ik het soms gezellig hebben maar eenmaal thuis kan dat zó weer omslaan. Zelfs als ik uitga heb ik dat, ene moment heb ik het ontzettend naar mijn zin en het andere moment wil ik liever naar huis.
Ik ben niet echt bekend met een depressie en ik weet ook niet of ik dat heb.. Ik denk dat veel mensen mij ook niet zo zien maar dat komt omdat ik het ook goed verborgen weet te houden. Ik vind het moeilijk om te praten.. Ik kan ook vaak leuk mee doen, als er bijvoorbeeld visite is.. Maar ook dat kan het volgende moment zo omslaan.
Ik blijf dit topic voorlopig volgen.. Heb hier eigenlijk nog nooit gereageerd op het forum. Maar dit topic sprak me zo aan..
Ik weet ook niet echt wat ik jullie kan aanraden/zeggen/adviseren maar voor nu wilde ik gewoon even mijn verhaal kwijt..
maandag 12 januari 2009 om 16:07
Voor mij is dit ook allemaal heel herkenbaar. Ik ben iemand die zich heel vrolijk kan voordoen aan de buitenwereld. Tot sindskort kon ook niemand aan mij merken dat er iets aan de hand was...totdat ik een jaar geleden in storte. Ik kon en wilde niets meer en ben ook begonnen met het slikken van ad. Sindsdien zijn de scherpe kanten eraf maar blijf ik me vaak er rot en leeg voelen. Mijn vriend heeft het zwaar te voorduren met mij. Ik heb ook een keer een einde aan onze relaqtie gemaakt maar merkte dat het probleem echt bij mij zat, niet bij hem. Sinds een paar maanden weten we wel dat hij adhd heeft dus dat maakt het er niet echt makkelijker op.
Iedere avond neem ik mezelf voor om de dag daarop positieve dingen te doen en ik kan daar dan echt naaqr uit kijken. De dag daarop of zelfs een half uur nadat ik het mezelf heb voorgenomen ben ikde drive al kwijt...zo fustrerend.
Ik zou het fijn vinden om met jullie te kunnen kletsen hierover!
Liefs,
Emoticon
Iedere avond neem ik mezelf voor om de dag daarop positieve dingen te doen en ik kan daar dan echt naaqr uit kijken. De dag daarop of zelfs een half uur nadat ik het mezelf heb voorgenomen ben ikde drive al kwijt...zo fustrerend.
Ik zou het fijn vinden om met jullie te kunnen kletsen hierover!
Liefs,
Emoticon
