Psyche
alle pijlers
Onverwacht bericht, je vader is je vader niet
dinsdag 18 januari 2022 om 19:39
Hoi! Ik schrijf hier onder een andere naam en heb bewust een nieuwe nick aangemaakt omdat ik in een bizarre realiteit zit.
Recent hebben mijn broer en ik (ruim volwassen) gehoord dat onze ouders wat hulp nodig hadden met kinderen krijgen en mijn broer en ik via kid verwekt zijn. Dit hebben mijn ouders ons niet uit zichzelf verteld, maar omdat het op hele lullige manier is uitgekomen en ze niet anders meer konden.
Het voelt zo raar om dit opeens te horen terwijl we allang volwassen zijn. Het naarste vind ik dat de kans heel klein is dat we van dezelfde donor zijn
Ik voel me alsof ik niet alleen mijn vader, maar ook mijn broer 'half' kwijt ben. Dat doet me veel verdriet, naast dat ik niet begrijp waarom ze dit zo lang hebben verzwegen voor ons.
Wat gaat er in ouders om dat ze dit bewust levenslang willen verzwijgen voor hun kinderen? Ik snap het niet en ik voel me zo klein hierdoor. (Mijn vader blijft natuurlijk mijn vader en ik houd enorm van hem, maar ik ben nu vooral even met mezelf en mijn broer bezig).
Zijn er anderen die zo laat dit hebben gehoord en hoe zijn jullie hiermee omgegaan?
Voor wie denkt dat dit niet echt kan zijn, ik wilde dat het (niet) waar was.
Recent hebben mijn broer en ik (ruim volwassen) gehoord dat onze ouders wat hulp nodig hadden met kinderen krijgen en mijn broer en ik via kid verwekt zijn. Dit hebben mijn ouders ons niet uit zichzelf verteld, maar omdat het op hele lullige manier is uitgekomen en ze niet anders meer konden.
Het voelt zo raar om dit opeens te horen terwijl we allang volwassen zijn. Het naarste vind ik dat de kans heel klein is dat we van dezelfde donor zijn
Ik voel me alsof ik niet alleen mijn vader, maar ook mijn broer 'half' kwijt ben. Dat doet me veel verdriet, naast dat ik niet begrijp waarom ze dit zo lang hebben verzwegen voor ons.Wat gaat er in ouders om dat ze dit bewust levenslang willen verzwijgen voor hun kinderen? Ik snap het niet en ik voel me zo klein hierdoor. (Mijn vader blijft natuurlijk mijn vader en ik houd enorm van hem, maar ik ben nu vooral even met mezelf en mijn broer bezig).
Zijn er anderen die zo laat dit hebben gehoord en hoe zijn jullie hiermee omgegaan?
Voor wie denkt dat dit niet echt kan zijn, ik wilde dat het (niet) waar was.
anoniem_409996 wijzigde dit bericht op 26-01-2022 13:38
15.10% gewijzigd
woensdag 19 januari 2022 om 10:05
Tjee, wat heftig zeg! Ik denk niet dat je hier makkelijk mensen vindt die hetzelfde hebben meegemaakt, zeker omdat je specifiek vraagt om ook laat te horen hebben gekregen (ik hoop het wel voor je), maar ik wil je wel sterkte wensen om hiermee om te gaan. Ik kan me indenken dat het vooral ook moeilijk is met wat je schrijft over je broer En ik zou het zelf ook heel erg vinden om het zo laat pas te horen en dan nog niet eens op initiatief van je ouders zelf. Waarschijnlijk een open deur, maar een goed gesprek over hun beweegredenen om het niet te vertellen met ruimte voor jullie gevoel daarbij zou mij helpen in het begrijpen, al had ik zelf anders gehandeld.
Ik wou dat ik je kon helpen, maar ik zou me ook ondersteboven voelen, zeker icm de ziekte van je vader. Ontzettend lastig! Deze voor jou
En ik zou het zelf ook heel erg vinden om het zo laat pas te horen en dan nog niet eens op initiatief van je ouders zelf. Waarschijnlijk een open deur, maar een goed gesprek over hun beweegredenen om het niet te vertellen met ruimte voor jullie gevoel daarbij zou mij helpen in het begrijpen, al had ik zelf anders gehandeld.Ik wou dat ik je kon helpen, maar ik zou me ook ondersteboven voelen, zeker icm de ziekte van je vader. Ontzettend lastig! Deze voor jou
woensdag 19 januari 2022 om 10:29
Ik denk dat mensen deze keuze vooral maken uit angst. En de reactie die jij nu voelt, is waarschijnlijk precies waar ze zo bang voor waren. Jullie zijn al die jaren een “gewoon gezin” geweest met een vader, moeder en twee kinderen, zonder ingewikkelde toestanden of gevoelens van vervreemding, en dat is wat jullie ouders wilden voor zichzelf en voor hun kinderen.
Zoals al geschreven werd, werd dit in de beginjaren ook geadviseerd aan ouders. En eenmaal dat pad ingeslagen, wordt het ook steeds lastiger om zoiets groots te vertellen. Want wat is het juiste moment om de vrede in je gezin te verstoren? Als de kinderen op de basisschool zitten? Of als ze de pubertijd in gaan? Als de rust na de pubertijd terug is gekeerd? Als ze studeren, of aan hun eigen volwassen leven gaan beginnen? In elke fase zijn er voldoende argumenten te bedenken om het niet op dat moment te doen.
Ik begrijp jouw gevoel heel goed. Dit is groot nieuws en moet zijn plek gaan krijgen. Maar net zoals jouw vader jouw vader blijft, en jouw moeder jouw moeder, is jouw broer ook gewoon jouw broer. Misschien niet 100% biologisch, maar wel door het gezin waarin jullie samen zijn opgebracht en het verleden van de jeugd die jullie met elkaar delen.
Zoals al geschreven werd, werd dit in de beginjaren ook geadviseerd aan ouders. En eenmaal dat pad ingeslagen, wordt het ook steeds lastiger om zoiets groots te vertellen. Want wat is het juiste moment om de vrede in je gezin te verstoren? Als de kinderen op de basisschool zitten? Of als ze de pubertijd in gaan? Als de rust na de pubertijd terug is gekeerd? Als ze studeren, of aan hun eigen volwassen leven gaan beginnen? In elke fase zijn er voldoende argumenten te bedenken om het niet op dat moment te doen.
Ik begrijp jouw gevoel heel goed. Dit is groot nieuws en moet zijn plek gaan krijgen. Maar net zoals jouw vader jouw vader blijft, en jouw moeder jouw moeder, is jouw broer ook gewoon jouw broer. Misschien niet 100% biologisch, maar wel door het gezin waarin jullie samen zijn opgebracht en het verleden van de jeugd die jullie met elkaar delen.
woensdag 19 januari 2022 om 10:55
Ik heb dit van dichtbij meegemaakt. Man kwam samen met vrouw die 3 maanden zwanger was van andere man. Familie en vrienden wisten het, maar niemand was ermee bezig, aangezien de man van het begin af aan de meest betrokken vader was, die er bestond. Kind ontdekte het in de pubertijd na lezen dagboek moeder. Was in eerste instantie geschokt en voelde zich voorgelogen, maar iedereen zei, we hebben er nooit bij stilgestaan, omdat het geen rol speelde. We hebben de bloedband nooit gemist, het kind is net zo eigen als de biologische kinderen van de man. Uiteindelijk is er na de eerste schrik ook niks veranderd in de verhoudingen, gelukkig.
Kind is wel op zoek gegaan naar biologische vader en heeft daar even contact mee gehad. Die man wilde geen kinderen en hij speelt ook geen rol meer in het leven van het kind (inmiddels volwassen met eigen kinderen)
Kind is wel op zoek gegaan naar biologische vader en heeft daar even contact mee gehad. Die man wilde geen kinderen en hij speelt ook geen rol meer in het leven van het kind (inmiddels volwassen met eigen kinderen)
woensdag 19 januari 2022 om 11:20
Nummer*Zoveel schreef: ↑19-01-2022 10:29Zoals al geschreven werd, werd dit in de beginjaren ook geadviseerd aan ouders. En eenmaal dat pad ingeslagen, wordt het ook steeds lastiger om zoiets groots te vertellen. Want wat is het juiste moment om de vrede in je gezin te verstoren?
Ik snap de angst van mijn ouders, zeker mijn vader en ben ook niet kwaad. Eerder gekwetst.
Ik heb een aandoening die erfelijk kan zijn en niet in mijn moeders familie voorkomt. Nu kan die mogelijke erfelijkheid dus van mijn donorhelft komen. Dat had ik willen weten en had me mogelijk zorgen om mijn broer gescheeld.
woensdag 19 januari 2022 om 11:25
Intotheunknown schreef: ↑19-01-2022 10:00
Dat bleef mijn vader herhalen, dat we niets aan de kennis hebben want de donor was anoniem en wij konden niet aan informatie komen. Maar de inzichten zijn veranderd, de technologie is zoveel meer ontwikkeld. Er was alle reden om het ons te vertellen, anders dan dat ze er nu toe gedwongen zijn.
woensdag 19 januari 2022 om 11:26
zondag 23 januari 2022 om 20:19
zondag 23 januari 2022 om 21:34
Dat lijkt mij heftig om te horen TO, ook al snap je de beweegredenen van je ouders, toch staat wie je bent ineens op losse schroeven denk ik?
Ik sta aan de andere kant. De beste vrienden van mijn ouders hebben twee kinderen via KID gekregen, al ruim 40 jaar geleden. Werkelijk niemand die het weet, behalve mijn ouders. Zij hebben het ruim 10 jaar geleden aan mij verteld (niet zomaar, had een reden). Ik vind het best lastig dat ik iets weet dat die kinderen niet weten. Zie ze af en toe, en altijd denk ik, ik weet iets heel existentieels van je dat jij niet weet. Hun ouders gaan het ze ook nooit vertellen. Vind ik lastig, zeker als ik jouw verhaal lees.
Ik sta aan de andere kant. De beste vrienden van mijn ouders hebben twee kinderen via KID gekregen, al ruim 40 jaar geleden. Werkelijk niemand die het weet, behalve mijn ouders. Zij hebben het ruim 10 jaar geleden aan mij verteld (niet zomaar, had een reden). Ik vind het best lastig dat ik iets weet dat die kinderen niet weten. Zie ze af en toe, en altijd denk ik, ik weet iets heel existentieels van je dat jij niet weet. Hun ouders gaan het ze ook nooit vertellen. Vind ik lastig, zeker als ik jouw verhaal lees.
zondag 23 januari 2022 om 22:27
Poeh Suzy1977.. ik ben zelf van mening dat deze informatie niet van de ouders is om over te bepalen, maar juist van de kinderen. Ik had het heel erg gevonden als dit was uitgekomen na hun dood, als ik er niet eens meer over kon vragen.
Broer en ik redden ons wel, zijn al zoveel verder dan eerder deze week. Bedankt allemaal!
Broer en ik redden ons wel, zijn al zoveel verder dan eerder deze week. Bedankt allemaal!
zondag 23 januari 2022 om 22:37
Dat ben ik met je eens hoor, maar ik vind het ook niet mijn plaats om het te vertellen. Ik hoor het niet eens te weten. Het onderwerp is tussen mijn ouders en die vrienden ook al zo’n 35 jaar niet besproken. Ze willen niet weten dat ze KID hebben moeten gebruiken.
Als kind zijnde, en ik ben opgegroeid met hun kinderen, lijkt het me vreselijk als je zoiets na hun overlijden ontdekt. Dat leed is onherstelbaar.
Wat fijn te horen dat je broer en jij al zoveel verder zijn na een week. Wil je nog wel uitzoeken of je broer en jij dezelfde donor hadden?
Als kind zijnde, en ik ben opgegroeid met hun kinderen, lijkt het me vreselijk als je zoiets na hun overlijden ontdekt. Dat leed is onherstelbaar.
Wat fijn te horen dat je broer en jij al zoveel verder zijn na een week. Wil je nog wel uitzoeken of je broer en jij dezelfde donor hadden?
maandag 24 januari 2022 om 05:39
Ik ben heel blij dat ik zonder boosheid naar mijn ouders kan kijken. Ze hebben destijds een keuze gemaakt en hun rol als ouders naar beste eer en geweten vervuld.
Ja dat wil ik heel graag weten, wij hebben inmiddels ook kinderen en ook voor hen willen onze biologische informatie uitzoeken.
(Vanuit mijn positie als kind, kunnen je ouders niet een verzegelde brief bij de notaris bewaren die na hun dood en die van de ouders aan de kinderen bezorgd wordt?)
maandag 24 januari 2022 om 09:54
dit lijkt me zo erg, dat iemand anders zoiets weet en je dan wat meewarrig aankijkt, hadden je ouders dat echt niet anders kunnen doen? belastend, ook voor jousuzy1977 schreef: ↑23-01-2022 21:34Dat lijkt mij heftig om te horen TO, ook al snap je de beweegredenen van je ouders, toch staat wie je bent ineens op losse schroeven denk ik?
Ik sta aan de andere kant. De beste vrienden van mijn ouders hebben twee kinderen via KID gekregen, al ruim 40 jaar geleden. Werkelijk niemand die het weet, behalve mijn ouders. Zij hebben het ruim 10 jaar geleden aan mij verteld (niet zomaar, had een reden). Ik vind het best lastig dat ik iets weet dat die kinderen niet weten. Zie ze af en toe, en altijd denk ik, ik weet iets heel existentieels van je dat jij niet weet. Hun ouders gaan het ze ook nooit vertellen. Vind ik lastig, zeker als ik jouw verhaal lees.
