Psyche
alle pijlers
Ontspanning, gaat dit wel goedkomen?
zaterdag 16 augustus 2008 om 09:18
Hallo,
Sinds een paar weken ben ik voor bekkenbodemtraining bij de fysiotherapeut.
Kwam ik daar met het idee de spieren van mijn bekkenbodem te trainen in vasthouden, blijkt het toch even anders te zijn.
Mijn spieren zijn juist erg sterk, en staan constant gespannen, waardoor op het moment dat ze hun werk moeten doen ze totaal verkrampt zijn.
Wat eerst geleerd moet worden, is ontspannen.
Op de tafel bij de fysio ben ik er achter gekomen dat niet alleen mijn bekkenbodem te gespannen is: mijn hele lichaam is zo.
Terwijl ik dacht dat ik best relaxed ben tussen de periodes door dat ik onder hoogspanning sta (weer een ander verhaal), maar dat blijkt nu helemaal niet zo te zijn.
Oefenen in het ontspannen dus, is mijn opdracht de komende weken (maanden?). Hoe meer ik mijn best doe (ik weet dat dat ook spanning uitdrukt), hoe minder het 'lukt'.
Van de ademhalingsoefening krijg ik het benauwd. Op de spiergroepen die aangespannen moeten worden op bepaalde momentn, krijg ik na een paar keer geen 'greep' meer.
Ik weet ik ben onder behandeling om dat te leren.
Maar het gaan naar de fysio levert voor mij ook al spanning op: het moeten zeggen dat het niet lukt, maakt me dat ik er tegenop die dat de therapeut haar geduld met me verliest, mij een tr*t vindt omdat de meest simpele oefening (ze is al op lager niveau met me aan de slag gegaan) niet lukt.
Ik weet waar dit soort gedachten vandaan komt, en dat het irreëel is om ze te hebben. Toch dringen ze zich op en kan ik ze niet naast me neer leggen.
Ondertussen is het zo dat ik door de dagen heen gespannener ben dan voor de sessies bij de therapeut.
Heb last gekregen van spanningshoofdpijn, en suizen (oren en in mijn hoofd, naar duizeligheid toe), en voel me gejaagd en trillerig.
Ik vraag m af: komt dit nou allemaal 'los', is dit iets wat eruit moet, wat al die tijd vast heeft gezeten ver weg, kortom: moet ik er dooheen, óf is die therapie niet goed voor mij?
Ik ga dit de eerst volgende keer voorleggen aan de therapeut, maar is er misschien iemand die dit soort ervaring ook heeft gehad, die het herkent?
Sinds een paar weken ben ik voor bekkenbodemtraining bij de fysiotherapeut.
Kwam ik daar met het idee de spieren van mijn bekkenbodem te trainen in vasthouden, blijkt het toch even anders te zijn.
Mijn spieren zijn juist erg sterk, en staan constant gespannen, waardoor op het moment dat ze hun werk moeten doen ze totaal verkrampt zijn.
Wat eerst geleerd moet worden, is ontspannen.
Op de tafel bij de fysio ben ik er achter gekomen dat niet alleen mijn bekkenbodem te gespannen is: mijn hele lichaam is zo.
Terwijl ik dacht dat ik best relaxed ben tussen de periodes door dat ik onder hoogspanning sta (weer een ander verhaal), maar dat blijkt nu helemaal niet zo te zijn.
Oefenen in het ontspannen dus, is mijn opdracht de komende weken (maanden?). Hoe meer ik mijn best doe (ik weet dat dat ook spanning uitdrukt), hoe minder het 'lukt'.
Van de ademhalingsoefening krijg ik het benauwd. Op de spiergroepen die aangespannen moeten worden op bepaalde momentn, krijg ik na een paar keer geen 'greep' meer.
Ik weet ik ben onder behandeling om dat te leren.
Maar het gaan naar de fysio levert voor mij ook al spanning op: het moeten zeggen dat het niet lukt, maakt me dat ik er tegenop die dat de therapeut haar geduld met me verliest, mij een tr*t vindt omdat de meest simpele oefening (ze is al op lager niveau met me aan de slag gegaan) niet lukt.
Ik weet waar dit soort gedachten vandaan komt, en dat het irreëel is om ze te hebben. Toch dringen ze zich op en kan ik ze niet naast me neer leggen.
Ondertussen is het zo dat ik door de dagen heen gespannener ben dan voor de sessies bij de therapeut.
Heb last gekregen van spanningshoofdpijn, en suizen (oren en in mijn hoofd, naar duizeligheid toe), en voel me gejaagd en trillerig.
Ik vraag m af: komt dit nou allemaal 'los', is dit iets wat eruit moet, wat al die tijd vast heeft gezeten ver weg, kortom: moet ik er dooheen, óf is die therapie niet goed voor mij?
Ik ga dit de eerst volgende keer voorleggen aan de therapeut, maar is er misschien iemand die dit soort ervaring ook heeft gehad, die het herkent?
zaterdag 16 augustus 2008 om 09:28
Goh... lastig...
Zelf hanteer ik de stelregel: als een therapeut zegt dat je ergens doorheen moet, dan is het exit therapeut. Maar misschien zegt ze het helemaal niet, en heb jij toch het gevoel dat het moet.
Niks moet.
Ik herken het niet, maar heb iets vergelijkbaars gehad met massage. Daar werd ik alleen maar meer gespannen en agressief van.
Ik lees nog eens terug en zie "je best doen". Dat is wel enorm herkenbaar, hoeveel spanning dat oplevert. Als je weet hoe je daarvan afkomt, mag ik het dan ook weten?
Nog een aanvulling: is een haptonoom in zo'n geval niet een beter idee dan een fysiotherapeut?
Zelf hanteer ik de stelregel: als een therapeut zegt dat je ergens doorheen moet, dan is het exit therapeut. Maar misschien zegt ze het helemaal niet, en heb jij toch het gevoel dat het moet.
Niks moet.
Ik herken het niet, maar heb iets vergelijkbaars gehad met massage. Daar werd ik alleen maar meer gespannen en agressief van.
Ik lees nog eens terug en zie "je best doen". Dat is wel enorm herkenbaar, hoeveel spanning dat oplevert. Als je weet hoe je daarvan afkomt, mag ik het dan ook weten?
Nog een aanvulling: is een haptonoom in zo'n geval niet een beter idee dan een fysiotherapeut?
zaterdag 16 augustus 2008 om 09:37
Hoi Perel, helaas ernstig herkenbaar! Op mijn rug kon je een symphonie spelen (niet zelf bedacht, was mijn masseur) om het over de rest van mijn lijf maar niet te hebben. Inmiddels weet ik dat al die spanning komt vanwege mijn (zelf opgelegde) perfectionisme. Controle houden en nooit loslaten...
Nu leer ik stukje bij beetje loslaten en dus ook ontspannen. Mijn ervaring? Ga uitproberen wat voor jou goed voelt. Ik heb een gouden masseuse gevonden, kan mijn ei kwijt in sporten zonder prestatiedrang en durf steeds meer vertrouwen te hebben in de mensen om me heen. Het gaat langzaam, maar er zit beweging in.
Dus ik zou zeggen, laat los lieve Perel!
Nu leer ik stukje bij beetje loslaten en dus ook ontspannen. Mijn ervaring? Ga uitproberen wat voor jou goed voelt. Ik heb een gouden masseuse gevonden, kan mijn ei kwijt in sporten zonder prestatiedrang en durf steeds meer vertrouwen te hebben in de mensen om me heen. Het gaat langzaam, maar er zit beweging in.
Dus ik zou zeggen, laat los lieve Perel!
zaterdag 16 augustus 2008 om 09:39
Wat ik wel weet is dat het idee van een haptonoom me minder aanspreekt dan een behandeling bij de fysio.
Een haptonoom komt voor mijn gevoel veel te dichtbij.
Ik besef ook wel heel goed waar de spanning vandaan komt, ik kan niet vee polonaise aan mijn lijf verdragen.
De fysio waar ik heen ga om puur opdrachten in de vorm van oefeningen te krijgen, is voor mij wel te doen.
Ik wil mijn oefeningen doen, resultaat laten zien, nieuwe opdrachten mee krijgen, en weer naar huis.
Dat er ook nog kritisch naar me gekeken wordt, dat idee, heb ik liever niet.
Ik besef dat ik daar wel een probleem heb.
Een haptonoom komt voor mijn gevoel veel te dichtbij.
Ik besef ook wel heel goed waar de spanning vandaan komt, ik kan niet vee polonaise aan mijn lijf verdragen.
De fysio waar ik heen ga om puur opdrachten in de vorm van oefeningen te krijgen, is voor mij wel te doen.
Ik wil mijn oefeningen doen, resultaat laten zien, nieuwe opdrachten mee krijgen, en weer naar huis.
Dat er ook nog kritisch naar me gekeken wordt, dat idee, heb ik liever niet.
Ik besef dat ik daar wel een probleem heb.
zaterdag 16 augustus 2008 om 09:45
O, ik heb het juist andersom, ik zou bij de fysio het gevoel hebben dat er kritisch naar me gekeken werd en dat ik moest ''presteren''. En heb het idee dat een haptonoom meer kijkt naar de situatie zoals die is, zonder dat je meteen wat moet doen.
Maar als het voor jou andersom is, moet je het niet doen natuurlijk.
Maar als het voor jou andersom is, moet je het niet doen natuurlijk.
zaterdag 16 augustus 2008 om 10:38
Ik herken je probleem, maar ik kan het inmiddels! Oefenen en blijven oefenen, alleen als het niet lukt, niet gaan forceren, je kunt dan beter met je fysio erbij het weer proberen. Ik heb ook een cdtje met ontspanningsoefeningen, met geluid van vogeltjes en riviertjes, dat helpt bij mij al om de eerste spanning weg te laten ebben. En ik hoef dan niet zelf te bedenken wat ik moet doen, een slome stem op de cd. Inmiddels is het al zo dat zodra ik die stem hoor, volledig in de 'ontspan-stand' ga, dus het kan goed komen. Maar zodra je een moeten voelt, laat maar, volgende keer beter.
Succes!
Succes!
zaterdag 16 augustus 2008 om 11:43
Hoi Tientje (jij óók?),
Het heeft bij mij ook zeker te maken met alles onder controle willen hebben, dingen niet los durven laten.
Daarom zo krampachtig leven. Van binnen en van buiten.
Kikkertje: Zulke cd's heb ik ook wel in huis, maar ik kom er vaak niet toe om er een op te zetten en er bij te gaan zitten of liggen luisteren. Dat zegt ook al weer genoeg...het is in ieder geval de moeite waard om het eens te doen.
Ik vind het al een hele toer om tijd uit te trekken om bewust met mezelf aan de slag te gaan, vaak gebeurt dat op een verloren moment.
In mijn hoofd heb ik zoveel plannen voor ontspannende aktiviteiten, ik wil gaan wandelen, heb alles in huis om te schilderen, maar ik wil daar pas wat mee als al het andere klaar is, bv het huishouden, eerst wat moet, en dan pas tijd voor mezelf.
Net of ik anders het gevoel heb dat ik 'spijbel'.
Korenwolf, een haptonoom is misschien voor mij ooit een volgende stap.
Nu ik het toch over spanning heb, nog iets wat mijn leven erg (heeft) beïnvloed is dat ik geen auto rijdt.
Ik heb wel mijn rijbewijs gehaald, maar bijna nooit gereden daarna.
Het heeft te maken met dat ik precies weet waar ik me aan moet houden in het verkeer, maar dat ik andere weggebruikers zie die zich niet aan de regels houden, en dat ik er niet vanuit kan gaan wat iemand doet, en bij onverwachte capriolen dan niet goed kan handelen. Dat ik dan ook de boel niet onder controle heb.
Ik heb jaren terug nog eens een keer extra lessen genomen (ik en mijn toenmalige hadden wel een auto gekocht) om daarna toch de auto in te stappen, waarna ik de eerste keer dat ik met de auto ergens heen ging, pech kreeg, en de auto niet meer aan de praat was te krijgen. Die moest toen dus naar de kant worden geduwd, waarna hij naar de garage is gesleept..
Dat heeft ervoor gezorgd dat ik er niet heb doorgezet, en weer terug bij af ben.
Toch is mijn grote wens om een autootje te kopen, en niet meer te hoeven fietsen door weer en wind, mijn fiets niet als pakezel te hoeven gebruiken, en voor een korte vakantie de spullen achterin te stallen en weg te rijden in plaats van te sjouwen van de ene trein naar de andere, en mee te moeten maken dat de trein weer eens niet op tijd gaat, met alle consequenties van dien.
Jullie leren me hier wel kennen als een neuroot, terwijl ik dat heftig wil ontkennen...
Het heeft bij mij ook zeker te maken met alles onder controle willen hebben, dingen niet los durven laten.
Daarom zo krampachtig leven. Van binnen en van buiten.
Kikkertje: Zulke cd's heb ik ook wel in huis, maar ik kom er vaak niet toe om er een op te zetten en er bij te gaan zitten of liggen luisteren. Dat zegt ook al weer genoeg...het is in ieder geval de moeite waard om het eens te doen.
Ik vind het al een hele toer om tijd uit te trekken om bewust met mezelf aan de slag te gaan, vaak gebeurt dat op een verloren moment.
In mijn hoofd heb ik zoveel plannen voor ontspannende aktiviteiten, ik wil gaan wandelen, heb alles in huis om te schilderen, maar ik wil daar pas wat mee als al het andere klaar is, bv het huishouden, eerst wat moet, en dan pas tijd voor mezelf.
Net of ik anders het gevoel heb dat ik 'spijbel'.
Korenwolf, een haptonoom is misschien voor mij ooit een volgende stap.
Nu ik het toch over spanning heb, nog iets wat mijn leven erg (heeft) beïnvloed is dat ik geen auto rijdt.
Ik heb wel mijn rijbewijs gehaald, maar bijna nooit gereden daarna.
Het heeft te maken met dat ik precies weet waar ik me aan moet houden in het verkeer, maar dat ik andere weggebruikers zie die zich niet aan de regels houden, en dat ik er niet vanuit kan gaan wat iemand doet, en bij onverwachte capriolen dan niet goed kan handelen. Dat ik dan ook de boel niet onder controle heb.
Ik heb jaren terug nog eens een keer extra lessen genomen (ik en mijn toenmalige hadden wel een auto gekocht) om daarna toch de auto in te stappen, waarna ik de eerste keer dat ik met de auto ergens heen ging, pech kreeg, en de auto niet meer aan de praat was te krijgen. Die moest toen dus naar de kant worden geduwd, waarna hij naar de garage is gesleept..
Dat heeft ervoor gezorgd dat ik er niet heb doorgezet, en weer terug bij af ben.
Toch is mijn grote wens om een autootje te kopen, en niet meer te hoeven fietsen door weer en wind, mijn fiets niet als pakezel te hoeven gebruiken, en voor een korte vakantie de spullen achterin te stallen en weg te rijden in plaats van te sjouwen van de ene trein naar de andere, en mee te moeten maken dat de trein weer eens niet op tijd gaat, met alle consequenties van dien.
Jullie leren me hier wel kennen als een neuroot, terwijl ik dat heftig wil ontkennen...
zaterdag 16 augustus 2008 om 12:58
Het gaat inderdaad om het doen en een moment voor jezelf nemen, ik denk ddat als je begint met elke dag 5 minuten echt even voor jezelf te gaan zitten. En pas daarna, als je dat kan, de oefeningen gaan doen, het gaat echt om aan jezelf denken. En uiteindelijk ga je het lekker vinden, en kun je, nog veel belangrijker, dat gevoel vaker oproepen.
Ik wil ook graag eerst doen wat moet, ben perfectionistisch, ik kan inmiddels ook voor mezelf kiezen en genieten van ontspanning. En dan wordt het ook makkelijk om de moet-dingen te doen zoals het huishouden. Ik zet nu vaak een lekker relaxed cdtje op en doe het ontspannen en wel.
Mijn ervaring is dat het echt een kwestie van oefenen is.
Enne, ademhalingsoefeningen kun je ook heel goed op de fiets doen!!
Ik wil ook graag eerst doen wat moet, ben perfectionistisch, ik kan inmiddels ook voor mezelf kiezen en genieten van ontspanning. En dan wordt het ook makkelijk om de moet-dingen te doen zoals het huishouden. Ik zet nu vaak een lekker relaxed cdtje op en doe het ontspannen en wel.
Mijn ervaring is dat het echt een kwestie van oefenen is.
Enne, ademhalingsoefeningen kun je ook heel goed op de fiets doen!!
zaterdag 16 augustus 2008 om 14:13
zaterdag 16 augustus 2008 om 14:13
Beetje herkenbaar. Ik ben ook niet zo'n ontspannen en relaxed type. Met als gevolg dat ik altijd nek en schouderklachten had.
Fysio hielp wel, maar even. Toen kwam ik bij een Cesartherapeute en daar heb ik geleerd aan mijn houding te werken en me te ontspannen. Dat is ook niet zo fysiek en alles gaat met kleine stapjes.
Sporten hielp ook, ook als je net als ik toen, vreselijk de pest hebt aan sport. Ben gaan yoga-en, niet de 'zweverige' vorm, gewoon de poweryoga op de sportschool.
Nu ben ik zover dat ik me redelijk tot goed kan ontspannen, ik probeer zelfs te mediteren.
Wb dat je eerst alle klussen af moet voor je iets voor jezelf mag doen en dat je er dan niet aan toekomt; draai het eens om. Ik heb nu onverwacht een extra lange vakantie en ik vind dat ik eigenlijk niet al teveel mag 'niksen' (je bent Calvinist of je bent het niet
) maar ik probeer elke dag te beginnen met een wandeling van een uur. En daar kom ik me een partij relaxed van terug!
Fysio hielp wel, maar even. Toen kwam ik bij een Cesartherapeute en daar heb ik geleerd aan mijn houding te werken en me te ontspannen. Dat is ook niet zo fysiek en alles gaat met kleine stapjes.
Sporten hielp ook, ook als je net als ik toen, vreselijk de pest hebt aan sport. Ben gaan yoga-en, niet de 'zweverige' vorm, gewoon de poweryoga op de sportschool.
Nu ben ik zover dat ik me redelijk tot goed kan ontspannen, ik probeer zelfs te mediteren.
Wb dat je eerst alle klussen af moet voor je iets voor jezelf mag doen en dat je er dan niet aan toekomt; draai het eens om. Ik heb nu onverwacht een extra lange vakantie en ik vind dat ik eigenlijk niet al teveel mag 'niksen' (je bent Calvinist of je bent het niet
) maar ik probeer elke dag te beginnen met een wandeling van een uur. En daar kom ik me een partij relaxed van terug!
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
zaterdag 16 augustus 2008 om 20:29
Hi Perel,
Ontspannen kun je leren, maar daar moet je wel de tijd voor nemen. Ik heb het idee dat je erg veel 'ik moet' denkt. Dat je jezelf teveel oplegt. Dat daar de spanning vandaan komt. Dat moet je dus veranderen. Elke keer als je denkt 'ik moet', verbeter jezelf dan en zeg; 'nee, ik wil'. Dat klinkt misschien heel vaag, maar zo kun je je 'moeten' denken langzaam veranderen in 'willen'. En dat klinkt al een stuk positiever en minder dwangmatig.
Om te ontspannen moet je gewoon tijd inplannen. Zet het in je agenda! Wat bij mij goed werkt is mediteren. Dat klinkt makkelijk, maar is best moeilijk. Maar zo doe je het:
Je gaat in een comfortabele houding zitten (of liggen).
Je ademt 3 keer heel diep in en uit (in door je neus en uit door je mond)
Dan blijf je rustig door je neus in en uit ademen en probeer je aan niets te denken (het kan echt!). Probeer je te richten op je ademhaling, dat gaat iets makkelijker.
Doe dit een minuut of 5 elke dag.
Dan adem je weer 3 keer heel diep in en uit (in door je neus en uit door je mond), tenminste, als je niet in slaap gevallen bent.
Je zult merken dat er toch steeds gedachten in je op komen (hoe langer je volhoud, hoe minder dat er zullen zijn). Denk dan niet O jee. ik denk, ik mag niet denken. Dat is niet erg. Probeerd de gedachte los te laten en ga door. Het zal wel even duren voordat het je echt lukt, dat is normaal. De meeste mensen weten of geloven niet eens dat het mogelijk is om aan helemaal niets te denken. Vergeet niet dat je dit voor jezelf doet, voor niemand anders.
Je kunt ook wat geurkaarsjes of wierrook met lavendelgeur aansteken. De rustgevende werking van lavendel kun je ook in ander dingen gebruiken. Badolie, douchgel, plant het in de tuin. Leg lavendelkussentjes in je klerenkast. (rustgevende muziek was ook goed idee!)
Verf je muren blauw of groen, schijnt ook rustgevend te werken.
En wat je autootje betreft. Je hoeft niet meteen in het diepe te springen. Je kunt ook beginnen met een klein blokje om en als je dat ontspannen doet, ga je de volgende dag een straatje verder.
Elke dag een babystapje brengt je ook vooruit. Maar neem er de tijd voor. Net zoveel tijd als jij nodig hebt. Dit is jouw leven, die mag je zelf inrichten. Je hoeft niet altijd te doen wat anderen willen of verwachten. Zeg maar eens nee. Die anderen redden zich ook wel een keertje zonder jou.
Andere tips om te ontspannen;
Ga uitwaaien op het strand
Ga wandelen in het bos
Ga op vakantie (liefst naar een spa ofzo)
Neem een dagje vrij en leg de hoorn naast de telefoon (en mobiel uit) wees gewoon een dagje onbereikbaar, de wereld draait ook wel door als jij ff n dagje niet meedoet.
En kijk eens naar wat je allemaal wel doet, ipv wat je (nog) niet gedaan hebt. Is dat niet genoeg voor vandaag? Je verdient een beetje rust en tijd voor jezelf! Je zorgt overal voor. Wanneer ga je voor jezelf zorgen?
Ontspannen kun je leren, maar daar moet je wel de tijd voor nemen. Ik heb het idee dat je erg veel 'ik moet' denkt. Dat je jezelf teveel oplegt. Dat daar de spanning vandaan komt. Dat moet je dus veranderen. Elke keer als je denkt 'ik moet', verbeter jezelf dan en zeg; 'nee, ik wil'. Dat klinkt misschien heel vaag, maar zo kun je je 'moeten' denken langzaam veranderen in 'willen'. En dat klinkt al een stuk positiever en minder dwangmatig.
Om te ontspannen moet je gewoon tijd inplannen. Zet het in je agenda! Wat bij mij goed werkt is mediteren. Dat klinkt makkelijk, maar is best moeilijk. Maar zo doe je het:
Je gaat in een comfortabele houding zitten (of liggen).
Je ademt 3 keer heel diep in en uit (in door je neus en uit door je mond)
Dan blijf je rustig door je neus in en uit ademen en probeer je aan niets te denken (het kan echt!). Probeer je te richten op je ademhaling, dat gaat iets makkelijker.
Doe dit een minuut of 5 elke dag.
Dan adem je weer 3 keer heel diep in en uit (in door je neus en uit door je mond), tenminste, als je niet in slaap gevallen bent.
Je zult merken dat er toch steeds gedachten in je op komen (hoe langer je volhoud, hoe minder dat er zullen zijn). Denk dan niet O jee. ik denk, ik mag niet denken. Dat is niet erg. Probeerd de gedachte los te laten en ga door. Het zal wel even duren voordat het je echt lukt, dat is normaal. De meeste mensen weten of geloven niet eens dat het mogelijk is om aan helemaal niets te denken. Vergeet niet dat je dit voor jezelf doet, voor niemand anders.
Je kunt ook wat geurkaarsjes of wierrook met lavendelgeur aansteken. De rustgevende werking van lavendel kun je ook in ander dingen gebruiken. Badolie, douchgel, plant het in de tuin. Leg lavendelkussentjes in je klerenkast. (rustgevende muziek was ook goed idee!)
Verf je muren blauw of groen, schijnt ook rustgevend te werken.
En wat je autootje betreft. Je hoeft niet meteen in het diepe te springen. Je kunt ook beginnen met een klein blokje om en als je dat ontspannen doet, ga je de volgende dag een straatje verder.
Elke dag een babystapje brengt je ook vooruit. Maar neem er de tijd voor. Net zoveel tijd als jij nodig hebt. Dit is jouw leven, die mag je zelf inrichten. Je hoeft niet altijd te doen wat anderen willen of verwachten. Zeg maar eens nee. Die anderen redden zich ook wel een keertje zonder jou.
Andere tips om te ontspannen;
Ga uitwaaien op het strand
Ga wandelen in het bos
Ga op vakantie (liefst naar een spa ofzo)
Neem een dagje vrij en leg de hoorn naast de telefoon (en mobiel uit) wees gewoon een dagje onbereikbaar, de wereld draait ook wel door als jij ff n dagje niet meedoet.
En kijk eens naar wat je allemaal wel doet, ipv wat je (nog) niet gedaan hebt. Is dat niet genoeg voor vandaag? Je verdient een beetje rust en tijd voor jezelf! Je zorgt overal voor. Wanneer ga je voor jezelf zorgen?
zaterdag 16 augustus 2008 om 22:26
Het lastige is dat voor de echte controlfreak dit soort tips alleen maar averechts werken. De Echte Controlfreak weet namelijk elke suggestie om te buigen tot een IJzeren Wet, iets nieuws erbij wat ook nog moet. Lekker wandelen wordt dan verplicht elke dag minimaal zoveel kilometer wandelen, mediteren mag je niet in een kwartiertje afraffelen maar moet per se zowel 's ochtends als 's avonds een half uur, enz.
Loslaten en ontspannen is inderdaad een kwestie van oefenen, maar voor een controlfreak is de valkuil dat je daarin doorslaat... jammer genoeg.
Loslaten en ontspannen is inderdaad een kwestie van oefenen, maar voor een controlfreak is de valkuil dat je daarin doorslaat... jammer genoeg.
zondag 17 augustus 2008 om 17:23
Dat klinkt niet gezond. Als het zo erg is moet je misschien maar eens met een psycholoog praten. Die kan je helpen om erachter te komen hoe je aan die angst om controle te verliezen komt. En nog belangrijker hoe je er weer van af komt. Dit is aangeleerd gedrag en wat je hebt aangeleerd, kun je ook weer af leren.
zondag 17 augustus 2008 om 18:18
Was dit een reactie op mij, Chequita?
Ik heb (min of meer) regelmatig een gesprek gehad met een psycholoog.
Zij weet af van waar ik de afgelopen doorheen ben gegaan, en het item 'loslaten' is op een ander vlak wel ter sprake geweest, en daar heb ik het voor een deel wel geleerd. Maar ik moet alert blijven om de touwtjes niet te strak vast te houden. Het ging hier om mijn jongste zoon, die ik nog geen stap alleen durfde te laten zetten omdat ik bang was dat hij in zeven sloten tegelijk liep.
Ik heb eigenlijk altijd het idee gehad, dat wanneer je ergens 1% kans loopt dat iets mis gaat, dat die ene procent altijd bij mij terecht komt. 'Bewijs' hiervoor heb ik kunnen vinden in het feit dat áls het licht van mijn fiets het een keer niet doet, ik aangehouden wordt, en áls ik eens een toffee pik uit een zelfschep-snoepbak bij een supermarkt, er nét een bewaker de hoek om komt lopen die mij ém net in mijn muil zie stoppen.
Geef ik mezelf ergens voor op en wordt de eerste dag van de eerste les ieders naam opgelezen die er moet zijn, staat mijn naam er niet op.
Wanneer ik rij-examen doe, rent er een loslopende hond tussen geparkeerde auto's door de weg op: ik sta dus Bóven Op Mijn Rem Zonder Te Kijken In Mijn Achteruitkijkspiegel, ik zak, en de keer daarna komt er doodleuk een dronken kerel slingerend voor me op de hoofdrijbaan fietsen, terwijl er rechts een fietspad is waar hij zich hoort te bevinden.
Ik heb nog meer voorbeelden maar ik denk dat dit al een aardig beeld geeft.
Ik ben er echt héél zeker van dat dit soort dingen mij vaker overkomt dan anderen.
Hierdoor heb ik een soort van gevoel over me gekregen dat ik me tegen allerlei dingen moet indekken.
Wanneer ik dat niet doe, voel ik me onbeschermd, alsof ik een voortdurend risico loop.
Bang dat er altijd iets boven mijn hoofd hangt.
Ik heb (min of meer) regelmatig een gesprek gehad met een psycholoog.
Zij weet af van waar ik de afgelopen doorheen ben gegaan, en het item 'loslaten' is op een ander vlak wel ter sprake geweest, en daar heb ik het voor een deel wel geleerd. Maar ik moet alert blijven om de touwtjes niet te strak vast te houden. Het ging hier om mijn jongste zoon, die ik nog geen stap alleen durfde te laten zetten omdat ik bang was dat hij in zeven sloten tegelijk liep.
Ik heb eigenlijk altijd het idee gehad, dat wanneer je ergens 1% kans loopt dat iets mis gaat, dat die ene procent altijd bij mij terecht komt. 'Bewijs' hiervoor heb ik kunnen vinden in het feit dat áls het licht van mijn fiets het een keer niet doet, ik aangehouden wordt, en áls ik eens een toffee pik uit een zelfschep-snoepbak bij een supermarkt, er nét een bewaker de hoek om komt lopen die mij ém net in mijn muil zie stoppen.
Geef ik mezelf ergens voor op en wordt de eerste dag van de eerste les ieders naam opgelezen die er moet zijn, staat mijn naam er niet op.
Wanneer ik rij-examen doe, rent er een loslopende hond tussen geparkeerde auto's door de weg op: ik sta dus Bóven Op Mijn Rem Zonder Te Kijken In Mijn Achteruitkijkspiegel, ik zak, en de keer daarna komt er doodleuk een dronken kerel slingerend voor me op de hoofdrijbaan fietsen, terwijl er rechts een fietspad is waar hij zich hoort te bevinden.
Ik heb nog meer voorbeelden maar ik denk dat dit al een aardig beeld geeft.
Ik ben er echt héél zeker van dat dit soort dingen mij vaker overkomt dan anderen.
Hierdoor heb ik een soort van gevoel over me gekregen dat ik me tegen allerlei dingen moet indekken.
Wanneer ik dat niet doe, voel ik me onbeschermd, alsof ik een voortdurend risico loop.
Bang dat er altijd iets boven mijn hoofd hangt.
zondag 17 augustus 2008 om 22:14
Ken je deze van Brigitte Kaandorp?
Aan de oppervlakte niet indrukwekkend.
Maar de keren dat ik het hoor, krijg ik altijd een brok in mijn keel, het raakt me altijd heel erg.
Gisterennacht
Ik kon maar niet slapen
Ik lag te woelen in m'n ledikant
Ik telde 100.000 witte schapen
En die bleven maar staan
En die keken me aan
En ik riep ga nou eens aan de kant
Ik wil leven zonder angst
Ik wil branden zonder blaren
Ik wil geld zonder te sparen
Ik wil feest zonder gedoe
Ik wil zuipen zonder kater
Een horloge zonder later
Ik wil dansen zonder moe
Ik wil regen zonder jas
Ik wil varen zonder anker
Ik wil roken zonder kanker
'k Wil een salto zonder net
Ik wil alles weten zonder boeken
Alles vinden zonder zoeken
Ik wil slapen zonder bed
Jij zei vannacht
Joh, je bent niet goed lekker
Je woont niet zomaar gratis op Soestdijk
In het zweet uws aanschijns zult gij uw brood verdienen
En toen keek ik je aan
En toen wou ik je slaan
Want je had zo vervelend gelijk Maar ik wil liefde zonder eind
Ik wil vrijen zonder zorgen
Van de avond tot de morgen
Ik wil mannen zonder tal
Ik wil doorgaan zonder stoppen
Ik wil binnen zonder kloppen
En een lijf zonder verval
Ik wil vreten zonder dik
Ik wil aangenaam verpozen
Zonder schillen, zonder dozen
Ik wil varkens zonder pest
'k Wil een kind zonder te baren
En zonder praktische bezwaren
Ik wil zwemmen zonder vest
Ik wil reizen zonder doel
Ik wil zeilen zonder haven
'k Wil een graf zonder te graven
Ik wil vissen zonder vangst
Ik wil oud zonder bederven
Ik wil dood zonder sterven
Ik wil leven
Ik wil leven
Ik wil leven zonder angst
Aan de oppervlakte niet indrukwekkend.
Maar de keren dat ik het hoor, krijg ik altijd een brok in mijn keel, het raakt me altijd heel erg.
Gisterennacht
Ik kon maar niet slapen
Ik lag te woelen in m'n ledikant
Ik telde 100.000 witte schapen
En die bleven maar staan
En die keken me aan
En ik riep ga nou eens aan de kant
Ik wil leven zonder angst
Ik wil branden zonder blaren
Ik wil geld zonder te sparen
Ik wil feest zonder gedoe
Ik wil zuipen zonder kater
Een horloge zonder later
Ik wil dansen zonder moe
Ik wil regen zonder jas
Ik wil varen zonder anker
Ik wil roken zonder kanker
'k Wil een salto zonder net
Ik wil alles weten zonder boeken
Alles vinden zonder zoeken
Ik wil slapen zonder bed
Jij zei vannacht
Joh, je bent niet goed lekker
Je woont niet zomaar gratis op Soestdijk
In het zweet uws aanschijns zult gij uw brood verdienen
En toen keek ik je aan
En toen wou ik je slaan
Want je had zo vervelend gelijk Maar ik wil liefde zonder eind
Ik wil vrijen zonder zorgen
Van de avond tot de morgen
Ik wil mannen zonder tal
Ik wil doorgaan zonder stoppen
Ik wil binnen zonder kloppen
En een lijf zonder verval
Ik wil vreten zonder dik
Ik wil aangenaam verpozen
Zonder schillen, zonder dozen
Ik wil varkens zonder pest
'k Wil een kind zonder te baren
En zonder praktische bezwaren
Ik wil zwemmen zonder vest
Ik wil reizen zonder doel
Ik wil zeilen zonder haven
'k Wil een graf zonder te graven
Ik wil vissen zonder vangst
Ik wil oud zonder bederven
Ik wil dood zonder sterven
Ik wil leven
Ik wil leven
Ik wil leven zonder angst
zondag 17 augustus 2008 om 22:30
Hey,
zag net dit topic en ongelooflijk hoe herkenbaar het is wat jullie schrijven!! Ben ook pas bij bekkenbodem fysio geweest en schrok echt van hoe moeilijk ik het vond om te ontspannen!!
Heb nu ook pas gemerkt wat voor een impact allerlei dagelijkse dingen op m'n lichaam hebben, was echt heel erg confronterend.
Ik moest toen ook per dag een uur tijd voor mezelf nemen, dit lukt bij lange na nog niet, maar doordat de fysio het zei kon ik wel makkelijker zaken laten liggen om even wat voor mezelf te doen en op die manier te ontspannen. Ben er nog lang niet denk ik, maar dit is wel al een begin denk ik...
Kortom, je bent dus niet de enige!!! Succes met je fysio iig, lijkt me een erg goed idee om het eens voor te leggen!
zag net dit topic en ongelooflijk hoe herkenbaar het is wat jullie schrijven!! Ben ook pas bij bekkenbodem fysio geweest en schrok echt van hoe moeilijk ik het vond om te ontspannen!!
Heb nu ook pas gemerkt wat voor een impact allerlei dagelijkse dingen op m'n lichaam hebben, was echt heel erg confronterend.
Ik moest toen ook per dag een uur tijd voor mezelf nemen, dit lukt bij lange na nog niet, maar doordat de fysio het zei kon ik wel makkelijker zaken laten liggen om even wat voor mezelf te doen en op die manier te ontspannen. Ben er nog lang niet denk ik, maar dit is wel al een begin denk ik...
Kortom, je bent dus niet de enige!!! Succes met je fysio iig, lijkt me een erg goed idee om het eens voor te leggen!
woensdag 20 augustus 2008 om 22:12
